Σήμερα 11/3 εορτάζουν:
- Άγιος Σωφρόνιος Πατριάρχης Ιεροσολύμων
- Οσία Θεοδώρα η βασίλισσα Άρτας
- Άγιοι Πιόνιος ο Πρεσβύτερος και Σαβίνα
- Όσιος Γεώργιος ο Νεοφανής ο «ἐν Διϊπίῳ»
- Όσιος Γεώργιος ο Σιναΐτης
- Άγιοι Τρόφιμος και Θαλλός που μαρτύρησαν στη Λαοδικεία
- Ανακομιδή των Ιερών λειψάνων του Αγίου Επιμάχου
- Άγιος Ευθύμιος ο Θαυματουργός Αρχιεπίσκοπος Νόβγκοροντ
- Όσιος Σωφρόνιος ο Έγκλειστος
- Άγιοι Ηρακλής και Ζωσιμάς
- Μνήμη των Σύρων Αγίων Μαρτύρων
- Άγιος Κωνσταντίνος ο βασιλεύς του Στραθκλάϊντ
- Άγιος Ευλόγιος ο Ιερομάρτυρας και οι Αγίες Λεωκρητία και οι δύο ανώνυμες παρθένες Μάρτυρες εν Κορδούη Ισπανίας
- Άγιος Παύλος τσάρος της Ρωσίας
- Άγιος Σωφρόνιος ο Διδάσκαλος Επίσκοπος Βράτσης της Βουλγαρίας
- Όσιος Αλέξιος εκ Ρωσίας
Ὁ Ἅγιος Σωφρόνιος Ἀρχιεπίσκοπος Ἱεροσολύμων
Γεννήθηκε στὴ Δαμασκὸ τῆς Συρίας, περίπου τὸ 575, ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς, τὸν Πλινθὰ καὶ τὴν Μυρῶ (κατὰ τοὺς Συναξαριστές). Δὲν ἄργησε, ὅμως, νὰ ἐπικρατήσει μέσα του ἡ θεολογικὴ καὶ ἐκκλησιαστικὴ κλίση. Πῆγε στὴν Ἱερουσαλήμ, ὅπου μόνασε στὴ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Θεοδοσίου. Ἐκεῖ ἐπιδόθηκε στὶς θεολογικὲς καὶ ἐκκλησιαστικὲς μελέτες. μαζὶ μὲ τὸ συμμοναστή του Ἰωάννη Μόσχο, ἐπισκέφθηκε διάφορα ἀσκητικὰ καὶ μοναχικὰ κέντρα τῆς Παλαιστίνης. Πολέμιος τῆς αἵρεσης τοῦ Μονοθελητισμοῦ, ἀγωνίστηκε σκληρὰ ἐναντίον του στὶς πόλεις – κέντρα Ἀλεξάνδρεια καὶ Κωνσταντινούπολη. Τὸ 634 ἐκλέγεται Πατριάρχης Ἱεροσολύμων, σὲ διαδοχὴ τοῦ ἀποθανόντος Μοδέστου. Ἀπὸ τὴν θέση αὐτή, ὁ Σωφρόνιος ἐξακολουθεῖ τὸν ἀγῶνα του κατὰ τοῦ Μονοθελητισμοῦ. Γράφει πολλοὺς ὕμνους καὶ λόγους ποὺ τοὺς διακρίνει ἀξιόλογη λογοτεχνικὴ ἀξία. Σὰν Πατριάρχης, εἶχε τὴν ἀτυχία νὰ πολιορκηθεῖ ἡ Ἱερουσαλὴμ ἀπὸ τὸ χαλίφη τῶν Ἀράβων Ὀμάρ. Ὅταν παραδόθηκε ἡ πόλη (637), ἡ πολλή του θλίψη μετριάσθηκε λίγο ἀπὸ τὸ ὅτι πῆρε ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ κατακτητῆ τὸν ἱστορικὸ Ἀκτίναμε, μὲ τὸ ὁποῖο προστατεύθηκαν ὑπὲρ τῶν Ὀρθόδοξων τὰ ἱερὰ χριστιανικὰ προσκυνήματα. Ἡ ψυχή του, ὅμως, εἶχε πάθει βαθὺ τραῦμα, καὶ μετὰ ἕνα χρόνο ἀπεβίωσε (638).
