ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ (15/11)

Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Παρ. θ΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. ιδ΄ 25 – 35):

25 Συνεπορεύοντο δὲ αὐ­τῷ ὄχλοι πολλοί. καὶ στρα­φεὶς εἶπε πρὸς αὐ­τούς· 26 εἴ τις ἔρχεται πρός με καὶ οὐ μισεῖ τὸν πατέρα ἑ­­αυτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ τὴν γυ­ναῖκα καὶ τὰ τέκνα καὶ τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τὰς ἀ­­­δελ­φάς, ἔτι δὲ καὶ τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν, οὐ δύναταί μου μαθητὴς εἶ­ναι. 27 καὶ ὅστις οὐ βαστάζει τὸν σταυρὸν ἑαυτοῦ καὶ ἔρχεται ὀπίσω μου, οὐ δύναται εἶναί μου μαθητής. 28 τίς γὰρ ἐξ ὑμῶν, θέλων πύργον οἰκοδομῆσαι, οὐχὶ πρῶτον καθίσας ψηφίζει τὴν δαπάνην, εἰ ἔχει τὰ πρὸς ἀπαρτισμόν, 29 ἵνα μήποτε, θέντος αὐ­τοῦ θεμέλιον καὶ μὴ ἰσχύ­σαντος ἐκτελέσαι, πάντες οἱ θεω­ροῦντες ἄρξωνται αὐ­­τῷ ἐμπαίζειν, 30 λέγοντες ὅτι οὗτος ὁ ἄν­θρωπος ἤρξατο οἰκο­δο­μεῖν καὶ οὐκ ἴσχυσεν ἐ­κτελέσαι; 31 ἢ τίς βασιλεύς, πορευό­μενος συμβαλεῖν ἑτέρῳ βα­σιλεῖ εἰς πόλεμον, οὐχὶ πρῶτον καθίσας βουλεύεται εἰ δυνατός ἐστιν ἐν δέκα χιλιά­σιν ἀπαντῆσαι τῷ μετὰ εἴκο­σι χιλιάδων ἐρχομένῳ ἐπ᾿ αὐτόν; 32 εἰ δὲ μήγε, ἔτι πόρρω αὐ­τοῦ ὄντος πρεσβείαν ἀ­ποστείλας ἐρωτᾷ τὰ πρὸς εἰρήνην. 33 οὕτως οὖν πᾶς ἐξ ὑμῶν, ὃς οὐκ ἀποτάσσεται πᾶσι τοῖς ἑαυτοῦ ὑπάρχουσιν, οὐ δύναται εἶναί μου μαθητής. 34 Καλὸν τὸ ἅλας· ἐὰν δὲ καὶ τὸ ἅλας μωρανθῇ, ἐν τίνι ἀρτυθήσεται; 35 οὔτε εἰς γῆν οὔτε εἰς κοπρίαν εὔθετόν ἐστιν· ἔξω βάλ­λουσιν αὐτό. ὁ ἔχων ὦ­­τα ἀκούειν ἀκουέτω.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

