Ὅταν ὁ ἥλιος ἀνατείλει, μιὰ καινούργια ἡμέρα ξεκινᾶ. Ἕνα ἀκόμη δῶρο ποὺ μᾶς χαρίζει ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ νὰ τὸ χρησιμοποιήσουμε γιὰ τὴ σωτηρία μας.
Ἡ κάθε μας ἡμέρα εἶναι μοναδική, ξεχωριστὴ καὶ ἀνεπανάληπτη. Δὲν γυρνᾶ ὁ χρόνος πίσω, ὅσες εὐκαιρίες κερδίζουμε ἢ χάνουμε δὲν ἐπαναλαμβάνονται.
Ἡ Ἐκκλησία μας στὶς Ἀκολουθίες της εὔχεται καὶ μᾶς παρακινεῖ νὰ ζητοῦμε «τὴν ἡμέραν πᾶσαν», τὴν κάθε μας ἡμέρα νὰ μᾶς τὴν χαρίζει ὁ Θεὸς «τελείαν, ἁγίαν, εἰρηνικὴν καὶ ἀναμάρτητον».
Ζητοῦμε ἀπὸ τὸν πανάγαθο Κύριο καὶ Θεό μας νὰ μᾶς χαρίσει τὴν κάθε ἡμέρα μας «τελείαν». Νὰ ἀγωνισθοῦμε δηλαδὴ νὰ πετύχουμε τὸν σκοπό μας, τὴν τελειότητα. Ἡ πνευματικὴ ζωὴ εἶναι μιὰ πορεία πρὸς τὴν τελειότητα, μιὰ ἀδιάκοπη πορεία, διότι ἡ ἀρετὴ δὲν ἔχει τέλος. Εἶναι «ἡ τελεία τῶν τελείων ἀτέλεστος τελειότης», ὅπως γράφει ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς «Κλίμακος». Ζητοῦμε δὲ αὐτὴ τὴν τελειότητα μέσα στὴ θεία Λειτουργία, διότι αὐτὴ ἐπιτυγχάνεται μόνο μὲ τὴν ἕνωσή μας μὲ τὸν Κύριο.
Ζητοῦμε ἀκόμη ἡ ἡμέρα μας νὰ εἶναι «ἁγία». Νὰ εἶναι ἀγωνιστική. Μιὰ προσπάθεια νὰ ἐπιτύχουμε τὴν ἁγιότητα. Αὐτὸ ποὺ ζητᾶ ὁ Θεὸς ἀπὸ ὅλους μας: «Ἅγιοι γίνεσθε». Μέσα στὴν ἀτμόσφαιρα τῆς ἁγιότητας νὰ εἶναι ἡ κάθε μας ὥρα, ἡ ἐργασία μας, ἡ οἰκογενειακή μας ζωή, τὸ καθετὶ μὲ τὸ ὁποῖο ἀσχολούμαστε. Βλέπουμε μέσα στοὺς Ναούς μας τὶς μορφὲς τῶν Ἁγίων μας οἱ ὁποῖες μᾶς ἐμπνέουν καὶ μᾶς καλοῦν νὰ μιμηθοῦμε τὸ παράδειγμά τους. Οἱ Ἅγιοι πέτυχαν τὸν ἁγιασμό τους μὲ τὴν καθημερινὴ καὶ ἀδιάκοπη προσπάθειά τους. Τίποτε δὲν τοὺς χώριζε ἀπὸ τὸν Θεό. Ὅ,τι ἔκαναν τοὺς ἕνωνε μὲ τὸν πανάγιο Θεό. Αὐτὸ καλούμαστε νὰ πραγματοποιήσουμε καὶ ἐμεῖς.
Ἔπειτα ἡ ἡμέρα μας παρακαλοῦμε νὰ εἶναι «εἰρηνική». Αὐτὸ τὸ πολυπόθητο ἀγαθὸ τῆς εἰρήνης τοῦ Θεοῦ νὰ μὴ φεύγει ἀπὸ τὴ ζωή μας. Συχνὰ εὔκολα χάνουμε τὴν εἰρήνη μας. Ἕνα τηλεφώνημα, μιὰ εἴδηση ποὺ μαθαίνουμε, ἕνα γεγονός, κάτι ἀπρόοπτο ποὺ παρουσιάζεται, ἕνας πειρασμὸς ποὺ δοκιμάζουμε, μιὰ ἀγωνία, μιὰ ἁμαρτία στὴν ὁποία ὑποκύψαμε, διώχνουν τὴν «ἄνωθεν» εἰρήνη. Χρειάζεται ἀγώνας καὶ ἐπιμονὴ γιὰ νὰ διατηροῦμε τὴν εἰρήνη μέσα μας. Πόσο διαφορετικὰ θ᾿ ἀντιμετωπίζαμε τὶς διάφορες καταστάσεις ποὺ παρουσιάζονται στὴ ζωή μας, ἂν παραμέναμε εἰρηνικοὶ καὶ γεμάτοι ἐμπιστοσύνη στὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ! Γι᾿ αὐτὸ παρακαλοῦμε τὸν Θεὸ τῆς εἰρήνης τὴν κάθε μας ἡμέρα νὰ μᾶς τὴν χαρίζει εἰρηνική.
Ζητοῦμε ὅμως νὰ εἶναι ἡ ἡμέρα μας καὶ «ἀναμάρτητος». Ἡ ἁμαρτία χαλάει τὴν ἡμέρα μας. Μᾶς ἀλλάζει τὴ διάθεση. Γι᾿ αὐτὸ ὀφείλουμε νὰ προσπαθοῦμε νὰ περάσει ἡ ἡμέρα μας ὅσο πιὸ καθαρὴ γίνεται. Χωρὶς τὴν ἐπιθυμία, χωρὶς τὴ διάπραξη ἁμαρτίας. Δύσκολο μᾶς ἀκούγεται. Ἡ ροπὴ πρὸς τὴν ἁμαρτία ὑπάρχει μέσα μας καὶ μᾶς ὁδηγεῖ σὲ πράξεις ποὺ δὲν θέλουμε νὰ κάνουμε. Γι᾿ αὐτὸ παρακαλοῦμε τὸν Θεὸ νὰ μᾶς σκεπάζει μὲ τὴ Χάρι Του, ὥστε καμιὰ ἁμαρτωλὴ ἐπιθυμία νὰ μὴ μᾶς ἑλκύει. Νὰ μᾶς δίνει τὴ δύναμη νὰ νικοῦμε τοὺς πειρασμούς, νὰ διώχνουμε τὶς προσβολὲς τοῦ Πονηροῦ καὶ νὰ γεμίζουμε μὲ τὴ δική Του παρουσία ὅλη τὴ ζωή μας.
Ἡ κάθε ἡμέρα εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ στὸν καθένα μας καὶ καθὼς περνᾶ, μᾶς φέρνει ὅλο καὶ πιὸ κοντὰ στὸ τέλος τῆς ζωῆς μας. Σὲ μᾶς ἀπομένει πῶς θὰ χρησιμοποιήσουμε, πῶς θὰ περάσουμε τὴν κάθε μας ἡμέρα.
Κύριε, χάρισέ μας καὶ αὐτὴν καὶ κάθε ἡμέρα «τελείαν, ἁγίαν, εἰρηνικὴν καὶ ἀναμάρτητον».
