ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ (26/5)

πόστολος το Προδρόμου, Κυρ. ιε΄ πιστ. (Β΄ Κορ. δ΄ 6-15)

6 τι Θες επν κ σκότους φς λάμψαι, ς λαμψεν ν τας καρδίαις μν πρς φωτισμν τς γνώσεως τς δόξης το Θεοῦ ν προσώπῳ ησο Χριστο. 7 χομεν δ τν θησαυρν τοτον ν στρακίνοις σκεύ­εσιν, να ­­περβολ τς δυνάμεως το Θε­ο κα μὴ ξ μν, 8 ν παντ θλιβόμενοι λλ᾿ ο στενοχωρούμενοι, ­πο­­­­ρού­μενοι λλ᾿ οκ ξα­πο­ρού­μενοι, 9 διωκόμενοι λλ᾿ οκ γκα­ταλειπόμενοι, καταβαλ­λόμενοι λλ᾿ οκ πολ­λύ­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­μενοι, 10 πάντοτε τν νέκρωσιν το Κυρίου ησοῦ ν τ σώματι περιφέροντες, να καὶ  ζω τοῦ ησοῦ ν τ σώματι μν φανερωθ. 11 ε γρ μες ο ζντες ες θάνατον παραδιδόμεθα διὰ ησον, να καὶ  ζω τοῦ ησο φανερωθῇ ν τ θνητ σαρκὶ μν. 12 στε μν θάνατος ν μν νεργεται, δ ζωὴ ν μν. 13 χοντες δ τ ατ πνεμα τς πίστεως κατ τ γεγραμμένον, πί­στευ­σα, διὸ λάλησα, καμες πιστεύομεν, δι κα λα­λομεν, 14 εδότες τι ὁ γείρας τν Κύριον ησον καὶ μς διὰ ησοῦ γερε κα παραστήσει σν μν. 15 τ γρ πάντα δι᾿ μς, να χάρις πλεονάσασα δι τν πλειόνων τν εχα­ριστίαν περισσεύσ ες τν δόξαν το Θεο.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

6 Καί κηρύττουμε ποκλειστικά καί μόνο γιά τή δόξα το Χριστο, διότι Θεός, ὁ ποος στή δημιουργία το κόσμου διέταξε πό τό σκοτάδι νά λάμψει τό φς, α­­τός καί τώρα λαμψε στίς καρδιές μας, χι μόνο γιά νά φωτισθομε μες, λλά καί γιά νά μεταδοθε μέσα πό μς φωτισμός πού προέρχεται πό τή γνώση τς δόξας το Θεο, ἡ ποία φανερώθηκε μέσα πό τό πρό­σωπο τοῦ νανθρωπήσαντος ησο Χριστο. 7 χουμε λοιπόν τό θησαυρό τς φωτιστικς καί ν­­δο­ξης ατς γνώσεως μέσα στά σώματά μας, πού εναι εθραυστα καί χωματένια, γιά νά ποδεικνύεται τι τό περβολικό μεγαλεο τς δυνάμεως πού περνικ τά μπόδια καί τούς κινδύνους μας, εναι το Θεο καί δέν προέρχεται πό μς τούς σθενικούς καί δύναμους. 8 Κι τσι συμβαίνει νά θλιβόμαστε σέ κάθε τόπο καί περίσταση, λλ’ μως οἱ ξωτερικές ατές δυσκολίες δέν μς δημιουργον σωτερικό διέξοδο καί στενοχώρια γωνιώδη. Φθάνουμε σέ πορία, χωρίς μως καί νά ­­­­πελπιζόμαστε νά στερηθομε τελείως κάθε μέσο καί δυνατότητα σωτηρίας. 9 Μς καταδιώκουν ονθρωποι, λλά δέν μς γκαταλείπει ποτέ Θεός. Φαίνεται τι μς κατανικον καί μς ρίχνουν κάτω στή γ σάν τούς παλαιστές, λλά δέν χανόμαστε. 10 Διαρκς καί κάθε μέρα περιφέρουμε στίς περιοδεες μας τό σμα μας κυκλωμένο πό τόν σχατο κίνδυνο νά πεθάνουμε, πως πέθανε Κύριος ησος, λλά ατό γίνεται γιά νά φανερωθε στόν κόσμο μέ τή διάσωση το σώματός μας πό τούς καθημερινούς κινδύνους τι ὁ ησος ξακολουθε νά ζε. 11 Διότι πάντοτε μες, πού παρά τούς τόσους κινδύνους ζομε, παραδιδόμαστε σέ θάνατο γιά τή δόξα το Χριστο, γιά νά φανερωθε μέ τή θνητή σάρκα μας καί δύναμη τς ζως τοῦ ησο, πού παρεμβαίνει καί προλαβαίνει τό θάνατό μας. 12 Κι τσι, νῶ μες ποφέρουμε τούς κινδύνους το θανάτου, σες ντιθέτως καρπώνεστε τήν πνευματική ζωή πού προέρχεται πό τήν πικίνδυνη δράση μας. 13 Παρόλους μως ατούς τούς κινδύνους, πειδή ­­­­­­χου­­με τό διο γιον Πνεμα πού μς στηρίζει στήν πί­­­στη, πως παλιότερα εχε καί Δαβίδ σύμφωνα μ’ α­­τό πού εναι γραμμένο στούς ψαλμούς· «πίστεψα, γι’ α­τό καί μίλησα», τσι κι μες πιστεύουμε, καί γι’ α­­τό καί θαρραλέα μολογομε καί κηρύττουμε τόν λό­γο τς πίστεώς μας. 14 Καί γνωρίζουμε τι Θεός, πούνέστησε τόν Κύριο ησο, θά ναστήσει κι μς διαμέσου τοῦ ησο καί θά μς παρουσιάσει νδοξους στό βμα του μαζί μέ σς. 15 Ναί, μαζί μέ σς. Διότι λα γιά σς γίνονται· τσι στε εεργεσία πού μς κάνει Θεός σώζοντάς μας πό τούς κινδύνους γιά χάρη σας, νά πλεονάσει καί νά γίνει εεργεσία καί χάρη χι μόνο σέ μς λλά καί σ’ λους σς. Κι τσι ατοί πού εεργετονται θά εναι περισσότεροι, στε καί εχαριστία πρός τόν Θεό νά πλεονάσει καί νά περισσεύσει, γιά νά δοξάζεται τό νομά του.