Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Παρ. ιβ΄ ἑβδ. Ματθ. (Μρ. β΄ 18 – 22):
18 Καὶ ἦσαν οἱ μαθηταὶ Ἰωάννου καὶ οἱ τῶν Φαρισαίων νηστεύοντες. καὶ ἔρχονται καὶ λέγουσιν αὐτῷ· διατί οἱ μαθηταὶ Ἰωάννου καὶ οἱ τῶν Φαρισαίων νηστεύουσιν, οἱ δὲ σοὶ μαθηταὶ οὐ νηστεύουσι; 19 καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· μὴ δύνανται οἱ υἱοὶ τοῦ νυμφῶνος, ἐν ᾧ ὁ νυμφίος μετ᾿ αὐτῶν ἐστι, νηστεύειν; ὅσον χρόνον μεθ᾿ ἑαυτῶν ἔχουσι τὸν νυμφίον, οὐ δύνανται νηστεύειν. 20 ἐλεύσονται δὲ ἡμέραι ὅταν ἀπαρθῇ ἀπ᾿ αὐτῶν ὁ νυμφίος, καὶ τότε νηστεύσουσιν ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις. 21 οὐδεὶς ἐπίβλημα ράκους ἀγνάφου ἐπιρράπτει ἐπὶ ἱματίῳ παλαιῷ· εἰ δὲ μήγε, αἴρει τὸ πλήρωμα αὐτοῦ, τὸ καινὸν τοῦ παλαιοῦ, καὶ χεῖρον σχίσμα γίνεται. 22 καὶ οὐδεὶς βάλλει οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς παλαιούς· εἰ δὲ μή, ρήσσει ὁ οἶνος ὁ νέος τοὺς ἀσκούς, καὶ ὁ οἶνος ἐκχεῖται καὶ οἱ ἀσκοὶ ἀπολοῦνται· ἀλλὰ οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς καινοὺς βλητέον.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
18 Οἱ μαθητές τοῦ Ἰωάννη, καθώς καί οἱ μαθητές τῶν Φαρισαίων, κρατοῦσαν τίς νηστεῖες πού εἶχαν ἐπικρατήσει ἀπό τήν παράδοση. Ἔρχονται λοιπόν μερικοί καί λένε στόν Ἰησοῦ: Γιατί οἱ μαθητές τοῦ Ἰωάννη καί τῶν Φαρισαίων νηστεύουν καί τηροῦν τίς νηστεῖες πού μᾶς παρέδωσαν οἱ παλαιότεροι ραββίνοι, ἐνῶ οἱ δικοί σου μαθητές δέν νηστεύουν; 19 Τότε ὁ Ἰησοῦς τούς εἶπε: Μήπως εἶναι δυνατόν οἱ καλεσμένοι φίλοι τοῦ γαμπροῦ νά πενθοῦν καί νά νηστεύουν ὅσο χρόνο ὁ γαμπρός εἶναι μαζί τους καί γιορτάζουν τό γάμο του; Ὅσο καιρό ἔχουν μαζί τους τόν γαμπρό δέν εἶναι δυνατόν νά νηστεύουν. Ἔτσι καί οἱ μαθητές μου: Ἐφόσον ἐγώ, ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας, εἶμαι μαζί τους, δέν εἶναι δυνατόν νά πενθοῦν καί νά νηστεύουν. 20 Θά ἔλθουν ὅμως ἡμέρες πού θά τούς πάρουν ἀπό κοντά τους τόν Νυμφίο, καί τότε ἐκεῖνες τίς ἡμέρες θά νηστεύσουν καί θά πενθήσουν. 21 Καί γιά νά μιλήσω πιό κατανοητά μέ κάποιο παράδειγμα, σᾶς λέω: Κανείς δέν ράβει πάνω σέ παλιό ροῦχο ἕνα μπάλωμα ἀπό κομμάτι καινούργιου ὑφάσματος. Ἄν ὅμως βάλει ἕνα τέτοιο μπάλωμα, τότε τό καινούργιο αὐτό κομμάτι μαζεύει καί παίρνει ἀπ’ τό παλιό ροῦχο. Τό καινούργιο δηλαδή μπάλωμα ἀποσπᾶ ἀπό τό παλιό ροῦχο τό μέρος πού εἶναι οἱ ραφές, καί τό σχίσιμο γίνεται χειρότερο. Ἔτσι καί ἡ νέα διδασκαλία μου δέν εἶναι ὠφέλιμο νά προσκολληθεῖ πάνω σέ ἐξωτερικούς τύπους πού πάλιωσαν πλέον καί εἶναι φθαρμένοι. Διότι καί οἱ ἐξωτερικοί τύποι θά ἀχρηστευθοῦν ἐπιζήμια, καί ἡ διδασκαλία μου θά νοθευθεῖ. 22 Καί κανείς δέν βάζει μοῦστο σέ παλιούς ἀσκούς. Ἀλλιῶς, σπάζει ὁ μοῦστος τούς ἀσκούς, καί τό κρασί χύνεται ἔξω, καί οἱ ἀσκοί θά καταστραφοῦν. Ἀλλά πρέπει κανείς νά βάζει μοῦστο σέ ἀσκούς καινούργιους. Ἔτσι καί οἱ Φαρισαῖοι μέ τούς ἀκολούθους τους εἶναι ἀσκοί παλιοί, πού δέν μποροῦν νά βαστάξουν τή νέα διδασκαλία μου, τήν ὁποία θά παραλάβουν οἱ μαθητές μου, πού μοιάζουν μέ νέους ἀσκούς.
