ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ (22/6)

Ἀπόστολος: ἡμέρας, Πέμ. γ΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Ῥωμ. η΄ 22-27)

22 οἴδαμεν γὰρ ὅτι πᾶσα ἡ κτίσις συστενάζει καὶ συνωδίνει ἄχρι τοῦ νῦν· 23 οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ αὐ­τοὶ τὴν ἀπαρχὴν τοῦ Πνεύ­ματος ἔχοντες καὶ ἡμεῖς αὐ­τοὶ ἐν ἑαυτοῖς στενάζομεν υἱοθεσίαν ἀπεκδεχόμενοι, τὴν ἀπολύτρωσιν τοῦ σώμα­τος ἡμῶν. 24 τῇ γὰρ ἐλπίδι ἐσώθημεν· ἐλπὶς δὲ βλεπομένη οὐκ ἔστιν ἐλπίς· ὃ γὰρ βλέπει τις, τί καὶ ἐλπίζει; 25 εἰ δὲ ὃ οὐ βλέπομεν ἐλπί­ζομεν, δι᾿ ὑπομονῆς ἀπ­εκ­δε­χόμεθα. 26 Ὡσαύτως δὲ καὶ τὸ Πνεῦ­μα συναντιλαμβάνεται ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν· τὸ γὰρ τί προσευξόμεθα καθὸ δεῖ οὐκ οἴδαμεν, ἀλλ’ αὐτὸ τὸ Πνεῦμα ὑπερεντυγχάνει ὑ­­πὲρ ἡμῶν στεναγμοῖς ἀλα­λήτοις· 27 ὁ δὲ ἐρευνῶν τὰς καρδίας οἶδε τί τὸ φρόνημα τοῦ Πνεύματος, ὅτι κατὰ Θεὸν ἐντυγχάνει ὑπὲρ ἁγίων.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

22 Αὐτό ὅμως θά γίνει στό μέλλον. Διότι ἀπό τήν πείρα γνωρίζουμε ὅτι ὅλη μαζί ἡ κτίση στενάζει καί πονᾶ ἕως τώρα. 23 Καί δέν στενάζει μόνο ἡ κτίση ἀλλά κι ἐμεῖς οἱ ἴδιοι, ἄν καί ἀπολάβαμε τίς δωρεές τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σάν ἀρραβώνα καί πρώτη συγκομιδή τῶν μελλοντικῶν ἀγα­θῶν, στενάζουμε ἀπό τό βάθος τῶν καρδιῶν μας περι­μέ­νοντας τήν τελειωτική, ὁλοκληρωτική καί ἔνδοξη φανέρωση τῆς υἱοθεσίας, τήν ἀπελευθέρωση δηλαδή τοῦ σώματός μας ἀπό τή φθορά. 24 Καί περιμένουμε τή φανέρωση τῆς υἱοθεσίας, διότι τώρα μέ τήν ἐλπίδα τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν σωθήκαμε. Καί ἐλπίδα πού μπορεῖ νά τή δεῖ κανείς καί συνεπῶς πραγ­ματοποιήθηκε, παύει νά εἶναι ἐλπίδα. Διότι πῶς εἶ­­ναι δυνατόν νά ἐλπίζει κανείς ἀκόμη γιά ἐκεῖνο πού τό βλέπει μέ τά σωματικά του μάτια; 25 Ἐάν ὅμως ἐκεῖνο πού δέν βλέπουμε τώρα, αὐτό ἐλ­πί­­ζουμε νά ἀπολαύσουμε στό μέλλον, μέ πολλή ὑπο­μο­νή καί πόθο τό περιμένουμε. 26 Ὅμως δέν στενάζει μόνο ἡ κτίση μαζί μας. Παράλληλα στενάζει μαζί μας καί τό Ἅγιον Πνεῦμα. Δηλαδή καί τό Ἅγιον Πνεῦμα μᾶς βοηθᾶ καί μᾶς στηρίζει στίς φυσικές καί ἠθικές ἀδυναμίες μας. Διότι ἐμεῖς δέν ξέρουμε τί εἶναι σωστό νά ζητήσουμε στήν προσευχή μας· ἀλλά αὐτό τό Ἅγιον Πνεῦμα μεσιτεύει γιά μᾶς ἐμπνέοντας στούς εὐλαβεῖς Χριστιανούς στεναγμούς πού ἀδυνατεῖ νά ἐκφράσει ἀνθρώπινη γλώσσα. Καί οἱ στεναγμοί αὐ­τοί ὑψώνουν τίς καρδιές ἐκείνων πού προσεύχονται μέ τήν ἔμπνευση τοῦ Πνεύματος σέ ὕψη πού δέν μπορεῖ νά φτάσει ἡ φτωχή διάνοια τῶν ἀνθρώπων. 27 Ὁ Θεός ὅμως, πού ἐρευνᾶ κι αὐτές ἀκόμη τίς κρυφές διαθέσεις τῶν καρδιῶν, γνωρίζει τί θέλει νά πεῖ μέ τούς στεναγμούς αὐτούς τό Πνεῦμα, διότι μεσιτεύει μέ τίς ἐμπνεύσεις του γιά χάρη τῶν Χριστιανῶν σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.