Ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 7 Ἰανουαρίου 2018 (Πράξ. ιθ΄ 1-8)
Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἐγένετο ἐν τῷ τὸν Ἀπολλὼ εἶναι ἐν Κορίνθῳ Παῦλον διελθόντα τὰ ἀνωτερικὰ μέρη ἐλθεῖν εἰς Ἔφεσον· καὶ εὑρὼν μαθητάς τινας εἶπε πρὸς αὐτούς· εἰ Πνεῦμα Ἅγιον ἐλάβετε πιστεύσαντες; οἱ δὲ εἶπον πρὸς αὐτόν· ἀλλ᾿ οὐδὲ εἰ Πνεῦμα Ἅγιόν ἐστιν ἠκούσαμεν. εἶπέ τε πρὸς αὐτούς· εἰς τί οὖν ἐβαπτίσθητε; οἱ δὲ εἶπον· εἰς τὸ Ἰωάννου βάπτισμα. εἶπε δὲ Παῦλος· Ἰωάννης μὲν ἐβάπτισε βάπτισμα μετανοίας, τῷ λαῷ λέγων εἰς τὸν ἐρχόμενον μετ᾿ αὐτὸν ἵνα πιστεύσωσι, τοῦτ᾿ ἔστιν εἰς τὸν Ἰησοῦν Χριστόν. ἀκούσαντες δὲ ἐβαπτίσθησαν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ. καὶ ἐπιθέντος αὐτοῖς τοῦ Παύλου τὰς χεῖρας ἦλθε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἐπ᾿ αὐτούς, ἐλάλουν τε γλώσσαις καὶ προεφήτευον. ἦσαν δὲ οἱ πάντες ἄνδρες ὡσεὶ δεκαδύο. Εἰσελθὼν δὲ εἰς τὴν συναγωγὴν ἐπαρρησιάζετο ἐπὶ μῆνας τρεῖς διαλεγόμενος καὶ πείθων τὰ περὶ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
«Ἰωάννης ἐβάπτισε βάπτισμα μετανοίας, τῷ λαῷ λέγων εἰς τὸν ἐρχόμενον μετ᾿ αὐτὸν ἵνα πιστεύσωσι»
Σήμερα τελοῦμε τὴ Σύναξη τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου. Τιμοῦμε τὸ πρόσωπο ποὺ διακόνησε στὴ Βάπτιση τοῦ Κυρίου. Στὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ἀκούσαμε ὅτι ὁ ἅγιος Ἰωάννης κήρυττε τὴ μετάνοια καὶ βάπτιζε ὅσους ἀποδέχονταν τὸ κήρυγμά του, λέγοντάς τους νὰ πιστέψουν σ᾿ Ἐκεῖνον ποὺ θὰ ἐρχόταν μετὰ τὸν ἴδιο, δηλαδὴ νὰ πιστέψουν στὸν Κύριο Ἰησοῦ. Τὸ βάπτισμα τοῦ Προδρόμου βοηθοῦσε μόνο στὴν καλλιέργεια πνεύματος μετανοίας, ἐνῶ τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν θὰ χάριζε ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας. Μὲ αὐτὴ τὴν ἀφορμὴ λοιπὸν ἂς δοῦμε σήμερα πῶς ἀνταποκρίθηκε ὁ Τίμιος Πρόδρομος στὴν ἀποστολή του καὶ τί μήνυμα δίνει αὐτὸ σ᾿ ἐμᾶς τοὺς πιστούς.
