Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Δευτ. ς΄ ἑβδ. Ματθαίου (Ματθ. ιγ΄ 10-23)
10 Καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ εἶπον αὐτῷ· διατί ἐν παραβολαῖς λαλεῖς αὐτοῖς; 11 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· ὅτι ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ἐκείνοις δὲ οὐ δέδοται. 12 ὅστις γὰρ ἔχει, δοθήσεται αὐτῷ καὶ περισσευθήσεται· ὅστις δὲ οὐκ ἔχει, καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται ἀπ᾿ αὐτοῦ. 13 διὰ τοῦτο ἐν παραβολαῖς αὐτοῖς λαλῶ, ἵνα βλέποντες μὴ βλέπωσι καὶ ἀκούοντες μὴ ἀκούωσι μηδὲ συνῶσι, 14 μήποτε ἐπιστρέψωσι· καὶ τότε πληρωθήσεται αὐτοῖς ἡ προφητεία Ἡσαΐου ἡ λέγουσα· ἀκοῇ ἀκούσετε καὶ οὐ μὴ συνῆτε, καὶ βλέποντες βλέψετε καὶ οὐ μὴ ἴδητε· 15 ἐπαχύνθη γὰρ ἡ καρδία τοῦ λαοῦ τούτου, καὶ τοῖς ὠσὶ βαρέως ἤκουσαν, καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν ἐκάμμυσαν, μήποτε ἴδωσι τοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ τοῖς ὠσὶν ἀκούσωσι καὶ τῇ καρδίᾳ συνῶσι καὶ ἐπιστρέψωσι, καὶ ἰάσομαι αὐτούς. 16 Ὑμῶν δὲ μακάριοι οἱ ὀφθαλμοί, ὅτι βλέπουσι, καὶ τὰ ὦτα ὑμῶν, ὅτι ἀκούουσιν. 17 ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν ὅτι πολλοὶ προφῆται καὶ δίκαιοι ἐπεθύμησαν ἰδεῖν ἃ βλέπετε, καὶ οὐκ εἶδον, καὶ ἀκοῦσαι ἃ ἀκούετε, καὶ οὐκ ἤκουσαν. 18 ὑμεῖς οὖν ἀκούσατε τὴν παραβολὴν τοῦ σπείραντος. 19 παντὸς ἀκούοντος τὸν λόγον τῆς βασιλείας καὶ μὴ συνιέντος, ἔρχεται ὁ πονηρὸς καὶ αἴρει τὸ ἐσπαρμένον ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ· οὗτός ἐστιν ὁ παρὰ τὴν ὁδὸν σπαρείς. 20 ὁ δὲ ἐπὶ τὰ πετρώδη σπαρείς, οὗτός ἐστιν ὁ τὸν λόγον ἀκούων καὶ εὐθέως μετὰ χαρᾶς δεχόμενος καὶ λαμβάνων αὐτόν· 21 οὐκ ἔχει δὲ ρίζαν ἐν ἑαυτῷ, ἀλλὰ πρόσκαιρός ἐστι, γενομένης δὲ θλίψεως ἢ διωγμοῦ διὰ τὸν λόγον εὐθὺς σκανδαλίζεται. 22 ὁ δὲ εἰς τὰς ἀκάνθας σπαρείς, οὗτός ἐστιν ὁ τὸν λόγον ἀκούων, καὶ ἡ μέριμνα τοῦ αἰῶνος τούτου καὶ ἡ ἀπάτη τοῦ πλούτου συμπνίγει τὸν λόγον, καὶ ἄκαρπος γίνεται. 23 ὁ δὲ ἐπὶ τὴν γῆν τὴν καλὴν σπαρείς, οὗτός ἐστιν ὁ τὸν λόγον ἀκούων καὶ συνιῶν· ὃς δὴ καρποφορεῖ καὶ ποιεῖ ὁ μὲν ἑκατόν, ὁ δὲ ἑξήκοντα, ὁ δὲ τριάκοντα.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
10 Καί τότε ἦλθαν κοντά του οἱ μαθητές καί τοῦ εἶπαν: Γιατί τούς μιλᾶς μέ παραβολές; 11 Καί ὁ Ἰησοῦς τούς ἀποκρίθηκε: Μιλάω μέ παραβολές, διότι σέ σᾶς πού ἔχετε καλή καί εἰλικρινή διάθεση δόθηκε ἀπό τόν Θεό ὡς χάρη νά μάθετε τίς μυστηριώδεις ἀλήθειες τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, σ’ ἐκείνους ὅμως δέν ἔχει δοθεῖ αὐτή ἡ χάρη. 12 Διότι σ’ ἐκεῖνον πού ἔχει πίστη καί προθυμία, θά δοθεῖ ἡ γνώση τῶν θείων μυστηρίων, καί θά δοθεῖ πλούσια καί μέ πλεονασμό. Ἀπό ἐκεῖνον ὅμως πού δέν ἔχει πίστη καί ἀγαθή διάθεση, θά τοῦ ἀφαιρεθεῖ καί ἡ λίγη ἀκόμη γνώση πού ἔχει. 13 Γι’ αὐτό τούς μιλῶ μέ παραβολές, διότι ἐνῶ βλέπουν τά θαύματά μου, δέν θέλουν νά δοῦν καί νά πιστέψουν, κι ἐνῶ ἀκοῦν τή διδασκαλία μου, δέν θέλουν νά ἀκούσουν καί νά ὠφεληθοῦν, οὔτε τήν κατανοοῦν, 14 καί συνεπῶς δέν μετανοοῦν ὥστε νά ἐπιστρέψουν κάποτε. Κι ἔτσι ἐπαληθεύεται πλήρως σ’ αὐτούς ἡ προφητεία τοῦ Ἡσαΐα, πού λέει: Θ’ ἀκούσετε μέ τά σωματικά σας αὐτιά τό κήρυγμα τῆς ἀλήθειας καί δέν θά τό καταλάβετε. Καί βλέποντας μέ τά σωματικά σας μάτια θά δεῖτε, ἀλλά δέν θά δοῦν καί οἱ ψυχές σας γιά νά φωτισθοῦν, ἀλλά θά παραμείνετε πνευματικῶς τυφλοί. 