ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ (13/2)

Εαγγέλιον: Τρίτης Τυροφάγου (Λουκ κβ΄ 39-42, 45-κγ΄ 1)

39 Κα ξελθν πορεύθη κατ τ θος ες τ ρος τν λαιν· κολούθησαν δ ατ κα ο μαθητα α­το. 40 γενόμενος δ π το τό­­που επεν ατος· προσ­εύ­χεσθε μ εσελθεν ες πειρασμόν. 41 κα ατς πεσπάσθη π᾿ ατν σε λίθου βολήν, κα θες τ γόνατα προ­ση­­ύ­χετο 42 λέγων· πάτερ, ε βούλει παρενεγκεν τοτο τ ποτήριον π᾿ μο· πλν μ τ θέλημά μου, λλ τ σν γινέσθω. 

45 κα ναστς π τς προσευχς, λθν πρς τος μαθητς ερεν ατος κοιμωμένους π τς λύπης, 46 κα επεν ατος· τί καθεύδετε; ναστάντες προσ­εύχεσθε, να μ εσέλθητε ες πειρασμόν. 47 τι δ ατο λαλον­τος δο χλος, κα λεγόμενος ούδας, ες τν δώδεκα, προ­γεν ατούς, κα γγισε τ ησο φιλσαι ατόν· τοτο γρ σημεον δε­­­δώκει ατος· ν ν φιλήσω, α­τός στιν. 48 δ ησος επεν ατ· ούδα, φιλήματι τν υἱὸν το νθρώπου παραδίδως; 49 δόντες δ ο περ ατν τ σόμενον επον ατ· Κύριε, ε πατάξομεν ν μα­χαίρ; 50 κα πάταξεν ες τις ξ ατν τν δολον το ρ­χιερέως κα φελεν α­το τ ος τ δεξιόν. 51 ποκριθες δ ησος επεν· ἐᾶτε ως τούτου· κα ψάμενος το τίου ατο άσατο ατόν. 52 επε δ ησος πρς τος παραγενομένους π᾿ ατν ρχιερες κα στρα­τηγος το ερο κα πρε­σβυτέρους· ς π λστν ξεληλύθατε μετ μαχαι­ρν κα ξύλων· 53 καθ᾿ μέραν ντος μου μεθ᾿ μν ν τ ερ οκ ξετείνατε τς χερας π᾿ ­­­μέ. λλ᾿ ατη στν μν ­ρα κα ξουσία το σκό­τους. 54 Συλλαβόντες δ ατν γαγον κα εσήγαγον ατν ες τν οκον το ρχι­ε­ρέως. δ Πέτρος κολού­θει μακρόθεν. 55 ψάντων δ πυρν ν μέσ τς αλς κα συγκαθισάντων ατν κάθητο Πέτρος ν μέσ ατν. 56 δοσα δ ατν παιδίσκη τις καθήμενον πρς τ φς κα τενίσασα ατ ε­πε· κα οτος σν ατ ν. 57 δ ρνήσατο λέγων· γύναι, οκ οδα ατόν. 58 κα μετ βραχ τερος δν ατν φη· κα σ ξ ατν ε. δ Πέτρος επεν· νθρωπε, οκ εμί. 59 κα διαστάσης σε ­­ρας μις λλος τις διισχυρίζετο λέγων· π᾿ ληθείας κα οτος μετ᾿ ατο ν· κα γρ Γαλιλαός στιν. 60 επε δ Πέτρος· νθρω­πε, οκ οδα λέγεις. κα πα­ραχρμα, τι λαλον­­τος ατο, φώ­νησεν λέ­κτωρ. 61 κα στραφες Κύριος νέβλεψε τ Πέτρ, κα πεμνήσθη Πέτρος το λό­γου το Κυρίου, ς επεν ατ τι πρν λέκτορα φω­νσαι παρνήσ με τρίς· 62 κα ξελθν ξω Πέτρος κλαυσε πικρς. 63 Κα ο νδρες ο συν­έχοντες τν ησον νέπαι­ζον ατ δέροντες, 64 κα περικαλύψαντες α­­­τν τυπτον ατο τ πρό­­­σ­ωπον κα πηρώτων ατν λέγοντες· προφήτευσον τίς στιν παίσας σε; 65 κα τερα πολλ βλασ­φημοντες λεγον ες α­τόν. 66 Κα ς γένετο μέρα, συνήχθη τ πρεσβυτέριον το λαο, ρχιερες κα γραμματες, κα νήγαγον ατν ες τ συνέδριον ­αυ­τν λέγοντες· ε σ ε  Χριστός, επ μν. 67 επε δ ατος· ἐὰν μν επω, ο μ πιστεύσητε, 68 ἐὰν δ κα ρωτήσω, ο μ ποκριθτέ μοι πολύ­σητε· 69 π το νν σται υἱὸς το νθρώπου καθήμενος κ δεξιν τς δυνάμεως το Θεο. 70 επον δ πάντες· σ ον ε υἱὸς το Θεο; δ πρς ατος φη· μες λέγετε τι γώ εμι. 71 ο δ επον· τί τι χρείαν χομεν μαρτυρίας; ατο γρ κούσαμεν π το στόματος ατο.

