Σήμερα 13/7 εορτάζουν:
- Σύναξη του Αρχαγγέλου Γαβριήλ
- Όσιος Στέφανος ο Σαββαΐτης
- Οσία Σάρρα
- Αγία Γολινδούχ η Περσίδα που μετονομάστηκε Μαρία
- Άγιοι Ηλιόφωτοι
- Άγιος Ονησίφορος
- Όσιος Νικόδημος της Τισμάνα
Ἡ Σύναξις τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ
Νά, σὺν τοῖς ἄλλοις, πὼς ἡ Ἐκκλησία ὑμνεῖ τὸν ἀρχάγγελο Γαβριὴλ σ᾿ αὐτὴ τὴν γιορτή του: «Θρόνῳ παριστάμενος τῆς τρισηλίου Θεότητας καὶ πλουσίως λαμπόμενος, ταῖς θείαις λαμπρότησι, ταῖς ἐκπεμπομέναις, ἀπαύστως ἐκεῖθεν, τοὺς ἐπὶ γῆς χαρμονικῶς,χοροστατοῦντας καὶ εὐφημοῦντας σε, παθῶν ἀχλύος λύτρωσαι, καὶ φωτισμῷ καταλάμπρυνον, Γαβριὴλ Ἀρχιστράτηγε, πρεσβευτᾶ τῶν ψυχῶν ἡμῶν. Τῶν ἀσωμάτων λειτουργῶν ὡς πρωτεύων, τὸ πρὸ αἰώνων ὁρισθὲν ὄντως μέγα, σὺ Γαβριὴλ πεπίστευσαι μυστήριον, τόκον τὸν ἀπόῤῥητον, τῆς ἁγίας Παρθένου, Χαῖρε, προσφωνῶν αὐτῇ, ἡ Κεχαριτωμένη. Χρεωστικῶς σε ὅθεν οἱ πιστοί, ἐν εὐφροσύνῃ ἀεὶ μακαρίζαμεν».
Ὁ Ὅσιος Στέφανος ὁ Σαββαΐτης
Ἀνεψιὸς τοῦ Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ ὁ Στέφανος, γεννήθηκε στὴ Δαμασκὸ τὸ 725 μ.Χ. Τὸν πατέρα του ἔλεγαν Θεόδωρο Μανσοὺρ καὶ ἦταν ἀδελφὸς τοῦ Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ. Σὲ ἡλικία δέκα ἐτῶν, ὁ Στέφανος εἰσήχθη ἀπὸ τὸ θεῖο του στὴ Λαύρα τοῦ Ἁγίου Σάββα, ὅπου γιὰ 15 χρόνια ἐκπαιδεύτηκε πολὺ καλὰ στὴ μοναχικὴ ζωή. Μετὰ τὸθάνατο τοῦ θείου του, ἀποσύρθηκε στὴν ἔρημο καὶ ἐντρυφοῦσε ἀκόμα περισσότερο στὴ μελέτη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖ ἀσχολήθηκε καὶ μὲ τὴν ποίηση, στὴν ὁποία διακρίθηκε καὶ ἀναδείχθηκε ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγαλύτερους ποιητὲς τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὁ Στέφανος, ὅ,τι δημιουργοῦσε μὲ τὸ τάλαντο ποὺ τοῦ ἔδωσε ὁ Θεός, τὸ ἀφιέρωνε στὴ δόξα τοῦ Θεοῦ καὶ ὄχι στὸ θαυμασμὸ τῶν ἀνθρώπων. Διότι τὸν ἐνέπνεαν τὰ λόγια της Ἁγίας Γραφῆς, ποὺ λένε: «Πᾶν ὅ,τι ἂν ποιῆτε ἐν λόγῳ ἢ ἐν ἔργῳ, πάντα ἐν ὀνόματι Κυρίου Ἰησοῦ, εὐχαριστοῦντες τῷ Θεῷ καὶ πατρὶ δι᾿ αὐτοῦ». Δηλαδή, κάθε τί ποὺ κάνετε μὲ λόγο ἢ μὲ ἔργο, ὅλα νὰ τὰ πράττετε γιὰ νὰ ἀρέσετε στὸν Κύριο Ἰησοῦ καὶ γιὰ τὴν δόξα Του, εὐχαριστοῦντες μέσῳ Αὐτοῦ τὸ Θεὸ καὶ Πατέρα, ποὺ τόσο πολύ μας ἀγάπησε. Ὁ Στέφανος, ἀφοῦ κόσμησε τὴν Ἐκκλησία μὲ τὰ ποιήματά του, πέθανε εἰρηνικὰ τὸ 807 μ.Χ.
Ἡ Ὁσία Σάρρα
Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.
