ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 25 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2016
Η ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ: Ματθ. β΄ 1-12
Ἀδελφοί, ὅτε ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν. Ὅτι δέ ἐστε υἱοί, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸ Πνεῦμα τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ εἰς τὰς καρδίας ὑμῶν, κρᾶζον· ἀββᾶ ὁ πατήρ. ὥστε οὐκέτι εἶ δοῦλος, ἀλλ’ υἱός· εἰ δὲ υἱός, καὶ κληρονόμος Θεοῦ διὰ Χριστοῦ.
ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΗΣ ΥΙΟΘΕΣΙΑΣ
1. Ἡ ἄπειρη συγκατάβαση τοῦ Θεοῦ
Χριστούγεννα! Καὶ ποιὰ γλώσσα μπορεῖ νὰ περιγράψει τὴ μοναδικὴ καὶ ἀνεπανάληπτη Γέννηση; Ποιὸς νοῦς μπορεῖ νὰ χωρέσει τὸ «ξένον καὶ παράδοξον μυστήριον»; Ποιὰ καρδιὰ μπορεῖ νὰ μείνει ἀσυγκίνητη μπροστὰ στὸ μεγαλεῖο της θεϊκῆς ἀγάπης;…
Φωτισμένος ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ ὁ ἱερὸς ὑμνογράφος περικλείει σὲ λίγες λέξεις τὸ μέγα θαῦμα, ποὺ ἄνοιξε στὸν ἄνθρωπο τὸν δρόμο τῆς σωτηρίας: «Σήμερον Θεὸς ἐπὶ γῆς παραγέγονε, καὶ ἄνθρωπος εἰς οὐρανοὺς ἀναβέβηκε…».
Αὐτὸ τὸ γεγονὸς περιγράφει καὶ ὁ θεόπνευστος Ἀπόστολος στὴ σημερινὴ περικοπὴ ἀπὸ τὴν πρὸς Γαλάτας ἐπιστολή. Γράφει:
«Ὅτε ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν».
Ὁλόκληρος ὁ κόσμος ποὺ εἶχε βυθιστεῖ στὸ σκοτάδι τῆς πλάνης καὶ τῆς εἰδωλολατρίας, στὸ βοῦρκο τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς ἀνηθικότητος, περίμενε Αὐτὸν ποὺ θὰ τὸν ὁδηγοῦσε στὸ φῶς τῆς Ἀλήθειας καὶ στὴ ζωὴ τῆς Ἁγιότητος. Ἀκόμη καὶ ὁ ἐκλεκτὸς λαὸς τοῦ Ἰσραὴλ στέναζε κάτω ἀπὸ τὸ βάρος τῶν πολλαπλῶν νομικῶν διατάξεων τοῦ μωσαϊκοῦ Νόμου καὶ προσδοκοῦσε τὸν Μεσσία, τὸν Σωτήρα καὶ Λυτρωτή, ποὺ εἶχαν ἐξαγγείλει οἱ θεόσταλτοι Προφῆτες.
Πέρασαν χιλιάδες χρόνια. Τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου ἦλθε. Ὁ Πανάγαθος Θεὸς ἀπέστειλε στὸν κόσμο τὸν Υἱό Του, μὲ τρόπο μοναδικό, ποὺ φανέρωνε τὴν ἄπειρη συγκατάβασή Του. Ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ Θεὸς γεννήθηκε ὡς ἄνθρωπος ἀπὸ γυναίκα, τὴν Παρθένο Μαρία, καὶ ὑποτάχθηκε στὸ μωσαϊκὸ Νόμο, προκειμένου νὰ ἀπελευθερώσει ἐκείνους ποὺ ἦταν ἐγκλωβισμένοι σ’ αὐτόν, καθὼς ἦταν ἀδύνατο νὰ τηροῦν τὶς διατάξεις του μὲ ἀπόλυτη ἀκρίβεια. Ἀπὸ κείνη τὴν ὥρα ὅλοι μποροῦμε νὰ λάβουμε τὴν υἱοθεσία ποὺ ὁ Θεὸς μᾶς εἶχε ὑποσχεθεῖ.
Μένει ἐκστατικὸς κανεὶς μπροστὰ στὸ πάνσοφο σχέδιο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Ὁ «Πατὴρ τῶν οἰκτιρμῶν», ὁ Θεὸς τῆς εἰρήνης, ἀπέστειλε σ’ ἐμᾶς τοὺς ἀχάριστους καὶ ἀποστάτες ἁμαρτωλοὺς ἀνθρώπους ὄχι κάποιον δοῦλο ἢ ἄγγελο, ἀλλὰ αὐτὸν τὸν Μονογενή Του Υἱό. Μὲ τρόπο ἀκατάληπτο καὶ μυστηριώδη, ὁ Θεὸς ἔγινε ἄνθρωπος. «Ὁ Πατὴρ εὐδόκησεν, ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο· καὶ ἡ Παρθένος ἔτεκε Θεὸν ἐνανθρωπήσαντα» (Τροπάριο Αἴνων).
