ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ (8/9)

Ἀπόστολος: τῆς ἑορτῆς (Φιλιπ. β΄ 5 – 11):

5 Τοῦτο γὰρ φρονείσθω ἐν ὑμῖν ὃ καὶ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, 6 ὃς ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο τὸ εἶναι ἴσα Θεῷ, 7 ἀλλ’ ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος, 8 καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑ­αυ­τὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχ­ρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυ­ροῦ. 9 διὸ καὶ ὁ Θεὸς αὐτὸν ὑπε­ρύ­ψωσε καὶ ἐχαρίσατο αὐ­τῷ ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα, 10 ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρα­νίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχ­θο­νίων, 11 καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ πατρός.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

5 Ἐφόσον δηλαδή εἶστε μαθητές καί δοῦλοι τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, πρέπει νά μιμηθεῖτε τήν ταπείνωση καί τήν αὐταπάρνησή του. Ἄς ὑπάρχει λοιπόν μέσα σας αὐτό τό φρόνημα τῆς ταπεινώσεως καί αὐταπαρ­νήσεως πού εἶχε κι ὁ Ἰησοῦς Χριστός. 6 Ὁ Ἰησοῦς Χριστός δηλαδή, ἄν καί εἶχε τήν ἴδια οὐσία καί φύση μέ τόν Θεό Πατέρα καί ὡς ἀπαράλλακτη καί ζωντανή εἰκόνα τοῦ Θεοῦ εἶχε τή μορφή καί τή φύση τοῦ Θεοῦ, δέν θεώρησε τήν ἰσότητά του μέ τόν Θεό Πατέρα ἀποτέλεσμα ἁρπαγῆς. Διότι ἐάν ἦταν ἀπο­τέ­λε­σμα ἁρπαγῆς, δέν θά τολμοῦσε νά τό ἀποθέσει, ἀπό φόβο μήπως τό χάσει. 7 Ἀλλά κένωσε τόν ἑαυτό του συγκαλύπτοντας καί κρύβοντας γιά κάποιο διάστημα τή δόξα καί τό μεγαλεῖο τῆς θεότητός του. Πῆρε μορφή δούλου καί ἔγινε ὅμοιος μέ τούς ἀνθρώπους. 8 Κι ἐνῶ παρουσιάστηκε μέ τήν ἐξωτερική ὄψη τοῦ ἀν­θρώπου, δέν ἦταν μόνον ἄνθρωπος, ὅπως φαινόταν, ἀλ­λά ἦταν συγχρόνως καί Θεός. Καί ταπείνωσε τόν ἑαυ­τό του δείχνοντας τέλεια ὑπακοή μέχρι θανά­του, καί μά­λιστα θανάτου σταυρικοῦ, πού εἶναι ὁ πλέ­ον ὀδυ­νη­ρός καί ἀτιμωτικός θάνατος. 9 Γιά τήν ταπείνωση λοιπόν καί τήν ὑπακοή του αὐτή ὁ Θεός τόν ὑπερύψωσε καί ὡς ἄνθρωπο καί τοῦ χάρισε ὄνομα, τό ὄνομα Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, πού εἶναι πά­νω ἀπό κάθε ἄλλο ὄνομα. 10 Τόν ὑπερύψωσε, ὥστε στό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ νά γο­να­τίσουν ταπεινά καί νά τόν προσκυνήσουν λατρευ­τι­κά καί οἱ ἄγγελοι στόν οὐρανό καί οἱ ἄνθρωποι στή γῆ καί οἱ ψυχές τῶν νεκρῶν στά καταχθόνια· ἀλλά κι αὐτά τά δαι­μο­νι­κά ὄντα πού εἶναι στά καταχθόνια μέ τρόμο νά ὑποκλιθοῦν μπροστά στό μεγαλεῖο του. 11 Κι ἔτσι κάθε γλώσσα νά ὁμολογήσει φανερά, δυνατά καί ξεκάθαρα ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι Κύριος. Καί μέ τήν ὁμολογία αὐτή καί τήν ἀναγνώριση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὡς Κυρίου θά δοξάζεται ὁ Θεός Πατήρ.