Ἀπόστολος 18ης Ἰανουαρίου (Ἑβρ. ιγ΄ 7-16)
7 Μνημονεύετε τῶν ἡγουμένων ὑμῶν, οἵτινες ἐλάλησαν ὑμῖν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, ὧν ἀναθεωροῦντες τὴν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆς μιμεῖσθε τὴν πίστιν. 8 Ἰησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας. 9 διδαχαῖς ποικίλαις καὶ ξέναις μὴ παραφέρεσθε· καλὸν γὰρ χάριτι βεβαιοῦσθαι τὴν καρδίαν, οὐ βρώμασιν, ἐν οἷς οὐκ ὠφελήθησαν οἱ περιπατήσαντες. 10 ἔχομεν θυσιαστήριον ἐξ οὗ φαγεῖν οὐκ ἔχουσιν ἐξουσίαν οἱ τῇ σκηνῇ λατρεύοντες· 11 ὧν γὰρ εἰσφέρεται ζῴων τὸ αἷμα περὶ ἁμαρτίας εἰς τὰ Ἅγια διὰ τοῦ ἀρχιερέως, τούτων τὰ σώματα κατακαίεται ἔξω τῆς παρεμβολῆς· 12 διὸ καὶ Ἰησοῦς, ἵνα ἁ-γιάσῃ διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος τὸν λαόν, ἔξω τῆς πύλης ἔπαθε. 13 τοίνυν ἐξερχώμεθα πρὸς αὐτὸν ἔξω τῆς παρεμβολῆς τὸν ὀνειδισμὸν αὐτοῦ φέροντες· 14 οὐ γὰρ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν. 15 δι’ αὐτοῦ οὖν ἀναφέρωμεν θυσίαν αἰνέσεως διὰ παντὸς τῷ Θεῷ, τοῦτ’ ἔστι καρπὸν χειλΈων ὁμολογούντων τῷ ὀνόματι αὐτοῦ. 16 τῆς δὲ εὐποιΐας καὶ κοινωνίας μὴ ἐπιλανθάνεσθε· τοιαύταις γὰρ θυσίαις εὐαρεστεῖται ὁ Θεός.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
7 Νά θυμάστε πάντοτε τό ἅγιο παράδειγμα τῶν πνευματικῶν ἀρχηγῶν καί προεστῶν σας, οἱ ὁποῖοι σᾶς δίδαξαν τό λόγο τοῦ Θεοῦ. Νά ἀναλογίζεστε καί νά μελετᾶτε τό ἅγιο καί θεάρεστο τέλος τῆς ζωῆς καί τῆς συμπεριφορᾶς τους, καί νά μιμεῖσθε τήν πίστη τους. 8 Ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἦταν χθές, εἶναι καί σήμερα ὁ ἴδιος, καί θά εἶναι ὁ ἴδιος καί στούς αἰῶνες. Ὅπως λοιπόν ἐνίσχυε τούς προεστούς σας, ἔτσι θά ἐνισχύσει καί σᾶς στήν πίστη. Κρατῆστε την λοιπόν καλά καί σεῖς. 9 Μήν παρασύρεσθε ἐδῶ κι ἐκεῖ ἀπό διδασκαλίες διαφορετικές καί ξένες πρός τήν ἀληθινή διδασκαλία. Διότι εἶναι καλό καί σωτήριο νά στηρίζετε καί νά στερεώνετε τίς καρδιές σας στή χάρη τοῦ Χριστοῦ καί ὄχι στήν ἰουδαϊκή διάκριση τῶν φαγητῶν, ἀπό τήν ὁποία δέν ὠφελήθηκαν ὅσοι ἰουδαΐζοντες Χριστιανοί ἔβαλαν τά φαγητά ὡς κανόνα τῆς συμπεριφορᾶς τους. 10 Ἔχουμε ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί τράπεζα καί θυσιαστήριο στό ὁποῖο γινόμαστε μέτοχοι τῆς σταυρικῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ, καί ἀπό τό ὁποῖο δέν ἔχουν δικαίωμα νά φᾶνε οὔτε οἱ ἱερεῖς καί οἱ ἀρχιερεῖς πού λατρεύουν καί ὑπηρετοῦν τόν Θεό στή Σκηνή τοῦ Μαρτυρίου. 