ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ (4/2)

Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Σαβ ιστ΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λουκ. ιη΄ 2-8)

[…] κριτής τις ἦν ἔν τι­­νι πόλει τὸν Θεὸν μὴ φοβού­μενος καὶ ἄνθρωπον μὴ ἐν­τρεπόμενος. 3 χήρα δὲ ἦν ἐν τῇ πόλει ἐ­­κείνῃ, καὶ ἤρχετο πρὸς αὐ­­τὸν λέγουσα· ἐκδίκησόν με ἀπὸ τοῦ ἀντιδίκου μου. 4 καὶ οὐκ ἠθέλησεν ἐπὶ χρόνον· μετὰ δὲ ταῦτα εἶπεν ἐν ἑαυτῷ· εἰ καὶ τὸν Θεὸν οὐ φοβοῦμαι καὶ ἄνθρωπον οὐκ ἐντρέπομαι, 5 διά γε τὸ παρέχειν μοι κό­πον τὴν χήραν ταύτην ἐκ­δι­κήσω αὐτήν, ἵνα μὴ εἰς τέλος ἐρχομένη ὑποπιάζῃ με. 6 εἶπε δὲ ὁ Κύριος· ἀκού­σατε τί ὁ κριτὴς τῆς ἀδικίας λέγει· 7 ὁ δὲ Θεὸς οὐ μὴ ποιήσῃ τὴν ἐκδίκησιν τῶν ἐκλεκτῶν αὐτοῦ τῶν βοώντων πρὸς αὐτὸν ἡμέρας καὶ νυκτός,­ καὶ μακροθυμῶν ἐπ᾿ αὐτοῖς; 8 λέγω ὑμῖν ὅτι ποιήσει τὴν ἐκδίκησιν αὐτῶν ἐν τάχει. πλὴν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐλθὼν ἆρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;

 

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

[…] Σέ μία πόλη ἦταν κάποιος δικαστής, πού οὔτε τόν Θεό φοβόταν, ἀλλ’ οὔτε ντρεπόταν καί κανέναν ἄνθρωπο. 3 Σ’ αὐτήν τήν πόλη ζοῦσε καί μία χήρα, πού ἐρχόταν συχνά στό δικαστή αὐτόν καί τοῦ ἔλεγε: Κάνε δίκαιη κρίση καί προστάτευσέ με ἀπ’ αὐτόν πού μέ ἀδικεῖ καί βρίσκο­μαι σέ δίκη μαζί του. 4 Ὁ δικαστής ὅμως γιά πολύ καιρό δέν ἤθελε νά ἀπο­δώ­σει τό δίκαιο στή χήρα. Κάποια στιγμή ὅμως μετά ἀπ’ ὅλα αὐτά, ἐπειδή ἡ χήρα ἐπέμενε, εἶπε μέσα του: Ἄν καί δέν φοβᾶμαι τόν Θεό καί δέν ντρέπομαι κανέναν ἄνθρωπο, 5 ὅμως μόνο καί μόνο ἐπειδή ἡ χήρα αὐτή μοῦ ἔχει γίνει φορτική, θά τῆς ἀποδώσω τό δίκαιο, γιά νά μήν ἔρ­χεται συνέχεια νά μέ ἐνοχλεῖ καί νά μέ πιέζει μέχρι νά τελειώσει ἡ ὑπόθεσή της. 6 Καί ὁ Κύριος πρόσθεσε: Ἀκοῦστε καί προσέξτε καλά τί εἶπε ὁ ἄδικος κριτής. 7 Ἔ λοιπόν, ὁ Θεός δέν θά ἀποδώσει τό δίκαιο τῶν ἐκλε­­κτῶν του πού μέ τίς προσευχές τους τοῦ φωνάζουν ἡμέρα καί νύχτα νά τούς βοηθήσει, καί πρός τό παρόν ἀναβάλλει γιά τό καλό τους νά κάνει τήν κρίση; 8 Σᾶς διαβεβαιώνω ὅτι ὁ Θεός θά ἀποδώσει γρήγορα τό δίκαιο τῶν ἐκλεκτῶν του καί θά τιμωρήσει ἐκείνους πού τούς ἀδικοῦν. Ἀλλ’ ὅμως, ὅταν ἔλθει ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου γιά νά κάνει τήν κρίση του καί νά ἀποδώσει δικαιοσύνη, θά βρεῖ ἄραγε πάνω στή γῆ ἀν­θρώπους πού νά ἔχουν τήν ἐπίμονη καί ἀκατάβλητη αὐτή πίστη, ὥστε νά μήν ἀποκάμνουν προσευχόμενοι;