Πῶς λοιπὸν νὰ μὴν εὐφραίνονται καὶ νὰ μὴν πανηγυρίζουν ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ;… Ἂς ἑνώσουμε κι ἐμεῖς τὶς φωνές μας μὲ τοὺς ὕμνους τῶν ἀγγέλων κι ἂς δοξάσουμε τὸν πανάγαθο Θεό, ποὺ δὲν μᾶς ἐγκατέλειψε, ἀλλὰ οἰκονόμησε τὴ σωτηρία μας μὲ τρόπο μοναδικό. Καὶ ὄχι μόνο μᾶς ἔσωσε ἀπὸ τὴν αἰώνια καταδίκη, ἀλλὰ καὶ μᾶς ἀνύψωσε σὲ ἀσύλληπτη τιμὴ καὶ δόξα. Αὐτὸ περιγράφει στὴ συνέχεια τὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα.
2. Παιδιὰ τοῦ Θεοῦ
Γράφει ὁ θεοφώτιστος ἀπόστολος Παῦλος: Ἐσεῖς οἱ πιστοὶ δὲν εἶστε πλέον δοῦλοι, ἀλλὰ υἱοὶ τοῦ Θεοῦ. Κι ἐπειδὴ εἶστε υἱοὶ τοῦ ἐπουρανίου Πατρός, γι’ αὐτὸ ἀπέστειλε ὁ Θεὸς στὶς καρδιὲς σας τὸ Πνεῦμα τοῦ Υἱοῦ Του, τὸ Ὁποῖο σᾶς δίνει τὴν πληροφορία καὶ τὴν παρρησία νὰ ἀπευθύνεσθε στὸ Θεὸ μὲ τὴν ἱκετευτικὴ κραυγή: «Ἀββᾶ», δηλαδή, Πατέρα.
Ἄρα λοιπόν, ἐσὺ ποὺ πίστεψες στὸ Χριστό, δὲν εἶσαι πλέον δοῦλος, ἀλλὰ κατὰ χάριν υἱὸς τοῦ Θεοῦ. «Εἰ δὲ υἱός, καὶ κληρονόμος Θεοῦ διὰ Χριστοῦ». Δηλαδή, ἐφόσον εἶσαι υἱός, εἶσαι συγχρόνως καὶ κληρονόμος τοῦ Θεοῦ. Καὶ γίνεσαι κληρονόμος διαμέσου τοῦ Χριστοῦ.
Εἶναι ἀσύλληπτο καὶ μεγαλειῶδες τὸ προνόμιο ποὺ μᾶς χαρίζει ὁ πανάγαθος Θεός, νὰ ὀνομαζόμαστε παιδιά Του! Πράγματι, ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ γεννήθηκε ὡς ἄνθρωπος, πλέον ἔγινε ὁ πρωτότοκος ἀδελφός μας κι ἔδωσε καὶ σ’ ἐμᾶς τὸ δικαίωμα νὰ ὀνομάζουμε τὸν Θεὸ «Πατέρα». Ἐπιπλέον, ὅπως μᾶς βεβαιώνει ὁ ἅγιος Ἀπόστολος, ὁ Θεὸς ἔστειλε τὸ Πανάγιο Πνεῦμα γιὰ νὰ ἐμπνέει στὶς καρδιές μας τὴ βεβαιότητα τῆς υἱοθεσίας, νὰ θερμαίνει τὴν ἀγάπη μας πρὸς τὸν Θεὸ ὡς Πατέρα, νὰ μᾶς χαρίζει τὴν αἴσθηση τῆς πατρικῆς προστασίας, νὰ μᾶς παρακινεῖ σὲ προσευχὴ καὶ νὰ Τὸν καλοῦμε «Πατέρα», νὰ μᾶς ἐγγυᾶται τὴν κληρονομία τῆς Βασιλείας Του.
Χριστούγεννα! Κι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πλημμύρισε ὅλη τὴ γῆ! Ὁ Θεὸς Πατέρας ἄνοιξε τὴν ἀγκαλιά Του γιὰ νὰ ὑποδεχθεῖ τὰ παιδιά Του. Ἂς Τὸν δοξάζουμε διότι μᾶς χάρισε αὐτὴ τὴν ὕψιστη δωρεὰ τῆς υἱοθεσίας. Ἂς διώξουμε δὲ κάθε φόβο καὶ ἀνησυχία κι ἂς μὴν ἀπελπιζόμαστε. Ὁ Θεός μας δὲν εἶναι ἀπόμακρος καὶ ἀπροσπέλαστος, οὔτε κάποια ἀόριστη ἀνώτερη δύναμη· εἶναι ὁ δικός μας Πατέρας, ποὺ μᾶς ἀγαπᾶ καὶ μᾶς πλουτίζει μὲ ἀνεκτίμητες εὐλογίες.