Ἀπόστολος: τῆς ἑορτῆς (Α΄ Κορ. α΄ 18 – 24):
18 Ὁ λόγος γὰρ ὁ τοῦ σταυροῦ τοῖς μὲν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστί, τοῖς δὲ σῳζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστι. 19 γέγραπται γάρ· ἀπολῶ τὴν σοφίαν τῶν σοφῶν, καὶ τὴν σύνεσιν τῶν συνετῶν ἀθετήσω. 20 ποῦ σοφός; ποῦ γραμματεύς; ποῦ συζητητὴς τοῦ αἰῶνος τούτου; οὐχὶ ἐμώρανεν ὁ Θεὸς τὴν σοφίαν τοῦ κόσμου τούτου; 21 ἐπειδὴ γὰρ ἐν τῇ σοφίᾳ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔγνω ὁ κόσμος διὰ τῆς σοφίας τὸν Θεόν, εὐδόκησεν ὁ Θεὸς διὰ τῆς μωρίας τοῦ κηρύγματος σῶσαι τοὺς πιστεύοντας. 22 ἐπειδὴ καὶ Ἰουδαῖοι σημεῖον αἰτοῦσι καὶ Ἕλληνες σοφίαν ζητοῦσιν, 23 ἡμεῖς δὲ κηρύσσομεν Χριστὸν ἐσταυρωμένον, Ἰουδαίοις μὲν σκάνδαλον, Ἕλλησι δὲ μωρίαν, 24 αὐτοῖς δὲ τοῖς κλητοῖς, Ἰουδαίοις τε καὶ Ἕλλησι, Χριστὸν Θεοῦ δύναμιν καὶ Θεοῦ σοφίαν·
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
18 Πράγματι λοιπόν ἡ διάδοση τοῦ κηρύγματος αὐτοῦ ὀφείλεται στή θεία του δύναμη. Διότι τό κήρυγμα γιά τό σταυρό σ’ ἐκείνους βέβαια πού βαδίζουν τό δρόμο τῆς ἀπώλειας φαίνεται μωρία καί κουταμάρα· σέ μᾶς ὅμως πού εἴμαστε στό δρόμο τῆς σωτηρίας εἶναι δύναμη Θεοῦ πού σώζει. 19 Ναί. Τούς φαίνεται μωρία καί δέν μποροῦν νά νιώσουν τή δύναμη τοῦ Εὐαγγελίου, ἄν καί παρουσιάζονται μέ τήν ἀξίωση ὅτι εἶναι σοφοί. Διότι ἔχει γραφεῖ ἀπό τόν Ἡσαΐα, πού μίλησε ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ: Θά ἐξαφανίσω τή σοφία αὐτῶν πού παρουσιάζονται ὡς σοφοί, καί θά παραμερίσω ὡς ἀνώφελη καί ἄχρηστη τή φρόνηση ἐκείνων πού κομπάζουν μέ τήν ἰδέα ὅτι εἶναι συνετοί. 20 Ποῦ ὑπάρχει τώρα σοφός; Ποῦ ὑπάρχει ἔμπειρος διδάσκαλος τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου; Ποῦ ἐπιδέξιος συζητητής τῆς ἄπιστης καί ἄθεης αὐτῆς ἐποχῆς; Δέν ἀπέδειξε ὁ Θεός μωρή τή σοφία τῶν ἀνθρώπων πού ἔχουν τά κοσμικά φρονήματα τῆς ἐποχῆς μας; 21 Καί ἡ ἀποδοκιμασία αὐτή τοῦ Θεοῦ ἔγινε μέ κάθε δικαιοσύνη. Διότι, ἀφοῦ μέ τή σοφία τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία γίνεται φανερή στά δημιουργήματά του, δέν γνώρισαν οἱ ἄνθρωποι τόν Θεό μέ τήν ἔμφυτη λογική καί τήν ἄλλη σοφία τους, ἀποφάσισε ὁ Θεός μέσα στήν ἀγαθότητά του νά σώσει ὅλους ὅσους θά πιστέψουν σέ κάθε ἐποχή, μέ τό κήρυγμα, πού φαίνεται μωρό καί ἀνόητο στούς σοφούς τοῦ ἁμαρτωλοῦ κόσμου. 22 Καί φαίνεται μωρό καί ἀνόητο, ἐπειδή καί οἱ Ἰουδαῖοι ἀπαιτοῦν ὑπερφυσικό σημεῖο γιά νά πιστέψουν, καί οἱ Ἕλληνες ζητοῦν φιλοσοφικούς συλλογισμούς πού νά ἱκανοποιοῦν τό περίεργο πνεῦμα τους. 23 Ἐμεῖς ὅμως κηρύττουμε τόν Χριστό πού ἔχει σταυρωθεῖ. Καί ὁ σταυρωμένος Χριστός γιά τούς Ἰουδαίους πού περιμένουν τόν Μεσσία Χριστό ὡς ἐπίγειο βασιλιά εἶναι σκάνδαλο, ἐμπόδιο πάνω στό ὁποῖο σκοντάφτουν καί δέν πιστεύουν. Γιά τούς Ἕλληνες πάλι ὁ σταυρωμένος Θεός πού δέν νίκησε τούς ἐχθρούς του παρουσιάζεται ὡς ἰδέα μωρή καί ἀνόητη. 24 Σ’ αὐτούς ὅμως πού ὁ Θεός βρῆκε ἄξιους νά καλέσει στή σωτηρία, εἴτε Ἰουδαῖοι εἶναι εἴτε Ἕλληνες, κηρύττουμε Χριστό, ὁ ὁποῖος εἶναι Θεοῦ δύναμη πού ἀναγεννᾶ καί ἁγιάζει, καί Θεοῦ σοφία πού φωτίζει κάθε πιστό.
