ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΗΣ ΥΙΟΘΕΣΙΑΣ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 25 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2016

Η ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ: Ματθ. β΄ 1-12

Ἀδελφοί, ὅτε ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱο­θε­σίαν ἀπολάβωμεν. Ὅτι δέ ἐστε υἱοί, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸ Πνεῦμα τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ εἰς τὰς καρδίας ὑμῶν, κρᾶζον· ἀββᾶ ὁ πατήρ. ὥστε οὐκέτι εἶ δοῦλος, ἀλλ’ υἱός· εἰ δὲ υἱός, καὶ κλη­ρονόμος Θεοῦ διὰ Χριστοῦ.

ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΗΣ ΥΙΟΘΕΣΙΑΣ

1. Ἡ ἄπειρη συγκατάβαση τοῦ Θεοῦ

Χριστούγεννα! Καὶ ποιὰ γλώσσα μπορεῖ νὰ περιγράψει τὴ μοναδικὴ καὶ ἀνεπανάληπτη Γέννηση; Ποιὸς νοῦς μπορεῖ νὰ χωρέσει τὸ «ξένον καὶ παράδοξον μυστήριον»; Ποιὰ καρδιὰ μπορεῖ νὰ μείνει ἀσυγ­κίνητη μπροστὰ στὸ μεγαλεῖο της θεϊκῆς ἀγάπης;…

Φωτισμένος ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ ὁ ἱερὸς ὑμνογράφος περικλείει σὲ λίγες λέξεις τὸ μέγα θαῦμα, ποὺ ἄνοιξε στὸν ἄνθρωπο τὸν δρόμο τῆς σωτηρίας: «Σήμερον Θεὸς ἐπὶ γῆς παραγέγονε, καὶ ἄνθρωπος εἰς οὐρανοὺς ἀναβέβηκε…».

Αὐτὸ τὸ γεγονὸς περιγράφει καὶ ὁ θεόπνευστος Ἀπόστολος στὴ σημερινὴ περικοπὴ ἀπὸ τὴν πρὸς Γα­λάτας ἐπιστολή. Γράφει:

«Ὅτε ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱο­θε­σίαν ἀπολάβωμεν».

Ὁλόκληρος ὁ κόσμος ποὺ εἶχε βυθιστεῖ στὸ σκοτάδι τῆς πλάνης καὶ τῆς εἰδωλολατρίας, στὸ βοῦρκο τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς ἀνηθικότητος, περίμενε Αὐτὸν ποὺ θὰ τὸν ὁδηγοῦσε στὸ φῶς τῆς Ἀλήθειας καὶ στὴ ζωὴ τῆς Ἁγιότητος. Ἀκόμη καὶ ὁ ἐκλεκτὸς λαὸς τοῦ Ἰσραὴλ στέναζε κάτω ἀπὸ τὸ βάρος τῶν πολλαπλῶν νομικῶν διατάξεων τοῦ μωσαϊκοῦ Νόμου καὶ προσδοκοῦσε τὸν Μεσσία, τὸν Σωτήρα καὶ Λυτρωτή, ποὺ εἶχαν ἐξ­αγγείλει οἱ θεόσταλτοι Προφῆτες.

Πέρασαν χιλιάδες χρόνια. Τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου ἦλθε. Ὁ Πανάγαθος Θεὸς ἀπέστειλε στὸν κόσμο τὸν Υἱό Του, μὲ τρόπο μοναδικό, ποὺ φανέρωνε τὴν ἄπειρη συγκατάβασή Του. Ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ Θεὸς γεννήθηκε ὡς ἄνθρωπος ἀπὸ γυναίκα, τὴν Παρθένο Μαρία, καὶ ὑποτάχθηκε στὸ μωσαϊκὸ Νόμο, προκειμένου νὰ ἀπελευθερώσει ἐκείνους ποὺ ἦταν ἐγκλωβισμένοι σ’ αὐτόν, καθὼς ἦταν ἀδύνατο νὰ τηροῦν τὶς διατάξεις του μὲ ἀπόλυτη ἀκρίβεια. Ἀπὸ κείνη τὴν ὥρα ὅλοι μποροῦμε νὰ λά­βουμε τὴν υἱοθεσία ποὺ ὁ Θεὸς μᾶς εἶχε ὑποσχεθεῖ.

Μένει ἐκστατικὸς κανεὶς μπροστὰ στὸ πάνσοφο σχέδιο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Ὁ «Πατὴρ τῶν οἰκτιρμῶν», ὁ Θεὸς τῆς εἰρήνης, ἀπέστειλε σ’ ἐμᾶς τοὺς ἀχάρι­στους καὶ ἀποστάτες ἁμαρτωλοὺς ἀν­θρώπους ὄχι κάποιον δοῦλο ἢ ἄγγελο, ἀλλὰ αὐτὸν τὸν Μονογενή Του Υἱό. Μὲ τρόπο ἀκατάληπτο καὶ μυστηριώδη, ὁ Θεὸς ἔγινε ἄνθρωπος. «Ὁ Πατὴρ εὐ­δόκησεν, ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο· καὶ ἡ Παρθένος ἔτεκε Θεὸν ἐνανθρωπή­σαν­τα» (Τροπάριο Αἴνων).

