Εὐαγγέλιον Κυριακῆς 7 Μαΐου 2017, Παραλύτου (Ἰωάν. ε΄ 1-15)
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἀνέβη ὁ Ἰησοῦς εἰς Ἱεροσόλυμα. ἔστι δὲ ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις ἐπὶ τῇ προβατικῇ κολυμβήθρα, ἡ ἐπιλεγομένη Ἑβραϊστὶ Βηθεσδά, πέντε στοὰς ἔχουσα. ἐν ταύταις κατέκειτο πλῆθος πολὺ τῶν ἀσθενούντων, τυφλῶν, χωλῶν, ξηρῶν, ἐκδεχομένων τὴν τοῦ ὕδατος κίνησιν. ἄγγελος γὰρ κατὰ καιρὸν κατέβαινεν ἐν τῇ κολυμβήθρᾳ, καὶ ἐτάρασσε τὸ ὕδωρ· ὁ οὖν πρῶτος ἐμβὰς μετὰ τὴν ταραχὴν τοῦ ὕδατος ὑγιὴς ἐγίνετο ᾧ δήποτε κατείχετο νοσήματι. ἦν δέ τις ἄνθρωπος ἐκεῖ τριάκοντα καὶ ὀκτὼ ἔτη ἔχων ἐν τῇ ἀσθενείᾳ αὐτοῦ. τοῦτον ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς κατακείμενον, καὶ γνοὺς ὅτι πολὺν ἤδη χρόνον ἔχει, λέγει αὐτῷ· θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι; ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ ἀσθενῶν· Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω, ἵνα ὅταν ταραχθῇ τὸ ὕδωρ, βάλῃ με εἰς τὴν κολυμβήθραν· ἐν ᾧ δὲ ἔρχομαι ἐγώ, ἄλλος πρὸ ἐμοῦ καταβαίνει. λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· ἔγειρε, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει. καὶ εὐθέως ἐγένετο ὑγιὴς ὁ ἄνθρωπος, καὶ ἦρε τὸν κράβαττον αὐτοῦ καὶ περιεπάτει. ἦν δὲ σάββατον ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ. ἔλεγον οὖν οἱ Ἰουδαῖοι τῷ τεθεραπευμένῳ· σάββατόν ἐστιν· οὐκ ἔξεστί σοι ἆραι τὸν κράβαττον. ἀπεκρίθη αὐτοῖς· ὁ ποιήσας με ὑγιῆ, ἐκεῖνός μοι εἶπεν· ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει. ἠρώτησαν οὖν αὐτόν· τίς ἐστιν ὁ ἄνθρωπος ὁ εἰπών σοι, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει; ὁ δὲ ἰαθεὶς οὐκ ᾔδει τίς ἐστιν· ὁ γὰρ Ἰησοῦς ἐξένευσεν ὄχλου ὄντος ἐν τῷ τόπῳ. μετὰ ταῦτα εὑρίσκει αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς ἐν τῷ ἱερῷ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἴδε ὑγιὴς γέγονας· μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τι γένηται. ἀπῆλθεν ὁ ἄνθρωπος καὶ ἀνήγγειλε τοῖς Ἰουδαίοις ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ ποιήσας αὐτὸν ὑγιῆ.
«Ἔγειρε, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει»
Στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα εἴδαμε ὅτι ὁ Κύριος ἐπισκέφθηκε ἕναν τόπο ὅπου ὑπῆρχε πολὺς πόνος, τὴν «κολυμβήθρα» Βηθεσδά, μιὰ δεξαμενὴ δίπλα στὴν ὁποία παρέμεναν πολλοὶ ἄρρωστοι. Ἐκεῖ πρόσεξε ἕναν ἐγκαταλειμμένο ἄρρωστο ποὺ ἦταν παράλυτος επὶ 38 χρόνια· τὸν πλησίασε καὶ μ᾿ ἕνα πρόσταγμά Του τὸν θεράπευσε. Μὲ ἀφορμὴ αὐτὸ τὸ θαῦμα ἂς μελετήσουμε μιὰ πολὺ παρήγορη ἀλήθεια, ποὺ ἀκοῦμε καὶ σὲ Εὐχὴ τῆς θείας Λειτουργίας: ὅτι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι «ὁ ἰατρὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων ἡμῶν».
