Ὁ περασμένος αἰώνας, ὁ εἰκοστός, ὑπῆρξε μυστήριο. Στὴ διάρκειά του ὁ αἰώνας αὐτὸς ἄλλαξε τὸν κόσμο ριζικὰ σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς. Ἔφερε ἐπανάσταση στὴν τέχνη, ἀνατροπὴ στὴ φιλοσοφικὴ σκέψη, ὁδήγησε στὰ ὅριά της τὴν ἐπιστήμη, ἄρχισε τὴν κατάκτηση τοῦ διαστήματος. Τὴν ἴδια ὥρα ὁδηγοῦσε τὴ γῆ σὲ ὁλοκληρωτικὴ καταστροφή.
Ὅταν ξεκινοῦσε, εἶχε γεμίσει τὸν κόσμο μὲ ἐλπίδες μοναδικές. Εἶχε ἤδη ἐκραγεῖ ἡ βιομηχανικὴ ἐπανάσταση καὶ φαινόταν πὼς σὲ λίγο θὰ μετέτρεπε τὴ γῆ σὲ παράδεισο.
Δὲν πέρασαν παρὰ λίγα μόνο χρόνια καὶ ἄρχισε νὰ τὴ μεταβάλλει σὲ κόλαση. Τὸ 1914 ἐξερράγη ὁ Πρῶτος καὶ 25 χρόνια ἀργότερα ὁ Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Ἀκολούθησε ἡ περίοδος τοῦ λεγόμενου Ψυχροῦ Πολέμου, ποὺ ἔφερε τὴν ἀνθρωπότητα στὸ χεῖλος τοῦ πυρηνικοῦ ὀλέθρου. Τὴν ἴδια ὥρα ἡ σοβιετικὴ παράνοια ἰσοπέδωνε τὴ ρωσικὴ γῆ καὶ δημιουργοῦσε τὸ πιὸ ἀπάνθρωπο σύστημα ὑποδουλώσεως τῶν ἀνθρώπων μὲ τὸ Ἀρχιπέλαγος Γκουλάγκ τῶν στρατοπέδων συγκεντρώσεως καὶ τῶν ψυχιατρικῶν κλινικῶν.
Τὸ μυστήριο τοῦ 20οῦ αἰώνα δὲν λύθηκε μὲ τὴν παρέλευσή του. Στὴν ἐκπνοή του ἄρχισε νὰ εἰσάγει τὴν ἀνθρωπότητα στὴ «φάρμα τῶν ζώων» τῆς παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας, στὸν πλήρως ἐλεγχόμενο κόσμο.
Στὸ τέλος παρέδωσε τὸν ὁμογενοποιημένο πλανήτη στὰ ἠλεκτρονικὰ δεσμὰ τοῦ 21ου αἰώνα, κι αὐτὸς μὲ τὴ σειρά του τὸν ὁδηγεῖ στὸν ἐφιάλτη τῆς ἀχρήματης κοινωνίας.
Καὶ τώρα ἡ ἀπορία γιὰ τὸ ἐπερχόμενο «αὔριο» πνίγει τὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων. Τὸ μυστήριο τοῦ 20οῦ αἰώνα ἔχει γίνει στοὺς καιρούς μας σκοτεινότερο, πιὸ βαθὺ καὶ πιὸ τυραννικό.
Κάθε μέρα ποὺ περνάει, φορτώνει μὲ πιὸ σκοτεινὰ σύννεφα τὸν ἤδη κατάμαυρο οὐρανό. Οἱ αἰώνιοι νόμοι ἀλλάζουν. Ἡ νοοτροπία διαστρέφεται. Ἡ ἀλήθεια τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου ποδοπατεῖται, ἀκόμη καὶ μέσα στὸ χριστιανικὸ λεγόμενο κόσμο. Τὸ κακό, καὶ στὴν πιὸ διεστραμμένη μορφή του, νομιμοποιεῖται, παρουσιάζεται ὡς «φυσικὴ ἰδιαιτερότητα» καὶ ἀποβάλλει ἀπὸ τὴν κοινωνικὴ ζωὴ ὅλους ὅσοι ἀρνοῦνται νὰ ὑποταχθοῦν στὴν ἐπιβαλλόμενη παράνοια.
