Ἡ πιὸ ἁπλὴ ἀριθμητικὴ πράξη: ἕνα καὶ ἕνα κάνουν δύο.
Ἡ πιὸ ἀποτελεσματικὴ ἐνέργεια. Μὲ μία ἁπλὴ πρόσθεση ἔχουμε διπλασιασμὸ τοῦ ἀρχικοῦ ἀριθμοῦ. Τὸ ἕνα γίνεται δύο. Τὰ δέκα γίνονται εἴκοσι. Τὰ ἑκατὸ διακόσια. Οἱ λίγοι γίνονται πολλοὶ καὶ οἱ πολλοὶ περισσότεροι, ἂν ὁ καθένας μας προσθέσει ἄλλον ἕνα. Ναί! Μόνο ἕναν ὁ καθένας. Μόνο αὐτὸ τὸ λίγο ἂν κάνουμε ὅλοι, θὰ γίνουμε διπλάσιοι.
Αὐτὸ ἦταν τὸ σύνθημα ποὺ δονοῦσε τὶς καρδιὲς τῶν πρώτων Χριστιανῶν: «Εἷς πρὸς ἕνα εἰς Χριστόν». Ὁ καθένας νὰ φέρει ἕναν ἀκόμη στὸ Χριστό. Ὁ καθένας νὰ αἰσθανθεῖ τὸ χρέος νὰ ὁδηγήσει ἕναν ἀκόμη στὴν Πίστη, νὰ κάνει ἕναν ἐπιπλέον Χριστιανό.
Ἔτσι προχώρησε ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἡ Ἐκκλησία τῶν δώδεκα Ἀποστόλων. Μιὰ μικρὴ ὁμάδα ἦταν. Λίγοι ἁπλοὶ ψαράδες. Ποὺ ἁπλώθηκαν σ᾿ ὅλη τὴν Οἰκουμένη, καὶ γέμισαν ὅλο τὸν κόσμο. Κήρυτταν σὲ πλήθη καὶ ὁδήγησαν πολλοὺς στὴν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ. Ἀλλὰ καὶ οἱ ἁπλοὶ Χριστιανοὶ προσπαθοῦσαν στὴ δική τους πατρίδα, στὸ στενὸ συγγενικό τους περιβάλλον, στὸν τόπο τῆς ἐργασίας τους, νὰ καλέσουν καὶ ἄλλους στὴν Πίστη, ἔστω λίγους, ἔστω ἕναν ὁ καθένας.
Μπορεῖ οἱ πολλοὶ νὰ ἔχουν μεγαλύτερη ἀξία ἀπὸ τοὺς λίγους. Ἀλλὰ καὶ ὁ ἕνας ἔχει ἄπειρη ἀξία. Διότι εἶναι ἄνθρωπος, εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, μὲ ἀθάνατη ψυχή, ποὺ τὴν ἀξία της δὲν ἰσοφαρίζει ὅλος ὁ κόσμος. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ Χριστὸς δὲν ἀπευθυνόταν μόνο σὲ μεγάλα ἀκροατήρια, σὲ χιλιάδες ἀνθρώπους. Ἀνέπτυσσε σπουδαῖες διδασκαλίες καὶ στοὺς δώδεκα μαθητές Του. Μίλησε γιὰ πολλὴ ὥρα καὶ σὲ δύο μαθητὲς ποὺ πήγαιναν τὴν ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως στὴ μικρὴ κώμη Ἐμμαούς, ἔξω ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα. Μίλησε καὶ σ᾿ ἕνα μόνο ἄνθρωπο· ἀνέπτυξε σπουδαιότατες ἀλήθειες στὸ Νικόδημο, τὸν νυκτερινὸ μαθητή, καὶ ἄλλη φορὰ στὴ Σαμαρείτιδα. Τὴν ἀξία τοῦ ἑνὸς τὴν ὑπογράμμισε καὶ μὲ τὴν Παραβολὴ τοῦ ἀπολωλότος προβάτου, ὅπου παρουσίασε τὸν Ἑαυτό Του νὰ ἀφήνει τὰ ἐνενήντα ἐννέα πρόβατα γιὰ νὰ βρεῖ καὶ νὰ σώσει τὸ ἕνα, τὸ ἀπολωλός.
Ὁ ἅγιος ἀδελφόθεος Ἰάκωβος λέει ὅτι ἐκεῖνος ποὺ ἐπέστρεψε ἕναν ἁμαρτωλὸ ἀπὸ τὴν πλάνη στὴν ὁποία βάδιζε, «σώσει ψυχὴν ἐκ θανάτου», θὰ σώσει μιὰ ἀθάνατη καὶ πολύτιμη ψυχὴ ἀπὸ τὸν πνευματικὸ καὶ αἰώνιο θάνατο (ε´ 20).