Ὁ Ἅγιος Πιόνιος ὁ Πρεσβύτερος καὶ ἡ Ἁγία Σαβίνα
Ἔζησε στὰ χρόνια του αὐτοκράτορα Δεκίου, τοῦ σκληροῦ διώκτη τῶν χριστιανῶν κατὰ τὰ μέσα τοῦ τρίτου αἰῶνα. Ὅταν συνελήφθη ἔμεινε ἀμετακίνητος στὴν ὁμολογία τοῦ Χριστοῦ, καὶ ὅταν συζήτησε μὲ τοὺς ἱερεῖς τῶν εἰδώλων Πολέμονα καὶ Ἐλπίδιο, κατέδειξε τὴν πλάνη τῆς πολυθεϊστικῆς θρησκείας. Μάταια ζήτησε ἔπειτα ὁ ἀνθύπατος Κιντιλιανὸς νὰ τὸν κερδίσει μὲ ὑποσχέσεις, καὶ νὰ τὸν πειθαναγκάσει μὲ ἀπειλές. Ὁ Πιόνιος, ὁ πιστὸς ἱερέας τοῦ Χριστοῦ, ἐξακολουθοῦσε νὰ Τὸν ὁμολογεῖ. Καταδικάστηκε τότε νὰ ριχθεῖ στὴ φωτιὰ καὶ μέσα στὶς φλόγες της βρῆκε τὸ μαρτυρικὸ θάνατο. Γιὰ δὲ τὴν Ἁγία Σαβίνα βλέπε Α.Χ.Ε.Χ. (Ἡ μνήμη τους, ἀπὸ ὁρισμένα Ἁγιολόγια περιττῶς ἐπαναλαμβάνεται στὶς 14 καὶ 15 Μαρτίου).
Ὁ Ὅσιος Γεώργιος ὁ Νεοφανής, ὁ θαυματουργός
Ἔζησε στὴν Ἀνατολὴ στὰ μέσα τοῦ 10ου αἰῶνα. Ἐγκατέλειψε γυναῖκα, παιδιὰ καὶ συγγενεῖς, γιὰ νὰ γίνει μοναχός. Ἀφοῦ ντύθηκε τὸ μοναχικὸ σχῆμα, γύριζε πόλεις, χωριὰ καὶ ἐρήμους, στερούμενος, θλιβόμενος καὶ κακουχούμενος. Ὅταν τοῦ ἀποκάλυψε ὁ Θεὸς τὸν θάνατό του, ἦλθε στὴν Κωνσταντινούπολη. Ἐκεῖ, στὸν ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, ποὺ βρίσκεται στὴν τοποθεσία Διίπειον, ἀσκήτεψε ἑπτὰ ἡμέρες καὶ ἀναπαύθηκε ἐν Κυρίῳ. Ὅταν οἱ χριστιανοὶ πῆγαν νὰ τὸν θάψουν, εἶδαν ἔκπληκτοι ὅτι ὁ Γεώργιος ἔφερε πάνω του βαρύτατα σίδερα. Ἀφοῦ τὸν ἔβαλαν σὲ μαρμάρινη θήκη τὸν ἔθαψαν στὸν Νάρθηκα τοῦ Ναοῦ τοῦ Ἀποστόλου Ἰωάννου. Ἀπὸ τότε τὸ μέρος ἐκεῖνο ἀνάβλυζε μύρο, ποὺ θεράπευε διάφορες ἀσθένειες καὶ ἔκανε πολλὰ ἄλλα θαύματα.
