Μὲ αἰσθήματα ἰδιαίτερης χαρᾶς καὶ ἀνακουφίσεως δεχθήκαμε πρὸ καιροῦ τὴν ἡρωικὴ ἀπόφαση τῶν ἀναισθησιολόγων ἰατρῶν τῆς Σάμου νὰ μὴ χορηγοῦν ἀναισθησία σὲ περιπτώσεις “διακοπῆς κυήσεως”, δηλαδὴ ἀμβλώσεων. Τὴν ἀπόφασή τους αὐτὴ στηρίζουν στὸ ἄρθρο 31 τοῦ Νόμου 3418/2005 (Κώδικας Ἰατρικῆς Δεοντολογίας), τὸ ὁποῖο παρέχει τὸ δικαίωμα στὸ γιατρὸ νὰ ἐπικαλεσθεῖ λόγους ἠθικῆς του συνειδήσεως προκειμένου νὰ μὴ συμπράξει σὲ διαδικασίες τεχνητῆς διακοπῆς τῆς κυήσεως, ἐκτὸς ἐὰν κινδυνεύει ἄμεσα ἡ ζωὴ τῆς ἐγκύου.
Σάλο προξένησε ἡ ἐν λόγῳ ἀπόφαση τῶν ἰατρῶν τῆς Σάμου. Σχόλια ἀρνητικὰ καὶ ὑποτιμητικά, ποὺ ἀναμασοῦν τὰ γνωστὰ φληναφήματα περὶ “αὐτοδιάθεσης τῆς ἐγκύου γυναίκας”, δικαιωμάτων στὴ διαχείριση τοῦ σώματος κ.ο.κ., τὰ ὁποῖα συντηροῦν χρόνια τώρα τὸ εἰδεχθὲς αὐτὸ καὶ ἀποτρόπαιο ἐθνικὸ ἔγκλημα φόνου ἐκ προμελέτης ἀθώων καὶ ἀνυπεράσπιστων ἀνθρωπίνων ὑπάρξεων μέσα στὰ μητρικὰ σπλάχνα. Ἀλλὰ καὶ σχόλια καὶ παρεμβάσεις θετικὲς καὶ ἐπαινετικές, ποὺ στηρίζουν καὶ ἐνισχύουν στὸν ἀγώνα γιὰ τὴν καθαίρεση αὐτῆς τῆς ἐθνικῆς ντροπῆς καὶ σύγχρονης γενοκτονίας.
Μεταξὺ αὐτῶν ξεχωρίζουμε τὴν παρέμβαση τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σισανίου καὶ Σιατίστης κ. Παύλου, δυναμικότατη καὶ καταλυτικὴ ὅλων τῶν σαθρῶν ἐπιχειρημάτων ποὺ κατὰ καιροὺς προβάλλονται γιὰ νὰ στηρίξουν τὸ ὄνειδος αὐτὸ τῆς σύγχρονης δημοκρατικῆς (;) καὶ πάντως ὑποκριτικῆς κοινωνίας στὴν ὁποία ζοῦμε. Γράφει μεταξὺ ἄλλων ὁ Σεβασμιώτατος:
“Εἶναι ἀπάνθρωπη μιὰ κοινωνία ποὺ στὸ βωμὸ τῆς ἀνεύθυνης ἀπόλαυσης θυσιάζει ἀνθρώπινες ζωὲς καὶ ἀπαιτεῖ τὸ δικαίωμα αὐτὸ νὰ τὸ ἔχει ἀνενόχλητη, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ καταδικάζει σὲ βαρύτατες ποινές (…) αὐτοὺς ποὺ κακοποιοῦν ἕνα ζῶο. Ἡ κακοποίηση ζώων ἀπαγορεύεται, ἡ κακοποίηση καὶ δολοφονία ἀνθρώπων βρεφικῆς ἡλικίας ἐπιβραβεύεται καὶ ἐπαινεῖται δημοσίως. (…) Ποιὸς πολιτισμός”, ἀναρωτιέται ὁ Σεβασμιώτατος, “μπορεῖ νὰ ἐπικροτεῖ τὴ δολοφονία χιλιάδων ἀθώων ὑπάρξεων, τῶν πιὸ ἀνυπεράσπιστων ἀνθρωπίνων πλασμάτων, καὶ νὰ μὴν εἶναι αὐτὸς ὁ πολιτισμὸς τῆς βαρβαρότητας; (…) Ἡ πατρίδα μας κινδυνεύει ἀπὸ ἐξωτερικοὺς ἐχθρούς. Οἱ ἐχθροὶ εἶναι ἐντὸς τῶν τειχῶν. Βρίσκονται σὲ πολλὰ ἀπὸ τὰ σπίτια μας, στὰ ὑπουργικὰ γραφεῖα καὶ στὰ βουλευτικὰ ἕδρανα, στὰ νοσοκομεῖα καὶ στὰ μαιευτήριά μας. (…) Αὐτοὶ ποὺ κατοχυρώνουν νομικὰ τὸ δικαίωμα δολοφονίας τῶν ἀγέννητων παιδιῶν καὶ αὐτοὶ ποὺ χρησιμοποιοῦν ἕνα τέτοιο ἀνήθικο δικαίωμα (…) αὐτοὶ εἶναι οἱ πραγματικοὶ ἐχθροὶ τῆς πατρίδας, αὐτοὶ εἶναι οἱ ἀληθινὰ ἀπάνθρωποι. (…) Σκεφθήκατε ποτὲ πόσες Ἑλλάδες ἔχουμε ἀφανίσει; (…) Μιὰ τέτοια κοινωνία δικαιοῦται νὰ εὐτυχήσει καὶ νὰ προοδεύσει; Ἕνας τέτοιος λαὸς μπορεῖ νὰ δικαιοῦται νὰ περιμένει καλύτερες μέρες;”
Πῶς νὰ ἔρθουν πράγματι καλύτερες μέρες; Ἑνώνουμε κι ἐμεῖς τὴ φωνή μας μὲ τὴ φωνὴ τοῦ Σεβασμιωτάτου. Πῶς, ἂν δὲν μετανοήσουμε;
Περιοδικό “Ὁ Σωτήρ”, τ. 2159 (15 Ἰουλίου 2017)