κγ΄ 1 Κα ναστν παν τ πλθος ατν γαγον ατν π τν Πιλτον.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

39 Ὕστερα ὁ Ἰησοῦς βγῆκε καί πῆγε, ὅπως συνήθιζε, στό ὄρος τῶν Ἐλαιῶν. Τόν ἀκολούθησαν ἐκεῖ καί οἱ μα­θητές του. 40 Κι ὅταν ἔφθασε στόν τόπο πού συνήθιζε νά πηγαίνει, τούς εἶπε: Προσευχηθεῖτε καί παρακαλέστε τόν Θεό νά σᾶς προφυλάξει, γιά νά μήν πέσετε σέ ­πειρασμό. 41 Κι ἐκεῖνος ἀπομακρύνθηκε ἀπ’ αὐτούς σέ ἀπό­σταση πετροβολιᾶς, κι ἐκεῖ γονάτισε καί προσευχόταν 42 μέ τά ἑξῆς λόγια: Πάτερ, ἐάν εἶναι θέλημά σου νά ἀπο­μακρύνεις τό ποτήριο αὐτό τοῦ θανάτου ἀπό μένα, ἀπο­μά­κρυνέ το. Ἄς μή γίνει ὅμως αὐτό πού θέλει ἡ ἀν­θρώ­πινη φύση μου λόγῳ τῆς φυσικῆς της ἀπο­στροφῆς πρός τό θάνατο, ἀλλά αὐτό πού θέλεις ἐσύ. 