1. Ὑποδειγματικὴ διακονία
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ἔλαβε ἐντολὴ ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ ἑτοιμάσει τὸν Ἰσραὴλ γιὰ νὰ ὑποδεχθεῖ τὸν Μεσσία, καὶ αὐτὸ ἀκριβῶς ἔκανε. Τὸ κήρυγμά του εἶχε πολὺ μεγάλη ἐπιτυχία, ὅση κανενὸς ἄλλου Προφήτη. Μᾶς πληροφοροῦν οἱ ἱεροὶ Εὐαγγελιστὲς ὅτι «ἐξεπορεύετο πρὸς αὐτὸν πᾶσα ἡ Ἰουδαία χώρα». Ἔτρεχαν σ᾿ ἐκεῖνον ὅλοι οἱ Ἰουδαῖοι καὶ δέχονταν νὰ βαπτισθοῦν καὶ νὰ ἐξομολογηθοῦν δημοσίως τὶς ἁμαρτίες τους (Μάρκ. α´ 5).
Μάλιστα, ἡ προσωπικότητά του εἶχε τέτοια ἀκτινοβολία, ὥστε πολλοὶ ἀναρωτιοῦνταν: «Μήπως εἶναι αὐτὸς ὁ Μεσσίας, ὁ Χριστός;». Ὁ Τίμιος Πρόδρομος ὅμως δὲν ἐπηρεάστηκε ἀπὸ τὴν ἐπιτυχία τοῦ κηρύγματός του. Δὲν θέλησε νὰ κερδίσει κάτι γιὰ τὸν ἑαυτό του ἀπὸ τὴ διακονία του, νὰ ἀποκτήσει ὀπαδοὺς καὶ θαυμαστές. Ἐξακολούθησε νὰ κηρύττει μετάνοια, νὰ μιλᾶ μὲ φωτισμένη αὐστηρότητα, ὥστε νὰ ἑτοιμασθεῖ ὁ λαὸς γιὰ τὸν ἐρχομὸ τοῦ Μεσσία. Τὸ διεκήρυττε σταθερὰ καὶ ξεκάθαρα: Δὲν εἶμαι ἐγὼ ὁ Μεσσίας. Ἔρχεται σὲ λίγο. «Ἐγὼ δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ λύσω τὰ λουριὰ ἀπὸ τὰ ὑποδήματά Του» (βλ. Λουκ. γ´ 15-16). Καὶ ὅταν οἱ μαθητές του τοῦ παραπονέθηκαν ὅτι ὅλοι φεύγουν ἀπὸ ἐμᾶς καὶ ἀκολουθοῦν τὸν Ἰησοῦ, τοὺς εἶπε: Ὁ σκοπὸς τοῦ κηρύγματός μου ἦταν αὐτὸς ἀκριβῶς, νὰ συνδέσω τοὺς Ἰσραηλίτες μὲ τὸν Χριστό. Αὐτὸ συμβαίνει τώρα, καὶ γι᾿ αὐτὸ ἔχω τέλεια χαρὰ στὴν καρδιά μου (βλ. Ἰω. γ´ 26-29).
Ὁ Τίμιος Πρόδρομος ἦταν ἄνθρωπος ὁλοκληρωτικὰ ἀφοσιωμένος στὸ Θεὸ καὶ γι᾿ αὐτὸ ἐπετέλεσε τὴν ἀποστολή του μὲ τρόπο ὑποδειγματικό, τελείως θεάρεστο.
