Ἀπόστολος: τῶν Ἁγίων-21 Μαΐου, Πραξ. κς΄ 1, 12-20
Αγρίππας δὲ πρὸς τὸν Παῦλον ἔφη· ἐπιτρέπε-ταί σοι ὑπὲρ σεαυτοῦ λέγειν. τότε ὁ Παῦλος ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἀπελογεῖτο· 12 […] πορευόμενος εἰς τὴν Δαμασκὸν μετ᾿ ἐξουσίας καὶ ἐπιτροπῆς τῆς παρὰ τῶν ἀρχιερέων, 13 ἡμέρας μέσης κατὰ τὴν ὁδὸν εἶδον, βασιλεῦ, οὐρανόθεν ὑπὲρ τὴν λαμπρότητα τοῦ ἡλίου περιλάμψαν με φῶς καὶ τοὺς σὺν ἐμοὶ πορευομένους· 14 πάντων δὲ καταπεσόντων ἡμῶν εἰς τὴν γῆν ἤκουσα φωνὴν λαλοῦσαν πρός με καὶ λέγουσαν τῇ Ἑβραΐδι διαλέκτῳ· Σαοὺλ Σαούλ, τί με διώκεις; σκληρόν σοι πρὸς κέντρα λακτίζειν. 15 ἐγὼ δὲ εἶπον· τίς εἶ, Κύριε; ὁ δὲ εἶπεν· ἐγώ εἰμι Ἰησοῦς ὃν σὺ διώκεις. 16 ἀλλὰ ἀνάστηθι καὶ στῆθι ἐπὶ τοὺς πόδας σου· εἰς τοῦτο γὰρ ὤφθην σοι, προχειρίσασθαί σε ὑπηρέτην καὶ μάρτυρα ὧν τε εἶδες ὧν τε ὀφθήσομαί σοι, 17 ἐξαιρούμενός σε ἐκ τοῦ λαοῦ καὶ τῶν ἐθνῶν, εἰς οὓς ἐγώ σε ἀποστέλλω 18 ἀνοῖξαι ὀφθαλμοὺς αὐτῶν, τοῦ ἐπιστρέψαι ἀπὸ σκότους εἰς φῶς καὶ τῆς ἐξουσίας τοῦ σατανᾶ ἐπὶ τὸν Θεόν, τοῦ λαβεῖν αὐτοὺς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ κλῆρον ἐν τοῖς ἡγιασμένοις πίστει τῇ εἰς ἐμέ. 19 Ὅθεν, βασιλεῦ Ἀγρίπ-πα, οὐκ ἐγενόμην ἀπειθὴς τῇ οὐρανίῳ ὀπτασίᾳ, 20 ἀλλὰ τοῖς ἐν Δαμασκῷ πρῶτον καὶ Ἱεροσολύμοις, εἰς πᾶσάν τε τὴν χώραν τῆς Ἰουδαίας καὶ τοῖς ἔθνεσιν ἀπαγγέλλω μετανοεῖν καὶ ἐπιστρέφειν ἐπὶ τὸν Θεόν, ἄξια τῆς μετανοίας ἔργα πράσσοντας.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
Ο Ἀγρίππας τότε εἶπε στόν Παῦλο: Σοῦ ἐπιτρέπεται νά ἀπολογηθεῖς. Τότε ὁ Παῦλος, ὅπως συνήθιζαν ὅσοι δημηγοροῦσαν, τέντωσε ἔξω ἀπό τό μανδύα ὁλόκληρο τό χέρι του, κι ἄρχισε νά ἀπολογεῖται ὡς ἑξῆς: 12 […]Ἐνῶ λοιπόν καταγινόμουν μέ τίς καταδιώξεις αὐτές καί πήγαινα στή Δαμασκό μέ εἰδική ἐξουσιοδότηση καί ἄδεια πού εἶχα πάρει ἀπό τούς ἀρχιερεῖς, 13 γύρω στό μεσημέρι, ὅταν ἀκριβῶς ὁ ἥλιος ἔχει τή μεγαλύτερη λάμψη του καί ἐξουδετερώνει μ’ αὐτή κάθε ἄλλο φῶς στή γῆ, εἶδα στό δρόμο, βασιλιά, ἕνα φῶς πιό δυνατό κι ἀπό τή λάμψη τοῦ ἥλιου νά λάμπει γύρω μου καί γύρω ἀπ’ ὅσους πήγαιναν μαζί μου. 14 Ὅλοι μας τότε, ἐπειδή δέν ἀντέχαμε στή λάμψη αὐτή, πέσαμε κάτω στή γῆ. Ἐγώ ἐπιπλέον ἄκουσα μιά φωνή νά μοῦ μιλᾶ στήν ἑβραϊκή γλώσσα καί νά μοῦ λέει: Σαούλ, Σαούλ, γιατί μέ καταδιώκεις; Εἶναι σκληρό γιά σένα νά κλωτσᾶς πάνω στά σιδερένια καρφιά τῶν βουκέντρων. 15 Ἐγώ τότε ρώτησα: Ποιός εἶσαι, Κύριε; Κι ἐκεῖνος ἀπάντησε: Ἐγώ εἶμαι ὁ Ἰησοῦς, τόν ὁποῖο ἐσύ καταδιώκεις. Διότι τούς διωγμούς πού κάνεις στούς πιστούς μου εἶναι σάν νά τούς κάνεις σέ μένα τόν ἴδιο. 16 Σήκω ὅμως καί στάσου ὄρθιος στά πόδια σου. Διότι γι’ αὐτό σοῦ ἐμφανίσθηκα, γιά νά σέ καταστήσω ὑπηρέτη καί μάρτυρα καί γι’ αὐτά πού τώρα εἶδες, καί γιά ἐκεῖνα πού θά δεῖς ἀκόμη, ὅσες φορές σοῦ ἐμφανισθῶ στό μέλλον. 17 Κι ἐγώ θά σέ σώζω ἀπό τούς κινδύνους πού θά διατρέξεις στή διακονία σου αὐτή, καί θά σέ προστατεύω καί θά σέ γλυτώνω ἀπό τόν ἰουδαϊκό λαό καί ἀπό τούς ἐθνικούς, στούς ὁποίους ἐγώ σέ ἀποστέλλω. 18 Σέ ἀποστέλλω σ’ αὐτούς, γιά νά τούς ἀνοίξω τά πνευματικά τους μάτια, ὥστε νά ἐπιστρέψουν ἀπό τό σκοτάδι τῆς πλάνης καί τῆς ἁμαρτίας στό φῶς τῆς ἀλήθειας, κι ἀπό τήν ἐξουσία τοῦ σατανᾶ στό Θεό· κι ἔτσι, πιστεύοντας σέ μένα, νά λάβουν τή συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν τους καί τήν κληρονομιά τοῦ οὐρανοῦ μαζί μ’ ἐκείνους πού ἔχουν ἁγιασθεῖ. 19 Ὕστερα ἀπ’ αὐτά, βασιλιά Ἀγρίππα, δέν ἀρνήθηκα νά ὑπακούσω στίς διαταγές πού μοῦ δόθηκαν στήν οὐράνια ἐκείνη ὀπτασία. 20 Ἀλλά ἄρχισα νά κηρύττω πρῶτα σ’ ὅσους κατοικοῦν στή Δαμασκό καί στά Ἱεροσόλυμα, κι ἔπειτα καί σ’ ὅλη τή χώρα τῆς Ἰουδαίας καί στά ἔθνη, νά μετανοήσουν καί νά ἐπιστρέψουν στό Θεό, κάνοντας στό ἑξῆς ἔργα ἀρετῆς ἄξια τῆς μετανοίας. Κι ἔτσι μέ τά ἔργα τους αὐτά θά ἀποδεικνύουν ὅτι ἡ μετάνοιά τους εἶναι εἰλικρινής καί πραγματική.