45 Ὅταν σηκώθηκε ἀπ’ τήν προσευχή, ἦλθε στούς μαθητές καί τούς βρῆκε νά κοιμοῦνται ἀπό τήν κόπωση καί τή χαλάρωση πού τούς προκάλεσε ἡ πολλή τους λύπη. 46 Καί τούς εἶπε: Γιατί κοιμάστε; Σηκωθεῖτε καί προσεύ­χε­σθε, γιά νά μήν μπεῖτε σέ πειρασμό καί κυριευ­θεῖτε ἀπ’ αὐτόν. 47 Κι ἐνῶ μιλοῦσε ἀκόμη ὁ Ἰησοῦς, ξαφνικά κατέ­φθα­σε ὄχλος. Μπροστά τους πήγαινε καί τούς ὁδη­­­­­γοῦ­­σε ἕνας ἀπό τούς δώ­δεκα, αὐτός πού ὀνομαζόταν Ἰούδας. Αὐτός λοιπόν πλησίασε τόν Ἰησοῦ γιά νά τόν φι­λήσει· διότι αὐτό τό σημάδι τούς εἶχε δώσει. Τούς εἶ­χε πεῖ δηλαδή: Ὅποιον φιλήσω, αὐτός εἶναι ὁ Ἰη­σοῦς. 48 Ὁ Ἰησοῦς τότε τοῦ εἶπε: Ἰούδα, μέ φίλημα, πού ὥς τώρα ἦταν δεῖγμα τῆς ἀγάπης μας, προδίδεις αὐτόν πού εἶναι ὁ μοναδικός ἐκπρόσωπος τοῦ ἀνθρώπινου γένους καί ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας σύμφωνα μέ τούς προ­φῆτες; 49 Ὅταν ὅμως ἐκεῖνοι πού ἦταν γύρω ἀπό τόν Ἰησοῦ εἶδαν αὐτό πού θά γινόταν, ὅτι δηλαδή σκόπευαν νά τόν συλλάβουν καί νά τόν πάρουν, τοῦ εἶπαν: Κύριε, μᾶς ἐπιτρέπεις νά τούς χτυπήσουμε μέ μαχαίρι; 50 Ἕνας μάλιστα ἀπ’ αὐτούς χτύπησε μέ τό μαχαίρι τόν δοῦλο τοῦ ἀρχιερέως καί τοῦ ἔκοψε τό δεξί αὐτί. 51 Τότε ὁ Ἰησοῦς στράφηκε στούς μαθητές του καί τούς εἶπε: Ἀφῆστε. Φτάνει, ἕως ἐδῶ. Μήν ἀντιστέκεστε περισσότερο. Ὕστερα ἄγγιξε τό αὐτί τοῦ δούλου καί τόν θεράπευσε. 52 Εἶπε τότε ὁ Ἰησοῦς στούς ἀρχιερεῖς καί τούς στρατηγούς τοῦ ἱεροῦ καί τούς πρεσβυτέρους πού ἦλθαν μαζί μέ τόν ὄχλο ἐναντίον του: Βγήκατε μέ σπαθιά καί μέ ρό­παλα, σάν νά ἐρχόσασταν ἐναντίον κάποιου ληστῆ! 53 Κάθε μέρα ἤμουν μαζί σας στό ἱερό, καί δέν ἁπλώ­σα­τε τά χέρια σας πάνω μου γιά νά μέ συλλάβετε. Καί ἤλθατε τώρα μέσα στή νύχτα. Ἀλλ’ αὐτή ἡ ὥρα πα­ραχωρήθηκε ἀπό τόν Θεό ὡς ὥρα δική σας, γιά νά πετύχετε τό κακοῦργο σχέδιό σας. Καί αὐτή συμπίπτει μέ τήν ὥρα πού ὁ σατανάς φανερώνει τήν ἐξουσία καί τή δύναμή του. Διότι στό σκοτάδι γίνονται τά ἐγκλήματα, καί κάτω ἀπό τό σκοτάδι ζητᾶ ὁ ἄνθρωπος νά κρύβεται, γιά νά ἁμαρτάνει ἐλεύθερα. 54 Ἀφοῦ συνέλαβαν τόν Ἰησοῦ, τόν ἔφεραν στήν πό­λη καί τόν ἔβαλαν μέσα στό σπίτι τοῦ ἀρχιερέα. Ὁ Πέτρος στό μεταξύ ἀκολουθοῦσε ἀπό μακριά. 55 Ἀφοῦ λοιπόν ἄναψαν φωτιά στή μέση τῆς αὐλῆς, κά­θισαν ὅλοι μαζί γιά νά ζεσταίνονται. Ἀνάμεσά τους καθόταν καί ὁ Πέτρος. 56 Ὅταν ὅμως μία νεαρή ὑπηρέτρια τόν εἶδε νά κάθε­ται κοντά στό φῶς πού ἔριχνε ἡ φωτιά, τόν παρατή­ρησε προσεκτικά καί εἶπε: Ἦταν κι αὐτός μαζί μ’ ἐκεῖνον πού εἶναι μέσα δεμένος. 