Ἀπόστολος: ἡμέρας, Τρ. γ΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Ῥωμ. ζ΄ 14-η΄ 2)
14 οἴδαμεν γὰρ ὅτι ὁ νόμος πνευματικός ἐστιν· ἐγὼ δὲ σαρκικός εἰμι, πεπραμένος ὑπὸ τὴν ἁμαρτίαν. 15 ὃ γὰρ κατεργάζομαι οὐ γινώσκω· οὐ γὰρ ὃ θέλω τοῦτο πράσσω, ἀλλ᾿ ὃ μισῶ τοῦτο ποιῶ. 16 εἰ δὲ ὃ οὐ θέλω τοῦτο ποιῶ, σύμφημι τῷ νόμῳ ὅτι καλός. 17 νυνὶ δὲ οὐκέτι ἐγὼ κατεργάζομαι αὐτό, ἀλλ᾿ ἡ οἰ-κοῦσα ἐν ἐμοὶ ἁμαρτία. 18 οἶδα γὰρ ὅτι οὐκ οἰκεῖ ἐν ἐμοί, τοῦτ᾿ ἔστιν ἐν τῇ σαρκί μου, ἀγαθόν· τὸ γὰρ θέλειν παράκειταί μοι, τὸ δὲ κατεργάζεσθαι τὸ καλὸν οὐχ εὑρίσκω· 19 οὐ γὰρ ὃ θέλω ποιῶ ἀγαθόν, ἀλλ᾿ ὃ οὐ θέλω κακὸν τοῦτο πράσσω. 20 εἰ δὲ ὃ οὐ θέλω ἐγὼ τοῦτο ποιῶ, οὐκέτι ἐγὼ κατεργάζομαι αὐτό, ἀλλ᾿ ἡ οἰκοῦσα ἐν ἐμοὶ ἁμαρτία. 21 εὑρίσκω ἄρα τὸν νόμον τῷ θέλοντι ἐμοὶ ποιεῖν τὸ καλόν, ὅτι ἐμοὶ τὸ κακὸν παράκειται· 22 συνήδομαι γὰρ τῷ νόμῳ τοῦ Θεοῦ κατὰ τὸν ἔσω ἄνθρωπον, 23 βλέπω δὲ ἕτερον νόμον ἐν τοῖς μέλεσί μου ἀντιστρατευόμενον τῷ νόμῳ τοῦ νοός μου καὶ αἰχμαλωτίζοντά με ἐν τῷ νόμῳ τῆς ἁμαρτίας τῷ ὄντι ἐν τοῖς μέλεσί μου. 24 Ταλαίπωρος ἐγὼ ἄνθρωπος! τίς με ρύσεται ἐκ τοῦ σώματος τοῦ θανάτου τούτου; 25 εὐχαριστῶ τῷ Θεῷ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν. ἄρα οὖν αὐτὸς ἐγὼ τῷ μὲν νοῒ δουλεύω νόμῳ Θεοῦ, τῇ δὲ σαρκὶ νόμῳ ἁμαρτίας.
η΄ 1 Οὐδὲν ἄρα νῦν κατάκριμα τοῖς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ μὴ κατὰ σάρκα περιπατοῦσιν, ἀλλὰ κατὰ πνεῦμα. 2 ὁ γὰρ νόμος τοῦ πνεύματος τῆς ζωῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἠλευθέρωσέ με ἀπὸ τοῦ νόμου τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
14 Ναί, ἡ ἁμαρτία μοῦ ἔφερε τό θάνατο. Διότι γνωρίζουμε ὅτι ὁ νόμος εἶναι δῶρο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἔχει ὡς σκοπό νά καταστήσει τούς ἀνθρώπους πνευματικούς καί ἐνάρετους. Ἐγώ ὅμως εἶμαι δοῦλος τῶν ἐπιθυμιῶν τῆς σαρκός, πουλημένος σάν σκλάβος στήν ἁμαρτία. 15 Εἶμαι λοιπόν σκλάβος τῆς ἁμαρτίας, διότι ἐκεῖνο πού ἐκτελῶ, τό ἐκτελῶ τυφλά, μεθυσμένος ἀπό τό πάθος, χωρίς νά ξέρω τί κάνω. Διότι δέν κάνω ἐκεῖνο πού θέλω μέ τό βάθος τῆς καρδιᾶς μου, ἀλλά ἐκεῖνο πού μισῶ ὅταν δέν εἶμαι σκοτισμένος ἀπό τό πάθος, αὐτό κάνω. 16 Ἄν τώρα ἐκεῖνο πού στό βάθος μου δέν θέλω, αὐτό κάνω, συμφωνῶ μέ τό νόμο καί ἀναγνωρίζω ἔμπρακτα ὅτι εἶναι καλός. 