ΚΥΡΙΑΚΗ 28 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

Εὐαγγέλιον: Κυρ. ι΄ ἑβδ. Ματθ. (Μτθ. ιζ΄ 14 – 23):

14 Καὶ ἐλθόντων αὐτῶν πρὸς τὸν ὄχλον προσῆλθεν αὐτῷ ἄνθρωπος γονυπε­τῶν αὐτὸν καὶ λέγων· 15 Κύριε, ἐλέησόν μου τὸν υἱόν, ὅτι σεληνιάζεται καὶ κα­κῶς πάσχει· πολλάκις γὰρ πίπτει εἰς τὸ πῦρ καὶ πολλάκις εἰς τὸ ὕδωρ. 16 καὶ προσήνεγκα αὐτὸν τοῖς μαθηταῖς σου, καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν αὐτὸν θεραπεῦσαι. 17 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη! ἕως πότε ἔ­­­σομαι μεθ᾿ ὑμῶν; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν; φέρετέ μοι αὐτὸν ὧδε. 18 καὶ ἐπετίμησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἐξῆλθεν ἀπ᾿ αὐ­­τοῦ τὸ δαιμόνιον καὶ ἐθερα­­πεύθη ὁ παῖς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης. 19 Τότε προσελθόντες οἱ μαθηταὶ τῷ Ἰησοῦ κατ᾿ ἰδί­­αν εἶπον· διατί ἡμεῖς οὐκ ἠ­­­δυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό; 20 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· διὰ τὴν ἀπιστίαν ὑμῶν. ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἐὰν ἔ­­­χητε πίστιν ὡς κόκκον σι­­­νά­πεως, ἐρεῖτε τῷ ὄρει τούτῳ, με­τάβηθι ἐντεῦθεν ἐκεῖ, καὶ μεταβήσεται, καὶ οὐδὲν ἀ­δυ­νατήσει ὑμῖν. 21 τοῦτο δὲ τὸ γένος οὐκ ἐκ­­πορεύεται εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ. 22 Ἀναστρεφομένων δὲ αὐ­τῶν εἰς τὴν Γαλιλαίαν εἶ­­πεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· μέλλει­ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου πα­­­­­ραδίδοσθαι εἰς χεῖρας ἀν­­θρώπων 23 καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐ­­τόν, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐγερθή­­σεται. καὶ ἐλυπήθησαν σφό­δρα.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

14 Κι ὅταν ἔφθασαν στό πλῆθος τοῦ λαοῦ, τόν πλησίασε κάποιος ἄνθρωπος πού γονάτισε μπροστά του κι ἔλεγε: 15 Κύριε, λυπήσου καί σπλαχνίσου τό παιδί μου, διότι σεληνιάζεται καί ὑποφέρει ἄσχημα, ἀλλά καί κινδυνεύει τόν ἔσχατο κίνδυνο. Διότι πολλές φορές πέφτει στή φωτιά, καί πολλές φορές στό νερό, καί κινδυνεύει ἔτσι νά καεῖ ἤ νά πνιγεῖ. 16 Καί τόν ἔφερα στούς μαθητές σου, ἀλλά αὐτοί δέν μπόρεσαν νά τόν θεραπεύσουν. 17 Ὁ Ἰησοῦς τότε ἀποκρίθηκε: Ὤ γενιά πού τόσα θαύματα εἶδες καί εἶσαι ἀκόμη ἄπιστη, κι ἀπ’ τήν κακία σου εἶσαι διεστραμμένη! Ἕως πότε θά εἶμαι μαζί σας; Ἕως πότε θά σᾶς ἀνέχομαι; Φέρτε τόν μου ἐδῶ. 18 Τότε τόν ἐπέπληξε ὁ Ἰησοῦς καί βγῆκε ἀπ’ αὐτόν τό δαιμόνιο καί θεραπεύθηκε τό παιδί ἀπ’ τήν ὥρα ἐκείνη. 19 Τότε οἱ μαθητές πλησίασαν ἰδιαιτέρως τόν Ἰησοῦ καί τοῦ εἶπαν: Γιατί ἐμεῖς δέν μπορέσαμε νά βγάλουμε τό δαιμόνιο αὐτό; 20 Καί ὁ Κύριος τούς εἶπε: Ἐπειδή σᾶς λείπει ἡ πίστη. Διότι ἀληθινά σᾶς λέω, ἐάν ἔχετε πίστη θερμή καί δυνατή σάν τό μικρό σπόρο τοῦ σιναπιοῦ, θά πεῖτε στό βουνό αὐτό, πήγαινε ἀπό ἐδῶ ἐκεῖ, καί θά μετακινηθεῖ. Καί τίποτε δέν θά εἶναι ἀδύνατο σέ σᾶς. 21 Αὐτό ὅμως τό εἶδος τῶν δαιμόνων δέν βγαίνει ἀπό τόν ἄνθρωπο πού ἔχει καταληφθεῖ ἀπό αὐτό, παρά μό­­νο μέ προσευχή πού συνοδεύεται καί μέ νηστεία, ὥ­­στε ἡ προσευχή νά γίνεται μέ διάνοια ὅσο δυνατόν ἐλαφρότερη καί περισσότερο προσηλωμένη στό Θε­ό. 22 Κι ἐνῶ αὐτοί περιόδευαν στή Γαλιλαία, τούς εἶπε ὁ Ἰησοῦς: Ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου πρόκειται νά παραδοθεῖ πολύ σύντομα σέ χέρια ἀνθρώπων, 23 καί θά τόν θανατώσουν, καί τήν τρίτη ἡμέρα ἀπό τόν θάνατό του θά ἀναστηθεῖ. Καί οἱ μαθητές λυπήθηκαν πάρα πολύ.