Στὶς δύσκολες ὧρες ὁ ἄνθρωπος ζητᾶ συμπαράσταση. Ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ κάποιον νὰ σταθεῖ κοντά του. Νὰ δείξει λίγο ἐνδιαφέρον. Καὶ τίποτε νὰ μὴν μπορεῖ νὰ τοῦ προσφέρει, ἀρκεῖ νὰ τοῦ ρίξει ἕνα βλέμμα συμπάθειας. Ἕνα βλέμμα γεμάτο ἀγάπη καὶ στοργή.
Αὐτὸ τὸ βλέμμα ἀποζητᾶ καὶ ὁ βασανισμένος βασιλιὰς καὶ προφήτης Δαβίδ. Μέσα στὶς σκληρὲς δοκιμασίες του ἀναζητᾶ στήριγμα καὶ παρηγοριά. Ὄχι ὅμως ἀπὸ ἀνθρώπους· αὐτοὶ τὸν ἔχουν προδώσει. Ἀπὸ τὸν παντοδύναμο Θεό. Σ’ Ἐκεῖνον ἐλπίζει καὶ σ’ Ἐκεῖνον ἀπευθύνει τὴ θερμὴ ἱκεσία του: «κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐπίβλεψον ἐπ᾿ ἐμέ· μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τοῦ παιδός σου, ὅτι θλίβομαι, ταχὺ ἐπάκουσόν μου» (Ψαλ. ξη΄ [68] 17-18)· Ἐσὺ ποὺ ἔχεις πλῆθος οἰκτιρμῶν καὶ ἄπειρη εὐσπλαχνία, ρίξε στοργικὰ τὸ βλέμμα Σου ἐπάνω μου· μὴν ἀποστρέψεις μὲ ἀδιαφορία τὸ πρόσωπό Σου ἀπὸ μένα τὸν δοῦλο Σου, διότι θλίβομαι καὶ ὑποφέρω. Ἄκουσέ με γρήγορα, ἔχω ἄμεση ἀνάγκη βοήθειας!
«Ἐπίβλεψον ἐπ’ ἐμέ…».
Ἀλήθεια, τί εἶναι αὐτὸ τὸ βλέμμα τοῦ Θεοῦ! Μεταγγίζει στὴν ψυχὴ ἐλπίδα καὶ εἰρήνη, ἀγάπη καὶ ἔλεος, δύναμη καὶ ζωή… Εἶναι πολὺ ἐνισχυτικὸ καὶ παρήγορο γιὰ τὸν ἄνθρωπο νὰ ἔχει τὴ βεβαιότητα ὅτι ὁ Θεὸς βλέπει τὸν κόπο καὶ τὸν πόνο του, τὶς ἀγωνίες καὶ τὰ προβλήματά του, τὶς ἐπιτυχίες καὶ τὰ κατορθώματά του. Ἡ αἴσθηση αὐτὴ τοῦ χαρίζει ἀσφάλεια καὶ σιγουριά, ἀναγνώριση καὶ ἐπιβράβευση τῶν κόπων του, δύναμη καὶ θάρρος γιὰ τὴ συνέχιση τοῦ ἀγώνα.
Ὡστόσο ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ φοβοῦνται τὸ βλέμμα τοῦ Θεοῦ. Δὲν ἀντέχουν στὴν ἰδέα ὅτι κάποιος τοὺς βλέπει καὶ παρακολουθεῖ τὶς ἐνέργειές τους. Δὲν θέλουν νὰ τοὺς βλέπει κανένας. Στὴν πραγματικότητα θέλουν νὰ ἀπωθήσουν τὶς ἐνοχές τους, γιὰ νὰ συνεχίσουν νὰ ζοῦν μὲ τὶς κακίες καὶ τὶς ἀδικίες τους.
Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ ὅμως ἀναπαύεται ψυχικὰ κάτω ἀπὸ τὸ βλέμμα τοῦ Θεοῦ, διότι γνωρίζει ὅτι εἶναι βλέμμα στοργῆς καὶ συμπάθειας, βλέμμα γεμάτο ἔλεος καὶ οἰκτιρμούς. Πράγματι, ὁ παντεπόπτης Κύριος δὲν μᾶς παρακολουθεῖ σὰν νὰ εἴμαστε ὕποπτοι, ἀλλὰ μᾶς παρατηρεῖ μὲ ἐνδιαφέρον καὶ ἀγάπη. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ αἴσθηση ὅτι μᾶς βλέπει ὁ Θεός, δὲν δημιουργεῖ φόβο καὶ ἐνοχὴ ἢ ἀσφυκτικὸ κλοιὸ ποὺ πνίγει τὴν ψυχὴ ἀλλὰ χαρὰ καὶ εἰρήνη ποὺ ἀναπαύει καὶ ἀναζωογονεῖ. Ἡ αἴσθηση ὅτι ὁ Θεὸς μᾶς βλέπει, μᾶς ὠφελεῖ ποικιλοτρόπως: μᾶς ἀποτρέπει ἀπὸ τὸ κακό, μᾶς ἐνθαρρύνει στὸ ἀγαθό, μᾶς παρηγορεῖ καὶ μᾶς στηρίζει στὸν καθημερινό μας ἀγώνα.
