Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Παρ. γ΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. ζ΄ 31 – 35):
31 Τίνι οὖν ὁμοιώσω τοὺς ἀνθρώπους τῆς γενεᾶς ταύτης, καὶ τίνι εἰσὶν ὅμοιοι; 32 ὅμοιοί εἰσι παιδίοις τοῖς ἐν ἀγορᾷ καθημένοις καὶ προσφωνοῦσιν ἀλλήλοις καὶ λέγουσιν· ηὐλήσαμεν ὑμῖν, καὶ οὐκ ὠρχήσασθε, ἐθρηνήσαμεν ὑμῖν, καὶ οὐκ ἐκλαύσατε. 33 ἐλήλυθε γὰρ Ἰωάννης ὁ βαπτιστὴς μήτε ἄρτον ἐσθίων μήτε οἶνον πίνων, καὶ λέγετε· δαιμόνιον ἔχει. 34 ἐλήλυθεν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐσθίων καὶ πίνων, καὶ λέγετε· ἰδοὺ ἄνθρωπος φάγος καὶ οἰνοπότης, φίλος τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν. 35 καὶ ἐδικαιώθη ἡ σοφία ἀπὸ τῶν τέκνων αὐτῆς πάντων!
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
31 Μετά λοιπόν ἀπό τή συμπεριφορά αὐτή τῶν Φαρισαίων καί τῶν νομικῶν, μέ ποιόν νά παρομοιάσω τούς ἀνθρώπους τῆς γενιᾶς αὐτῆς; Καί μέ ποιόν μοιάζουν; 32 Μοιάζουν μέ παιδιά ἄτακτα καί ράθυμα πού κάθονται στήν ἀγορά καί φωνάζουν δυνατά μεταξύ τους καί λένε: Σᾶς παίξαμε μέ τή φλογέρα χαρούμενα τραγούδια, μά ἐσεῖς δέν χορέψατε. Σᾶς μοιρολογήσαμε καί σᾶς εἴπαμε τραγούδια θλιβερά, μά ἐσεῖς δέν κλάψατε. Οὔτε μέ τό ἕνα λοιπόν εὐχαριστεῖσθε, οὔτε μέ τό ἄλλο ἱκανοποιεῖσθε. 33 Ἔτσι κι ἐσεῖς οἱ σημερινοί ἄνθρωποι· εἶστε δύστροποι καί δέν μπορεῖ κανείς νά σᾶς βρεῖ πουθενά. Διότι ἦλθε ὁ Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής, ὁ ὁποῖος οὔτε ψωμί ἔτρωγε οὔτε κρασί ἔπινε, καί λέτε: Ὁ ἄνθρωπος αὐτός εἶναι ἀκοινώνητος καί μελαγχολικός καί ἔχει μέσα του δαιμόνιο, γι’ αὐτό καί ζεῖ μακριά ἀπ’ τούς ἀνθρώπους. 34 Ἦλθε ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου, πού τρώει καί πίνει ὡς ἐγκρατής ἀλλά καί κοινωνικός ἄνθρωπος, καί λέτε: Νά ἕνας ἄνθρωπος φαγάς καί οἰνοπότης, φίλος τῶν τελωνῶν καί ἁμαρτωλῶν. 35 Παρ’ ὅλα αὐτά ὅμως ἡ θεϊκή σοφία θαυμάστηκε ἀπ’ ὅλα τά παιδιά της, διότι ἐργάστηκε μέ δικαιοσύνη καί σοφία γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Καί παιδιά τῆς θεϊκῆς σοφίας εἶναι ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ ἄνθρωποι πού εἶναι πραγματικά συνετοί καί ἔχουν πνεῦμα σοφίας. Αὐτοί πληροφορήθηκαν ἀπό τά πράγματα ὅτι ἡ θεία σοφία ἐνεργοῦσε θαυμαστά καί μέ τίς δύο αὐτές μεθόδους καί τούς δύο ἀντίστοιχους τρόπους ζωῆς τοῦ Ἰωάννου καί τοῦ Χριστοῦ.
