Ἀπόστολος τοῦ ἁγίου, 26 Ὀκτ. (Β΄ Τιμ. β΄ 1-10)
Παῦλος, ἀπόστολος Χριστοῦ Ἰησοῦ διὰ θελήματος Θεοῦ κατ’ ἐπαγγελίαν ζωῆς τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, 2 Τιμοθέῳ ἀγαπητῷ τέκνῳ· χάρις, ἔλεος, εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ πατρὸς καὶ Χριστοῦ Ἰησοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν. 3 Χάριν ἔχω τῷ Θεῷ, ᾧ λατρεύω ἀπὸ προγόνων ἐν καθαρᾷ συνειδήσει, ὡς ἀδιάλειπτον ἔχω τὴν περὶ σοῦ μνείαν ἐν ταῖς δεήσεσί μου νυκτὸς καὶ ἡμέρας, 4 ἐπιποθῶν σε ἰδεῖν, μεμνημένος σου τῶν δακρύων, ἵνα χαρᾶς πληρωθῶ, 5 ὑπόμνησιν λαμβάνων τῆς ἐν σοὶ ἀνυποκρίτου πίστεως, ἥτις ἐνῴκησε πρῶτον ἐν τῇ μάμμῃ σου Λωΐδι καὶ τῇ μητρί σου Εὐνίκῃ, πέπεισμαι δὲ ὅτι καὶ ἐν σοί. 6 δι’ ἣν αἰτίαν ἀναμιμνήσκω σε ἀναζωπυρεῖν τὸ χάρισμα τοῦ Θεοῦ, ὅ ἐστιν ἐν σοὶ διὰ τῆς ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν μου· 7 οὐ γὰρ ἔδωκεν ἡμῖν ὁ Θεὸς πνεῦμα δειλίας, ἀλλὰ δυνάμεως καὶ ἀγάπης καὶ σωφρονισμοῦ. 8 μὴ οὖν ἐπαισχυνθῇς τὸ μαρτύριον τοῦ Κυρίου ἡμῶν μηδὲ ἐμὲ τὸν δέσμιον αὐτοῦ, ἀλλὰ συγκακοπάθησον τῷ εὐαγγελίῳ κατὰ δύναμιν Θεοῦ, 9 τοῦ σώσαντος ἡμᾶς καὶ καλέσαντος κλήσει ἁγίᾳ, οὐ κατὰ τὰ ἔργα ἡμῶν, ἀλλὰ κατ’ ἰδίαν πρόθεσιν καὶ χάριν, τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ πρὸ χρόνων αἰωνίων, 10 φανερωθεῖσαν δὲ νῦν διὰ τῆς ἐπιφανείας τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καταργήσαντος μὲν τὸν θάνατον, φωτίσαντος δὲ ζωὴν καὶ ἀφθαρσίαν διὰ τοῦ εὐαγγελίου.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
Εγώ ὁ Παῦλος, πού ἔγινα ἀπόστολος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ γιά νά κηρύττω τήν αἰώνια ζωή πού μᾶς ἔχει δοθεῖ ὡς θεία ὑπόσχεση καί μᾶς τήν προσφέρει ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὅταν εἴμαστε ἑνωμένοι μαζί του, 2 γράφω τήν ἐπιστολή αὐτή πρός τόν Τιμόθεο, τό ἀγαπητό μου παιδί. Σοῦ εὔχομαι, Τιμόθεε, νά ἔχεις τή χάρη, τό ἔλεος καί τήν εἰρήνη ἀπό τόν Θεό Πατέρα καί ἀπό τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό. 3 Εὐχαριστῶ τόν Θεό, τόν ὁποῖο λατρεύω μέ καθαρή συνείδηση, ὅπως μέ δίδαξαν οἱ πρόγονοί μου. Καί τόν εὐχαριστῶ, διότι ἀκατάπαυστα καί χωρίς