Εἶναι 92 χρονῶν. Ὁ γνωστὸς σὲ ὅλους μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης. Μὲ παγκόσμια ἀναγνώριση γιὰ τὸ μουσικό του ἔργο. Μιὰ ὁλόκληρη ἱστορία γιὰ τὸν τόπο, ἀνεξαρτήτως τοῦ πολιτικοῦ χώρου στὸν ὁποῖο ἀνῆκε. Μὲ τὴ συνέντευξή του στὴν ἐφημερίδα «Realnews» τῆς 14ης Μαΐου διδάσκει ἱστορία. Δηλαδὴ ἐπαναφέρει στὴ σωστή της θέση τὴ διαστρεβλωμένη ἀπὸ τοὺς ποικίλους ἀναμορφωτὲς ἱστορία. Μίλησε μὲ τρόπο ποὺ ἀπογυμνώνει ὅλες τὶς ἀρρωστημένες ἰδεοληψίες τους. Τί εἶπε;
Στὸ ἐρώτημα «Γιατί κινδυνεύουμε μὲ πυρηνικὸ πόλεμο;» ἀπάντησε: «Εἶναι ὁ ἐγκληματικὸς χαρακτήρας ποὺ ἔχουμε ὅλοι μέσα μας. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἕνα σύνολο λογικῆς καὶ ὑπερλογικῆς καὶ ἐνίοτε κτηνωδίας. Ὁ Μὰρξ ἔπεσε ἔξω, γιατί πίστευε ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι μόνο “λογικὸ ὄν”. Ἔπεσε ἔξω, ὅταν καταργοῦσε τὴ θρησκεία. Τὸ μέγα ἐρώτημα τοῦ ἀνθρώπου εἶναι: ‘‘Ἀπὸ ποῦ ἦρθα καὶ ποῦ πάω;’’ Κι αὐτὸ τὸ καλύπτει ἡ θρησκεία».
Δημοσιογράφος: «Ἦταν λάθος αὐτὸ τοῦ Μάρξ;»
Μ. Θεοδωράκης: «Ναί, ἀσφαλῶς. Θεώρησε τὸν πολιτισμὸ ἐποικοδόμημα. Γιὰ μένα, ἡ βασικὴ ταξικὴ διαφορὰ δὲν εἶναι οἰκονομική. Εἶναι πολιτισμική… Τὸν Μεσαίωνα στὶς μεγάλες εὐρωπαϊκὲς χῶρες, Γαλλία, Ἱσπανία, ὑπῆρχε βάραθρο ποὺ χώριζε τὸν λαό. Τοὺς πλούσιους καὶ ἔχοντες ἀπὸ τοὺς φτωχούς, τοὺς δουλοπάροικους. Στὴν Ἑλλάδα δὲν ὑπῆρχε ποτὲ ἄβυσσος ἀνάμεσα σὲ Ἕλληνα μὲ Ἕλληνα. Ὁ πόλεμος ποὺ κάναμε ἐναντίον τῶν Τούρκων ἦταν ἐθνικοαπελευθερωτικός. Ὁ λαός μας ἑνώθηκε καὶ ἡ ἕνωση αὐτὴ ἦταν ἀκόμα πιὸ ἰσχυρή, γιατὶ οἱ Τοῦρκοι ἦταν ἀλλόθρησκοι. Ὁ δικός μας πόλεμος ἦταν Ἕλληνες ἐναντίον ἐχθροῦ. Δὲν ἦταν Γάλλος ἐναντίον Γάλλου καὶ Ἱσπανὸς ἐναντίον Ἱσπανοῦ… Ὁ λαὸς δὲν εἶναι ποσοτικὴ ὑπόθεση, εἶναι ποιοτική. Αὐτὸς γράφει τὴν Ἱστορία. Ὁ λαός μας δημιούργησε τὸ Ἀλβανικὸ Ἔπος ἀπὸ ἀγάπη γιὰ τὴν πατρίδα καὶ ἀπὸ μίσος γιὰ τὸν Μουσολίνι. Κι αὐτὸ τὸ θαῦμα ἔγινε μέσα σὲ λίγες ὧρες».
Λόγια ξεκάθαρα, ποὺ διαλύουν κάθε ψευδοεπιχείρημα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἐπὶ σειρὰ δεκαετιῶν ἡ ἰδεολογικὴ τύφλωση δημοσιογράφων, δῆθεν ἱστορικῶν καὶ ἄνευ παιδείας ὑπουργῶν Παιδείας ἐξαπολύει ἐναντίον τῆς Πίστεως καὶ εἰς βάρος τῆς Ἱστορίας τοῦ τόπου μας. Λόγια ποὺ ἐπανατοποθετοῦν τὴν Ἱστορία στὸ σωστό της βάθρο, ἀπ᾿ ὅπου ἡ ἀμάθεια ἢ μᾶλλον ἡ ἐμπάθεια τῶν ἐχθρῶν της τὴν εἶχε ἐξορίσει.
Ὁ Μίκης Θεοδωράκης τοὺς ἀπογυμνώνει.
Κονιορτοποιεῖ τὴν ψευδοϊστορία τους. Διδάσκει ἱστορία. Κι ὄχι μόνο ἱστορία. Ἀλλὰ καὶ τὴν ἀληθινὴ πίστη. Ἐπισημαίνοντας ὅτι αὐτὴ καὶ μόνον ἀπαντᾶ στὸ «μέγα ἐρώτημα τοῦ ἀνθρώπου», τὸ «ἀπὸ ποῦ ἦρθα καὶ ποῦ πάω;». Στὴ δύση τῆς ζωῆς του ὁ Μίκης Θεοδωράκης δείχνει τὸν δρόμο. Τουλάχιστον θὰ βρεῖ αὐτιὰ πρόθυμα νὰ ἀκούσουν;
