Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 14 Ἰανουαρίου 2018, μετά τά Φῶτα (Ἐφεσ. δ΄ 7-13)
Ἀδελφοί, ἑνὶ ἑκάστῳ ἡμῶν ἐδόθη ἡ χάρις κατὰ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ. διὸ λέγει· ἀναβὰς εἰς ὕψος ᾐχμαλώτευσεν αἰχμαλωσίαν καὶ ἔδωκε δόματα τοῖς ἀνθρώποις. τὸ δὲ ἀνέβη τί ἐστιν εἰ μὴ ὅτι καὶ κατέβη πρῶτον εἰς τὰ κατώτερα μέρη τῆς γῆς; ὁ καταβὰς αὐτός ἐστι καὶ ὁ ἀναβὰς ὑπεράνω πάντων τῶν οὐρανῶν, ἵνα πληρώσῃ τὰ πάντα. καὶ αὐτὸς ἔδωκε τοὺς μὲν ἀποστόλους, τοὺς δὲ προφήτας, τοὺς δὲ εὐαγγελιστάς, τοὺς δὲ ποιμένας καὶ διδασκάλους, πρὸς τὸν καταρτισμὸν τῶν ἁγίων εἰς ἔργον διακονίας, εἰς οἰκοδομὴν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, μέχρι καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, εἰς ἄνδρα τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ.
«Ἑνὶ ἑκάστῳ ἡμῶν ἐδόθη ἡ χάρις κατὰ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ»
Στὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα, ἀπὸ τὴν πρὸς Ἐφεσίους Ἐπιστολή, ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς διδάσκει σπουδαῖες ἀλήθειες σχετικὰ μὲ τὰ χαρίσματά μας μέσα στὴν Ἐκκλησία. Στὸ στίχο ποὺ προτάξαμε, μᾶς διαβεβαιώνει: «Ἑνὶ ἑκάστῳ ἡμῶν ἐδόθη ἡ χάρις». Σὲ καθέναν ἀπὸ μᾶς δόθηκε «ἡ χάρις»· «ἡ χάρις» ἐδῶ ἔχει εἰδικὴ ἔννοια: σημαίνει «τὰ χαρίσματα». Παρακάτω ἀναφέρει μερικὰ μεγάλα: τοῦ Ἀποστόλου, τοῦ Προφήτη… Ὑπάρχουν ὅμως καὶ πολλὰ ἄλλα… Ὅλοι ἔχουμε χαρίσματα, γράφει ὁ ἅγιος Ἀπόστολος. Μᾶς τὰ ἔδωσε ὁ Χριστὸς «κατὰ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς» Αὐτοῦ, ὅπως Ἐκεῖνος ἔκρινε. Ἂς μελετήσουμε λοιπὸν σήμερα βαθύτερα τὸ νόημα αὐτοῦ τοῦ χωρίου καὶ ἂς δοῦμε τί σημασία ἔχει αὐτὸ γιὰ τὴ ζωή μας.
1. Δῶρα τῆς πάνσοφης ἀγάπης Του
Κατ᾿ ἀρχάς, οἱ λέξεις «χάρις» καὶ «δωρεὰ» μᾶς βοηθοῦν νὰ συνειδητοποιήσουμε τὸ ἑξῆς: ὅτι ὅλα τὰ χαρίσματα εἶναι… χαρίσματα, εἶναι δηλαδὴ δῶρα τοῦ Χριστοῦ! Δὲν τὰ κέρδισε κανεὶς μὲ ἀγώνα, μὲ τὸ σπαθί του, ὅπως λέμε. Εὐδόκησε ὁ Θεὸς νὰ μᾶς τὰ χαρίσει. Μᾶς χαρίστηκαν «κατὰ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ». Ἐξαιτίας τῶν ἁμαρτιῶν μας δὲν ἀξίζαμε δῶρα ἀλλὰ τιμωρίες. Ἤμασταν αἰχμάλωτοι τοῦ διαβόλου καὶ καταδικασμένοι σὲ αἰώνια ἀπώλεια. Ὁ Χριστὸς ὅμως μὲ τὸ ἀπολυτρωτικό Του ἔργο μᾶς ἀπελευθέρωσε καὶ χάρισε σὲ ὅλους μας τὸ ἀνεκτίμητο δῶρο τῆς σωτηρίας καὶ στὸν καθένα μας ἰδιαίτερα χαρίσματα, τὰ ὁποῖα λαμβάνουμε κατὰ τὸ ἅγιο Χρίσμα, πέρα ἀπὸ τὰ φυσικὰ χαρίσματα, ποὺ ἔχουμε ἐκ γενετῆς. Εἶναι λοιπὸν δῶρα τοῦ Χριστοῦ τὰ χαρίσματά μας.