15 Καί θά τούς συμβεῖ αὐτό, διότι ἐξαιτίας τῆς κακῆς τους διαθέσεως ὁ νοῦς τοῦ λαοῦ αὐτοῦ σκληρύνθηκε καί σκοτίστηκε, καί μέ τά πνευματικά τους αὐτιά βαριάκουσαν καί ἔκλεισαν τά μάτια τῆς ψυχῆς τους· μή θέλοντας νά δοῦν κάποια φορά μέ τά πνευματικά τους μάτια καί νά ἀκούσουν μέ τά ἐσωτερικά τους αὐτιά καί νά κατανοήσουν μέ τήν καρδιά τή σωτηριώδη ἀλήθεια καί μέ τή μετάνοια νά ἐπιστρέψουν, ὁπότε καί θά τούς θεραπεύσω. 16 Αὐτά προεῖπε ὁ προφήτης γιά κείνους. Τά δικά σας ὅμως πνευματικά μάτια εἶναι ἄξια μακαρισμοῦ, διότι βλέπουν. Ἀλλά καί τά αὐτιά τῶν ψυχῶν σας εἶναι μακάρια, διότι ἀκοῦνε. 17 Καί οἱ πνευματικές σας αἰσθήσεις εἶναι μακάριες, διότι ἀληθινά σᾶς λέω ὅτι πολλοί προφῆτες καί δίκαιοι ἐπεθύμησαν νά δοῦν αὐτά πού βλέπετε ἐσεῖς, καί δέν ἀξιώθηκαν νά τά δοῦν. Ἐπεθύμησαν καί νά ἀκούσουν αὐτά πού ἐσεῖς ἀκοῦτε, καί δέν τά ἄκουσαν. Διότι ἔζησαν σέ παλιότερα χρόνια καί δέν πρόφθασαν νά δοῦν τήν ἐπίγεια παρουσία μου. 18 Ἐσεῖς λοιπόν πού δεχθήκατε ἀπό τόν Θεό τή δωρεά νά γνωρίσετε τά μυστήρια τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ἀκοῦστε τή σημασία τῆς παραβολῆς τοῦ σπορέα. 19 Ἀπό κάθε ἄνθρωπο πού ἀκούει τό λόγο τῆς βασιλείας καί ἐξαιτίας ἀδιαφορίας καί ψυχρότητος δέν τόν ἐννοεῖ, ἔρχεται ὁ πονηρός καί ἁρπάζει ἐκεῖνο πού ἔχει σπαρεῖ στήν καρδιά του. Αὐτός εἶναι ὁ πνευματικός σπόρος πού σπάρθηκε κοντά στό δρόμο· δηλαδή ὁ ἄνθρωπος στοῦ ὁποίου τή ράθυμη ψυχή ἔπεσε ὡς σπόρος ὁ λόγος τοῦ θείου κηρύγματος, ἀλλά αὐτός δέν κατάλαβε τίποτε ἀπ’ αὐτόν. 20 Κι ἐκεῖνος πού σπάρθηκε στό πετρῶδες ἔδαφος εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού ἀκούει τό λόγο τοῦ εὐαγγελίου κι ἀμέσως τόν δέχεται μέ χαρά. 21 Ὁ λόγος ὅμως δέν ρίχνει μέσα του βαθιές ρίζες, ἀλλά ὁ ἄνθρωπος αὐτός εἶναι ἀσταθής, καί ἡ προθυμία πού ἔδειξε διαρκεῖ λίγο χρόνο. Κι ὅταν συμβεῖ θλίψη ἤ διωγμός γιά τό λόγο τοῦ εὐαγγελίου, ἀμέσως ὁ ἄνθρωπος αὐτός σκοντάφτει καί χάνει τόν ἐνθουσιασμό καί τήν πίστη του. 22 Κι ἐκεῖνος πού σπάρθηκε στά ἀγκάθια εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού ἀκούει τό λόγο, ἀλλά ἡ βασανιστική του ζάλη καί φροντίδα γιά τήν ἐπίγεια ζωή καί ἡ ἀπάτη πού τοῦ προξενεῖ ὁ πλοῦτος μέ τήν προσκόλληση στό χρῆμα καί μέ τήν εὐκολία τῶν ἀπολαύσεων καί τή ματαιότητα τῆς ἐπιδείξεως πνίγουν τό λόγο καί γίνεται ἄκαρπος. 23 Ὁ σπόρος ὅμως πού σπάρθηκε στήν καλή καί εὔφορη γῆ εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού ἀκούει τό λόγο καί τόν κατανοεῖ. Κι αὐτός λοιπόν παράγει καρπό, καί ἀποδίδει ἄλλος ἑκατό κι ἄλλος ἑξήντα κι ἄλλος τριάντα φορές περισσότερο.