Ὁ Ὅσιος Γεώργιος ὁ Σιναΐτης
Ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ βασιλιᾶ Ἰουστινιανοῦ τοῦ Α´ (527-565) καὶ ὅταν Πατριάρχης Ἱεροσολύμων ἦταν ὁ Πέτρος ὁ Α´ (524-552). Ὁ Γεώργιος μόναζε στὸ ὄρος Σινᾶ καὶ ἦταν νηστευτὴς καὶ πολὺ ἐνάρετος. Λέγεται μάλιστα ὅτι κάποτε ἐπεθύμησε νὰ μεταλάβει στὸ ναὸ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ στὴν Ἱερουσαλήμ. Τότε, μὲ θαυματουργικὸ τρόπο βρέθηκε ἀμέσως, ἀπὸ τὸ Σινᾶ, στὴ θεία Λειτουργία τοῦ ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, καὶ κοινώνησε τῶν ἀχράντων Μυστηρίων ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ Πατριάρχη Πέτρου. Μετὰ τὴν
κοινωνία ὁ Πατριάρχης ρώτησε τὸν οἰκονόμο του Μηνᾶ, πότε ἦλθε αὐτὸς ὁ Ἀββᾶς Σιναΐτης, διότι δὲν τὸν εἶχε δεῖ προηγουμένως. Ἀλλὰ καὶ ὁ οἰκονόμος του δὲν γνώριζε. Τότε ὁ Πατριάρχης εἶπε στὸν Μηνὰ νὰ πεῖ στὸν Ἀββᾶ νὰ καθίσει στὸ τραπέζι γιὰ νὰ συμφάγουν. Ὁ οἰκονόμος προσκάλεσε τὸν Γεώργιο, ἀλλὰ αὐτός, ἀφοῦ προσευχήθηκε, βρέθηκε ἀμέσως πάλι στὸ κελλί του στὸ Σινᾶ. Ὁ Πατριάρχης θίχτηκε διότι ὁ Γεώργιος δὲν παρακάθισε στὸ τραπέζι του καὶ ἔστειλε γράμμα στοὺς Πατέρες τοῦ Σινᾶ γιὰ τὸ συμβάν. Ἀλλ᾿ ὅταν πληροφορήθηκε ὅτι ὁ Ἅγιος δὲν βγῆκε ποτὲ ἀπὸ τὸ κελλί του, τότε κατάλαβε ὅτι πρόκειται περὶ ἁγίου ἀνδρὸς καὶ δόξασε τὸν Θεό. Λέγεται ὅτι, ὁ Ὅσιος Γεώργιος καὶ ὁ Πατριάρχης Πέτρος Α´, ἀπεβίωσαν εἰρηνικὰ μαζὶ μετὰ ἀπὸ ἕξι μῆνες, γεγονὸς ποὺ εἶχε προφητέψει ὁ Ὅσιος Γεώργιος.
Οἱ Ἅγιοι Τρόφιμος καὶ Θαλλὸς ποὺ μαρτύρησαν στὴ Λαοδικεία
Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ μαρτύρησαν στὰ χρόνια του Διοκλητιανοῦ (284-305). Κατάγονταν ἀπὸ τὴν πόλη Στρατονίκη ἢ Στρατονίκεια, ποὺ βρισκόταν στὴν ἐπαρχία Καριᾶς τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καὶ σήμερα τούρκικα ὀνομάζεται Ἀιδενέλλι. Τὸν καιρὸ λοιπὸν ἐκεῖνο, κατὰ τὸν διωγμὸ ἐναντίον τῶν χριστιανῶν, συνελήφθησαν καὶ οἱ Ἅγιοι αὐτοί, ἐπειδὴ ὁμολόγησαν τὸν Χριστό, καὶ λιθοβολήθηκαν γιὰ ἀρκετὴ ὥρα. Μὲ ἐνέργεια τῆς θείας χάριτος ὅμως, ἔμειναν ἀβλαβεῖς. Βλέποντας αὐτὸ ὁ ἡγεμόνας τῆς Λαοδικείας Ἀσκληπιός, τοὺς ἄφησε ἐλεύθερους. Ἀλλ᾿ ἀργότερα καὶ πάλι τοὺς συνέλαβαν καὶ τοὺς πίεζαν ν᾿ ἀρνηθοῦν τὸν Χριστό. Αὐτοὶ ὅμως, μὲ ἀκόμα περισσότερο θάῤῥος ὁμολόγησαν τὴν πίστη τους καὶ μπροστὰ σ᾿ ὅλους