ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 31 ΙΟΥΛΙΟΥ 2016
ΣΤ΄ Ματθαίου: Ματθ. θ΄ 1-8
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐμβὰς ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς πλοῖον διεπέρασε καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν. Καὶ ἰδοὺ προσέφερον αὐτῷ παραλυτικὸν ἐπὶ κλίνης βεβλημένον· καὶ ἰδὼν ὁ ᾿Ιησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν εἶπε τῷ παραλυτικῷ· θάρσει, τέκνον· ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου. καὶ ἰδού τινες τῶν γραμματέων εἶπον ἐν ἑαυτοῖς· οὗτος βλασφημεῖ. καὶ ἰδὼν ὁ ᾿Ιησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν· ἵνα τί ὑμεῖς ἐνθυμεῖσθε πονηρὰ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; τί γάρ ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν, ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, ἔγειρε καὶ περιπάτει; ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας — τότε λέγει τῷ παραλυτικῷ· ἐγερθεὶς ἆρόν σου τὴν κλίνην καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου. καὶ ἐγερθεὶς ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ. ἰδόντες δὲ οἱ ὄχλοι ἐθαύμασαν καὶ ἐδόξασαν τὸν Θεὸν τὸν δόντα ἐξουσίαν τοιαύτην τοῖς ἀνθρώποις.
ΟΛΑ ΤΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ Ο ΘΕΟΣ
«Ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν»
Ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ μᾶς παρουσιάζει τὴ θαυματουργικὴ θεραπεία τοῦ παραλυτικοῦ τῆς Καπερναούμ, τὸν ὁποῖο κατέβασαν ἀπὸ τὴ στέγη μπροστὰ στὸν Κύριο οἱ τέσσερις ἄνθρωποι ποὺ τὸν μετέφεραν.
Εἶναι πράγματι θαυμαστὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἕνας παράλυτος σηκώθηκε ὄρθιος καὶ ἄρχισε νὰ βαδίζει μεταφέροντας καὶ τὸ κρεβάτι του! Ὡστόσο στὸ ἴδιο θαῦμα βλέπουμε κάτι ἐπίσης ἐντυπωσιακό: τὸ ὅτι ὁ Κύριος γνωρίζει τὰ πάντα! Ἀκόμη καὶ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μας!
Ἀξίζει λοιπὸν νὰ ὑπογραμμίσουμε τὴ μεγάλη αὐτὴ ἀλήθεια, ὅτι ὁ Κύριος γνωρίζει τὸ ἐσωτερικό μας.
1. ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ
Ὁ Θεάνθρωπος Κύριος διέκρινε τὴ θερμὴ πίστη τοῦ παραλυτικοῦ καὶ τῶν ἀνθρώπων ποὺ τὸν μετέφεραν, πρὶν αὐτὴ φανερωθεῖ στὰ μάτια ὅλων τῶν παρευρισκομένων: «Ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν», σημειώνει ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστής. Εἶδε ὁ Κύριος Ἰησοῦς τὴν πίστη τους καὶ χωρὶς νὰ περιμένει νὰ Τὸν παρακαλέσουν, ἀπευθύνθηκε στὸν ἄρρωστο καὶ τοῦ χάρισε αὐτὸ ποὺ ἤθελε καὶ πολὺ περισσότερα ἀκόμη. Διότι μὲ τὴ θεϊκή του δύναμη τὸν θεράπευσε ὄχι μόνο στὸ σῶμα ἀλλὰ καὶ στὴν ψυχή. Πρῶτα τοῦ εἶπε «ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου» κι ἔπειτα «ἆρόν σου τὴν κλίνην καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου». Ἔτσι ὁ παραλυτικὸς ἔζησε διπλὸ τὸ θαῦμα. Καὶ πράγματι τὸ ἄξιζε! Διότι ἀσφαλῶς οὔτε αὐτὸς οὔτε οἱ συνοδοί του θὰ ὑποβάλλονταν σὲ τόσο μεγάλο κόπο, ἂν δὲν εἶχαν μέσα τους ἀκλόνητη τὴν πεποίθηση ὅτι ὁ Κύριος εἶχε τὴ δύναμη νὰ θεραπεύσει τὸν ἀσθενή. Αὐτὴ τὴν ἰσχυρὴ πίστη ἐπιβράβευσε ὁ Κύριος μὲ τὸ θαῦμα καὶ τοῦ χάρισε τὴν θεραπεία πρὶν αὐτὸς νὰ τοῦ τὴν ζητήσει!
Κάτι ἀνάλογο συμβαίνει καὶ στὴ δική μας ζωή. Ὁ παντεπόπτης Κύριος μὲ τὸ στοργικό του βλέμμα παρακολουθεῖ τὸν καθένα ἀπὸ μᾶς ξεχωριστά. Βλέπει τὰ προβλήματα καὶ τὶς δυσκολίες μας… Γνωρίζει τοὺς πόθους καὶ τὶς ἐπιθυμίες μας… Μετρᾶ κάθε βῆμα μας… Συμμετέχει στὸν ἀγώνα μας καὶ περιμένει νὰ βραβεύσει τοὺς νικητές! Ἂς καλλιεργοῦμε λοιπὸν τὴν πίστη, τὴν ὑπομονή, τὴν ἀγάπη καὶ κάθε ἀρετὴ κι ἂς εἴμαστε βέβαιοι ὅτι τίποτε δὲν πάει χαμένο.