Βέβαια τὰ χαρίσματά μας μᾶς ἔχουν δοθεῖ μὲ μέτρο: Ἄλλος ἔχει πολλὰ χαρίσματα, ἄλλος ἔχει λίγα. Ἄλλοι ἔχουν τὸ ἴδιο χάρισμα ἀλλὰ διαφορετικὴ ἐπίδοση. Μᾶς ἔχουν δοθεῖ «κατὰ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ», τὸ ὁποῖο σημαίνει ὅτι ὁ Χριστὸς μοίρασε τὰ χαρίσματα ὄχι τυχαῖα ἀλλὰ μὲ πάνσοφη ἀγάπη, μὲ πολλὴ διάκριση. Διότι τὰ χαρίσματα εἶναι μὲν δῶρα καὶ εὐλογίες, ἀλλὰ συνεπάγονται εὐθύνη. Μᾶς τὰ ἔχει δώσει ὁ Κύριος γιὰ νὰ τὰ καλλιεργήσουμε, καὶ θὰ μᾶς ζητήσει λόγο γι᾿ αὐτά. Μέτρησε τί ἀντέχει ὁ καθένας καὶ σὲ τί μπορεῖ νὰ ἀντεπεξέλθει.
2. Εὐγνωμοσύνη καὶ καρποφορία
Τὸ θεόπνευστο αὐτὸ χωρίο ἀνοίγει νέα προοπτικὴ στὴ ζωή μας καὶ εἰδικὰ στὸ πῶς νὰ ἀντιμετωπίζουμε τὰ χαρίσματα τὰ δικά μας καὶ τῶν ἀδελφῶν μας. Ὅποια χαρίσματα κι ἂν ἔχουμε, εἶναι δῶρα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, εἴπαμε. Τὰ ἔδωσαν στὴν ἁμαρτωλότητά μας ἐκεῖνα τὰ Χέρια ποὺ μᾶς δημιούργησαν, ἐκεῖνα τὰ Χέρια ποὺ τρυπήθηκαν ἀπὸ τὰ καρφιὰ τοῦ Σταυροῦ γιὰ χάρη μας.
Ἑπομένως ποιὸς Χριστιανὸς μπορεῖ νὰ ὑπερηφανευθεῖ γιὰ τὰ χαρίσματά του; Ποιὸς μπορεῖ νὰ ζηλέψει γιὰ τὰ χαρίσματα τῶν ἄλλων; Ἀφοῦ τὰ ἔδωσε Ἐκεῖνος ποὺ μᾶς ἀγαπᾶ περισσότερο ἀπὸ ὅ,τι ἐμεῖς τὸν ἑαυτό μας· τὰ μέτρησε Ἐκεῖνος ποὺ δὲν κάνει λάθη.
Εὐχαριστίες, μόνο εὐχαριστίες Τοῦ ὀφείλουμε γιὰ ὅ,τι καὶ ὅσο μᾶς ἔδωσε. Εὐχαριστίες καὶ γιὰ ὅ,τι δὲν ἔδωσε, διότι δὲν θὰ μπορούσαμε νὰ τὸ σηκώσουμε, ἐφόσον θὰ μᾶς ἔβλαπτε. Καὶ τὸ ὅτι δὲν μᾶς ἔδωσε ἄλλα, καὶ αὐτὸ δωρεὰ εἶναι καὶ αἰτία εὐχαριστίας πρὸς Ἐκεῖνον.
Καλούμαστε ὅμως τὴν εὐγνωμοσύνη μας νὰ τὴν δείχνουμε καὶ ἐμπράκτως: μὲ τὴν καλλιέργεια τῶν χαρισμάτων μας κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ σημαίνει νὰ ἀσκοῦμε τὰ χαρίσματά μας ὄχι μὲ ἐγωιστικὰ ἐλατήρια, ἀλλὰ γιὰ τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ καὶ πρὸς ὠφέλεια τοῦ πλησίον, «πρὸς τὸν καταρτισμὸν τῶν ἁγίων», ὅπως σημειώνει παρακάτω στὴν περικοπή μας ὁ ἅγιος Ἀπόστολος.
Τὰ χαρίσματά μας οὐσιαστικὰ εἶναι διαφορετικοὶ δρόμοι τῆς ἀγάπης Του. Εἶναι εὐλογίες ποὺ γιὰ νὰ τὶς χαροῦμε, καλούμαστε νὰ κοπιάζουμε ὥστε μὲ αὐτὲς νὰ βοηθοῦμε τοὺς ἀδελφούς μας νὰ ἑνώνονται μὲ τὸν Χριστό.
***
Πόσο ὄμορφη εἶναι ἡ ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ! Ἡ Ἐκκλησία εἶναι μία οἰκογένεια, ἕνα Σῶμα. Ὁ καθένας μας μέσα σ᾿ αὐτὴν διαφορετικός, μὲ τὸ δικό του χάρισμα. Τὰ χαρίσματά μας εἶναι δῶρα τοῦ Χριστοῦ γιὰ χάρη τῶν ἀδελφῶν μας. Καὶ τὰ χαρίσματα τῶν ἀδελφῶν μας εἶναι δῶρα τῆς ἴδιας ἀγάπης γιὰ τὴ δική μας ὠφέλεια. Αὐτὸ ποὺ ἀπομένει, εἶναι νὰ ὑποτάσσουμε τὸ ἐγώ μας στὴν ὑπακοὴ τοῦ Χριστοῦ καὶ στὴ διακονία τῶν ἀδελφῶν, γιὰ νὰ ξαναβροῦμε τὸν ἑαυτό μας ἀναγεννημένο καὶ ἐξαγιασμένο στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Θεοῦ μαζὶ μὲ τοὺς ἀδελφούς μας, στὴν ἀτελεύτητη μακαριότητα τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν!