ἐνέπαιξαν τὰ εἴδωλα καὶ τοὺς προστάτες τους. Αὐτὸ εἶχε σὰν ἀποτέλεσμα νὰ ἐρεθίσει πολὺ τὸν τύραννο καὶ ἔδωσε διαταγὴ νὰ τοὺς δέσουν γυμνοὺς σὲ ξύλο καὶ νὰ σχίσουν τὶς σάρκες τους. Τελικὰ μαρτύρησαν μὲ σταυρικὸ θάνατο καὶ ἔτσι ἔλαβαν τὰ ἔνδοξα στεφάνια τοῦ μαρτυρίου. Εὐσεβεῖς χριστιανοί, πῆραν τὰ ἅγια λείψανά τους καὶ τὰ ἔθαψαν σὲ τόπο ἱερό. Τότε καὶ ἡ γυναῖκα τοῦ ἄρχοντα Ἀσκληπιοῦ, πῆγε καὶ ράντισε μὲ μύρα τὴν θήκη τῶν ἁγίων λειψάνων καὶ ἅπλωσε πάνω σ᾿ αὐτὸ πολύτιμο σεντόνι. Τέλος, οἱ εὐλαβεῖς καὶ πιστοὶ χριστιανοὶ συμπατριῶτες τῶν Ἁγίων, Ζώσιμος καὶ Ἀρτέμιος, πῆραν τὴν θήκη τῶν ἁγίων λειψάνων καὶ τὴν μετέφεραν στὴν ἰδιαίτερη πατρίδα τους Στρατονίκη, καὶ τὴν ἀποθησαύρισαν ἕνα μίλι ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη, στὴν τοποθεσία Λατομεῖα.
Ἀνακομιδὴ Λειψάνων Ἁγίου Ἐπιμάχου στὴν Κωνσταντινούπολη
Ἡ κυρίως μνήμη του τελεῖται τὴν 31η Ὀκτωβρίου.
Ἡ Ὁσία Θεοδώρα ἡ Βασίλισσα
Ἦταν θυγατέρα τοῦ Ἰωάννη τοῦ Πετραλίφη, ποὺ ἐπὶ Ἀλεξίου τοῦ Κομνηνοῦ εἶχε διοριστεῖ ἄρχοντας τῆς Θεσσαλονίκης. Ἡ μητέρα της καταγόταν ἀπὸ μία τῶν εὐγενεστέρων οἰκογενειῶν τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ἡ Θεοδώρα ἦταν πολὺ ὄμορφη στὸ σῶμα, ἀλλὰ καὶ στὴν ψυχή. Πῆρε σύζυγο τὸν Μιχαὴλ Δούκα, ποὺ ἀναδείχτηκε ἄρχοντας τῆς Ἠπείρου. Καὶ στὸ ἀξίωμά της αὐτό, ἡ Θεοδώρα, διατήρησε ὅλη τὴν ταπεινοφροσύνη της καὶ τὴν χριστιανικὴ ἁπλότητα. Ἀγαποῦσε νὰ καταγίνεται μὲ φροντίδες γιὰ τοὺς φτωχούς, τοὺς ἀσθενεῖς, τὶς χῆρες καὶ τὰ ὀρφανά. Ἀλλὰ μεγάλη δοκιμασία περίμενε τὴν ἁγία αὐτὴ ψυχή. Ὁ σύζυγός της Μιχαὴλ Δούκας, μπλέχτηκε μὲ μία πόρνη, ποὺ ὀνομαζόταν Γαγρίνη. Τόσο πολὺ ξεμυαλίστηκε ἀπ᾿ αὐτή, ὥστε παραγκώνισε ἐντελῶς τὴν Θεοδώρα καὶ γλεντοκοποῦσε χωρὶς φειδὼ μὲ τὴν Γαγρίνη. Ἡ Θεοδώρα, ἐδῶ ἔδειξε τὸ ψυχικό της μεγαλεῖο καὶ ἔμεινε ἀτάραχη, προσευχομένη στὸν Θεὸ γιὰ τὸν σύζυγό της. Καὶ ὁ Θεὸς εὐλόγησε, ὥστε ὁ Μιχαήλ, κάτω ἀπὸ τὴν πίεση τῆς ἀγανάκτησης τοῦ λαοῦ καὶ τῶν προκρίτων τῆς Ἠπείρου, νὰ συνέλθει καὶ νὰ διώξει τὴν πόρνη ἀπὸ κοντά του. Μὲ δάκρυα ζήτησε συγγνώμη ἀπὸ τὴν Θεοδώρα καὶ ἀπὸ τότε ἔζησαν μὲ πνεῦμα Θεοῦ μέσα στὸ παλάτι. Ὅταν μετὰ ἀπὸ καιρὸ πέθανε ὁ Μιχαήλ, ἡ Θεοδώρα ἀποσύρθηκε στὸ μοναστήρι τοῦ ἁγίου Γεωργίου, ποὺ ἡ ἴδια εἶχε κτίσει, καὶ ἐκεῖ παρέδωσε τὴν ἁγία της ψυχή.