17 Τώρα ὅμως πού εἶμαι κυριευμένος ἀπό τήν ἁμαρτία, δέν ἐκτελῶ πλέον ἐγώ τό κακό, ἀλλά ἡ ἁμαρτία πού σάν ἄλλος τύραννος κατοικεῖ μέσα μου. 18 Γνωρίζω δηλαδή ὅτι δέν κατοικεῖ μέσα μου τό καλό. Κι ὅταν λέω μέσα μου, ἐννοῶ τόν ἑαυτό μου ὅπως γίνεται ἀπό τήν κυριαρχία τῆς σάρκας μου, ἡ ὁποία εὔκολα παρασύρεται στήν ἁμαρτία. Καί δέν εἶναι μέσα μου τό καλό, διότι τό νά θέλω βέβαια θεωρητικά τό καλό καί τήν ἀρετή εἶναι κοντά μου καί εὔκολο σέ μένα. Τό νά ἐκτελῶ ὅμως τό καλό στήν πράξη εἶναι μακριά μου καί δέν τό κατορθώνω. 19 Δέν κάνω δηλαδή τό καλό πού ἡ θέλησή μου ἀποδέχεται, ἀλλά τό κακό πού δέν θέλω, αὐτό κάνω. 20 Κι ἄν ἐγώ κάνω τό κακό, τό ὁποῖο δέν θέλω, δέν εἶμαι πλέον κύριος τοῦ ἑαυτοῦ μου καί δέν κάνω τό κακό ἐγώ, ἀλλά ἡ ἁμαρτία πού κατοικεῖ μέσα μου καί μέ κρατᾶ αἰχμάλωτό της. 21 Συνεπῶς, ἐνῶ θέλω νά κάνω τό καλό, βρίσκω στόν ἑαυτό μου ὅτι κυριαρχεῖ ὁ νόμος αὐτός· δηλαδή ὅτι τό κακό εἶναι εὔκολο καί πολύ κοντά σέ μένα. 22 Καί εἶναι φανερό ὅτι κυριαρχεῖ αὐτός ὁ νόμος, διότι εὐχαριστοῦμαι πάρα πολύ στό νόμο τοῦ Θεοῦ μέ τό νοῦ καί τήν καρδιά μου, πού ἀποτελοῦν τόν ἐσωτερικό μου ἄνθρωπο, 23 βλέπω ὅμως νά κυριαρχεῖ ἄλλος νόμος καί ἄλλη δύναμη στά μέλη μου, ὁ νόμος καί ἡ δύναμη τῆς ἁμαρτίας. Κι αὐτός ὁ νόμος ἐναντιώνεται σέ ὅσα ὁ νοῦς μου καί ἡ συνείδησή μου ἀναγνωρίζουν ὡς νόμο σωστό, καί μέ κάνει δοῦλο αἰχμάλωτο στό νόμο τῆς ἁμαρτίας, πού κυριαρχεῖ στά μέλη μου. 24 Πόσο δυστυχισμένος καί ἀξιολύπητος ἄνθρωπος εἶμαι ἐγώ! Ποιός θά μέ ἐλευθερώσει ἀπό τό σῶμα μου πού εἶναι κυριευμένο ἀπό τήν ἁμαρτία, τό ὁποῖο ἔχει γίνει πλέον ἡ ἕδρα καί τό ὄργανο τοῦ θανάτου αὐτοῦ; 25 Εὐχαριστῶ τόν Θεό πού μέ ἔσωσε διαμέσου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου μας. Τό συμπέρασμα λοιπόν εἶναι ὅτι ἐγώ ἀπό τόν ἑαυτό μου, χωρίς τή βοήθεια καί τή χάρη τοῦ Θεοῦ, μέ τό νοῦ μου δουλεύω στό νόμο τοῦ Θεοῦ, μέ τά μέλη ὅμως τῆς σάρκας μου δουλεύω στό νόμο τῆς ἁμαρτίας.
η΄ 1 Ἀπό τό γεγονός ὅμως ὅτι πεθάναμε ὡς πρός τό νόμο ἐξάγεται κι ἕνα ἄλλο συμπέρασμα: ὅτι δηλαδή δέν ὑφίσταται πλέον κανένα εἶδος καταδίκης γι’ αὐτούς πού εἶναι ἑνωμένοι μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό καί δέν πολιτεύονται σύμφωνα μέ τίς ἐπιθυμίες τῆς σαρκός, ἀλλά σύμφωνα μέ τίς ὑπαγορεύσεις τοῦ Πνεύματος. 2 Διότι ἡ δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού εἶναι ζωή καί μεταδίδει ζωή σ’ αὐτούς πού εἶναι ἑνωμένοι μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό, μαζί μέ ὅλους αὐτούς ἐλευθέρωσε καί μένα ἀπό τό νόμο καί τή δύναμη τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου.
