Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Τρ. ε΄ ἑβδ. Ἰωάννου (Ἰω. η΄ 51-59)
51 ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐάν τις τὸν λόγον τὸν ἐμὸν τηρήσῃ, θάνατον οὐ μὴ θεωρήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα. 52 εἶπον οὖν αὐτῷ οἱ Ἰουδαῖοι· νῦν ἐγνώκαμεν ὅτι δαιμόνιον ἔχεις. Ἀβραὰμ ἀπέθανε καὶ οἱ προφῆται, καὶ σὺ λέγεις, ἐάν τις τὸν λόγον μου τηρήσῃ, οὐ μὴ γεύσηται θανάτου εἰς τὸν αἰῶνα; 53 μὴ σὺ μείζων εἶ τοῦ πατρὸς ἡμῶν Ἀβραάμ, ὅστις ἀπέθανε; καὶ οἱ προφῆται ἀπέθανον· τίνα σεαυτὸν σὺ ποιεῖς; 54 ἀπεκρίθη Ἰησοῦς· ἐὰν ἐγὼ δοξάζω ἐμαυτόν, ἡ δόξα μου οὐδέν ἐστιν· ἔστιν ὁ πατήρ μου ὁ δοξάζων με, ὃν ὑμεῖς λέγετε ὅτι Θεὸς ὑμῶν ἐστι, 55 καὶ οὐκ ἐγνώκατε αὐτόν· ἐγὼ δὲ οἶδα αὐτόν. καὶ ἐὰν εἴπω ὅτι οὐκ οἶδα αὐτόν, ἔσομαι ὅμοιος ὑμῶν ψεύστης· ἀλλ’ οἶδα αὐτόν, καὶ τὸν λόγον αὐτοῦ τηρῶ. 56 Ἀβραὰμ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἠγαλλιάσατο ἵνα ἴδῃ τὴν ἡμέραν τὴν ἐμήν, καὶ εἶδε καὶ ἐχάρη. 57 εἶπον οὖν οἱ Ἰουδαῖοι πρὸς αὐτόν· πεντήκοντα ἔτη οὔπω ἔχεις καὶ Ἀβραὰμ ἑώρακας; 58 εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, πρὶν Ἀβραὰμ γενέσθαι ἐγώ εἰμι. 59 ἦραν οὖν λίθους ἵνα βάλωσιν ἐπ’ αὐτόν· Ἰησοῦς δὲ ἐκρύβη, καὶ ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ ἱεροῦ διελθὼν διὰ μέσου αὐτῶν, καὶ παρῆγεν οὕτως.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
51 Κατηγορηματικά σᾶς βεβαιώνω ὅτι ἐάν κανείς τηρήσει καί ἐφαρμόσει στή ζωή του τό λόγο μου, δέν θά δεῖ ποτέ μέ τά μάτια του τόν πνευματικό καί αἰώνιο θάνατο, πού χωρίζει γιά πάντα τόν ἄνθρωπο ἀπό τόν Θεό καί τόν καταδικάζει στήν αἰώνια κόλαση. 52 Μετά λοιπόν ἀπό τή νέα αὐτή διακήρυξη τοῦ Ἰησοῦ, τοῦ εἶπαν οἱ Ἰουδαῖοι: Τώρα πεισθήκαμε τελείως ὅτι ἔχεις δαιμόνιο. Ὁ Ἀβραάμ, ὅπως καί οἱ προφῆτες, ἐνῶ τήρησαν τό λόγο τοῦ Θεοῦ, πέθαναν· κι ἐσύ λές ὅτι ἐάν κανείς τηρήσει τό λόγο μου, δέν θά πεθάνει ποτέ; 53 Μήπως ἐσύ εἶσαι ἀνώτερος ἀπ’ τόν πατέρα μας τόν Ἀβραάμ, ὁ ὁποῖος παρόλα αὐτά πέθανε; Καί οἱ προφῆτες πέθαναν. Ἐσύ ποιός φαντάζεσαι ὅτι εἶσαι καί πόσο μεγάλο θεωρεῖς τόν ἑαυτό σου; 54 Ἀποκρίθηκε ὁ Ἰησοῦς: Ἐάν ἐγώ τιμῶ καί δοξάζω τόν ἑαυτό μου, ἡ δόξα μου δέν εἶναι τίποτε. Διότι ἐκεῖνοι πού καυχῶνται καί ἐπαινοῦν μόνοι τους τόν ἑαυτό τους γίνονται καταγέλαστοι. Γιά μένα ὅμως ὑπάρχει ὁ Πατέρας μου, ὁ ὁποῖος μέ δοξάζει μέ τά θαύματα πού μέ τή δύναμή του ἐνεργῶ. Καί ὁ Πατέρας μου εἶναι ἐκεῖνος ἀκριβῶς γιά τόν ὁποῖο λέτε ἐσεῖς ὅτι εἶναι Θεός ἀποκλειστικά καί μόνο δικός σας. 55 Κι ὅμως δέν τόν γνωρίσατε, διότι ἀγνοεῖτε καί τή φύση του καί τήν ἀγάπη του καί τό θέλημά του. Ἐγώ ὅμως τόν γνωρίζω καλά. Καί ἐάν πῶ ὅτι δέν τόν γνωρίζω, θά εἶμαι ψεύτης ἴδιος μέ σᾶς. Ἀλλά τόν γνωρίζω καλά, καί ἀκριβῶς γι’ αὐτό καί τηρῶ τό λόγο του. 56 Ὁ Ἀβραάμ, γιά τόν ὁποῖο καυχιέστε ὅτι τόν ἔχετε πατέρα, γεμάτος ἐλπίδα πού τόν γέμιζε μέ ἀφάνταστη χαρά, λαχταροῦσε νά δεῖ τίς ἡμέρες τῆς ἐνανθρωπήσεώς μου· καί τίς εἶδε τώρα ἀπό τόν τόπο τῆς μακαριότητος ὅπου ζεῖ, καί χάρηκε. 57 Τοῦ εἶπαν τότε οἱ Ἰουδαῖοι: Οὔτε πενήντα χρονῶν δέν εἶσαι ἀκόμη, κι ἔχεις δεῖ τόν Ἀβραάμ, πού ἔζησε πρίν ἀπό δύο χιλιάδες περίπου χρόνια; 58 Τούς εἶπε τότε ὁ Ἰησοῦς: Ἀληθινά σᾶς λέω, προτοῦ ἀκόμη νά ἔλθει στήν ὕπαρξη ὁ Ἀβραάμ, ἐγώ ὑπάρχω παντοτινά πρίν ἀπό τούς αἰῶνες. 59 Μετά λοιπόν ἀπό τήν ἀποκάλυψη αὐτή πού ἔκανε γιά τόν ἑαυτό του ὁ Ἰησοῦς, οἱ Ἰουδαῖοι πῆραν ἀπό τή γῆ πέτρες γιά νά τίς ρίξουν ἐναντίον του. Ὁ Ἰησοῦς ὅμως μέ θαυμαστή θεϊκή ἐπενέργεια χάθηκε ἀπό τά μάτια τους καί βγῆκε ἀπό τό ἱερό, ἀφοῦ πέρασε ἀνάμεσά τους ἀπαρατήρητος. Κι ἔφυγε ἔτσι, χωρίς νά φαίνεται σ’ αὐτούς.