1. Ὁ Κύριος εἶναι ὁ Ἰατρὸς τῶν σωμάτων μας
Εὐδόκησε ὁ Θεὸς νὰ ἀναπτύξει ὁ ἄνθρωπος τὴν ἐπιστήμη τῆς Ἰατρικῆς, ὥστε νὰ ἀνακουφίζεται ἢ καὶ νὰ θεραπεύεται ὁ ἀσθενής. Γι᾿ αὐτὸ καὶ προτρέπει: «Τίμα ἰατρόν… καὶ γὰρ αὐτὸν ἔκτισε Κύριος» (Σ. Σειρ. λη´ [38] 1). Νὰ ἀποδίδεις τιμὴ στὸ γιατρό, διότι πράγματι ὁ Θεὸς τὸν ἔκανε. Εἰδικὰ μάλιστα ἡ θαυμαστὴ πρόοδος τῆς Ἰατρικῆς τὶς τελευταῖες δεκαετίες εἶναι ἕνα μεγάλο δῶρο τοῦ Θεοῦ στὸ σύγχρονο ἄνθρωπο ποὺ ζεῖ ἀφύσικη καὶ ἀνθυγιεινὴ ζωή.
Τὴν ἰδιαίτερη ἄλλωστε συμπάθειά Του πρὸς τὸν ἀσθενὴ ἔδειξε ὁ Κύριος κατεξοχὴν στὴν ἐπὶ γῆς ζωή Του. Ποτὲ δὲν ἔδιωξε κανέναν ἄρρωστο, γιὰ κανένα δὲν ἀδιαφόρησε. Θεράπευσε ἀναρίθμητους ἀσθενεῖς ποὺ ἔπασχαν ἀπὸ κάθε εἴδους ἀσθένεια καὶ Τὸν πλησίαζαν μὲ πίστη. Θεράπευσε καὶ τὸν παράλυτο τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς χωρὶς ἐκεῖνος νὰ Τοῦ τὸ ζητήσει, διότι ὁ Κύριος γνώριζε ὅτι «πολὺν ἤδη χρόνον εἶχε», ἦταν πολλὰ χρόνια ἄρρωστος, εἶχε ὠφεληθεῖ ἀπὸ τὴν ἀσθένειά του καὶ δὲν εἶχε κανένα νὰ τὸν βοηθήσει. Ὁ Κύριος γνωρίζει ὅλα τὰ βάσανά μας καὶ ἀναλόγως μᾶς βοηθάει.
Οἱ ἀρρώστιες εἶναι συνέπεια τῆς πτώσεως τοῦ ἀνθρώπου στὴν ἁμαρτία. Ὁ δὲ Κύριος τὶς θεράπευε ἐξουσιαστικά, ἀφοῦ μὲ τὴ σταυρική Του θυσία ἐπρόκειτο νὰ ἐξασφαλίσει τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας. Ἐφόσον θὰ θεράπευε τὴν αἰτία, τὴν ἁμαρτία, εἶχε τὴν ἐξουσία νὰ θεραπεύει καὶ τὴ συνέπεια, τὴν ἀρρώστια. Ἔτσι, ἐκπλήρωσε τὴν προφητεία: «Αὐτὸς τὰς ἀσθενείας ἡμῶν ἔλαβε καὶ τὰς νόσους ἐβάστασε» (Ματθ. η´ 17). Αὐτὸς πῆρε τὶς ἀσθένειές μας καὶ βάσταξε πάνω Του τὶς ἀρρώστιες μας.
Ἐπιπλέον συνέστησε εἰδικὸ ἱερὸ Μυστήριο γιὰ τὶς ἀσθένειες, τὸ ἅγιο Εὐχέλαιο, μὲ τὸ ὁποῖο λαμβάνουμε τὴ θεραπεία ἀπὸ ὁποιαδήποτε ἀσθένεια, ἂν εἶναι πρὸς τὸ συμφέρον τῆς ψυχῆς μας, καὶ ὁπωσδήποτε λαμβάνουμε πλούσια Χάρι καὶ οὐράνια παρηγοριά.
