Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 23 Ἰουλίου 2017, ζ΄ ἐπιστολῶν (Ῥωμ. ιε΄ 1-7)
Ἀδελφοί, ὀφείλομεν ἡμεῖς οἱ δυνατοὶ τὰ ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν, καὶ μὴ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν. ἕκαστος ἡμῶν τῷ πλησίον ἀρεσκέτω εἰς τὸ ἀγαθὸν πρὸς οἰκοδομήν· καὶ γὰρ ὁ Χριστὸς οὐχ ἑαυτῷ ἤρεσεν, ἀλλὰ καθὼς γέγραπται, οἱ ὀνειδισμοὶ τῶν ὀνειδιζόντων σε ἐπέπεσον ἐπ᾿ ἐμέ. ὅσα γὰρ προεγράφη, εἰς τὴν ἡμετέραν διδασκαλίαν προεγράφη, ἵνα διὰ τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς παρακλήσεως τῶν γραφῶν τὴν ἐλπίδα ἔχωμεν. ὁ δὲ Θεὸς τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς παρακλήσεως δῴη ὑμῖν τὸ αὐτὸ φρονεῖν ἐν ἀλλήλοις κατὰ Χριστὸν ᾿Ιησοῦν, ἵνα ὁμοθυμαδὸν ἐν ἑνὶ στόματι δοξάζητε τὸν Θεὸν καὶ πατέρα τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. διὸ προσλαμβάνεσθε ἀλλήλους, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς προσελάβετο ὑμᾶς εἰς δόξαν Θεοῦ.
«Ἵνα διὰ τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς παρακλήσεως τῶν γραφῶν τὴν ἐλπίδα ἔχωμεν»
Πολλὲς φορὲς στὶς Ἐπιστολές του ὁ ἀπόστολος Παῦλος χρησιμοποιεῖ ἁγιογραφικὰ χωρία προκειμένου νὰ διδάξει καὶ νὰ στηρίξει τὶς ψυχὲς τῶν Χριστιανῶν. Ὁ ἴδιος εἶχε σπουδάσει σὲ βάθος τὶς θεόπνευστες Γραφὲς καὶ γνώριζε καλὰ τὴν πολλαπλὴ ὠφέλειά τους.
Στὸ σημερινὸ Ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ὑπογραμμίζει ἰδιαιτέρως τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς μᾶς μεταδίδει δύναμη κι ἐλπίδα. Λέγει: Ὅσα γράφηκαν στὸ παρελθὸν ἀπὸ τοὺς θεόπνευστους ἄνδρες, γράφηκαν γιὰ τὴ δική μας διδασκαλία, «ἵνα διὰ τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς παρακλήσεως τῶν γραφῶν τὴν ἐλπίδα ἔχωμεν», δηλαδὴ γιὰ νὰ κρατοῦμε στερεὰ τὴν ἐλπίδα μὲ τὴν παρηγοριὰ καὶ τὴν ἐνίσχυση ποὺ δίνουν οἱ Ἅγιες Γραφές.
Ἂς δοῦμε λοιπὸν γιατί ἡ Ἁγία Γραφὴ ἀποτελεῖ πηγὴ δυνάμεως καὶ ἐλπίδος καὶ πόσο σημαντικὸ εἶναι αὐτὸ γιὰ τὴ ζωή μας.
1. Ἡ Ἁγία Γραφὴ πηγὴ ἐλπίδος
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι πουθενὰ δὲν μπορεῖ ν’ ἀκούσει ἢ νὰ διαβάσει κανεὶς πιὸ γλυκὰ καὶ πιὸ ἐνισχυτικὰ καὶ παρηγορητικὰ λόγια ἀπὸ τὰ λόγια τῆς Ἁγίας Γραφῆς. «Ὡς γλυκέα τῷ λάρυγγί μου τὰ λόγιά σου, ὑπὲρ μέλι τῷ στόματί μου», ἀναφωνεῖ ὁ ἱερὸς Ψαλμωδός. Δηλαδή: Πόσο γλυκὰ εἶναι τὰ θεῖα σου λόγια στὴν ψυχή μου ποὺ τὰ μελετᾶ! Ἀσυγκρίτως ἀνώτερα ἀπ’ ὅ,τι τὸ μέλι στὸ στόμα μου (Ψαλ. ριη΄ 103). Κι ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος γράφει ὅτι εἶναι εὐχάριστο στ’ ἀλήθεια νὰ βλέπει κανεὶς ἀνθηρὰ λιβάδια καὶ κήπους παραδεισένιους, «πολὺ δὲ ἡδύτερον τῶν θείων Γραφῶν ἡ ἀνάγνωσις», πολὺ πιὸ εὐχάριστο ὅμως εἶναι τὸ νὰ μελετᾶ τὶς θεῖες Γραφές (ΕΠΕ 33,106).
Τὸ γνωρίζουμε αὐτὸ καὶ ἀπὸ τὴν προσωπική μας πείρα. Ὅταν μὲ ἁγνὴ καὶ εἰλικρινὴ διάθεση σκύβουμε στὰ ἱερὰ γράμματα, ἡ ψυχή μας γλυκαίνεται‧ αἰσθανόμαστε ὅτι μᾶς μιλᾶ ὁ ἴδιος ὁ Θεός.
