Ἀπόστολος: ἡμέρας, Πεμ. θ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Κορ. ιδ΄ 6 – 19):
6 Νυνὶ δέ, ἀδελφοί, ἐὰν ἔλθω πρὸς ὑμᾶς γλώσσαις λαλῶν, τί ὑμᾶς ὠφελήσω, ἐὰν μὴ ὑμῖν λαλήσω ἢ ἐν ἀποκαλύψει ἢ ἐν γνώσει ἢ ἐν προφητείᾳ ἢ ἐν διδαχῇ; 7 ὅμως τὰ ἄψυχα φωνὴν διδόντα, εἴτε αὐλὸς εἴτε κιθάρα, ἐὰν διαστολὴν τοῖς φθόγγοις μὴ διδῷ, πῶς γνωσθήσεται τὸ αὐλούμενον ἢ τὸ κιθαριζόμενον; 8 καὶ γὰρ ἐὰν ἄδηλον φωνὴν σάλπιγξ δῷ, τίς παρασκευάσεται εἰς πόλεμον; 9 οὕτω καὶ ὑμεῖς διὰ τῆς γλώσσης ἐὰν μὴ εὔσημον λόγον δῶτε, πῶς γνωσθήσεται τὸ λαλούμενον; ἔσεσθε γὰρ εἰς ἀέρα λαλοῦντες. 10 τοσαῦτα εἰ τύχοι γένη φωνῶν ἐστιν ἐν κόσμῳ, καὶ οὐδὲν αὐτῶν ἄφωνον· 11 ἐὰν οὖν μὴ εἰδῶ τὴν δύναμιν τῆς φωνῆς, ἔσομαι τῷ λαλοῦντι βάρβαρος καὶ ὁ λαλῶν ἐν ἐμοὶ βάρβαρος. 12 οὕτω καὶ ὑμεῖς ἐπεὶ ζηλωταί ἐστε πνευμάτων, πρὸς τὴν οἰκοδομὴν τῆς ἐκκλησίας ζητεῖτε ἵνα περισσεύητε. 13 Διόπερ ὁ λαλῶν γλώσσῃ προσευχέσθω ἵνα διερμηνεύῃ. 14 ἐὰν γὰρ προσεύχωμαι γλώσσῃ, τὸ πνεῦμά μου προσεύχεται, ὁ δὲ νοῦς μου ἄκαρπός ἐστι. 15 τί οὖν ἐστι; προσεύξομαι τῷ πνεύματι, προσεύξομαι δὲ καὶ τῷ νοΐ· ψαλῶ τῷ πνεύματι, ψαλῶ δὲ καὶ τῷ νοΐ. 16 ἐπεὶ ἐὰν εὐλογήσῃς τῷ πνεύματι, ὁ ἀναπληρῶν τὸν τόπον τοῦ ἰδιώτου πῶς ἐρεῖ τὸ ἀμὴν ἐπὶ τῇ σῇ εὐχαριστίᾳ; ἐπειδὴ τί λέγεις οὐκ οἶδε· 17 σὺ μὲν γὰρ καλῶς εὐχαριστεῖς, ἀλλ᾿ ὁ ἕτερος οὐκ οἰκοδομεῖται. 18 εὐχαριστῶ τῷ Θεῷ μου πάντων ὑμῶν μᾶλλον γλώσσαις λαλῶν· 19 ἀλλ᾿ ἐν ἐκκλησίᾳ θέλω πέντε λόγους διὰ τοῦ νοός μου λαλῆσαι, ἵνα καὶ ἄλλους κατηχήσω, ἢ μυρίους λόγους ἐν γλώσσῃ.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
6 Τώρα ὅμως, ἀδελφοί, ἐάν ἔλθω σέ σᾶς καί μιλῶ γλῶσσες πού δέν τίς καταλαβαίνετε, τί θά σᾶς ὠφελήσω, ἐάν δέν σᾶς μιλήσω ἤ μέ ἀποκάλυψη ἤ μέ γνώση καταληπτή σ’ ὅλους τούς πιστούς, ἤ μέ προφητεία ἤ μέ διδασκαλία; 7 Ἀκόμη καί τά μουσικά ὄργανα, ὅπως ἕνας αὐλός ἤ μιά κιθάρα, ἐνῶ εἶναι ἄψυχα, ὅταν παράγουν ἦχο, ἐάν δέν ξεχωρίσουν τούς ἤχους καί τούς τόνους τους τόν ἕνα ἀπό τόν ἄλλο, πῶς θά γίνει ἀντιληπτό τό μουσικό μέλος πού παίζεται μέ τόν αὐλό ἤ μέ τήν κιθάρα; 8 Διότι κι ἄν κάποια σάλπιγγα δώσει ἕνα ἀκατάληπτο καί χωρίς σημασία σάλπισμα, ποιός θά προετοιμασθεῖ γιά νά πολεμήσει καί νά πάρει μέρος στή μάχη; 9 Ἔτσι κι ἐσεῖς μέ τό χάρισμα τῆς γλώσσας, ἐάν δέν μιλήσετε μέ λόγια σαφή καί κατανοητά, πῶς θά καταλάβουν οἱ ἄλλοι ἐκεῖνο πού λέτε; Θά μιλᾶτε χωρίς καμία ὠφέλεια, διότι θά μιλᾶτε στόν ἀέρα καί θά ματαιοπονεῖτε. 