Κάποτε, βέβαια, ὑπάρχουν στιγμὲς ποὺ ὁ ἄνθρωπος αἰσθάνεται ὅτι ὁ Θεὸς τὸν ἐγκατέλειψε. Σὰν νὰ ἔστρεψε ἀλλοῦ τὸ πρόσωπό Του καὶ σὰν νὰ μὴ γυρίζει νὰ ρίξει οὔτε ἕνα βλέμμα στὸ ταλαίπωρο πλάσμα Του. Γιατί ἆραγε;…
Μία εἶναι ἡ αἰτία: ἡ ἀπαίσια καὶ ἀποκρουστικὴ ἁμαρτία. Ὁ ἐγωισμὸς καὶ τὸ μίσος, ἡ ἀδικία καὶ ἡ ἐκμετάλλευση, ἡ ἀναισχυντία καὶ ἡ ἀνηθικότητα, ὁ θυμός, ὁ φθόνος, ἡ ὑποκρισία καὶ ὅλα τὰ πάθη ποὺ ἀσχημίζουν τὴν ψυχὴ προκαλοῦν τὴν ἀποδοκιμασία τοῦ Θεοῦ.
Ὁ ἅγιος Θεὸς ἀποστρέφεται μετὰ βδελυγμίας τὴ θανατηφόρα ἁμαρτία. Καὶ γίνεται ἡ ἀποστροφὴ αὐτὴ αἰτία θλίψεως γιὰ τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ καὶ μέσο παιδαγωγικὸ γιὰ τὴν ἀφύπνιση καὶ τὴ διόρθωσή του. Διότι ἡ ἐγκατάλειψη αὐτὴ τοῦ Θεοῦ συγκλονίζει τὴν ψυχὴ καὶ τὴν ὁδηγεῖ στὸ νὰ ἀναζητήσει μὲ ἐντονότερο πόθο τὸ πρόσωπό Του. Τὴν παρακινεῖ σὲ μετάνοια καὶ διόρθωση ἀλλὰ καὶ σὲ θερμότερη προσευχή, ὅπως αὐτὴ ἐκφράζεται ἀπὸ τὸν ἱερὸ Ψαλμωδό: «μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τοῦ παιδός σου, ὅτι θλίβομαι, ταχὺ ἐπάκουσόν μου…» (Ψαλ. ξη΄ [68] 18).
Μὴν ἀδιαφορεῖς, Κύριε, γιὰ τὸ κατάντημά μου. Μὴ στρέψεις ἀλλοῦ τὸ πρόσωπό Σου διότι χάνομαι! Ταραχὴ καὶ τρόμος θὰ ἐπικρατήσει παντοῦ, ἂν ἀποστρέψεις τὸ πρόσωπό Σου ἀπὸ τὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων. Ὢ Κύριε, μὴ μᾶς ἐγκαταλείπεις… Δέξου τὴ μετάνοιά μας, συγχώρησε τὶς ἁμαρτίες μας, δεῖξε μας τὸ ἄπειρο ἔλεός Σου!…
***
«Μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου…». Κραυγὴ ἱκεσίας πρὸς τὸν Κύριο. Ὕμνος συγκινητικὸς ποὺ ψάλλεται στοὺς Κατανυκτικοὺς Ἑσπερινοὺς τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, γιὰ νὰ ἐκφράσει τὴ βαθύτατη ἀνάγκη κάθε ψυχῆς ποὺ ἀναζητᾶ τὸ βλέμμα τοῦ Θεοῦ, τὴ Χάρι καὶ τὴν προστασία Του.
Ἂς ἀπευθύνουμε κι ἐμεῖς ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ψυχῆς μας θερμὴ ἱκεσία πρὸς τὸν Κύριο νὰ μᾶς ἀγκαλιάζει μὲ τὸ θεϊκό Του βλέμμα. Νὰ μᾶς χαρίζει εἰλικρινὴ μετάνοια καὶ νὰ μᾶς ἐνισχύει στὸν ἀγώνα ἐναντίον τῶν παθῶν, καὶ ποτὲ νὰ μὴν ἀποστρέφει τὸ πρόσωπό Του ἀπὸ τὴ ζωή μας, ἀλλὰ νὰ ἐπιβλέπει σ᾿ ἐμᾶς μὲ τὴν ἄπειρη ἀγάπη καὶ τὸ ἀμέτρητο ἔλεός Του.