57 Ἀλλά ὁ Πέτρος ἀρνήθηκε καί εἶπε: Γυναίκα, δέν τόν ξέρω. 58 Ὕστερα ἀπό λίγο τόν εἶδε κάποιος ἄλλος καί εἶπε: Κι ἐσύ ἀπ’ αὐτούς εἶσαι. Ἀλλά ὁ Πέτρος εἶπε: Ἄνθρωπέ μου, δέν εἶμαι. 59 Ἀφοῦ πέρασε περίπου μία ὥρα, κάποιος μέ ἐπιμο­νή βεβαίωνε κι ἔλεγε: Ἀλήθεια, κι αὐτός ἦταν μαζί μ’ ἐκεῖνον πού δικάζεται μέσα· ἄλλωστε εἶναι καί Γαλιλαῖος, ὅπως φαίνεται ἀπό τήν προφορά του. 60 Ἀλλά ὁ Πέτρος εἶπε: Ἄνθρωπέ μου, δέν ξέρω τί λές. Κι ἀμέσως, ἐνῶ ἀκόμη μιλοῦσε ὁ Πέτρος κι ἔλεγε τά λόγια αὐτά, λάλησε ὁ πετεινός. 61 Τή στιγμή ἐκείνη στράφηκε ὁ Κύριος καί κοίταξε ἐκ­φρα­στικά τόν Πέτρο. Κι ὁ Πέτρος θυμήθηκε τά λόγια τοῦ Κυρίου, ὅπως τοῦ τά εἶχε πεῖ: Προτοῦ λαλήσει ὁ πε­τεινός, θά μέ ἀρνηθεῖς τρεῖς φορές. 62 Τότε βγῆκε ὁ Πέτρος ἔξω ἀπό τήν περιοχή τοῦ ἀρ­χι­ε­ρατικοῦ μεγάρου καί ἔκλαψε πικρά. 63 Στό μεταξύ οἱ ἄνδρες πού κρατοῦσαν καί φύλαγαν καλά τόν Ἰησοῦ, τόν κορόιδευαν καί τόν ἔδερναν. 64 Κι ἀφοῦ τοῦ κάλυψαν τριγύρω τό κεφάλι γιά νά μή βλέπει, τοῦ χτυποῦσαν τό πρόσωπο καί τόν ρωτοῦσαν: Προ­φήτευσε, ποιός εἶναι ἐκεῖνος πού σέ χτύπησε; 65 Τοῦ ἔλεγαν κι ἄλλες πολλές βρισιές, καί ξεστόμιζαν βλαστήμιες. 66 Ὅταν ξημέρωσε, μαζεύτηκαν οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ, δηλαδή οἱ ἀρχιερεῖς καί γραμματεῖς, καί τόν προσήγαγαν ἐνώπιον τοῦ συνεδρίου τους καί τοῦ εἶπαν: Πές μας ἐάν εἶσαι ἐσύ ὁ Χριστός. 67 Ὁ Ἰησοῦς τούς ἀπάντησε: Ἐάν σᾶς πῶ τί εἶμαι, δέν θά πιστέψετε. 68 Ἀλλά κι ἄν σᾶς θέσω ἐρωτήματα κι ἄν σᾶς προβάλω ἐπι­χειρήματα πειστικά, δέν θά μοῦ δώσετε ἀπάντηση σ’ αὐτά, οὔτε θά μέ ἀφήσετε ἐλεύθερο. 69 Αὐτό μόνο σᾶς λέω, ὅτι ἀπό τώρα ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Μεσσίας, θά κάθεται διαρκῶς στά δεξιά τοῦ παντοδύναμου Θεοῦ. 70 Εἶπαν τότε ὅλοι: Ἐσύ λοιπόν εἶσαι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ; Κι ὁ Ἰησοῦς τούς ἀποκρίθηκε: Τό λέτε κι ἐσεῖς οἱ ἴδιοι ὅτι ἐγώ εἶμαι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ. 71 Τότε αὐτοί εἶπαν: Τί μᾶς χρειάζεται πλέον ἄλλη μαρτυ­ρία; Εἶναι περιττή. Ἀφοῦ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι τ’ ἀκούσαμε ἀπό τό στόμα του νά λέει ὅτι αὐτός εἶναι ὁ Μεσσίας καί ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ. 

κγ΄ 1 Τότε ὅλα τά μέλη τοῦ συνεδρίου, δηλαδή οἱ πρεσβύτεροι, οἱ ἀρχιε­ρεῖς καί οἱ γραμματεῖς, σηκώθηκαν καί ἔφεραν τόν Ἰησοῦ στόν Πιλάτο.