2. Ὁ Κύριος εἶναι ὁ Ἰατρὸς καὶ τῶν ψυχῶν μας
Ὁ Θεὸς ὅμως ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴν ὑγεία ὄχι μόνο τοῦ σώματος ἀλλὰ καὶ τῆς ψυχῆς. Ποιὰ εἶναι ἡ ἀσθένεια τῆς ψυχῆς; Ἡ ἁμαρτία. Ὁ Κύριος τὴν θεράπευσε μὲ τὸ ἀπολυτρωτικό Του ἔργο: μὲ τὴν ἄφθαστη διδασκαλία Του, μὲ τὸ πανάγιο παράδειγμά Του ἀλλὰ κυρίως, ὅπως ἤδη εἴπαμε, μὲ τὴ σταυρική Του θυσία. Κατεξοχὴν ὁ Ἐσταυρωμένος εἶναι ὁ Ἰατρὸς τῶν ψυχῶν μας. «Τὸ αἷμα Ἰησοῦ Χριστοῦ… καθαρίζει ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἁμαρτίας», ἀναφωνεῖ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος (Α´ Ἰω. α´ 7).
Ἵδρυσε δὲ ὡς μοναδικὸ ἰατρεῖο ψυχῶν τὴν Ἐκκλησία, ὅπου πνέει ζωογόνος ἀέρας ὑγείας, ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἡ Ἐκκλησία ἔχει τὴ δύναμη νὰ θεραπεύει κάθε ἄρρωστη ψυχή, ἀκόμη καὶ νὰ ἀνασταίνει τὴν πνευματικὰ νεκρὴ ψυχή. Τί ἀνακούφιση μᾶς χαρίζει τὸ φιλάνθρωπο Μυστήριο τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως! Καὶ τί ζωὴ καὶ πλήρωμα ζωῆς τὸ ἅγιο Ποτήριο τῆς Θείας Κοινωνίας!
Ἀλλὰ καὶ ὅλα ὅσα συμβαίνουν στὴ ζωή μας, οἱ χαρὲς καὶ οἱ λύπες, εἶναι θεραπευτικὰ μέσα, φάρμακα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, φάρμακα γλυκὰ καὶ φάρμακα πικρά. Δὲν εἶναι ὑπερβολὴ νὰ ποῦμε ὅτι ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν καθένα μας ἔχει ὡς κύριο σκοπὸ τὴ θεραπεία τῆς ψυχῆς μας, δηλαδὴ τὴ σωτηρία, τὸν ἐξαγιασμό της.
Ὅλα συμβάλλουν στὴν ὑγεία τῆς ψυχῆς μας, ἀρκεῖ νὰ τὸ θελήσουμε κι ἐμεῖς οἱ ἴδιοι, ἀρκεῖ νὰ συνεργασθοῦμε μὲ τὸν Ἰατρὸ καὶ ν᾿ ἀκούσουμε τὴ συμβουλή Του, τὴ συμβουλὴ ποὺ ἔδωσε στὸ θεραπευμένο παράλυτο σήμερα: «Μηκέτι ἁμάρτανε»!
***
Πόσο φιλάνθρωπος εἶναι ὁ Κύριός μας! Ἁμαρτήσαμε, Τὸν περιφρονήσαμε. Ἐκεῖνος ὅμως μᾶς συμπάθησε στὸ κατάντημά μας. Ἐξαιτίας τῆς ἀποστασίας μας εἰσῆλθαν στὴ ζωή μας οἱ ἀρρώστιες, καὶ δὲν ἀδιαφόρησε γιὰ τὸν πόνο καὶ τὴν ταλαιπωρία μας! Ἀλλὰ τὶς χρησιμοποιεῖ ὡς πολύτιμα παιδαγωγικὰ μέσα τῆς ψυχῆς μας, μᾶς χαρίζει δύναμη γιὰ νὰ τὶς ὑπομένουμε, καὶ τρόπους γιὰ νὰ θεραπευόμαστε ἀπὸ αὐτές! Εἶναι ὁ ἀχώριστος σύντροφος καὶ συμπαραστάτης μας στὶς ὧρες τοῦ πόνου, μέχρις ὅτου μᾶς ὁδηγήσει στὴ Βασιλεία Του, ὅπου δὲν θὰ ὑπάρχει οὔτε ἁμαρτία οὔτε ἀσθένεια καὶ πόνος, ἀλλὰ ἁγιότητα, ἀφθαρσία καὶ ἀθανασία.