Καὶ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος θέλοντας νὰ ὑπογραμμίσει τὴν ἀξία τῆς μιᾶς ψυχῆς, λέει: Καὶ ἂν δώσεις στοὺς φτωχοὺς μύρια χρήματα, «οὐδὲν τοιοῦτον ἐργάσῃ, οἷον ὁ μίαν ψυχὴν ἐπιστρέφων». Καὶ ἡ πιὸ μεγάλη ἐλεημοσύνη σὲ πολλοὺς φτωχοὺς δὲν συγκρίνεται μὲ τὴ σωτηρία μιᾶς ψυχῆς. Προτρέπει ὁ ἱερὸς Πατὴρ τὸν καθένα μας: Μή, ἐπειδὴ δὲν μπορεῖς νὰ σώσεις τὴν οἰκουμένη, περιφρονήσεις καὶ τοὺς λίγους. Καὶ ἂν δὲν μπορέσεις τοὺς ἑκατό, φρόντισε τοὺς δέκα. Καὶ ἂν δὲν μπορέσεις τοὺς δέκα, οὔτε τοὺς πέντε νὰ καταφρονήσεις. Καὶ ἂν πέντε δὲν μπορέσεις, τὸν ἕνα μὴν περιφρονήσεις. Καὶ ἂν τὸν ἕνα δὲν μπορέσεις, οὔτε τότε νὰ ἀθυμήσεις. Ὁ Θεὸς δὲν ὁρίζει τοὺς στεφάνους ἀνάλογα μὲ τὸ ἀποτέλεσμα τῶν κατορθουμένων, ἀλλὰ ἀνάλογα μὲ τὴ διάθεση τῶν κατορθούντων (βλ. PG 61, 29-30).
Προσπάθεια ἑπομένως. Προσπάθεια, ἔστω γιὰ τὸν ἕναν. Κανεὶς νὰ μὴ φθάσει στὸ Θεὸ μόνος του. Ὁ καθένας τουλάχιστον μ᾿ ἄλλον ἕνα.
Βλέπουμε γύρω μας νὰ καταρρέουν τὰ πάντα. Ἡ ἀμφισβήτηση τῆς Πίστεως ἢ καὶ ἡ ἐναντίον της ἀπροκάλυπτη πολεμική, ἡ εὐρεία καὶ ἀνεμπόδιστη διάδοση ἀθεϊστικῶν ἰδεῶν καὶ ἡ συντονισμένη προσπάθεια γιὰ μιὰ ἄθεη Παιδεία, ἡ γενικὴ ἐπικράτηση τοῦ κοσμικοῦ φρονήματος καὶ ἡ ἠθικὴ παραλυσία, ἡ διάλυση τῆς οἰκογένειας, ἡ ἐξώθηση τῶν νέων στὴν ἀνηθικότητα καὶ τὴ διαστροφή, ἔχουν ἀλλάξει τὰ τελευταῖα χρόνια τὴν εἰκόνα τῆς Πατρίδας μας.
Ἡ ἀνάγκη νὰ κρατήσουμε τὶς αἰωνόβιες Παραδόσεις μας καὶ τὴν πατροπαράδοτη Πίστη εἶναι προφανής. Οἱ ἀρνητικὲς ἐξωτερικὲς συνθῆκες ἂς μὴ μᾶς ἀπογοητεύουν. Μᾶλλον νὰ αὐξάνουν τὸν ζῆλο καὶ τὸν πόθο νὰ ὁμολογοῦμε τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ στὸ περιβάλλον μας καὶ νὰ καλοῦμε ὅσους μποροῦμε, νὰ ἐπιστρέφουν σ᾿ Ἐκεῖνον, ποὺ μόνος μπορεῖ νὰ μᾶς σώσει ἀπὸ κάθε κίνδυνο καὶ συμφορὰ καὶ νὰ ἱκανοποιήσει ὅλους τοὺς βαθεῖς καὶ ἀσίγαστους πόθους τῆς ψυχῆς μας. Νὰ μένουμε ἐμεῖς σταθεροὶ στὴν Πίστη. Καὶ νὰ καλοῦμε καὶ ἄλλους. Ὁ καθένας ἔστω ἕναν.
Τρόποι ὑπάρχουν πολλοί. Καὶ τὸ Περιοδικὸ ποὺ κρατᾶς στὰ χέρια σου ὁμολογεῖ ἐπὶ πολλὲς δεκαετίες τὴν Πίστη τοῦ Χριστοῦ, κηρύττει ἀνόθευτο τὸν λόγο Του, προβάλλει τὴν αἰώνια ἀλήθεια Του, ποὺ φωτίζει τὸν ἄνθρωπο, παρηγορεῖ τὴν ψυχή του, ἐνισχύει τὸν ἀγώνα τῆς ζωῆς του καὶ τὸν ὁδηγεῖ στὴ σωτηρία.
Νὰ τὸ μελετοῦμε μὲ προσοχὴ καὶ πνεῦμα μαθητείας ὁ καθένας. Καὶ νὰ προσπαθήσουμε νὰ τὸ προσφέρουμε τουλάχιστον σ᾿ ἕναν ἀκόμη συνάνθρωπό μας. Νὰ περάσει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ σ᾿ ἕνα ἀκόμη τουλάχιστον σπίτι, σὲ μιὰ ἐπιπλέον οἰκογένεια.
Μιὰ τέτοια ἁπλὴ προσπάθεια ἂν κάνουμε σ᾿ αὐτὴ τὴν κρίσιμη καὶ δύσκολη ἐποχή, τὸ ἀποτέλεσμα θὰ εἶναι θαυμαστό. Πολλοί, πάρα πολλοί, διπλάσιοι ἀπ᾿ ὅσοι τώρα εἴμαστε, θά μελετήσουν τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ στηριχθοῦν. Θὰ πάρουν θάρρος καὶ θὰ ὠφεληθοῦν. Ἀρκεῖ ὁ καθένας μας νὰ αἰσθανθεῖ τὴν εὐθύνη του γιὰ τὸν πλησίον. Ὁ καθένας ὄχι μόνο γιὰ τὸν ἑαυτό του. Ὁ καθένας σ᾿ ἄλλον ἕναν. 1+1.