Ἡ Ἁγία Γολινδούχ ἡ Περσίδα ποὺ μετονομάστηκε Μαρία
Ἡ Ἁγία αὐτὴ ἦταν ἀπὸ τὴν Περσία στὰ χρόνια τοῦ βασιλιᾶ τῶν Περσῶν Χοσρόη καὶ τῶν Ρωμαίων Μαυρικίου (582-602). Εἰδωλολάτρισσα στὴ ἀρχή, μετὰ ἀπὸ κάποια ὀπτασία ποὺ εἶδε, μεταστράφηκε στὸν χριστιανισμὸ καὶ ὅταν βαπτίστηκε πῆρε τὸ ὄνομα Μαρία. Ὁ ἄνδρας της, τὴν κατήγγειλε στὸν Χοσρόη, ποὺ τὴν ἐξόρισε σὲ κάποιο φρούριο, τῆς Λήθης ὀνομαζόμενο, ὅπου ἔμεινε κλεισμένη γιὰ 18 ὁλόκληρα χρόνια. Ἔπειτα, ἐπειδὴ ἀρνήθηκε νὰ ἀλλαξοπιστήσει, ὑπέστη πολλὰ καὶ διάφορα μαρτύρια. Ὅταν ἀπαλλάχτηκε ἀπ᾿ αὐτά, ἐπισκέφθηκε τὴν Ἱερουσαλήμ, ὅπου μόνασε σὲ κάποιο μοναστήρι. Μὲ ὑπόδειξη τοῦ Πατριάρχη Ἱεροσολύμων, ξεκίνησε γιὰ τὴν Κωνσταντινούπολη, προκειμένου νὰ εὐχηθεῖ ὑπὲρ τῶν βασιλέων. Πέθανε ὅμως στὸ δρόμο μεταξὺ τοῦ Νιτζιβίου καὶ τῆς Δαρᾶς μέσα στὸν εὐκτήριο οἶκο τοῦ ἁγίου Σεργίου, ἐνῷ προσευχόταν. Στὸν Πατμιακὸ Κώδικα 266 λέγεται, ὅτι τὸ μαρτύριό της συνέγραψε ὁ Εὐστράτιος, πρεσβύτερος τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας, ὁ ὁποῖος ἔγραψε καὶ τὸν βίο τοῦ ἁγίου Εὐτυχίου.
Οἱ Ὅσιοι Ἡλιόφωτοι (κατ᾿ ἄλλους Ἡλιόφωτος ἢ Ἀλιφῶτες)
Ἅγιοι ἢ Ἅγιος της Κυπριακῆς Ἐκκλησίας, ποὺ συγκαταλέγεται ἢ συγκαταλέγονται μεταξὺ τῶν 300 Ἀλαμανῶν λεγομένων. Βλέπε καὶ Α.Χ.Ε.Χ. Ἄλλη ἁγιολογικὴ πηγὴ ἀναφέρει ἐδῶ τοὺς ἑξῆς ἁγίους: Ἠλιόφωτος, Ἀμμώνιος, Αὐξουθένιος, Εὐτύχιος, Εὐφημιανὸς καὶ Χουλελαΐος).
Αὐτὴν τὴν μέρα Κυριακή (ποὺ τυχαίνει ἀπὸ τῆς 13ης ἕως 19ης Ἰουλίου) τῶν Ἁγίων Πατέρων
Τελεῖται ἡ μνήμη τῶν Ἁγίων Ἑπτὰ Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ τῶν Θεοφόρων Πατέρων, ποὺ πῆραν μέρος σ᾿ αὐτές. Δηλαδή: α) τῶν 318 τῆς Α´ Συνόδου, ποὺ ἔγινε στὴ Νίκαια κατὰ τῶν Ἀρειανῶν τὸ ἔτος 325, 6) τῶν 150 τῆς Β´ Συνόδου, ποὺ ἔγινε στὴν Κωνσταντινούπολη κατὰ τῶν Πνευματομάχων τὸ ἔτος 381, γ) τῶν 200 τῆς Γ´ Συνόδου,ποὺ ἔγινε στὴν Ἔφεσο κατὰ τοῦ Νεστορίου τὸ ἔτος 431, δ) τῶν 630 τῆς Δ´ Συνόδου, ποὺἔγινε στὴ Χαλκηδόνα κατὰ τῶν Μονοφυσιτῶν τὸ ἔτος 451, ἔ) τῶν 165 τῆς Ε´ Συνόδου κατὰ τοῦ Ὠριγένη καὶ τῶν ὀπαδῶν του, τὸ ἔτος 553, στ) τῶν 170 τῆς ΣΤ´ Συνόδου, ποὺ ἔγινε στὴν Κωνσταντινούπολη κατὰ τῶν Μονοθελητῶν τὸ ἔτος 680 καὶ ζ) τῶν 367 τῆς Ζ´ Συνόδου, ποὺ ἔγινε στὴ Νίκαια κατὰ τῶν εἰκονομάχων τὸ ἔτος 781. (Ἄλλες πηγὲς ἀναφέρουν, ὅτι ἡ μνήμη εἶναι βασικῶς τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Δ´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καὶ σὲ κάποια φάση γιορτάστηκαν καὶ τῶν ἄλλων Συνόδων).