11 Καί τό ὅτι οἱ ἱερεῖς τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου δέν ἔχουν ἐξουσία νά φᾶνε ἀπό τό θυσιαστήριό μας ἀποδεικνύεται καί ἀπό τό ἑξῆς: ὅτι δέν ἔτρωγαν αὐτοί οὔτε ἀπό τή θυσία ἐκείνη ἡ ὁποία περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη προτύπωνε τή θυσία τοῦ σταυροῦ. Διότι, ὅπως ὁρίζεται στήν Ἁγία Γραφή, τά σώματα τῶν ζώων ἐκείνων τῶν ὁποίων τό αἷμα ἔφερνε ὁ ἀρχιερέας τήν ἡμέρα τοῦ ἐξιλασμοῦ μέσα στά Ἅγια τῶν Ἁγίων ὡς θυσία γιά τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν δέν τά ἔτρωγαν οἱ ἱερεῖς, ἀλλά καίγονταν ὁλόκληρα ἔξω ἀπό τό στρατόπεδο τοῦ Ἰσραήλ. 12 Γι’ αὐτό, σύμφωνα μέ τόν προφητικό τύπο τῶν θυσιῶν πού γίνονταν γιά τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν, καί ὁ Ἰησοῦς, προκειμένου νά ἁγιάσει μέ τό ἴδιο του τό αἷμα τό λαό τοῦ νέου Ἰσραήλ, ἔπαθε καί θανατώθηκε ἔξω ἀπό τήν πύλη τῆς πόλεως τῆς Ἱερουσαλήμ. 13 Λοιπόν, ἄς βγοῦμε κι ἐμεῖς κοντά του ἔξω ἀπό τό στρατόπεδο. Ἄς ἀπομακρυνθοῦμε δηλαδή κι ἄς κόψουμε κάθε σχέση μέ τόν Ἰουδαϊσμό καί μέ τόν κόσμο τῆς ἁμαρτίας. Κι ἄς πάρουμε ἐπάνω μας τόν ὀνειδισμό τοῦ Χριστοῦ, ἕτοιμοι νά περιφρονηθοῦμε γι’ αὐτόν, ὅπως ἀτιμάσθηκε καί περιφρονήθηκε ἐκεῖνος. 14 Μή διστάζετε νά χωρισθεῖτε ἀπό τό ἰουδαϊκό κέντρο κι ἀπό τόν κόσμο. Διότι δέν ἔχουμε ἐδῶ μόνιμη καί διαρκή πατρίδα καί πόλη, ἀλλά μέ πόθο πολύ ζητοῦμε τή μελλοντική, τήν οὐράνια Ἱερουσαλήμ. 15 Χωρισμένοι λοιπόν ἀπό τή λευϊτική ἱερωσύνη, ἄς προσφέρουμε ἀκατάπαυστα στό Θεό διαμέσου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὡς ἀρχιερέως μας θυσία αἰνέσεως καί δοξολογίας. Ὄχι βέβαια θυσία ζώων καί αἱμάτων, ἀλλά θυσία πού θά ξεχειλίζει ἀπό μέσα μας ὡς καρπός θερμῆς εὐγνωμοσύνης πρός τόν Θεό· θυσία πού θά βγαίνει ἀπό τά χείλη μας, τά ὁποῖα θά ἀνυμνοῦν καί θά δοξολογοῦν τό ὄνομά του. 16 Ἐπιπλέον μήν ξεχνᾶτε νά κάνετε ἀγαθοεργίες καί νά μοιράζεστε καί μέ τούς ἄλλους τά ἀγαθά σας. Μήν τά λησμονεῖτε αὐτά, διότι ὁ Θεός μέ τέτοιες θυσίες εὐχαριστεῖται καί ὄχι μέ θυσίες ἄλογων ζώων.
