ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 14 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2016
Η΄ Ματθαίου: Ματθ. ιδ΄ 14-22
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἶδεν ὁ ᾿Ιησοῦς πολὺν ὄχλον, καὶ ἐσπλαγχνίσθη ἐπ᾿ αὐτοῖς καὶ ἐθεράπευσε τοὺς ἀρρώστους αὐτῶν. ὀψίας δὲ γενομένης προσῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· ἔρημός ἐστιν ὁ τόπος καὶ ἡ ὥρα ἤδη παρῆλθεν· ἀπόλυσον τοὺς ὄχλους, ἵνα ἀπελθόντες εἰς τὰς κώμας ἀγοράσωσιν ἑαυτοῖς βρώματα. ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· οὐ χρείαν ἔχουσιν ἀπελθεῖν· δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν. οἱ δὲ λέγουσιν αὐτῷ· οὐκ ἔχομεν ὧδε εἰ μὴ πέντε ἄρτους καὶ δύο ἰχθύας. ὁ δὲ εἶπε· φέρετέ μοι αὐτοὺς ὧδε. καὶ κελεύσας τοὺς ὄχλους ἀνακλιθῆναι ἐπὶ τοὺς χόρτους, λαβὼν τοὺς πέντε ἄρτους καὶ τοὺς δύο ἰχθύας, ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν εὐλόγησε, καὶ κλάσας ἔδωκε τοῖς μαθηταῖς τοὺς ἄρτους, οἱ δὲ μαθηταὶ τοῖς ὄχλοις. καὶ ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν, καὶ ἦραν τὸ περισσεῦον τῶν κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις. οἱ δὲ ἐσθίοντες ἦσαν ἄνδρες ὡσεὶ πεντακισχίλιοι χωρὶς γυναικῶν καὶ παιδίων. Καὶ εὐθέως ἠνάγκασεν ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον καὶ προάγειν αὐτὸν εἰς τὸ πέραν, ἕως οὗ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους.
ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ
«Ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν»
Ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ μᾶς παρουσιάζει ἕνα θαῦμα ἐκπληκτικὸ καὶ ἀδιαμφισβήτητο. Ἐκπληκτικό, διότι μέσα στὴν ἐρημιὰ ἔφαγαν καὶ χόρτασαν πάνω ἀπὸ 5.000 ἄνθρωποι μόνο μὲ πέντε ἄρτους καὶ δύο ψάρια! Καὶ ἀδιαμφισβήτητο, διότι ἀφενὸς μὲν τὸ θαῦμα αὐτὸ εἶχε χιλιάδες αὐτόπτες μάρτυρες, ἀφετέρου δὲ καταγράφηκε καὶ ἀπὸ τοὺς τέσσερις ἱεροὺς Εὐαγγελιστές, γεγονὸς πού βεβαιώνει ὅτι εἶναι ἀληθινό.
Ἀξίζει λοιπὸν νὰ δοῦμε πῶς τὸ θαῦμα αὐτὸ ἀνατρέπει κάθε λογικὴ καὶ ἐπαναλαμβάνεται σὲ κάθε τόπο καὶ ἐποχή.
1. Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ
Ὁ Κύριος ἦταν ἀπορροφημένος ἀπὸ τὴ διδασκαλία πρὸς τὰ πλήθη καὶ τὶς θεραπεῖες τῶν ἀσθενῶν, ποὺ συνέρρεαν κοντά του. Ἡ ὥρα ὅμως περνοῦσε. Τότε Τὸν πλησίασαν ἀνήσυχοι οἱ μαθητές του καὶ Τοῦ εἶπαν νὰ δώσει ἐντολὴ νὰ φύγει ὁ κόσμος γιὰ νὰ προλάβουν ὅλοι νὰ ἀγοράσουν κάτι νὰ φᾶνε. Ὁ Κύριος ὅμως ἀτάραχος τοὺς ἀπάντησε: «Δὲν χρειάζεται νὰ φύγουν. Νὰ τοὺς δώσετε ἐσεῖς νὰ φᾶνε». Οἱ μαθητὲς ξαφνιάστηκαν. Πῶς εἶναι δυνατόν; «Οὐκ ἔχομεν ὧδε εἰ μὴ πέντε ἄρτους καὶ δύο ἰχθύας», ἀπάντησαν. Αὐτοὶ εἶναι χιλιάδες κι ἐμεῖς δὲν ἔχουμε τίποτα παρὰ μόνο πέντε ψωμιὰ καὶ δύο ψάρια. Ἔκαναν ὅμως ὑπακοὴ στὴν ἐντολὴ τοῦ Κυρίου καὶ ἔφεραν μπροστά του αὐτὰ τὰ ἐλάχιστα τρόφιμα ποὺ εἶχαν. Ὁ Κύριος τότε τὰ εὐλόγησε, τὰ ἔκοψε καὶ τοὺς τὰ ἔδωσε γιὰ νὰ τὰ μοιράσουν σὲ ὅλους. Καὶ τὸ θαῦμα ἔγινε: «Ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν». Ὅλοι ἔφαγαν καὶ χόρτασαν καὶ περίσσεψαν καὶ δώδεκα γεμάτα κοφίνια! Καὶ νὰ σκεφθεῖ κανεὶς ὅτι μόνο οἱ ἄνδρες ἐκεῖ ἦταν πέντε χιλιάδες. Ἂν προσθέσουμε σ’ αὐτοὺς τὶς γυναῖκες καὶ τὰ παιδιά, τότε καταλαβαίνουμε ὅτι οἱ διαστάσεις τοῦ θαύματος ξεπερνοῦν κάθε ἀνθρώπινη λογική…!
2. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ
Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι στὸ θαῦμα αὐτὸ ὁ πανάγαθος Θεὸς φανερώνει τὴ στοργικὴ Πρόνοιά του καὶ γιὰ τὶς ὑλικὲς ἀνάγκες τῶν ἀνθρώπων. Καὶ δὲν ἦταν οὔτε ἡ πρώτη οὔτε ἡ μόνη φορὰ ποὺ συνέβη κάτι τέτοιο.
Ἂς θυμηθοῦμε τοὺς Ἰσραηλίτες, ὅταν ἔφυγαν ἀπὸ τὴ σκλαβιὰ τῆς Αἰγύπτου καὶ περιπλανιόντουσαν μέσα στὴν ἔρημο. Ποῦ νὰ βροῦν ἐκεῖ νερὸ καὶ τροφὴ γιὰ 1,5 περίπου ἑκατομμύριο ἀνθρώπους; Ἀνθρωπίνως ὅλοι ἦταν καταδικασμένοι νὰ πεθάνουν ἀπὸ τὴ δίψα καὶ τὴν πείνα. Κι ὅμως ὁ παντοδύναμος Θεὸς φρόντιζε γιὰ κάθε τους ἀνάγκη. Μέσα ἀπὸ ξεροὺς βράχους ἄνοιγε πηγὲς μὲ νερό, ἐνῶ κάθε πρωὶ τοὺς ἔστελνε ἀπὸ τὸν οὐρανὸ τὸ καθημερινό τους φαγητό, τὸ μάννα, καὶ ὀρτύκια, γιὰ νὰ μὴν τοὺς λείψει τὸ κρέας! Ἀλλὰ καὶ στὸ γάμο τῆς Κανᾶ, ὅταν διαπιστώθηκε ἡ ἔλλειψη κρασιοῦ, ὁ Κύριος μετέβαλε τὸ νερὸ σὲ κρασὶ μὲ θαῦμα, ποὺ ἔγινε μὲ τὴ μεσολάβηση τῆς Παναγίας Μητέρας του.
Στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας ἀναρίθμητα εἶναι τὰ θαυμαστὰ περιστατικὰ ποὺ ἀποδεικνύουν μὲ πόση ἀγάπη ἐνδιαφέρεται ὁ Θεός, ὥστε τίποτα νὰ μὴ λείψει ἀπὸ τοὺς πιστούς.