2. Πρόδρομοι τοῦ Χριστοῦ στοὺς ἀδελφούς μας
Τὸ πνεῦμα τῆς διακονίας τοῦ Τιμίου Προδρόμου ἀποτελεῖ πολύτιμο μάθημα γιὰ ὅσους διακονοῦν στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας. Ψάλτες, νεωκόροι, ἐπίτροποι, Ἱεροκήρυκες, Κατηχητές, ὅσοι ἀσκοῦν ὁποιοδήποτε διακόνημα, ὀφείλουν νὰ τὸ κάνουν γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ μόνο, πρὸς δόξαν Θεοῦ. Νὰ μὴ μολύνει τὴ διακονία τους κανένα ἐγωιστικὸ ἐλατήριο: ἐπιθυμία ὑλικοῦ κέρδους, διάθεση αὐτοπροβολῆς, ἀντιζηλία… Ἀλλὰ μόνη τους ἐπιδίωξη ἂς εἶναι νὰ ὠφελοῦνται οἱ ψυχές, νὰ βοηθοῦν τοὺς ἀδελφοὺς ποὺ διακονοῦν, ὥστε νὰ συνδέονται ὄχι μὲ αὐτοὺς ἀλλὰ μὲ τὸν Κύριο, τὸν μόνο Σωτήρα καὶ Λυτρωτὴ τοῦ κόσμου, τὸν Χορηγὸ κάθε ἀγαθοῦ. Σύνθημά τους νὰ εἶναι ὁ λόγος τοῦ Τιμίου Προδρόμου: «Ἐκεῖνον δεῖ αὐξάνειν, ἐμὲ δὲ ἐλαττοῦσθαι» (Ἰω. γ´ 30). Ὁ Χριστὸς πρέπει, κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, νὰ κερδίζει ἔδαφος στὶς ψυχές, ἐνῶ ὁ ἐργάτης τοῦ Εὐαγγελίου νὰ μπαίνει στὴν ἄκρη, νὰ μὴν ἐμποδίζει τοὺς ἀνθρώπους νὰ πλησιάζουν τὸν Χριστό.
Ἀλλὰ καὶ στὸν κάθε πιστὸ ἀφορᾶ τὸ πνεῦμα τοῦ ἁγίου Ἰωάννου, διότι ὁ κάθε πιστὸς μὲ τὸν λόγο του καὶ κυρίως μὲ τὴν ἐνάρετη ζωή του ὀφείλει νὰ εἶναι «ἐπιστολὴ Χριστοῦ» (Β´ Κορ. γ´ 3) στὸ περιβάλλον του, νὰ βοηθάει τοὺς συνανθρώπους του ποὺ δὲν ἔχουν σχέση μὲ τὴν Ἐκκλησία, νὰ γνωρίσουν τὸν Χριστό, νὰ ὁδηγεῖ τοὺς ἀνθρώπους στὸ Χριστό.
Βέβαια πάνω στὰ πράγματα, πάντοτε ὑπεισέρχεται ἡ φιλαυτία, ὁ ἐγωισμός, καὶ ζητάει μερίδιο. Γι᾿ αὐτὸ εἶναι ἀνάγκη νὰ ρωτοῦμε συχνὰ τὸν ἑαυτό μας: «Σὲ ποιὸν δουλεύω τώρα, στὸ Χριστὸ ἢ στὸ ἐγώ μου;»· κυρίως ὅμως νὰ καλλιεργοῦμε συνειδητὴ πνευματικὴ ζωή, νὰ ἔχουμε ζωντανὴ σχέση μὲ τὸν Κύριο.
***
Σήμερα τιμοῦμε τὸν ἅγιο Ἰωάννη, τὸν ἰσάγγελο ἀσκητή, τὸν Προφήτη καὶ ἀνώτερο ἀπὸ Προφήτη, τὸν αὐθεντικὸ κήρυκα τῆς μετανοίας, τὸν μόνο Βαπτιστή, τὸν Πρόδρομο τῆς Χάριτος. Μὲ τὶς πολὺ μικρὲς δυνάμεις μας, ἂς ἀκολουθήσουμε τὸ ὑπέροχο παράδειγμά του ἐπικαλούμενοι καὶ τὶς ἰσχυρὲς πρεσβεῖες του, ὥστε ὁ Κύριος νὰ μᾶς χαρίσει εἰλικρινὴ μετάνοια καὶ διακονία μὲ προδρομικὴ γνησιότητα. Αὐτὴ ἡ καθαρότητα τῆς διακονίας θὰ μᾶς γεμίζει μὲ τὴ χαρὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ θὰ μᾶς καταστήσει μὲ τὴ Χάρι τοῦ Θεοῦ ἀξίους τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν.