Ὁ Ἅγιος Εὐθύμιος ὁ Θαυματουργὸς Ῥῶσος
Ἀρχιεπίσκοπος Νοβογοροδίας.
Ὁ Ὅσιος Σωφρόνιος ὁ ἔγκλειστος
Ῥῶσος, 13ος αἰ.
Ὁ ἅγιος ἱερομάρτυς Εὐλόγιος
Ὁ ἅγιος ἱερομάρτυς Εὐλόγιος ὑπῆρξε χαρισματικὴ ἱερατικὴ μορφὴ τῆς Ἱσπανικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ 9ου αἰῶνος.
Γεννήθηκε στὴν Κορδούη (σημερινὴ Κόρντοβα) τῆς Ἱσπανίας ἀπὸ εὐσεβεῖς γονεῖς μὲ ἀριστοκρατικὴ κοινωνικὴ ἐπιφάνεια. Ἀπὸ νωρὶς ὁ μικρὸς Εὐλόγιος δέχθηκε ἀπὸ τοὺς γονεῖς του τὰ νάματα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καὶ καλλιέργησε μὲ τὸν ἀγώνα του χαρακτήρα ἤπιο, συνετὸ καὶ ἀκέραιο. Στὴν κατάλληλη ἡλικία χειροτονήθηκε ἱερέας. Ὡς πρεσβύτερος ἦταν κοσμημένος μὲ τὸ χάρισμα φλογεροῦ θείου κηρύγματος, ποὺ συνοδευόταν πάντα ἀπὸ ἔνθεη καὶ ἁγία ζωή. Ζηλευτὸ πρότυπο ἀληθινοῦ ποιμένα.
Ἡ ἐποχὴ κατὰ τὴν ὁποία ἔζησε ὁ Εὐλόγιος ἦταν γιὰ τὴν Ἱσπανία δύσκολη. Ἀπὸ τὸ 711 μ.Χ. εἶχε κατακτηθεῖ ἀπὸ τοὺς Ἄραβες, ποὺ πίεζαν τοὺς Ὀρθοδόξους νὰ ἐξισλαμισθοῦν. Πολλοὶ ἀπὸ αὐτούς, κυρίως κληρικοὶ καὶ μοναχοί, εἶχαν διαφύγει πρὸς τὴ Γαλλία. Οἱ πιστοὶ Χριστιανοὶ ἔδιναν καθημερινὰ μάχες γιὰ νὰ ἀσφαλιστοῦν ἀπὸ τὴ λαίλαπα τῶν σατανικῶν ἐπιθέσεων.
