Ὥρα μεγαλειώδης καί μοναδική!
Ὥρα συναντήσεως τοῦ Οὐρανοῦ μέ τή γῆ!…
Αἰῶνες ἀμέτρητοι εἶχαν περάσει ἀπό τή σκοτεινή ἐκείνη ἡμέρα τῆς παρακοῆς τῶν πρώτων ἀνθρώπων –Ἀδάμ καί Εὔας– στόν κῆπο τῆς Ἐδέμ. Μόνο μιά φωτεινή ἀκτίνα τότε ξεγλίστρησε μέσα ἀπό τόν Παράδεισο τοῦ Θεοῦ κι ἔχυνε γλυκό καί ἐλπιδοφόρο τό φῶς της μέσα στά σκοτάδια πού ἔζωναν πλέον τόν ἄνθρωπο. Ἦταν ἡ ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ ὅτι θά ἔπαιρναν τέλος κάποτε τά βάσανά του κι οἱ θλίψεις του ἀπό τήν ὑποδούλωσή του στήν ἁμαρτία. Τότε, ὅταν ὁ ἀπόγονος τῆς Εὔας, Υἱός ἐκλεκτῆς καί ξεχωριστῆς γυναικός, θά κτυποῦσε κατακέφαλα τόν ὄφι, τόν διάβολο, τόν εἰσηγητή τοῦ κακοῦ, τόν αἴτιο τῆς δυστυχίας τοῦ ἀνθρώπου, καί θά συνέτριβε τό κράτος του. Τότε θά ἐλευθερωνόταν καί ὁ ἄνθρωπος καί θά γινόταν καί πάλι κάτοικος τοῦ Παραδείσου. Ἡ Ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ! Τό πρῶτο χαρούμενο ἄγγελμα. Τό Πρωτευαγγέλιο, πού συντρόφευε τόν ἄνθρωπο στήν πολύμοχθη ζωή του.
Καί νά! Ὁ καιρός ὁ κατάλληλος εἶχε ἔρθει. Ἡ ἀνθρωπότητα δέν ἄντεχε περισσότερο στήν προσμονή. Ἡ ἀνάγκη γιά λύτρωση εἶχε γίνει ἐπιτακτική. Καί ὁ Θεός, πιστός στίς ὑποσχέσεις Του, θέτει πλέον σέ ἐφαρμογή τό προαιώνιο σχέδιό Του, μέ τρόπο θαυμαστό καί μεγαλόπρεπο: «Ὁ μέγας στρατηγός τῶν ἀΰλων ταγμάτων», ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ, κατέρχεται ἀπό τούς οὐράνιους θόλους, σχίζει τούς αἰθέρες καί σπεύδει νά ἐκπληρώσει τοῦ Θεοῦ τή μυστική ἐντολή. Νά, σταματᾶ στό ταπεινό σπιτάκι τῆς Ναζαρέτ. Ἐκεῖ μέσα ἀνθεῖ «κρίνον τῆς ἁγνότητος», Παρθένος Κόρη, ἡ Μαριάμ. Μπροστά της τώρα στέκεται «μετά δέους», μέ ἄπειρο σεβασμό, ὁ Ἀρχάγγελος καί τῆς ἀπευθύνει οὐράνιο χαιρετισμό: «Χαῖρε, Κεχαριτωμένη˙ ὁ Κύριος μετά σοῦ…». Χαῖρε, Ἐσύ πού ἔχεις πάρει ἀπό τόν Θεό ὅλες τίς χάριτες. Ὁ Κύριος εἶναι μαζί σου… Καί τή στιγμή αὐτή τή μοναδική καί ἀνεπανάληπτη, ἐνῶ ἡ Παρθένος Μαριάμ στέκεται ἔκπληκτη καί μέ ἀπορία ἀκούει ὅσα ὁ Οὐράνιος Ἐπισκέπτης τῆς λέει, ὁ Ἀρχάγγελος τῆς φέρνει τό πιό χαρούμενο ἄγγελμα, τῆς εὐαγγελίζεται «ξένον καί ἀπόρρητον θαῦμα», ὅτι ὁ Θεός ὡς ἄνθρωπος ἀπό αὐτήν θά γίνει βρέφος, μέ τρόπον ἀσυνήθιστο καί ὑπερφυσικό, γιατί θέλει νά ἀναπλάσει, νά ἀναδημιουργήσει πνευματικά ὅλο τό ἀνθρώπινο γένος. Ἡ Παρθένος ἀκούει, θαυμάζει, συγκλονίζεται, δέχεται τή θεία βουλή κι ἀποκρίνεται ταπεινά «ἰδού ἡ δούλη Κυρίου…». Ἡ εὐλογημένη ὥρα τῆς συναντήσεως τοῦ Οὐρανοῦ μέ τή γῆ!
Τό Πρωτευαγγέλιο ἔγινε ἤδη Εὐαγγέλιο. Τό Σχέδιο τοῦ Θεοῦ ἐνεργοποιεῖται. Τό σκοτάδι ὑποχωρεῖ. Τό φῶς σέ λίγο θά λάμψει. Ἔρχεται ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης. Γι᾽ αὐτό «σήμερον χαρᾶς εὐαγγέλια»˙ γι᾽ αὐτό «εὐφραινέσθω ἡ κτίσις (καί) χορευέτω ἡ φύσις».
Από το Περιοδικό “Προς τη Νίκη”
τ. 697, Μάρτιος 2008