Κι εἶναι ἀλήθεια αὐτό, δὲν εἶναι κάποιος συναισθηματικὸς παρορμητισμός. Τὰ βιβλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς γράφηκαν βέβαια ἀπὸ ἀνθρώπινο χέρι καὶ σὲ ἀνθρώπινη διάλεκτο, ὡστόσο τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἦταν αὐτὸ ποὺ καθοδηγοῦσε τοὺς ἱεροὺς συγγραφεῖς γιὰ νὰ μεταφέρουν τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ στοὺς ἀνθρώπους. Ὅπως γράφει κι ὁ ἀπόστολος Πέτρος «ὑπὸ Πνεύματος Ἁγίου φερόμενοι ἐλάλησαν ἅγιοι Θεοῦ ἄνθρωποι» (Β΄ Πέτρ. α΄ 21).
Ἔτσι ἐξηγεῖται γιατί οἱ λόγοι τῆς Ἁγίας Γραφῆς μᾶς στηρίζουν, μᾶς ἐμπνέουν καὶ ἀναπτερώνουν τὶς ἐλπίδες μας. Διότι εἶναι λόγοι τοῦ ἀγαθοῦ Παρακλήτου, λόγοι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος!
2. Ἐμπνέει τὴ ζωή μας
Κάποτε ἔρχονται στὴ ζωὴ καὶ ὧρες δύσκολες. Ἀλλεπάλληλα τὰ κύματα τῶν διαφόρων δοκιμασιῶν κτυποῦν τὸν ἄνθρωπο ποὺ ταξιδεύει μέσα στὸ ἀνοιχτὸ πέλαγος. Σύννεφα μαῦρα σκοτεινιάζουν τὸν ὁρίζοντα: προβλήματα μέσα στὴν οἰκογένεια· στὴν ἐργασία καὶ στὴ συνεργασία· ἕνας πικρὸς λόγος· ἕνας χωρισμός· μιὰ ἀρρώστια· ἕνας θάνατος. Αὐτὰ καὶ ἄλλα πολλὰ ἐνδέχεται νὰ φέρουν ταραχὴ στὴν ψυχή μας καὶ νὰ μᾶς παρασύρουν στὴ δίνη τῆς ἀπελπισίας.
Στὶς δύσκολες αὐτὲς ὧρες ἂς ἀνοίγουμε τὸ Εὐαγγέλιο. Ὁ λόγος τοῦ Κυρίου σταλάζει βάλσαμο παρηγοριᾶς στὴν ταλαίπωρη ψυχή μας: Ἐλᾶτε κοντά μου οἱ κουρασμένοι καὶ φορτωμένοι ὁδοιπόροι τῆς ζωῆς, λέει ὁ Κύριος, «κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς» (Ματθ. ια΄ 28). Ἂς μελετήσουμε καὶ τὸ Ψαλτήριο. Πόσο παρηγορητικὰ καὶ ἐλπιδοφόρα εἶναι τὰ θεόπνευστα λόγια τοῦ Ψαλμωδοῦ! «Κύριος φωτισμός μου καὶ σωτήρ μου‧ τίνα φοβηθήσομαι; Κύριος ὑπερασπιστὴς τῆς ζωῆς μου‧ ἀπὸ τίνος δειλιάσω;» (Ψαλ. κς΄ [26] 1). Κάθε στίχος τῆς Ἁγίας Γραφῆς κι ἕνα μήνυμα δυνατό, οὐράνιο, θεϊκό!
Ὁ μεγάλος Ρῶσος συγγραφέας, ὁ Ντοστογιέφσκι, ὅταν τὸν ὁδηγοῦσαν κατάδικο στὰ φοβερὰ κάτεργα, ἔγραφε στὸν ἀδελφό του: «Κράτησα τὴ Βίβλο». Πράγματι!
Αὐτὸ τὸ ἅγιο Βιβλίο, τὸ Βιβλίο τοῦ Θεοῦ, κράτησε ὁ ἐξόριστος πιστὸς συγγραφέας ὡς τὸν μόνο σύντροφο στὴν πικρὴ ζωὴ τῶν καταναγκαστικῶν ἔργων. Γιατὶ αὐτὸ τὸ Βιβλίο εἶναι τὸ μόνο ποὺ χαρίζει γαλήνη καὶ γλυκιὰ ἐλπίδα στὶς δύσκολες ὧρες τοῦ πόνου.
❁ ❁ ❁
Ζοῦμε σὲ ἐποχὴ ὅπου κυριαρχεῖ σύγχυση καὶ ἀναστάτωση. Τὰ γεγονότα, ὅπως μάλιστα παρουσιάζονται ἢ καὶ διογκώνονται ἀπὸ τὶς εἰδήσεις στὰ μέσα ἐνημερώσεως, δημιουργοῦν μιὰ ἀτμόσφαιρα καταθλιπτική.
Ἂς μὴ χάνουμε ὅμως τὸ θάρρος καὶ τὴν ἐλπίδα μας. Ἂς μὴν περιορίζουμε τὸν ὁρίζοντα τῶν προσδοκιῶν μας στὰ ἐφήμερα καὶ παροδικὰ γεγονότα. Ἡ Ἁγία Γραφὴ μᾶς ἀποκαλύπτει μιὰ ἄλλη πραγματικότητα. Ἀνοίγει παράθυρο στὴν αἰωνιότητα καὶ μᾶς μεταδίδει τὴ φωνὴ τοῦ Θεοῦ. Ἂς τὴν μελετοῦμε λοιπὸν καθημερινὰ μὲ προσοχὴ καὶ προσευχὴ καὶ ὁ Θεὸς τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς παρακλήσεως θὰ χαρίζει στὴν ψυχή μας πλούσια χάρη, δύναμη, ὑπομονὴ κι ἐλπίδα!
