Τὸ βασίλειο τοῦ Ἀχαὰβ τὸ ἔχει βρεῖ μεγάλη καὶ καταστροφικὴ ἀνομβρία. Ὁ πύρινος προφήτης Ἠλίας μὲ ὁδηγία τοῦ Θεοῦ κατευθύνεται στὰ Σαρεπτὰ τῆς Σιδωνίας. «Ἀνάστηθι καὶ πορεύου» (Γ΄ Βασ. ιζ΄ [17] 9), λέει ὁ Κύριος στὸν Προφήτη Του. Ἔδωσα ἐντολὴ σὲ μιὰ χήρα γυναίκα νὰ σὲ φροντίσει.
Ξεκινᾶ λοιπὸν ὁ Προφήτης καὶ φθάνει πρόσφυγας στὴν εἰδωλολατρικὴ αὐτὴ πόλη. Καθὼς βρίσκεται μπροστὰ στὴν πύλη τῆς πόλεως, βλέπει μιὰ χήρα γυναίκα νὰ μαζεύει ἀπὸ τὸν δρόμο ξύλα γιὰ νὰ τὰ χρησιμοποιήσει γιὰ προσάναμμα. Τρέχει κοντά της καὶ τὴν παρακαλεῖ λέγοντας: «Φέρε μου λίγο νερὸ σ’ ἕνα δοχεῖο γιὰ νὰ πιῶ». Κι ἐνῶ ἀδιαμαρτύρητα πηγαίνει ἐκείνη νὰ τοῦ φέρει τὸ δοχεῖο μὲ τὸ νερὸ παρὰ τὴ μεγάλη ἔλλειψη, ὁ Προφήτης ζητεῖ καὶ φαγητό.
Ἀναγκάζεται δικαιολογημένα ἐκείνη νὰ ἀπολογηθεῖ: «Ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, σὲ διαβεβαιώνω, δὲν ἔχω καθόλου ψωμί. Μιὰ χούφτα ἀλεύρι ἔμεινε στὸ σταμνὶ καὶ ἐλάχιστο λάδι στὸ δοχεῖο νὰ τὸ ζυμώσω, νὰ τὸ ψήσω, νὰ φᾶνε τὰ παιδιά μου κι ἐγὼ καὶ κατόπιν, ἀφοῦ τίποτε ἄλλο δὲν θὰ μᾶς ἔχει ἀπομείνει, νὰ πεθάνουμε ἀπὸ τὴν πείνα». «Θάρσει» (στίχ. 14), τῆς φωνάζει ὁ Προφήτης. «Ἔχε θάρρος! Μὴ φοβᾶσαι! Πήγαινε καὶ κάνε ὅπως εἶπες. Ὅμως τὸ ψωμὶ ποὺ θὰ ψήσεις θὰ τὸ προσφέρεις πρῶτα σὲ μένα νὰ χορτάσω. Κι ὅ,τι ἀπομείνει, θὰ βολευθεῖτε ἐσὺ καὶ τὰ παιδιά σου». Αὐτὴ τὴν ἐντολὴ τῆς ἔδωσε ὁ Προφήτης δοκιμάζοντας ἐκ νέου τὴν πίστη της.
«Συγχρόνως ὅμως νὰ ξέρεις», τῆς εἶπε, «ὅτι ὁ παντοδύναμος Θεὸς πρόσταξε καὶ τὸ ἀλεύρι ποὺ βρίσκεται στὸ σταμνί, ὅπως καὶ τὸ λάδι ποὺ εἶναι στὸ δοχεῖο, νὰ μὴ λιγοστέψει»· «οὐκ ἐλαττονήσει» (στίχ. 16), δὲν θὰ ἐξαντληθεῖ, μέχρι τὴν ἡμέρα ποὺ ὁ Θεὸς θὰ στείλει καὶ πάλι στὴ διψασμένη γῆ τὴν ποτιστικὴ βροχή.
Πῆγε λοιπὸν ἡ φιλότιμη καὶ πιστὴ ἐκείνη γυναίκα καὶ ἔκανε ὅπως τὴν διέταξε ὁ Προφήτης. Κι ἀπὸ τὴ θαυματουργικὴ ἐκείνη τροφὴ ἔφαγαν καὶ χόρτασαν ψωμάκι κι ὁ Προφήτης καὶ ἐκείνη καὶ τὰ παιδιά της. Κι ὅλα ἔγιναν «κατὰ τὸ ρῆμα Κυρίου». Ἕνα μεγάλο θαῦμα λαμβάνει χώρα στὸ φτωχικὸ τῆς χήρας, ἕνα θαῦμα ἐκπληκτικό, ποὺ ἀνταμείβει τὴν πίστη καὶ τὴν ὑπακοή της στὴν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ! Οὔτε τὸ ἀλεύρι ἐξαντλήθηκε οὔτε τὸ λαδάκι τους λιγόστευσε καθ᾿ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς ἀνομβρίας.
Ἀναδεικνύεται ἔτσι ἡ ἄγνωστη ἐκείνη γυναίκα σὲ ζωντανὸ παράδειγμα ἐμπιστοσύνης στὶς ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ, ὑπακοῆς στὸ θέλημά Του, φιλοξενίας καὶ ἀδιάκριτης ἀγάπης πρὸς τὸν συνάνθρωπο.