Ἡ Κορδούη, ἂν καὶ εἶχε καταστεῖ ἰσλα μικὸ κέντρο μὲ ἐντυπωσιακὸ μάλιστα τέμενος ποὺ εἶχε 1.001 κίονες, δὲν ὑστέρησε σὲ παρρησία καὶ ὁμολογία Ὀρθοδόξου Πίστεως. Ἡ πόλη αὐτὴ κατέχει τὰ πρωτεῖα σὲ μάρτυρες στὸ Ἱσπανικὸ Μαρτυρολόγιο τοῦ 9ου αἰώνα. Ὁ Εὐλόγιος, πιστὸς στὴν Παράδοση καὶ στὸ δόγμα τῶν ἁγίων Πατέρων, ἔδινε συνεχῶς τὴ μαρτυρία του γιὰ τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστὸ μὲ ζωὴ ποὺ ἔλαμπε ἀπὸ φῶς ἀσκήσεως, προσευχῆς, νηστείας καὶ ἀγάπης.
Ἐντονότερος ἔγινε ὁ διωγμὸς ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ κατὰ τὸ 850 μ.Χ. Τότε οἱ Μαυριτανοὶ μὲ τὴ μεσολάβηση ἑνὸς ἐξωμότη ἐπισκόπου συνέλαβαν καὶ ἔκλεισαν στὴ φυλακὴ ὅλους τοὺς ἱερεῖς τῆς Κορδούης μαζὶ μὲ τὸν Ἐπίσκοπό τους καὶ πολλοὺς πιστούς. Ἀνάμεσα στοὺς ἐγκλείστους καὶ ὁ πρεσβύτερος Εὐλόγιος, ποὺ δὲν ἔπαυε νύκτα καὶ ἡμέρα νὰ ἐνισχύει ὅλους τοὺς κρατούμενους, κλῆρο καὶ λαό, νὰ μείνουν «πιστοὶ ἄχρι θανάτου».
Ἰδιαίτερη ἐνίσχυση δέχθηκαν καὶ δύο μαθήτριές του, παρθένες, ἀξιοζήλευτες σὲ ἦθος καὶ ἀναστροφή. Ὅταν μετὰ ἀπὸ ἕνα χρόνο, τὸ 851, οἱ δύο αὐτὲς κόρες μαρτύρησαν, ὁ Εὐλόγιος ἔσπευσε νὰ καταγράψει ἀναλυτικὰ τὴ θεοφιλὴ πολιτεία τους καὶ τὸ ἔνδοξο μαρτύριό τους. Πόσο συγκίνησαν τὰ κείμενα αὐτὰ τὸν τρομαγμένο λαὸ τῆς Κορδούης!
Πόσοι στερεώθηκαν στὴν πίστη! Πόσοι συγκρατήθηκαν ἀπὸ ὀλισθήματα ἀποστασίας! Ὁ Εὐλόγιος συνέγραψε ἀκόμη τρία βιβλία μὲ τὸν βίο καὶ ἄλλων γενναίων μαρτυρικῶν μορ φῶν τῆς ἐποχῆς του.
Γιὰ τὸ πολύτιμο αὐτὸ ἔργο τοῦ στηριγμοῦ τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ προπαντὸς γιὰ τὸ ἱερατικό του ἦθος ποὺ ἐνέπνεε ἐμπιστοσύνη, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἱσπανίας τὸ 858 μ.Χ. προώθησε στὸν ἐπισκοπικὸ θρόνο τῆς Κορδούης τὸν ἀξιαγάπητο Εὐλόγιο. Ὅμως λίγες ἡμέρες πρὶν ἀπὸ τὴν ἐνθρόνισή του δέχθηκε ὁ Ἅγιος πειρασμὸ ἀπὸ τοὺς ἐχθροὺς τοῦ Χριστοῦ. Τὸν συνέλαβαν μὲ τὴν κατηγορία ὅτι ἔκρυβε μιὰ νεαρὴ κόρη παρθένο, τὴν Λουκρητία, ποὺ οἱ γονεῖς της ἤθελαν νὰ τὴν ἐξισλαμίσουν. Τὸν κατηγόρησαν ἀκόμη καὶ γιὰ ἀποπλάνηση καὶ ἀπαγωγή.
