«Τὸ φετινὸ Νομπὲλ Χημείας πῆραν ἀπὸ κοινοῦ ὁ Jacques Dubochet (Ίάκωβος Ντυμποσέ) μαζὶ μὲ τὸν Joachim Frank (Ἰωακεὶμ Φράνκ) καὶ τὸν Richard Henderson (Ριχάρδο Χέντερσον) γιὰ τὴ συνεισφορά τους στὴν ἀνάπτυξη κρυοηλεκτρονικῆς μικροσκοπίας γιὰ τὸν προσδιορισμὸ δομῆς ὑψηλῆς ἀνάλυσης βιομορίων (…). Ὁ πρῶτος ἐξ αὐτῶν εἶναι Ἑλβετὸς βιοφυσικός, διαπρεπὴς ἐρευνητὴς καὶ ὁμότιμος καθηγητὴς Βιοφυσικῆς στὸ Πανεπιστήμιο τῆς Λωζάννης στὴν Ἑλβετία.
Περισσότερη ὅμως αἴσθηση ἔκανε ἡ ἁπλότητα μὲ τὴν ὁποία συνέχισε νὰ ζεῖ ἀμέσως μετὰ τὴν εἴδηση τῆς βράβευσής του. Μολονότι τὸ βραβεῖο ἀποτελεῖ κορυφαία διάκριση καὶ ἰσοδυναμεῖ μὲ ὕψιστη ἀναγνώριση καὶ φήμη, τὴν ἑπομένη τῆς ἀνακοίνωσης πρωί-πρωὶ ὁ Jacques Dubochet βρισκόταν σὲ πανεπιστημιακὴ αἴθουσα, περιμένοντας τοὺς φοιτητὲς γιὰ μιὰ διάλεξη στὸ Πανεπιστήμιο τῆς Λωζάννης. Χαλαρὸς καὶ χαμογελαστός (…) περίμενε νὰ προσέλθουν ὅλοι γιὰ νὰ ξεκινήσει.
Τὸ ἴδιο χαλαρός, χαρούμενος καὶ ταπεινὸς ἦταν καὶ ὅταν μετὰ τὴν ὁμιλία του μίλησε μὲ δημοσιογράφους. Μίλησε γιὰ τὴν καριέρα του, τὶς ἀνακαλύψεις καὶ τὰ συναισθήματά του στὸ Πανεπιστήμιο, τὸ ὁποῖο χαρακτήρισε “ἕνα θαυμάσιο μέρος”. Ἀναγνώρισε ἀκόμη τὴ συνεισφορὰ τῶν συναδέλφων του, ποὺ κατέστησαν ἐφικτὴ τὴ βράβευσή του: “Σὲ μιὰ στιγμὴ ὅπως αὐτή, τὸ συναίσθημα ποὺ ἐπικρατεῖ εἶναι ἡ μεγάλη εὐγνωμοσύνη”, ξεκαθάρισε. “Ἕνα ἐπιστημονικὸ βραβεῖο εἶναι ἕνα διφορούμενο πράγμα. Προωθεῖ ἕνα ἄτομο, ἐνῶ θὰ ἔπρεπε νὰ ἐπιβραβεύει μιὰ συλλογικὴ προσπάθεια. Σὲ ὅλο αὐτὸ δὲν ἤμουν μόνος μου”, συνέχισε. Κατονόμασε ἀκόμη διάφορους ἐρευνητές, ἀπὸ τὸ Πανεπιστήμιο τῆς Βέρνης ἕως τὸ Caltek (Κάλτεκ) στὴν Καλιφόρνια, στοὺς “ὤμους” τῶν ὁποίων στηρίχθηκαν οἱ ἀνακαλύψεις του. Συμπλήρωσε ἐπίσης ὅτι ἡ οἰκογένεια ἦταν τὸ ἴδιο σημαντικὴ γι᾿ αὐτόν (…)» («Pemptousia.gr» 12-10-2017).
Ἡ παραπάνω εἴδηση μὲ πλήρη τίτλο «Ἕνας Νομπελίστας διδάσκει ταπείνωση καὶ συναδελφοσύνη» ἦταν μιὰ εὐχάριστη «νότα» μέσα στὸν κυκεώνα τῶν δυσάρεστων εἰδήσεων ποὺ κατακλύζουν καθημερινὰ τὰ ΜΜΕ. Ὑποκλινόμαστε μὲ σεβασμὸ καὶ ἐκτίμηση στὸν κορυφαῖο ἐπιστήμονα γιὰ τὴ συμβολή του στὴν πρόοδο τῆς Βιοφυσικῆς, ἀλλὰ ἀκόμη περισσότερο γιὰ τὴν ἀνωτερότητα τοῦ ἤθους του, μὲ τὴν ὁποία γίνεται ἄφωνος δάσκαλος σὲ πολλὲς καλοπροαίρετες ψυχές. Τὸ παράδειγμα τοῦ καθηγητοῦ Dubochet πιστοποιεῖ ὅτι τὸ μεγαλεῖο μὲ τὸ ὁποῖο προίκισε ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπο, διασφαλίζεται μὲ τὴν ταπεινοφροσύνη, ὅπως τὴν προβάλλει τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ.
Περιοδικό “Ὁ Σωτήρ”