25 Μαζί μέ τόν Ἰησοῦ βάδιζαν πολλά πλήθη λαοῦ. Γιά μιά στιγμή ὁ Κύριος σταμάτησε, στράφηκε σ’ αὐτούς καί τούς εἶπε: Καλά μέ ἀκολουθεῖτε τώρα καί θέλε­τε νά εἶστε μαθητές μου καί φίλοι μου. Μάθετε ὅμως αὐτά πού εἶναι ἀπαραίτητα γιά κάθε γνήσιο μαθη­τή μου. 26 Ἐάν κανείς ἔρχεται μαζί μου καί δέν μισεῖ τόν πατέρα του καί τή μητέρα του καί τή γυναίκα του καί τούς ἀδελφούς του καί τίς ἀδελφές του, ἐφόσον αὐτοί τοῦ γίνονται ἐμπόδιο νά μέ ἀκολουθεῖ, κι ἀκόμη ἐάν δέν μισεῖ κι αὐτή τή ζωή του, ἐφόσον ὁ φόβος του νά χάσει τή ζωή του τοῦ γίνεται αἰτία νά μέ ἀρνηθεῖ, αὐτός ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά εἶναι μαθητής μου. 27 Καί ὅποιος δέν παίρνει ἐπάνω του τό σταυρό του, δηλαδή ὅποιος δέν παίρνει τήν ἀπόφαση νά ὑποστεῖ γιά μένα ἀκόμη καί θάνατο σταυρικό καί ἐπονείδιστο καί δέν μέ ἀκολουθεῖ μέ τήν ἀπόφαση αὐτή, δέν μπορεῖ νά εἶναι μαθητής μου. 28 Ἐξετάστε καλά τόν ἑαυτό σας κι ἀφοῦ σκεφθεῖτε ἄν μπορεῖτε νά ὑποβληθεῖτε στίς θυσίες αὐτές, τότε ἀπο­φα­­­­σίστε νά μέ ἀκολουθήσετε. Ἐξετάστε προσεκτι­κά τό θέμα αὐτό, ἄν ὄχι περισσότερο, τουλάχιστον ὅσο κι αὐτοί πού με­­λε­τοῦν νά ἀναλάβουν ἐγκόσμιες ἐπι­χει­ρή­σεις δαπανη­ρές ἤ ἐπικίνδυνες. Διότι ποιός ἀπό σᾶς πού θέλει νά κτί­­­σει ἕνα σπίτι ἐφοδιασμένο μέ πύργο δέν κάθεται πρῶ­­τα νά λογαριάσει τή δαπάνη, ὥστε νά δεῖ ἄν ἔχει τά χρήματα πού θά χρειασθοῦν γιά νά τελειώσει τό ἔργο; 29 Ἔτσι κάθε συνετός ἄνθρωπος λογαριάζει τό ἔργο· γιά νά μήν τοῦ συμβεῖ, ἐνῶ ἔχει βάλει θεμέλιο, νά μήν μπορέσει νά τελειώσει τόν πύργο, κι ἔτσι ἀρχίσουν νά τόν κοροϊδεύουν ὅλοι ὅσοι θά βλέπουν ὅτι τό ἔργο ἔμεινε ἀτελείωτο, 30 λέγοντας ὅτι ὁ ἄνθρωπος αὐτός ἄρχισε νά κτίζει καί δέν μπόρεσε νά τελειώσει τήν οἰκοδομή. Οἰκοδομή πνευματική, αἰώνια καί ἀκατάλυτη καλεῖστε νά κτίσε­τε κι ἐσεῖς, ἐάν γίνετε μαθητές μου. Εἶστε λοιπόν ἀπο­φασι­σμέ­νοι νά ὑποστεῖτε γι’ αὐτή θυσίες καί νά μήν ἀφή­σετε τό ἔργο ἀτελείωτο; 31 Ἀλλά κάθε μαθητής μου καλεῖται νά διεξαγάγει καί πό­λεμο ὡς δικός μου στρατιώτης. Γι’ αὐτό λοιπόν, προ­τοῦ συγκαταριθμηθεῖ στήν παράταξή μου, ἄς τό σκεφτεῖ καλά. Διότι ποιός βασιλιάς πού πηγαίνει νά συγ­­κρουστεῖ καί νά πολεμήσει μέ ἄλλο βασιλιά, δέν κά­θεται πρῶτα νά σκεφτεῖ καί νά λογαριάσει ἄν ἔχει τή δύναμη μέ δέκα χιλιάδες νά ἀντιμετωπίσει καί νά ἀπο­­­­­κρούσει ἐκεῖνον πού ἔρχεται ἐναντίον του μέ εἴκοσι χι­­­­λιάδες; 32 Καί ἐάν δέν ἔχει τή δύναμη νά τόν ἀποκρούσει, ὅσο ἀκόμη εἶναι μακριά ὁ βασιλιάς αὐτός στέλνει μεσολαβητές γιά νά συζητήσουν ὡς ἀντιπρόσωποί του, καί ζη­τᾶ διαπραγματεύσεις γιά εἰρήνη. 33 Ἔτσι λοιπόν καθένας ἀπό σᾶς πού δέν κάνει ἀπό πρίν τό λογαριασμό του καί δέν ἀπαρνεῖται τά πάντα, ὅλα τά ὑπάρ­χοντά του, δηλαδή καί τούς φυσικούς του δεσμούς καί τόν πλοῦτο καί τίς ἀπολαύσεις καί τήν ἴδια του τή ζωή, δέν μπορεῖ νά εἶναι μαθητής μου. 34 Εἶναι καλό νά γίνει κάποιος μαθητής μου καί νά κα­τα­στεῖ ἁλάτι πνευματικό, τό ὁποῖο προλαμβάνει τήν ἠθική σαπίλα καί ἐξυγιαίνει τή ζωή τῶν ἀνθρώπων. Ἐάν ὅμως τό ἁλάτι χάσει τή δύναμη τῆς ἁλμύρας του, μέ ποιό τρόπο θά τήν ἀποκτήσει πάλι, γιά νά γίνει ξανά χρήσιμο; 35 Τό ἁλάτι αὐτό δέν εἶναι κατάλληλο καί χρήσιμο οὔτε νά ριχθεῖ στή γῆ ὡς χῶμα ἀκίνδυνο καί παραγωγικό, οὔτε νά χρησιμοποιηθεῖ ὡς λίπασμα. Τό πετοῦν ἔξω ὡς ἄ­χ­ρηστο. Ἐκεῖνος πού ἔχει αὐτιά πνευματικά καί πραγματικό ἐνδιαφέρον, γιά ν’ ἀκούει καί νά ἐγ­κολ­πώ­­νεται αὐτά πού λέω, ἄς τά ἀκούει. Κι ἄς μαθαί­νει ὅτι καί κάθε μαθητής μου πού δέν ἀπαρ­νεῖται τόν ἑαυ­­­­­τό του καί ὅλους τούς ἐπίγειους δεσμούς του γίνεται ἁλά­τι ἄχρηστο, πού πρέπει νά πεταχθεῖ ἔξω καί νά κα­τα­πα­τη­θεῖ ἀπ’ ὅλους.