Ἱστορικῆς σημασίας κρίνεται ἡ εἰσήγηση τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κ. Ἱερωνύμου ποὺ ἀπηύθυνε στὴ Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὶς 4 Ὀκτωβρίου. Μὲ τὴν εἰσήγησή του αὐτὴ ὁ Μακαριώτατος ἔδωσε καίρια ἀπάντηση σὲ ὅλους αὐτοὺς ποὺ ζητοῦν νὰ ὑποβαθμίσουν στὰ μάτια τοῦ λαοῦ τὸν ρόλο τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία στάθηκε «ἡ Μητέρα καὶ Τροφὸς τοῦ Γένους».
Ὁ Μακαριώτατος ἀναφέρθηκε στὰ θέματα αἰχμῆς τῶν ἡμερῶν ἀναφορικὰ πρὸς τὴν ἀποστολὴ τῆς Ἐκκλησίας, τὶς σχέσεις Ἐκκλησίας – Πολιτείας, τὸν διαθρυλούμενο χωρισμό τους, τοὺς διακριτοὺς ρόλους καθεμιᾶς ἀπὸ αὐτές, τὴν ἐκκλησιαστικὴ περιουσία, τὸ φιλανθρωπικὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν κ.ἄ.
Τὸ αἴσθημα ποὺ λαμβάνει κανεὶς ἀπὸ τὴν ἀνάγνωση τῆς εἰσηγήσεώς του εἶναι αἴσθημα ἀνακουφίσεως γιὰ τὴν ὀρθοτόμηση τοῦ λόγου τῆς ἀληθείας ἀπὸ τὰ ἀρχιεπισκοπικὰ χείλη. Τὸ κείμενο μεταδίδει φρόνημα δυνάμεως, ἀνδρείας, στηριγμοῦ μέσα στὶς σημερινὲς κοινωνικὲς καὶ πολιτικὲς συνθῆκες, κατὰ τὶς ὁποῖες «δὲν ἔχουν ἐκλείψει οὔτε σήμερα οἱ διωγμοὶ τῶν Χριστιανῶν, ἡ πολεμικὴ κατὰ τῆς Ἐκκλησίας, συστηματικὲς καὶ ὀργανωμένες προσπάθειες νὰ μᾶς θέσουν στὸ περιθώριο τῆς ἱστορίας καὶ τῆς σύγχρονης ζωῆς».
Ὁ Μακαριώτατος, προκειμένου γιὰ τὶς σχέσεις Πολιτείας – Ἐκκλησίας, ἔκαμε μία ἱστορικὴ ἀναδρομὴ στοὺς χρόνους τῆς νεότερης Ἑλλάδος καὶ μίλησε γιὰ πολιτικὴ «ὑποδούλωσης», φρικτῆς καταπίεσης καὶ «βαβυλώνιας αἰχμαλωσίας» ἐκ μέρους τῆς Πολιτείας εἰς βάρος τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὸ 1834 μέχρι καὶ σήμερα. Αὐτὸ πρέπει νὰ λήξει, εἶπε.
Ἀναφέρθηκε καὶ στὶς πολυσυζητημένες προτάσεις ἀναθεωρήσεως τοῦ Συντάγματος (ἀναφορικὰ πάντα πρὸς τὶς σχέσεις Ἐκκλησίας – Πολιτείας) καὶ τόνισε ὅτι «ὅλες αὐτὲς οἱ ἀναθεωρητικὲς ἐπιδιώξεις καμία σχέση δὲν ἔχουν μὲ τὶς νομικὲς ὑποχρεώσεις τῆς Ἑλλάδος ποὺ προκύπτουν ἀπὸ τὴ συμμετοχή της στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, ὅπως μᾶς βομβαρδίζουν οἱ ἐδῶ παράγοντες… Ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση σέβεται καὶ δὲν προδικάζει τὸ σύμφωνα μὲ τὸ ἐθνικὸ δίκαιο καθεστὼς τῶν Ἑλλήνων».
Λόγια ξεκάθαρα, φωνὴ διαυγής, κρυστάλλινη τοῦ Προκαθημένου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ποὺ ἠχεῖ τόσο ἐνθαρρυντικὰ καὶ τονωτικὰ στὶς ψυχές μας. Ἂς ἐλπίσουμε ὅτι θὰ ἠχήσει καὶ στὰ αὐτιὰ τῶν πολιτικῶν μας ταγῶν «ὡς εἰς ὦτα ἀκουόντων».
