Ἀπόστολος: ἡμέρας, Δευτ. κδ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Θεσ. β΄ 20 – γ΄ 8):
20 ὑμεῖς γάρ ἐστε ἡ δόξα ἡμῶν καὶ χαρά. Διὸ μηκέτι στέγοντες εὐδοκήσαμεν καταλειφθῆναι ἐν Ἀθήναις μόνοι, 2 καὶ ἐπέμψαμεν Τιμόθεον, τὸν ἀδελφὸν ἡμῶν καὶ διάκονον τοῦ Θεοῦ καὶ συνεργὸν ἡμῶν ἐν τῷ εὐαγγελίῳ τοῦ Χριστοῦ, εἰς τὸ στηρίξαι ὑμᾶς καὶ παρακαλέσαι ὑμᾶς περὶ τῆς πίστεως ὑμῶν, 3 τὸ μηδένα σαίνεσθαι ἐν ταῖς θλίψεσι ταύταις. αὐτοὶ γὰρ οἴδατε ὅτι εἰς τοῦτο κείμεθα· 4 καὶ γὰρ ὅτε πρὸς ὑμᾶς ἦμεν, προελέγομεν ὑμῖν ὅτι μέλλομεν θλίβεσθαι, καθὼς καὶ ἐγένετο καὶ οἴδατε. 5 διὰ τοῦτο κἀγὼ μηκέτι στέγων ἔπεμψα εἰς τὸ γνῶναι τὴν πίστιν ὑμῶν, μήπως ἐπείρασεν ὑμᾶς ὁ πειράζων καὶ εἰς κενὸν γένηται ὁ κόπος ἡμῶν. 6 Ἄρτι δὲ ἐλθόντος Τιμοθέου πρὸς ἡμᾶς ἀφ’ ὑμῶν καὶ εὐαγγελισαμένου ἡμῖν τὴν πίστιν καὶ τὴν ἀγάπην ὑμῶν, καὶ ὅτι ἔχετε μνείαν ἡμῶν ἀγαθὴν πάντοτε, ἐπιποθοῦντες ἡμᾶς ἰδεῖν καθάπερ καὶ ἡμεῖς ὑμᾶς, 7 διὰ τοῦτο παρεκλήθημεν, ἀδελφοί, ἐφ’ ὑμῖν ἐπὶ πάσῃ τῇ θλίψει καὶ ἀνάγκῃ ἡμῶν διὰ τῆς ὑμῶν πίστεως· 8 ὅτι νῦν ζῶμεν, ἐὰν ὑμεῖς στήκητε ἐν Κυρίῳ.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
20 Αὐτό ἐλπίζουμε γιά τότε· ἀλλά καί τώρα ἐσεῖς εἶστε ἡ δόξα μας καί ἡ χαρά μας. Επειδή λοιπόν σᾶς ἐπιθυμήσαμε πολύ καί δέν ὑποφέραμε πλέον νά εἴμαστε χωρισμένοι ἀπό σᾶς, προτιμήσαμε νά μείνουμε μόνοι στήν Ἀθήνα, 2 καί σᾶς στείλαμε τόν Τιμόθεο τόν ἀδελφό μας καί διάκονο τοῦ Θεοῦ καί συνεργάτη μας στό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ, γιά νά σᾶς στηρίξει, νά σᾶς παρηγορήσει καί νά σᾶς ἐνισχύσει στήν πίστη σας, 3 ὥστε νά μήν κλονίζεται κανείς σας στίς θλίψεις αὐτές. Διότι τό ξέρετε κι ἐσεῖς ὅτι γι’ αὐτό ἔχουμε ταχθεῖ, γιά νά ὑποφέρουμε δηλαδή θλίψεις. 4 Καί τό ξέρετε, διότι κι ὅταν ἤμασταν κοντά σας, σᾶς προειδοποιούσαμε ὅτι πρόκειται νά ὑποφέρουμε θλίψεις, ὅπως κι ἔγινε καί τό γνωρίζετε πλέον κι ἐσεῖς ἀπό τήν πείρα σας. 5 Κι ἐπειδή σᾶς βρῆκαν θλίψεις, γι’ αὐτό κι ἐγώ δέν μποροῦσα πλέον νά ὑποφέρω τίς φροντίδες καί τούς φόβους πού εἶχα γιά σᾶς. Ἔστειλα λοιπόν τόν Τιμόθεο γιά νά μάθω γιά τήν πίστη σας καί νά πληροφορηθῶ μήπως σᾶς πείραξε καί σᾶς κλόνισε ὁ διάβολος, πού πειράζει τούς ἀνθρώπους, καί πάει ἔτσι χαμένος ὁ κόπος μας γιά σᾶς. 6 Τώρα λοιπόν, μόλις μᾶς ἦλθε ἀπό σᾶς ὁ Τιμόθεος καί μᾶς ἔφερε εὐχάριστες εἰδήσεις γιά τήν πίστη καί τήν ἀγάπη σας καί μᾶς βεβαίωσε ὅτι διατηρεῖτε πάντοτε καλές ἀναμνήσεις ἀπό μᾶς καί ποθεῖτε πολύ νά μᾶς δεῖτε, ὅπως ἐξάλλου κι ἐμεῖς ποθοῦμε νά σᾶς δοῦμε, 7 γιά τίς εἰδήσεις αὐτές, ἀδελφοί, μέσα σ’ ὅλη τή θλίψη καί τή στενοχώρια μας, παρηγορηθήκαμε ἐξαιτίας σας καί πήραμε θάρρος λόγῳ τῆς ἀκλόνητης πίστεώς σας. 8 Παρηγορηθήκαμε, διότι ὁ στηριγμός σας στήν πίστη εἶναι γιά μᾶς ζωή. Καί τώρα ζοῦμε, ἐφόσον ἐσεῖς μένετε σταθεροί στή σχέση καί κοινωνία σας μέ τόν Κύριο.
