Ἀπόστολος: ἡμέρας, Σαβ. β΄ἑβδ. ἐπιστολῶν (Ῥωμ. γ΄ 19-26)
19 Οἴδαμεν δὲ ὅτι ὅσα ὁ νόμος λέγει τοῖς ἐν τῷ νόμῳ λαλεῖ, ἵνα πᾶν στόμα φραγῇ καὶ ὑπόδικος γένηται πᾶς ὁ κόσμος τῷ Θεῷ, 20 διότι ἐξ ἔργων νόμου οὐ δικαιωθήσεται πᾶσα σὰρξ ἐνώπιον αὐτοῦ· διὰ γὰρ νόμου ἐπίγνωσις ἁμαρτίας. 21 Νυνὶ δὲ χωρὶς νόμου δι-καιοσύνη Θεοῦ πεφανέρωται, μαρτυρουμένη ὑπὸ τοῦ νόμου καὶ τῶν προφητῶν, 22 δικαιοσύνη δὲ Θεοῦ διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς πάντας καὶ ἐπὶ πάντας τοὺς πιστεύοντας· οὐ γάρ ἐστι διαστολή· 23 πάντες γὰρ ἥμαρτον καὶ ὑστεροῦνται τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, 24 δικαιούμενοι δωρεὰν τῇ αὐτοῦ χάριτι διὰ τῆς ἀπολυτρώσεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, 25 ὃν προέθετο ὁ Θεὸς ἱλαστήριον διὰ τῆς πίστεως ἐν τῷ αὐτοῦ αἵματι, εἰς ἔνδειξιν τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ διὰ τὴν πάρεσιν τῶν προγεγονότων ἁμαρτημάτων 26 ἐν τῇ ἀνοχῇ τοῦ Θεοῦ, πρὸς ἔνδειξιν τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ ἐν τῷ νῦν καιρῷ, εἰς τὸ εἶναι αὐτὸν δίκαιον καὶ δικαιοῦντα τὸν ἐκ πίστεως Ἰησοῦ.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
19 Γνωρίζουμε μάλιστα ὅτι καί αὐτά καί ὅσα ἄλλα λέει ὁ νόμος τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τά λέει γιά κείνους πού διατελοῦσαν κάτω ἀπό τό νόμο καί διευθύνονταν ἀπό αὐτόν, δηλαδή γιά τούς Ἰουδαίους. Γιά νά κλείσει ἔτσι κάθε στόμα καί νά γίνει ὅλος ὁ κόσμος ὑπόλογος καί ὑπόδικος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. 20 Καί εἶναι ὑπόδικος ὅλος ὁ κόσμος, διότι εἶναι ἀδύνατο νά τηρήσει ὁ ἄνθρωπος ἐπακριβῶς ὅλο τό νόμο, χωρίς νά τόν παραβεῖ ἔστω καί μία φορά. Συνεπῶς κανείς θνητός δέν θά ἀναγνωρισθεῖ δίκαιος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἀπό ἔργα ὑπακοῆς στό νόμο. Διότι μέ τό νόμο τό μόνο πού ἐπιτυγχάνεται εἶναι τό νά συνειδητοποιήσει καλά ὁ ἄνθρωπος τήν ἁμαρτωλή του κατάσταση. 21 Τώρα ὅμως, χωρίς ὁ παλαιός νόμος νά συντελέσει σέ τίποτε ἄλλο, ἔχει φανερωθεῖ ἡ δικαίωση καί ἡ σωτηρία πού παρέχει ὁ Θεός· καί ἡ δικαίωση αὐτή μαρτυρεῖται καί προφητεύεται ἀπό τό νόμο καί τούς προφῆτες. 22 Καί ἡ δικαίωση αὐτή δίνεται ἀπό τόν Θεό σ’ ὅλους μέ τήν πίστη στόν Ἰησοῦ Χριστό, καί πέφτει ἄφθονα πάνω σ’ ὅλους ὅσους πιστεύουν. Διότι δέν ὑπάρχει διάκριση Ἰουδαίων καί ἐθνικῶν. 23 Καί δέν ὑπάρχει διάκριση, διότι ὅλοι ἀνεξαιρέτως ἁμάρτησαν καί στεροῦνται τή δόξα πού κατέχει καί παρέχει ὁ Θεός. 24 Καί συνεπῶς γίνονται ὅλοι δίκαιοι καί σώζονται δωρεάν μέ τή χάρη πού δίνει σέ μᾶς τούς καταδίκους ὁ Θεός ὡς πανάγαθος βασιλιάς. Μᾶς ἀπελευθέρωσε ὁ Θεός ἀπό τήν ἁμαρτία μέ τήν ἐξαγορά πού ἔκανε ὁ Ἰησοῦς Χριστός μέ τό λύτρο τοῦ αἵματός του, 25 τόν ὁποῖο ὁ Θεός πρίν ἀπ’ ὅλους τούς αἰῶνες ὅρισε νά γίνει ὁ ἐξιλασμός καί ἡ συμφιλίωση τῶν ἀνθρώπων μέ τόν Θεό διά τῆς πίστεως. Καί ὅρισε ὁ Θεός νά γίνει ὁ ἐξιλασμός αὐτός μέ τό αἷμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, γιά νά φανεῖ ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ, τήν ὁποία ὑπῆρχε κίνδυνος νά παραγνωρίσουν οἱ ἄνθρωποι ἐξαιτίας τῆς ἀτιμωρησίας τῶν ἁμαρτημάτων πού εἶχαν κάνει πρίν νά ἔλθει ὁ Χριστός, 26 κάνοντας κατάχρηση τῆς ἀνοχῆς πού ἔδειχνε ὁ Θεός. Ἔδωσε δηλαδή τό αἷμα του ὁ Χριστός ὡς θυσία ἐξιλασμοῦ, γιά νά ἀποκαλυφθεῖ ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ στόν παρόντα καιρό, ὥστε νά φανεῖ ὅτι ὁ Θεός εἶναι δίκαιος μέ τή θυσία τοῦ Υἱοῦ του γιά τίς ἁμαρτίες μας, καί συγχρόνως νά ἀναγνωρίζει ὁ Θεός καί νά καθιστᾶ δίκαιο κάθε ἁμαρτωλό πού στό ἑξῆς θά ἔχει τήν πίστη στόν Ἰησοῦ ὡς κινητήρια δύναμη πού θά κυριαρχεῖ μέσα του.
