ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ (30/12)

Ἀπόστολος: ἡμέρας, Πέμ. κη΄  ἑβδ. ἐπιστ. (Τίτ. α΄ 15 – β΄ 10):

15 πάντα μὲν καθαρὰ τοῖς καθαροῖς· τοῖς δὲ μεμιαμμένοις καὶ ἀπίστοις οὐδὲν καθαρόν, ἀλλὰ μεμίανται αὐτῶν καὶ ὁ νοῦς καὶ ἡ συνείδησις. 16 Θεὸν ὁμολογοῦσιν εἰ­δέ­ναι, τοῖς δὲ ἔργοις ἀρ­νοῦνται, βδελυκτοὶ ὄντες καὶ ἀπειθεῖς καὶ πρὸς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἀδόκιμοι. Σὺ δὲ λάλει ἃ πρέπει τῇ ὑγιαινούσῃ διδασκαλίᾳ. 2 Πρεσβύτας νηφαλίους εἶναι, σεμνούς, σώφρονας, ὑγιαίνοντας τῇ πίστει, τῇ ἀγάπῃ, τῇ ὑπομονῇ. 3 Πρεσβύτιδας ὡσαύτως ἐν καταστήματι ἱεροπρεπεῖς, μὴ διαβόλους, μὴ οἴνῳ πολλῷ δεδουλωμένας, καλοδιδασκάλους, 4 ἵνα σωφρονίζωσι τὰς νέας φιλάνδρους εἶναι, φιλοτέκνους, 5 σώφρονας, ἁγνάς, οἰ­κου­ρούς, ἀγαθάς, ὑπο­τασ­σομένας τοῖς ἰδίοις ἀν­δράσιν, ἵνα μὴ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ βλασφημῆται. 6 Τοὺς νεωτέρους ὡσαύτως παρακάλει σωφρονεῖν, 7 περὶ πάντα σεαυτὸν παρεχόμενος τύπον καλῶν ἔρ­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­γων, ἐν τῇ διδασκαλίᾳ ἀδια­φθορίαν, σεμνότητα, ἀ­φθαρσίαν, 8 λόγον ὑγιῆ, ἀκατάγνωστον, ἵνα ὁ ἐξ ἐναντίας ἐντραπῇ μηδὲν ἔχων περὶ ἡμῶν λέγειν φαῦλον. 9 Δούλους ἰδίοις δεσπόταις ὑποτάσσεσθαι, ἐν πᾶ­σιν εὐαρέστους εἶναι, μὴ ἀντιλέγοντας, 10 μὴ νοσφιζομένους, ἀλ­λὰ πίστιν πᾶσαν ἐνδει­κνυ­μένους ἀγαθήν, ἵνα τὴν δι­δα­σκαλίαν τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ κοσμῶσιν ἐν πᾶ­σιν.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

15 Τέτοιοι μύθοι καί ἐντολές ἀνθρώπων εἶναι καί οἱ διακρίσεις τῶν φαγητῶν σέ καθαρά καί ἀκάθαρτα. Ἄς ξέρουν λοιπόν αὐτοί πού κάνουν τίς διακρίσεις αὐτές ὅτι ὅλα εἶναι καθαρά σ’ ὅσους εἶναι καθαροί στήν καρδιά καί τή συνείδηση. Στούς μολυσμένους ὅμως καί ἀπίστους δέν εἶναι τίποτε καθαρό, ἀλλά ἔχει μολυνθεῖ καί ὁ νοῦς τους καί ἡ συνείδησή τους. 16 Ὁμολογοῦν ὅτι γνωρίζουν τόν Θεό, μέ τά ἔργα τους ὅμως τόν ἀρνοῦνται. Εἶναι σιχαμεροί καί ἀπείθαρχοι, ἄχρηστοι καί ἀνίκανοι γιά κάθε καλό ἔργο. Εσύ ὅμως δίδασκε ἐκεῖνα πού συμφωνοῦν καί ἁρμό­ζουν στήν ὀρθή καί σωστή διδασκαλία. 2 Δίδασκε τούς γέροντες νά εἶναι προσεκτικοί καί ἄγρυ­πνοι, σεβαστοί, συνετοί, νά μήν εἶναι ἀδύ­­ναμοι, ἀλλά ὑγιεῖς καί ἀκλόνητοι στήν πίστη, στήν ἀγά­πη, στήν ὑπομονή. 3 Τό ἴδιο καί οἱ ἡλικιωμένες γυναῖκες δίδασκε νά εἶναι στήν ἐξωτερική τους ἐμφάνιση καί τήν ἐνδυμασία ὅπως ἁρμόζει σέ ἱερά πρόσωπα, πού ἐμφανίζονται ὡς εὐσε­βή καί ἀφοσιωμένα στό Θεό. Νά μήν ἔχουν τό πά­θος τῆς διαβολῆς καί τῆς κατακρίσεως, οὔτε νά εἶναι ὑπο­­δου­λωμένες στό πολύ κρασί, ἀλλά νά διδάσκουν τό καλό, 4 γιά νά σωφρονίζουν τίς νέες διδάσκοντάς τες νά ἀγα­ποῦν τούς ἄνδρες τους καί τά παιδιά τους, 5 νά εἶναι ἐγκρατεῖς, ἁγνές, νά φροντίζουν τά σπίτια τους, νά εἶναι ἀγαθές καί νά ὑποτάσσονται στούς ἄν­δρες τους, γιά νά μή βλασφημεῖται ἀπ’ αὐτούς ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἐξαιτίας τῆς δυστροπίας τῶν γυναικῶν τους. 6 Τό ἴδιο πρότρεπε καί τούς νεοτέρους νά εἶναι ἐγ­κρα­τεῖς καί συγκρατημένοι. 7 Ἀλλά συγχρόνως πρέπει κι ἐσύ νά συμπεριφέρεσαι ἔτσι, ὥστε σ’ ὅλα νά παρέχεις τόν ἑαυτό σου ὑπό­­δειγ­­μα κα­λῶν ἔργων. Καί στή διδασκαλία ἀπόφευγε κά­­­­­θε νόθευση, ἀλλά νά διδάσκεις ἀδιάφθορη τήν ἀλή­θει­α· κι ὅσα δι­δάσκεις νά ἐμπνέουν τή σεμνότητα, νά δι­­­­­α­­­­­κρί­νονται γιά τήν καθαρότητα τῆς διδασκαλίας, 8 νά εἶναι λόγος σωστός καί ὑγιής, ἐλεύθερος ἀπό τήν ἀρ­ρώστια τῆς αἱρέσεως, ἀκατηγόρητος, ὥστε κάθε ἀντί­παλος καί ἐχθρός τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ Εὐαγγελίου νά ντρο­πιασθεῖ, καθώς δέν θά ἔχει νά λέει κανένα κακό γιά μᾶς. 9 Πρότρεπε τούς δούλους νά ὑποτάσσονται στούς κυρίους τους, νά τούς εἶναι σ’ ὅλα ἀρεστοί, νά μήν ἀντι­μι­λοῦν. 10 Νά μήν κλέβουν, ἀλλά νά δείχνουν κάθε καλή καί σύμφωνη μέ τό θεῖο θέλημα ἀξιοπιστία καί τιμιότητα. Καί νά φέρονται ἔτσι, γιά νά γίνονται σέ ὅλα στολισμός τῆς διδασκαλίας τοῦ σωτῆρος μας Θεοῦ.