νά τό παραλείπω ποτέ, σέ θυμᾶμαι στίς δεήσεις μου νύχτα καί μέρα 4 καί ποθῶ πολύ νά σέ δῶ. Ἔχω τόσο πόθο κι ἀγάπη γιά σένα, διότι θυμᾶμαι τά δάκρυα πού ἔχυνες, ὅταν ἀποχωριζόμασταν. Καί θέλω νά σέ δῶ, γιά νά πλημμυρίσει ἡ καρδιά μου ἀπό χαρά. 5 Θυμᾶμαι ἀκόμη τήν ἀνυπόκριτη καί εἰλικρινή πίστη πού ἔχεις μέσα σου καί ἡ ὁποία κατοίκησε πρῶτα στήν καρδιά τῆς γιαγιᾶς σου Λωίδος καί τῆς μητέρας σου Εὐνίκης, καί εἶμαι βέβαιος ὅτι φώλιασε καί στή δική σου καρδιά. 6 Ἐπειδή ἔχω τή βεβαιότητα ὅτι ἔχεις ἀνυπόκριτη πίστη, γι’ αὐτό σοῦ ὑπενθυμίζω καί πάλι, ὅπως σέ προέτρεψα καί στό παρελθόν, νά ἀνανεώνεις τό πῦρ τοῦ χαρίσματος τοῦ Θεοῦ, τό ὁποῖο ἔλαβες στή χειροτονία σου, ὅταν ἔθεσα τά χέρια μου στό κεφάλι σου. 7 Νά διατηρεῖς ἀναμμένο τό χάρισμα αὐτό, πού σέ κάνει ἄφοβο καί θαρραλέο στό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου. Διότι ὁ Θεός δέν μᾶς ἔδωσε πνεῦμα δειλίας, ὥστε νά μᾶς φοβίζουν οἱ ἀπειλές καί οἱ διωγμοί, ἀλλά μᾶς ἔδωσε πνεῦμα καί χάρισμα δυνάμεως, γιά νά ἀντέχουμε στούς πειρασμούς· μᾶς ἔδωσε καί πνεῦμα ἀγάπης καί πνεῦμα πού μᾶς σωφρονίζει, ὥστε νά κυβερνοῦμε συνετά καί τόν ἑαυτό μας καί τούς ἄλλους. 8 Ἀφοῦ λοιπόν ὁ Θεός μᾶς ἔδωσε χάρισμα ἀνδρείας καί δυνάμεως, μήν ντραπεῖς νά ὁμολογεῖς τή μαρτυρία γιά τόν Κύριό μας, τόν σταυρωμένο Χριστό. Μήν ντραπεῖς ἀκόμη οὔτε γιά μένα πού ἔχω φυλακισθεῖ γιά τό ὄνομά του, ἀλλά κακοπάθησε μαζί μου γιά χάρη τοῦ Εὐαγγελίου μέ τή δύναμη πού δίνει ὁ Θεός. 9 Αὐτός μᾶς ἔσωσε καί μᾶς κάλεσε μέ ἱερή κλήση πού μᾶς ἁγιάζει. Μᾶς ἔσωσε καί μᾶς κάλεσε ὄχι γιά τά ἔργα μας, ἀλλά γιατί ὁ ἴδιος εἶχε τήν ἀγαθή θέληση καί μᾶς πρόσφερε τή χάρη του λόγῳ τῆς σχέσεώς μας μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό. Μᾶς ἔδωσε λοιπόν τή χάρη του καί μᾶς πρόσφερε τή σωτηρία αὐτή προτοῦ δημιουργηθοῦν ὅσα ἔγιναν μέσα στό χρόνο, ἐπειδή τήν εἶχε ἀποφασίσει προαιώνια. 10 Φανερώθηκε ὅμως τώρα ἡ χάρις καί ἡ σωτηρία αὐτή μέ τήν ἐνανθρώπηση καί ἐμφάνιση τοῦ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος κατήργησε τό θάνατο καί ἔφερε στό φῶς τή ζωή καί τήν ἀφθαρσία μέ τό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου.
