ΑΠΟΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ (18/1)

Ἀπόστολος 18ης Ἰανουαρίου (Ἑβρ. ιγ΄ 7-16)

7 Μνημονεύετε τῶν ἡγου­μένων ὑμῶν, οἵτινες ἐλάλη­σαν ὑμῖν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, ὧν ἀναθεωροῦντες τὴν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆς μιμεῖσθε τὴν πίστιν. 8 Ἰησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας. 9 διδαχαῖς ποικίλαις καὶ ξέναις μὴ παραφέρεσθε· καλὸν γὰρ χάριτι βε­βαι­οῦσθαι τὴν καρδίαν, οὐ βρώμασιν, ἐν οἷς οὐκ ὠφε­λήθησαν οἱ περιπατήσαντες. 10 ἔχομεν θυσιαστήριον ἐξ οὗ φαγεῖν οὐκ ἔχουσιν ἐξουσίαν οἱ τῇ σκηνῇ λατρεύοντες· 11 ὧν γὰρ εἰσφέρεται ζῴων τὸ αἷμα περὶ ἁμαρτίας εἰς τὰ Ἅγια διὰ τοῦ ἀρχιερέως, τούτων τὰ σώματα κατακαίεται ἔξω τῆς παρεμβολῆς· 12 διὸ καὶ Ἰησοῦς, ἵνα ἁ-γιάσῃ διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος τὸν λαόν, ἔξω τῆς πύλης ἔπαθε. 13 τοίνυν ἐξερχώμεθα πρὸς αὐτὸν ἔξω τῆς παρεμβολῆς τὸν ὀνειδισμὸν αὐτοῦ φέροντες· 14 οὐ γὰρ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν. 15 δι’ αὐτοῦ οὖν ἀνα­φέρωμεν θυσίαν αἰνέσε­ως διὰ παντὸς τῷ Θεῷ, τοῦτ’ ἔστι καρπὸν χειλΈ­ων ὁμολογούντων τῷ ὀνόματι αὐτοῦ. 16 τῆς δὲ εὐποιΐας καὶ κοινωνίας μὴ ἐπιλανθάνεσθε· τοιαύταις γὰρ θυσίαις εὐαρεστεῖται ὁ Θεός.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

