Μὲ ὀδύνη ψυχῆς χαράζουμε καὶ τὶς παρακάτω γραμμές, ὅπως ἄλλωστε συχνὰ ἀναγκαζόμαστε νὰ τὸ κάνουμε τελευταῖα μὲ ὅσα ἀνομολόγητα τεκταίνονται εἰς βάρος τῆς πατρίδος μας ἀπὸ τοὺς ταγοὺς τῆς ἐθνικῆς μας παιδείας.
Ἔτσι, μετὰ τὴν ἀπόφαση γιὰ κατάργηση τοῦ οὐσιαστικοῦ χαρακτήρα τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν στὰ σχολεῖα τῆς Ὀρθόδοξης αὐτῆς χώρας, τώρα καίριο πλῆγμα δέχονται καὶ τὰ Ἀρχαῖα Ἑλληνικὰ στὸν τόπο αὐτὸ ποὺ ὀνομάζεται Ἑλλάδα. Τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας ἀποφάσισε τὴ μείωση κατὰ μία ἑβδομαδιαία ὥρα στὸ γυμνάσιο τῆς διδασκαλίας τῶν Ἀρχαίων, καθὼς καὶ τὸν ἀποκλεισμό τους ἀπὸ τὶς προαγωγικὲς καὶ ἀπολυτήριες ἐξετάσεις – γεγονὸς ποὺ καθιστᾶ τὸ μάθημα δευτερεῦον. Ὑπενθυμίζουμε ἐπίσης ὅτι ἤδη στὸ λύκειο ἔχει καταργηθεῖ ἡ διδασκαλία τοῦ Ἐπιταφίου τοῦ Περικλῆ, ἑνὸς κειμένου ποὺ ἔχει χαρακτηρισθεῖ ὡς «ὁ διθύραμβος τῆς δημοκρατίας».
Κραυγὴ ἀγωνίας ἀποτελεῖ καὶ ἡ ἀνοιχτὴ ἐπιστολὴ μὲ ἡμερομηνία 19-10-2016 ποὺ ἀπευθύνουν πρὸς τὴν πολιτικὴ καὶ πνευματικὴ ἡγεσία τῆς χώρας 200 περίπου πανεπιστημιακοὶ καθηγητὲς καὶ ἄλλοι φορεῖς τῆς πνευματικῆς ζωῆς τοῦ τόπου γιὰ τὸν «ἀργὸ θάνατο τῆς κλασικῆς παιδείας», ὅπως χαρακτηριστικὰ ὑπογραμμίζουν. Πρόκειται γιὰ ἕνα ἀξιολογότατο κείμενο, ἀποσπάσματα τοῦ ὁποίου παραθέτουμε:
«Οἱ ὑπογράφοντες Ἕλληνες Πανεπιστημιακοὶ Καθηγητὲς καὶ ἄλλοι πνευματικοὶ ἄνθρωποι, μὲ κατάπληξη, ἀπογοήτευση καὶ ὀδύνη παρακολουθοῦμε τὴ διαρκὴ ὑποβάθμιση τῆς κλασικῆς παιδείας στὸ γυμνάσιο καὶ λύκειο τῆς Ἑλλάδας, τὴν ὁποία συστηματικὰ καὶ ἐμπρόθετα προωθεῖ τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας. (…) Εἶναι στʼ ἀλήθεια τραγικὸ νὰ ἀναγνωρίζουν ὁμόφωνα οἱ ξένοι τὴν τεράστια συμβολὴ τῆς κλασικῆς παιδείας στὴ διαμόρφωση τοῦ πολιτισμοῦ τῆς Δύσης, καὶ τὴν ἴδια στιγμὴ νὰ μεθοδεύεται ὁ ὁριστικὸς ἐνταφιασμὸς τῆς παιδείας αὐτῆς στὴν ἴδια τὴ γενέθλια χώρα της! (…) Ὀφείλουμε ἐπὶ τέλους νὰ συνειδητοποιήσουμε ὅτι σὲ μιὰ χώρα μὲ ὑπογεννητικότητα, ὀξύτατη οἰκονομικὴ κρίση, μαζικὴ μετανάστευση νέων ἐπιστημόνων στὸ ἐξωτερικὸ καὶ εἰσροὴ χιλιάδων μεταναστῶν καὶ προσφύγων, ἡ μεθοδευμένη ἀποκοπὴ τῶν Ἑλλήνων μαθητῶν ἀπὸ τὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ γλώσσα εἶναι γιὰ τὴν παιδεία τοῦ τόπου ἕνα εἶδος πολιτιστικῆς γενοκτονίας, ποὺ μακροπρόθεσμα θέτει σὲ κίνδυνο τὴν ἴδια τὴν ἐθνικὴ ἐπιβίωση τοῦ ἑλληνισμοῦ».
Νὰ πιστέψουμε ὅτι σὲ ἐξυπηρέτηση τέτοιων ὑποχθόνιων σχεδιασμῶν γιὰ τὴν ἐθνική μας ὑπόσταση κινοῦνται οἱ σημερινοὶ ἰθύντορες τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας;