Ὁ καθαρὸς καὶ ἁγνότατος κληρικὸς ἀπολογήθηκε ἤρεμα στοὺς συκοφάντες του λέγοντας: «Καθῆκον κάθε ποιμένα εἶναι νὰ συμπαραστέκεται στὴ δύσκολη ὥρα κάθε κατατρεγμένου παιδιοῦ του. Τὸ Εὐαγγέλιο μᾶς διδάσκει ὅτι ὁ πιστὸς Χριστιανὸς προκρίνει πιὸ πάνω ἀπὸ τοὺς γονεῖς του τὸν Θεό, διότι ‘‘ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμέ’’, εἶπε ὁ Κύριος, ‘‘οὐκ ἔστι μου ἄξιος’’ (Ματθ. ι΄ 37)».
Ὁ Εὐλόγιος ζήτησε ἀκόμη ἀπὸ τὸν Κριτή του νὰ τοῦ ἐπιτρέψει νὰ ἀποδείξει μὲ ἐπιχειρήματα τὴν πλάνη καὶ τὶς ἀπάτες τῆς θρησκείας τοῦ Μωαμεθανισμοῦ. Ἡ ἄδεια τοῦ δόθηκε καὶ σὲ λίγο ἀπὸ ἐπίσημο βῆμα τῆς ἀνακτορικῆς αὐλῆς ὁ Εὐλόγιος ὁμιλοῦσε ἀτρόμητα γιὰ τὰ σαθρὰ θεμέλια τοῦ Ἰσλαμισμοῦ.
Ἡ ἀκλόνητη ἐπιχειρηματολογία τοῦ Εὐλογίου ἐρέθισε τοὺς Μουσουλμάνους. Καὶ δόθηκε ἀμέσως ἐντολὴ νὰ ἀποκεφαλισθεῖ. Σὰν τὸ ἄκακο πρόβατο ποὺ ὁδηγεῖται στὴ σφαγὴ ὁδήγησαν τὸν ἁγνότατο αὐτὸ ἱερωμένο στὸν τόπο τῆς θυσίας. Στὸ δρόμο πρὸς τὸ μαρτύριο ἕνας εὐνοῦχος ἀπὸ τὴ συνοδεία τῶν δημίων ράπισε βίαια τὸν ὑποψήφιο μάρτυρα.
Ὁ Εὐλόγιος ἔστρεψε τὸ πρόσωπό του καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ καὶ δέχθηκε νέο ράπισμα, μιμούμενος τὴν ἀκακία τοῦ θείου του Διδασκάλου, τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Σιωπηλὸς ἔφθασε στὸν τόπο τῆς καταδίκης καὶ προσευχόμενος ἔσκυψε τὸν αὐχένα του στὸ σπαθὶ τοῦ δημίου, γιὰ νὰ προστεθεῖ καὶ αὐτὸς στὴ χρυσὴ ἁλυσίδα τῶν Μαρτύρων τῆς Ἱσπανίας.
Αὐτὸς ποὺ εἶχε προπονήσει καὶ στηρίξει στὸ δρόμο τῆς θυσίας πλῆθος Μαρτύρων, ἔτρεχε νὰ τοὺς συναντήσει καὶ νὰ τοὺς ἐναγκαλισθεῖ στὸν οὐράνιο κῆπο τοῦ Παραδείσου. Ἦταν 11 Μαρτίου τοῦ ἔτους 859.
Τὴν ἑπόμενη ἡμέρα δέχθηκε τὸν φωτοστέφανο τῆς δόξας καὶ ἡ Λουκρητία, καὶ αὐτὴ μὲ ἀποκεφαλισμό.
Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία στὶς 11 Μαρτίου συνεορτάζει καὶ πανηγυρίζει τὴ σεπτὴ μνήμη τοῦ ἱερομάρτυρος Εὐλογίου, τῶν δύο ἀνωνύμων παρθένων καὶ τῆς ἁγίας Λουκρητίας.
Τί ὑπέροχος σύνδεσμος!
Τί οὐράνια συνοδεία!
Ἂς μᾶς στηρίζουν οἱ προσευχὲς καὶ τῶν τεσσάρων αὐτῶν Μαρτύρων στὸ δύσκολο ἀνηφορικό μας μονοπάτι πρὸς τὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν!
