Ἡ μεγάλη Τεσσαρακοστή προχωρεῖ μέσα στήν κατάνυξη τῶν πιστῶν, πού ποθοῦν καί ἀγωνίζονται νά δοῦν πιό καθαρά αὐτό τό Πάσχα τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ, τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, πού πορεύεται πρός τό ἑκούσιο Πάθος Του γιά τήν λύτρωση τοῦ κόσμου.
Καί ὁ Θεάνθρωπος ἔρχεται. Τήν Κυριακή τῶν Βαΐων στούς δρόμους τῆς Ἱερουσαλήμ μέ παράφορο ἐνθουσιασμό τά πλήθη θά τρέξουν νά τόν ὑποδεχτοῦν ὡς ἐλευθερωτή τοῦ λαοῦ καί ἐγκόσμιο βασιλέα, ὅπως νόμιζαν. Ὅμως Ἐκεῖνος ξέρει. Αὐτή ἡ ὑποδοχή, ἄν ἑξαιρέσουμε τά ἄδολα «ὡσαννά» τῶν παιδιῶν, δέν ἔχει βάθος. Εἶναι τά αἰσθήματα μίας στιγμῆς, πού δέν θά ἀντέξουν γιά τίς ἑπόμενες κἄν ἡμέρες.
Γι’ αὐτό ὁ Κύριος βλέποντας αὐτή τήν πόλη θά κλαύσει γιά τό παρόν καί τό μέλλον της. Ἀπό ἀγάπη, καί ἀπό θλίψη γιά ὅσα θά τῆς συμβοῦν, πού δέν θέλησε νά ἀνταποκριθεῖ στή στοργή Του…
Θά περάσουν λίγες μέρες καί ὁ Ἰησοῦς θά εἶναι πάλι ὁ «Ἐρχόμενος». Ὄχι τώρα γιά νά ἀκούσει ζητωκραυγές, ἀλλά γιά νά προσφέρει τόν ἑαυτό Του θυσία γιά τή σωτηρία τοῦ κόσμου, μέσα στίς ἀποδοκιμασίες καί τή σκληρότητα τῶν ἀρχόντων τοῦ Ἰσραήλ καί τοῦ ἴδιου τοῦ λαοῦ. Τώρα ὁ Κύριος δέν κλαίει. Πορεύεται σταθερά πρός τά μύρια παθήματα καί τόν ἀνείπωτο ἐξευτελισμό. Ἀπό ἀγάπη. Καί συγχωρεῖ τόν λαό τῶν «ὡσαννά», πού τώρα κραυγάζει τό «Ἄρον, ἄρον, σταύρωσον αὐτόν» στόν Πιλάτο, τόν δειλό ἡγεμόνα του.
***
Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, «ὁ πάσχων Θεός», ἔρχεται ἀπό τότε συνέχεια πρός τόν κόσμο, πρός τόν καθένα μας. Μυστικά, μέσα ἀπό τήν Ἐκκλησία Του, ἀπό ἀγάπη, γιά νά μᾶς συγχωρήσει, νά μᾶς παρηγορήσει καί νά μᾶς ὑψώσει στή δική Του δόξα.
Κι ἐμεῖς οἴ πιστοί Του Τόν περιμένουμε μέ λατρεία καί χαρά κάθε μέρα, μέχρι τή συντέλεια τοῦ κόσμου.
Τό διαβεβαιώνουμε στό «σύμβολο τῆς πίστεώς» μας. «Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν Πατέρα Παντοκράτορα… καί (…) εἰς τόν Υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ (…) κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν (…) σταυρωθέντα τέ (…) καί παθόντα καί ταφέντα καί ἀναστάντα (…) καί ἀνελθόντα εἰς τούς οὐρανούς (…) καί πάλιν ἐρχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας καί νεκρούς…», ὁμολογοῦμε.
Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Ἐρχόμενος, ὁ ἐλθῶν, καί ὁ πάλιν ἐρχόμενος εἶναι ὁ Θεός μας, ὁ λυτρωτής μας, ὁ πρωτότοκος ἀναστημένος Ἀδελφός μας. Δόξα στή θεία Του συγκατάβαση!
Καλή Ἀνάσταση!
