Στὰ μέσα τοῦ περασμένου Νοεμβρίου καταστρεπτικὲς πλημμύρες ἔπληξαν πόλεις τῆς Δυτικῆς Ἀττικῆς καὶ περισσότερο τὴ Μάνδρα, ὅπου θρηνήσαμε ἀρκετοὺς νεκρούς. Ἀλλὰ μέσα σ᾿ αὐτὴ τὴν ἀπίστευτη καταστροφὴ εἴχαμε καὶ ἐκδηλώσεις ἀληθινῆς αὐτοθυσίας ὅπως αὐτή:
«Ὁ 59χρονος ξυλουργὸς Ἀριστοτέλης Πέππας δὲν ἔμεινε μὲ σταυρωμένα χέρια, ὅταν ἦρθε ἀντιμέτωπος μὲ τὴ φυσικὴ καταστροφὴ ποὺ ἀπείλησε ζωὲς κατοίκων τῆς Μάνδρας. Ἔσωσε τρεῖς ἡλικιωμένες ἀπὸ τὴ θεομηνία (…).
Ξεκίνησε ἀπὸ τὸ σπίτι του γιὰ νὰ πάει στὴ δουλειά, γρήγορα ὅμως συνειδητοποίησε ὅτι ἡ ἡμέρα ἐκείνη ἦταν πολὺ διαφορετικὴ ἀπὸ τὶς ἄλλες: Σπίτια παραδομένα στὰ ὁρμητικὰ νερά, κάτοικοι σὲ ἀδιέξοδο μέσα στὶς λάσπες καὶ ὅλη ἡ περιοχὴ νὰ δίνει τὴν εἰκόνα τῆς καταστροφῆς.
Δὲν ἄργησε νὰ ἀκούσει φωνές, κραυγὲς ἀπελπισίας καὶ ἐκκλήσεις γιὰ βοήθεια. Ἀφότου περπάτησε λίγα μέτρα μακριὰ ἀπὸ τὸ σπίτι του, ὁ κ. Πέππας εἶδε τὴν πεθερά του νὰ παλεύει μὲ τὰ λασπόνερα, ἐνῶ τὸ σπίτι της ἀπειλοῦνταν φανερὰ ἀπὸ τὴ φονικὴ πλημμύρα. Ὁ 59χρονος κατάφερε νὰ διασώσει τὴν πεθερά του, σηκώνοντάς την ἀπὸ ἑνάμισι μέτρο νερὸ καὶ σκεπάζοντάς την στὴ συνέχεια μὲ κουβέρτα.
Ὁ ρόλος, ὡστόσο, ποὺ κλήθηκε νὰ παίξει ἀργότερα ἦταν ἀκόμη πιὸ ἀπαιτητικός, ἀφοῦ ἀνέσυρε ἡλικιωμένη γειτόνισσά του ἀπὸ τὸ νερό, τὴν ὁποία βρῆκε λιπόθυμη καὶ χωρὶς τὴ δύναμη νὰ φωνάξει γιὰ βοήθεια. Βρισκόταν στὸ νερό, σὲ ἄσχημη φυσικὴ καὶ ψυχολογικὴ κατάσταση, ἀργότερα ὅμως μεταφέρθηκε στὸ νοσοκομεῖο καὶ τελικὰ διασώθηκε.
Σὲ ἄλλη μιὰ δύσκολη στιγμὴ βρέθηκε ὁ κ. Πέππας, ὅταν γλίτωσε τρίτη ἡλικιωμένη ποὺ εἶχε παρασυρθεῖ ἀπὸ τὸ νερό. Ἔτρεμε ἀπὸ τὴν ἀγωνία της, ὅταν τὴν ἔβγαλε ἀπὸ τὶς λάσπες. Τὴν μετέφερε σὲ ἀσφαλὲς σημεῖο καὶ ἀργότερα διακομίσθηκε στὸ νοσοκομεῖο» («in.gr» 18-11-2017).
Ἐκεῖνο ὅμως ποὺ ἐντυπωσιάζει ἰδιαίτερα εἶναι ἡ σεμνότητα καὶ τὸ ταπεινὸ φρόνημα τοῦ ἡρωικοῦ ἐθελοντῆ διασώστη, ὅπως ἀποτυπώνεται στὴν εἴδηση: «Μὲ λιτὸ ἀλλὰ περιεκτικὸ λόγο ὁ ξυλουργὸς περιγράφει τὴν πράξη αὐτοθυσίας καὶ αὐταπάρνησης: “Ὁποιοσδήποτε στὴ θέση μου θὰ δροῦσε μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο”», δήλωσε σὲ δημοσιογράφο ποὺ βρέθηκε στὸν τόπο τῆς «βιβλικῆς» καταστροφῆς.
Ἂς δοξάσουμε τὸ ὄνομα τοῦ φιλανθρώπου Κυρίου μας, διότι στὶς χαλεπὲς ἡμέρες ποὺ ζοῦμε, ἐξακολουθεῖ νὰ ἀναδεικνύει ἀνθρώπους ποὺ ἐνεργοῦν μὲ μοναδικὸ κίνητρο τὴν ἀληθινὴ ἀγάπη καὶ εἶναι πρόθυμοι σὲ προσφορὰ πρὸς τὸν συνάνθρωπο μέχρι αὐτοθυσίας καὶ μάλιστα μὲ ταπεινὸ φρόνημα. Ἔτσι γίνονται φωτεινὰ παραδείγματα πρὸς μίμηση γιὰ ὅλους μας.