Πόσους λόγους δὲν εἶχε ἐκείνη ἡ γυναίκα νὰ ἀποπέμψει δικαιολογημένα τὸν Προφήτη καὶ νὰ ἀρνηθεῖ τὴ φιλοξενία! Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος ἐκθειάζοντας τὸ μεγαλεῖο τῆς χήρας τῶν Σαρεπτῶν, ἀναφέρει πολλοὺς τέτοιους. Καταρχὰς ἦταν ἀλλόφυλη καὶ εἰδωλολάτρις. Ἔμενε στὴν πονηρότατη περιοχὴ τῆς Σιδωνίας. Ἦταν γυναίκα ἀδύναμη. Ἦταν καὶ χήρα. Εἶχε νὰ θρέψει ὀρφανά. Εἶχε ἐλάχιστα τρόφιμα καὶ μετὰ τοὺς περίμενε ὅλους βέβαιος θάνατος. Κι ἐκεῖνος, ὁ Προφήτης, οὔτε συγγενὴς ἦταν οὔτε γνωστός τους, ἀλλὰ ξένος καὶ ἀλλόθρησκος. Κι ὅμως, τίποτε ἀπὸ αὐτὰ δὲν τὴν ἀπέτρεψε ἀπὸ τὸ νὰ τὸν φιλοξενήσει, ἐνῶ συγχρόνως ἦταν ἔτοιμη νὰ πεθάνει αὐτὴ καὶ τὰ παιδιά της γιὰ χάρη του.
Καὶ συμπληρώνει τὸ ἐγκώμιό του ὁ ἱερὸς Πατὴρ χαρακτηρίζοντας τὴ χήρα τῶν Σαρεπτῶν «φιλοξενεστέραν τοῦ Ἀβραάμ»! Διότι ἐκεῖνος μὲν ἦταν εὔπορος καὶ φιλοξένησε ἀγγέλους, αὐτὴ δὲ ἦταν πάμπτωχη καὶ περιμένοντας τὸν θάνατο ἐξαιτίας τῆς πείνας, φιλοξένησε τὸν Προφήτη!
Ἡ ἐπίσκεψη τοῦ Προφήτη ἔγινε ἡ ἀφορμὴ γιὰ νὰ ἀναδειχθεῖ τὸ ὑπέροχο παράδειγμα ἀγάπης καὶ φιλοξενίας αὐτῆς τῆς ἄγνωστης χήρας τῶν Σαρεπτῶν. Παράδειγμα ποὺ ἐμπνέει ἀνὰ τοὺς αἰῶνες μέχρι καὶ σήμερα.
Μήπως καὶ σήμερα δὲν προσφέρονται σὲ ὅλους μας παρόμοιες εὐκαιρίες ἀγάπης καὶ φιλοξενίας; Πόσοι συμπατριῶτες μας δὲν ἔχουν ἀνάγκη ἀπὸ ἕνα πιάτο φαγητό; ἢ λίγα ροῦχα ἢ χρήματα γιὰ νὰ ἀγοράσουν τὰ φάρμακά τους καὶ νὰ καλύψουν τὶς βασικές τους ἀνάγκες; Πόσοι ἄγνωστοι γύρω μας δὲν καταλήγουν στὶς αὐλὲς τῶν σπιτιῶν μας ζητώντας τὰ ἀναγκαῖα γιὰ τὴν ἐπιβίωσή τους, τοὺς ὁποίους καλούμαστε μὲ διάκριση καὶ ἀγάπη νὰ διακονήσουμε;
Καὶ δόξα τῷ Θεῷ δὲν εἶναι λίγοι ἐκεῖνοι οἱ συνάνθρωποί μας ποὺ μιμούμενοι τὸ παράδειγμα τῆς χήρας στεροῦνται τὰ λιγοστὰ ἀγαθά τους! Μοιράζονται τὸ πιάτο τους! Προσφέρουν ἀγόγγυστα τὰ ὑπάρχοντά τους καὶ τὴ φτωχική τους σύνταξη μὲ πνεῦμα θυσίας γιὰ τὴν ἀγάπη τῶν ἀδελφῶν μας ποὺ βρίσκονται σὲ δυσκολία. Καὶ δὲν εἶναι λίγες οἱ φορὲς ποὺ ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ πολλαπλασιάζει μὲ θαυμαστοὺς τρόπους τὰ ἀγαθὰ αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων ποὺ τὰ στερήθηκαν γιὰ φιλανθρωπίες. Δὲν εἶναι λίγες οἱ φορὲς ποὺ τὸ πορτοφόλι δὲν ἀδειάζει, τὸ φαγητὸ στὴν κατσαρόλα δὲν λιγοστεύει, καὶ οἱ καρδιὲς γεμάτες ἀπὸ ἱκανοποίηση καὶ χαρὰ δοξάζουν τὸν δωρεοδότη Κύριο. Διότι ὅταν ὁ Θεὸς στείλει τὴν εὐλογία Του στὴ ζωή μας, τότε ἡ εὐλογία αὐτὴ ξεπερνᾶ κάθε ἀνθρώπινη προσδοκία.
Πολλὲς καὶ αὐξανόμενες εἶναι οἱ εὐκαιρίες θυσίας, προσφορᾶς καὶ ἀγάπης ποὺ ὁ Θεὸς φέρνει καθημερινὰ στὴ ζωή μας. Ἂς τὶς ἀξιοποιοῦμε γιὰ τὴν ἀγάπη τῶν ἀδελφῶν μας, γιὰ νὰ βροῦμε μαζὶ μὲ τὴ χήρα τῶν Σαρεπτῶν καὶ ἐδῶ στὴ γῆ ἀλλὰ καὶ στοὺς οὐρανοὺς πλούσια τὴν ἀνταπόδοση τῆς εὐλογίας τοῦ Θεοῦ.
Περιοδικό “Ὁ Σωτήρ”, τ. 2161 (Σεπτέμβριος 2017)