Πῶς λοιπὸν νὰ μὴν εὐφραίνονται καὶ νὰ μὴν πανηγυρίζουν ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ;… Ἂς ἑνώσουμε κι ἐμεῖς τὶς φωνές μας μὲ τοὺς ὕμνους τῶν ἀγγέλων κι ἂς δοξάσουμε τὸν πανάγαθο Θεό, ποὺ δὲν μᾶς ἐγκατέλειψε, ἀλλὰ οἰκονόμησε τὴ σωτηρία μας μὲ τρόπο μοναδικό. Καὶ ὄχι μόνο μᾶς ἔσωσε ἀπὸ τὴν αἰώνια καταδίκη, ἀλλὰ καὶ μᾶς ἀνύψωσε σὲ ἀσύλληπτη τιμὴ καὶ δόξα. Αὐτὸ περιγράφει στὴ συνέχεια τὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα.

2. Παιδιὰ τοῦ Θεοῦ

Γράφει ὁ θεοφώτιστος ἀπόστολος Παῦλος: Ἐσεῖς οἱ πιστοὶ δὲν εἶστε πλέον δοῦλοι, ἀλλὰ υἱοὶ τοῦ Θεοῦ. Κι ἐπει­δὴ εἶστε υἱοὶ τοῦ ἐπουρανίου Πατρός, γι’ αὐτὸ ἀπέ­στει­­λε ὁ Θεὸς στὶς καρδιὲς σας τὸ Πνεῦμα τοῦ Υἱοῦ Του, τὸ Ὁποῖο σᾶς δίνει τὴν πληροφορία καὶ τὴν παρρησί­α νὰ ἀπευθύνεσθε στὸ Θεὸ μὲ τὴν ἱκετευτικὴ κραυγή: «Ἀββᾶ», δηλαδή, Πα­τέρα.

Ἄρα λοιπόν, ἐσὺ ποὺ πίστεψες στὸ Χριστό, δὲν εἶσαι πλέον δοῦλος, ἀλλὰ κα­τὰ χάριν υἱὸς τοῦ Θεοῦ. «Εἰ δὲ υἱός, καὶ κλη­ρονόμος Θεοῦ διὰ Χριστοῦ». Δηλαδή, ἐφόσον εἶσαι υἱός, εἶσαι συγ­­χρόνως καὶ κληρονόμος τοῦ Θεοῦ. Καὶ γίνεσαι κλη­ρο­­νόμος διαμέσου τοῦ Χριστοῦ.

Εἶναι ἀσύλληπτο καὶ μεγαλειῶδες τὸ προνόμιο ποὺ μᾶς χαρίζει ὁ παν­άγαθος Θεός, νὰ ὀνομαζόμαστε παιδιά Του! Πράγματι, ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ γεννήθηκε ὡς ἄνθρωπος, πλέον ἔγινε ὁ πρωτότοκος ἀδελφός μας κι ἔδωσε καὶ σ’ ἐμᾶς τὸ δι­καίωμα νὰ ὀνομάζουμε τὸν Θεὸ «Πατέρα». Ἐπιπλέον, ὅπως μᾶς βεβαιώνει ὁ ἅγιος Ἀπόστολος, ὁ Θεὸς ἔστειλε τὸ Πανάγιο Πνεῦμα γιὰ νὰ ἐμπνέει στὶς καρδιές μας τὴ βεβαιότητα τῆς υἱοθε­σίας, νὰ θερμαίνει τὴν ἀγάπη μας πρὸς τὸν Θεὸ ὡς Πατέρα, νὰ μᾶς χαρίζει τὴν αἴσθηση τῆς πατρικῆς προστασίας, νὰ μᾶς παρακινεῖ σὲ προσευχὴ καὶ νὰ Τὸν καλοῦμε «Πατέρα», νὰ μᾶς ἐγγυᾶται τὴν κληρονομία τῆς Βασιλείας Του.

Χριστούγεννα! Κι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πλημμύρισε ὅλη τὴ γῆ! Ὁ Θεὸς Πατέ­ρας ἄνοιξε τὴν ἀγκαλιά Του γιὰ νὰ ὑ­­ποδεχθεῖ τὰ παιδιά Του. Ἂς Τὸν δοξάζουμε διότι μᾶς χάρισε αὐτὴ τὴν ὕψιστη δωρεὰ τῆς υἱοθεσίας. Ἂς διώξουμε δὲ κάθε φόβο καὶ ἀνησυχία κι ἂς μὴν ἀ­πελπιζόμαστε. Ὁ Θεός μας δὲν εἶναι ἀπόμακρος καὶ ἀπροσπέλαστος, οὔτε κάποια ἀόριστη ἀνώτερη δύναμη· εἶναι ὁ δικός μας Πατέρας, ποὺ μᾶς ἀγαπᾶ καὶ μᾶς πλουτίζει μὲ ἀνεκτίμητες εὐλογίες.