Καὶ ἀκόμη: Ὅταν αἰσθανόμαστε τὸ δίκιο νὰ μᾶς πνίγει ἢ ὅταν τὸ βάρος ἀπὸ κάποια ἀδικία ἢ συκοφαντία συντρίβει τὴν ψυχή μας, ἂς διατηροῦμε τὴ βεβαιότητα ὅτι ὁ Θεὸς γνωρίζει τὴν ἀλήθεια καὶ Ἐκεῖνος θὰ ἀποδώσει τὸ δίκαιο.
2. ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΕΜΠΑΘΕΙΣ ΛΟΓΙΣΜΟΥΣ
Τὴν ἴδια ὅμως ὥρα ποὺ ὁ παντογνώστης Κύριος φανέρωνε τὴν πίστη ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων, κάποιοι ἄλλοι παρουσιάστηκαν μὲ μολυσμένες τὶς καρδιές τους ἀπὸ τὸν φθόνο καὶ τὴν κακία. Ἦταν οἱ Γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι, οἱ ὁποῖοι μόλις ἄκουσαν ὅτι ὁ Κύριος ἔδωσε ἄφεση ἁμαρτιῶν στὸν παραλυτικό, ἄρχισαν νὰ σκέπτονται μέσα τους: «Οὗτος βλασφημεῖ»… «Κανεὶς δὲν ἔχει δικαίωμα νὰ συγχωρεῖ ἁμαρτίες παρὰ μόνον ὁ Θεός». Τότε ἦταν ποὺ φανερώθηκε γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ τὸ μεγαλεῖο τοῦ παντογνώστου Κυρίου: «Ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν‧ ἵνα τί ὑμεῖς ἐνθυμεῖσθε πονηρὰ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;» Γνωρίζοντας ὁ Κύριος τὶς πονηρὲς σκέψεις τους στράφηκε καὶ τοὺς ρώτησε: Γιατί ἀφήνετε πονηρὲς σκέψεις νὰ κυκλοφοροῦν μέσα σας;… Καὶ ἀμέσως προχώρησε στὸ ἐντυπωσιακὸ θαῦμα, πού φανέρωσε τὴ θεία του δύναμη.
Ἀξίζει νὰ προσέξουμε ἰδιαιτέρως τὴν παραπάνω σκηνή. Ἂν οἱ σκληρόκαρδοι Ἰουδαῖοι ἄρχοντες ἔμειναν ἀσυγκίνητοι καθὼς ὁ Κύριος Ἰησοῦς ἀποκάλυψε τοὺς βλάσφημους λογισμούς τους, ἐμεῖς τουλάχιστον ἂς φοβηθοῦμε κι ἂς πολεμοῦμε τὴν ἁμαρτία ἀκόμη καὶ ὅταν ἔρχεται ὡς σκέψη! Ἁμαρτία δὲν εἶναι μόνο τὸ νὰ κλέψει κανείς, ἀλλὰ καὶ τὸ νὰ ἐπιθυμήσει ξένα πράγματα. Κάθε κακὴ ἐπιθυμία ἢ σκέψη μολύνει τὴν καρδιά· κι ἂν δὲν φροντίσουμε νὰ τὴν ἀπομακρύνουμε, εὔκολα θὰ γίνει καὶ πράξη. Ἂς ἀγωνιζόμαστε λοιπὸν νὰ διώχνουμε κάθε πονηρὸ λογισμὸ μέσα ἀπὸ τὴν ψυχή μας.
Ὅλα τὰ γνωρίζει ὁ Θεός, ἀκόμη καὶ τὸν ἐσωτερικό μας κόσμο. Ἂς μὴν προσπαθοῦμε νὰ κρυφτοῦμε. Ἀκόμη κι ἂν κατορθώσουμε νὰ ἀποκρύψουμε τὶς προθέσεις μας ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους… Ἀκόμη κι ἂν ἀποφύγουμε ἐπιμελῶς νὰ ἐκτεθοῦμε στὰ μάτια τοῦ κόσμου… Ἀκόμη κι ἂν κανεὶς ἄλλος δὲν γνωρίζει τὰ κίνητρα τῶν ἐνεργειῶν μας… Ἂς μὴν ξεχνοῦμε ὅτι βρισκόμαστε κάτω ἀπὸ τὸ βλέμμα τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος γνωρίζει τὰ πάντα. Γι’ αὐτὸ ἂς Τὸν παρακαλοῦμε νὰ μᾶς χαρίζει ἁγνὴ καὶ καθαρὴ καρδιά, ὅπου Ἐκεῖνος εὐαρεστεῖται νὰ κατοικεῖ.