Μπροστὰ στὸ ἀνερμήνευτο μυστήριο ἡ ἀνθρώπινη σκέψη στέκει σαστισμένη, ἀναποφάσιστη, διχασμένη. Ἄλλοι ἀδιαφοροῦν, παραδίδονται στὸ ὁρμητικὸ κύμα τοῦ κακοῦ, θεωρώντάς το φυσιολογικὴ ἐξέλιξη τῶν πραγμάτων. Ἄλλοι γεμίζουν μὲ φόβο καὶ τρόμο, βλέποντας νὰ καταρρέουν μὲ πάταγο τὰ ἐπὶ αἰῶνες καὶ χιλιετίες σταθερὰ στηρίγματα τοῦ κόσμου.
Ἔτσι, ἀπορημένοι καὶ φοβισμένοι, παρατηροῦν τὸ σκοτεινὸ μυστήριο καὶ πολλοὶ πιστοὶ Χριστιανοί, ἀδυνατώντας νὰ κατανοήσουν πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ μὴν ἐπεμβαίνει δραστικὰ ὁ Θεός· νὰ ἀφήνει ἀνεξέλεγκτο τὸ κακὸ καὶ νὰ βλέπει ἀπαθὴς τὸ δαιμονικὸ ἀλέτρι νὰ ξεσχίζει μὲ μανία τὴ γῆ. Ἀδυνατοῦν νὰ ἑρμηνεύσουν τὸ μυστήριο. Τὸ ὁποῖο ὅμως γιὰ τὸν ἀληθινὸ πιστὸ δὲν εἶναι ἀνερμήνευτο.
Ὁ ἀληθινὸς πιστός, ἔχοντας ἀπόλυτη πίστη στὴν πανσοφία, τὴν παντοδυναμία καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, γνωρίζει ὅτι τὸ ἀλέτρι τοῦ κακοῦ ποὺ σκάβει καὶ καταστρέφει τὸν πλανήτη, βρίσκεται μέσα στὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου καὶ τὸ ὑπηρετεῖ. Ὁ διάβολος καὶ τὰ ὄργανά του, χωρὶς νὰ τὸ θέλουν καὶ χωρὶς νὰ τὸ καταλαβαίνουν, γίνονται ὄργανα τοῦ Θεοῦ, ἐργάζονται γιὰ τὴν πραγματοποίηση τοῦ σωστικοῦ σχεδίου Του, ἐκτελοῦν ἄθελά τους τὴ λυτρωτική Του βουλὴ γιὰ τὸν κόσμο. Ἐπαναλαμβάνεται καὶ τώρα αὐτὸ ποὺ συνέβη κατὰ τὸ Πάθος τοῦ Κυρίου: Οἱ ἐχθροί Του σχεδίασαν νὰ Τὸν θανατώσουν γιὰ νὰ Τὸν ἐξαφανίσουν. Ἐκεῖνος ἑκουσίως παραδόθηκε νὰ θανατωθεῖ γιὰ νὰ σώσει τὸν κόσμο.
Αὐτὴ ἡ ἐπίγνωση γεμίζει τὴν καρδιὰ τοῦ πιστοῦ μὲ ἐλπίδα, χαρὰ καὶ ἐνθουσιασμό. Ἀσφαλῶς θλίβεται βλέποντας τὸν κόσμο νὰ παρασύρεται στὸ κακό. Ταυτόχρονα ὅμως χαίρεται, διότι ἀντικρίζει μὲ τὰ μάτια τῆς πίστεως μέσα ἀπὸ τὴν παγωμένη βαρυχειμωνιὰ τὴν ἐπερχόμενη ἄνοιξη· στὸ βάθος τοῦ κατασκότεινου ὁρίζοντα βλέπει νὰ ροδίζει ἡ ἀνατολή, σημάδι ὅτι σὲ λίγο θὰ ἀνατείλει ὁ ἥλιος.
Βλέπει τὸν θρίαμβο τῆς Πίστεως, τὴν ἀποδοχὴ τοῦ Εὐαγγελίου ἀπὸ ὅλα τὰ ἔθνη καὶ ὅλους τοὺς λαούς. Βλέπει τὸν Σταυρὸ τῆς Ὀρθοδοξίας νὰ λάμπει ἀπὸ τὸ ἕνα μέχρι τὸ ἄλλο ἄκρο τῆς γῆς.