10 Τόσο πολλά – ἄν τύχει κανείς νά ξέρει πόσα – εἴδη γλωσσῶν ὑπάρχουν στόν κόσμο. Καί ἡ καθεμιά γλώσσα ἔχει τή σημασία της, κι ἐκεῖνοι πού τήν ξέρουν συνεννοοῦνται μ’ αὐτήν. 11 Ἐάν λοιπόν δέν γνωρίζω τή σημασία τῆς γλώσσας, θά εἶμαι βάρβαρος γιά κεῖνον πού μιλάει τήν ξένη γλώσσα, ὅπως καί ὁ ξενόγλωσσος αὐτός θά εἶναι γιά μένα βάρβαρος. 12 Ἔτσι κι ἐσεῖς, ἀφοῦ μέ πολύ ζῆλο ἐπιδιώκετε τά πνευματικά χαρίσματα, νά ζητᾶτε νά σᾶς δώσει ὁ Θεός περίσσια ἐκεῖνα τά χαρίσματα πού συντελοῦν στό νά οἰκοδομεῖται ἡ Ἐκκλησία. 13 Ἀκριβῶς λοιπόν γι’ αὐτό, ἐκεῖνος πού ἔχει τό χάρισμα τῆς γλωσσολαλιᾶς ἄς προσεύχεται νά τοῦ δοθεῖ καί τό χάρισμα νά διερμηνεύει τή γλώσσα. 14 Διότι ἐάν προσεύχομαι μέ τό χάρισμα τῆς γλώσσας, προσεύχεται μέν ἡ ψυχή μου, πού βρίσκεται ὑπό τήν ἐπίδραση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί αἰσθάνεται τόν ἑαυτό της ἑνωμένο μέ τό Ἅγιον Πνεῦμα, ἀλλά ὁ νοῦς μου δέν κατανοεῖ ἐκεῖνα πού λέω, καί συνεπῶς παραμένει ἄκαρπος καί χωρίς ὠφέλεια. 15 Ποιό λοιπόν εἶναι τό ὠφελιμότερο καί τό περισσότερο καρποφόρο; Θά προσευχηθῶ μέ τό πνευματικό χάρισμα, ἀλλά θά προσευχηθῶ καί μέ τό νοῦ, κατανοώντας καί ἐξηγώντας τά ὅσα λέγονται. Θά ψάλω μέ τό πνευματικό χάρισμα, θά ψάλω ὅμως καί μέ τό νοῦ. 16 Καί πρέπει νά ψάλεις καί μέ τό νοῦ, μέ λέξεις δηλαδή πού ὅλοι τίς κατανοοῦν, διότι, ἐάν δοξολογήσεις τόν Θεό μέ τό πνευματικό χάρισμα τῆς γλώσσας πού δέν τήν κατανοεῖ κανείς, τότε ἐκεῖνος πού ἔχει τή θέση τοῦ ἀκροατῆ πῶς θά πεῖ τό «ἀμήν» γιά τήν εὐχαριστία σου; Ἀσφαλῶς δέν θά τό πεῖ, διότι δέν γνωρίζει τί λές. 17 Ἡ ἐμπνευσμένη εὐχαριστία σου λοιπόν πηγαίνει χαμένη. Διότι ἐσύ βέβαια καλά εὐχαριστεῖς τόν Θεό, ἀλλά ὁ ἄλλος δέν οἰκοδομεῖται πνευματικά, ἀφοῦ δέν νιώθει τά ὅσα λές. 18 Εὐχαριστῶ τόν Θεό μου, διότι μοῦ ἔδωσε τό χάρισμα τῶν γλωσσῶν καί μιλῶ γλῶσσες περισσότερο ἀπ’ ὅλους σας. 19 Ὅμως στή σύναξη τῶν πιστῶν προτιμῶ νά πῶ πέντε λόγους πού νά τούς καταλαβαίνει ὁ νοῦς μου, γιά νά διδάξω κι ἄλλους, παρά νά πῶ μέ τό χάρισμα τῆς γλώσσας μυριάδες λόγους πού δέν τούς νιώθει κανείς.