7 Νά θυμάστε πάντοτε τό ἅγιο παράδειγμα τῶν πνευ­μα­τικῶν ἀρχηγῶν καί προεστῶν σας, οἱ ὁποῖοι σᾶς δί­δαξαν τό λόγο τοῦ Θεοῦ. Νά ἀναλογίζεστε καί νά με­λε­τᾶτε τό ἅγιο καί θεάρεστο τέλος τῆς ζωῆς καί τῆς συ­μπεριφορᾶς τους, καί νά μιμεῖσθε τήν πίστη τους. 8 Ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἦταν χθές, εἶναι καί σήμερα ὁ ἴδιος, καί θά εἶναι ὁ ἴδιος καί στούς αἰῶνες. Ὅπως λοιπόν ἐνίσχυε τούς προεστούς σας, ἔτσι θά ἐνισχύσει καί σᾶς στήν πίστη. Κρατῆστε την λοιπόν καλά καί σεῖς. 9 Μήν παρασύρεσθε ἐδῶ κι ἐκεῖ ἀπό διδασκαλίες διαφορετικές καί ξένες πρός τήν ἀληθινή διδασκαλία. Διότι εἶναι καλό καί σωτήριο νά στηρίζετε καί νά στερεώνετε τίς καρδιές σας στή χάρη τοῦ Χριστοῦ καί ὄχι στήν ἰουδαϊκή διάκριση τῶν φαγητῶν, ἀπό τήν ὁποία δέν ὠφελήθηκαν ὅσοι ἰουδαΐζοντες Χριστιανοί ἔβαλαν τά φαγητά ὡς κανόνα τῆς συμπεριφορᾶς τους. 10 Ἔχουμε ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί τράπεζα καί θυσιαστήριο στό ὁποῖο γινόμαστε μέτοχοι τῆς σταυρικῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ, καί ἀπό τό ὁποῖο δέν ἔχουν δικαίωμα νά φᾶνε οὔτε οἱ ἱερεῖς καί οἱ ἀρχιερεῖς πού λατρεύουν καί ὑπηρετοῦν τόν Θεό στή Σκηνή τοῦ Μαρτυρίου. 11 Καί τό ὅτι οἱ ἱερεῖς τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου δέν ἔχουν ἐξουσία νά φᾶνε ἀπό τό θυσιαστήριό μας ἀποδεικνύεται καί ἀπό τό ἑξῆς: ὅτι δέν ἔτρωγαν αὐτοί οὔτε ἀπό τή θυ­σία ἐκεί­νη ἡ ὁποία περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη προ­τύ­πω­­νε τή θυσία τοῦ σταυροῦ. Διότι, ὅπως ὁρίζεται στήν Ἁ­γί­α Γραφή, τά σώματα τῶν ζώων ἐκείνων τῶν ὁποίων τό αἷμα ἔφερνε ὁ ἀρχιερέας τήν ἡμέρα τοῦ ἐξιλασμοῦ μέ­σα στά Ἅγια τῶν Ἁγίων ὡς θυσία γιά τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν δέν τά ἔτρωγαν οἱ ἱερεῖς, ἀλλά καίγονταν ὁλόκληρα ἔξω ἀπό τό στρατόπεδο τοῦ Ἰσραήλ. 12 Γι’ αὐτό, σύμφωνα μέ τόν προφητικό τύπο τῶν θυ­σι­ῶν πού γίνονταν γιά τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν, καί ὁ Ἰησοῦς, προκειμένου νά ἁγιάσει μέ τό ἴδιο του τό αἷμα τό λαό τοῦ νέου Ἰσραήλ, ἔπαθε καί θανατώθηκε ἔξω ἀπό τήν πύλη τῆς πόλεως τῆς Ἱερουσαλήμ. 13 Λοιπόν, ἄς βγοῦμε κι ἐμεῖς κοντά του ἔξω ἀπό τό στρα­τόπεδο. Ἄς ἀπομακρυνθοῦμε δηλαδή κι ἄς κόψου­με κάθε σχέση μέ τόν Ἰουδαϊσμό καί μέ τόν κόσμο τῆς ἁμαρ­τίας. Κι ἄς πάρουμε ἐπάνω μας τόν ὀνειδισμό τοῦ Χρι­στοῦ, ἕτοιμοι νά περιφρονηθοῦμε γι’ αὐτόν, ὅπως ἀτι­μάσθηκε καί περιφρονήθηκε ἐκεῖνος. 14 Μή διστάζετε νά χωρισθεῖτε ἀπό τό ἰουδαϊκό κέντρο κι ἀπό τόν κόσμο. Διότι δέν ἔχουμε ἐδῶ μόνιμη καί διαρκή πατρίδα καί πόλη, ἀλλά μέ πόθο πολύ ζητοῦμε τή μελλοντική, τήν οὐράνια Ἱερουσαλήμ. 15 Χωρισμένοι λοιπόν ἀπό τή λευϊτική ἱερωσύνη, ἄς προσφέρουμε ἀκατάπαυστα στό Θεό διαμέσου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὡς ἀρχιερέως μας θυσία αἰνέ­σεως καί δοξολογίας. Ὄχι βέβαια θυσία ζώων καί αἱμάτων, ἀλλά θυσία πού θά ξεχειλίζει ἀπό μέσα μας ὡς καρπός θερμῆς εὐγνωμοσύνης πρός τόν Θεό· θυσία πού θά βγαίνει ἀπό τά χείλη μας, τά ὁποῖα θά ἀνυ­μνοῦν καί θά δοξολογοῦν τό ὄνομά του. 16 Ἐπιπλέον μήν ξεχνᾶτε νά κάνετε ἀγαθοεργίες καί νά μοι­ράζεστε καί μέ τούς ἄλλους τά ἀγαθά σας. Μήν τά λησμονεῖτε αὐτά, διότι ὁ Θεός μέ τέτοιες θυσίες εὐχα­ρι­στεῖται καί ὄχι μέ θυσίες ἄλογων ζώων.