Καὶ ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, τὴν ὁποία τιμοῦμε αὐτὴ τὴν περίοδο, πρεσβεύει στὸν φιλάνθρωπο Θεὸ γιὰ κάθε ἀνάγκη μας. Εἶναι χαρακτηριστικὸ τὸ θαῦμα της ποὺ ἀναφέρεται στὸν βίο τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου τοῦ Ἀθωνίτου. Ἦταν τὸν καιρὸ ποὺ ὁ ὅσιος Πατὴρ ἔκτιζε τὴν Ἱερὰ Μονὴ Μεγίστης Λαύρας, τὸ πρῶτο ὀργανωμένο Μοναστήρι στὸ Ἅγιον Ὄρος. Βρέθηκε ὅμως σὲ μεγάλη ἔλλειψη χρημάτων καὶ τροφίμων καὶ σκέφθηκε νὰ ζητήσει βοήθεια ἀπὸ τὸν Στρατηγὸ Νικηφόρο Φωκᾶ. Στὸ δρόμο ποὺ πήγαινε γιὰ τὶς Καρυές, τοῦ ἐμφανίστηκε ἡ Παναγία καὶ τοῦ εἶπε: «Γύρισε πίσω, Ἀθανάσιε, καὶ θὰ τὰ βρεῖς ὅλα ἕτοιμα… Καὶ ἀπὸ σήμερα μὴ βάλετε Οἰκονόμο στὴ Λαύρα μου, διότι ἐγὼ θὰ εἶμαι Οἰκονόμισσα τῆς Λαύρας ἕως τῆς συντελείας τῶν αἰώνων». Πράγματι, ὅταν ὁ Ἅγιος ἐπέστρεψε στὴ Μονή, βρῆκε τὶς ἀποθῆκες καὶ τὰ δοχεῖα γεμάτα ἀπὸ ὅλα τὰ ἀγαθά: σιτάρι, κρασί, λάδι κλπ. Ἀπὸ τότε πού συνέβη τὸ περιστατικὸ αὐτό (962 μ.Χ.) μέχρι σήμερα, στὴ Μονὴ Μεγίστης Λαύρας δὲν διορίζεται Οἰκονόμος ὅπως στὰ ἄλλα Μοναστήρια. Οἰκονόμισσα ἀνέλαβε ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, στὴν ὁποία εἶναι ἀφιερωμένη καὶ ὁμώνυμη εἰκόνα (Παναγία ἡ Οἰκονόμισσα). Παρόμοιο θαῦμα δὲν διαπιστώνουν οἱ εὐσεβεῖς καὶ μάλιστα οἱ πολύτεκνες οἰκογένειες, ποὺ σὲ ὧρες μεγάλης ἀνάγκης βλέπουν τὸ σπίτι τους νὰ γεμίζει μὲ ὅλα τὰ ἀναγκαῖα ἀγαθά;
«Ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν». Ποιοὶ ἔζησαν ἐκεῖνο τὸ ἀσύλληπτο θαῦμα; Ὄχι ἀσφαλῶς αὐτοὶ πού εἶχαν μείνει στὰ σπίτια τους, ἀλλὰ ὅσοι εἶχαν ἀκολουθήσει τὸν Χριστὸ καὶ ἄκουγαν τὴ διδασκαλία του. Ἂς φροντίζουμε κι ἐμεῖς νὰ τρέφουμε τὴν ψυχή μας μὲ τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, τὴν προσευχὴ καὶ τὴ χάρη τῶν ἁγίων Μυστηρίων καὶ ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ δὲν θὰ μᾶς ἐγκαταλείψει. Θὰ μᾶς ἀξιώσει νὰ δοῦμε πολλὲς φορὲς τὸ θαῦμα τῆς ἐρήμου. Θὰ μᾶς δίνει ὅ,τι ἔχουμε ἀνάγκη!
