Μετὰ ἀπὸ πολλὴ καθυστέρηση, ἐξαιτίας ὁρισμένων εἰκονομάχων αὐτοκρατόρων, καὶ ἐνῶ ἀποφάσισε ἡ ἑβδόμη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος τὸ 787 τὴν ἀναστήλωση τῶν ἱερῶν εἰκόνων, τελικῶς χάρη στὴ νέα αὐτοκράτειρα ἁγία Θεοδώρα ἡ ἀπόφαση τῆς Συνόδου ἐφαρμόστηκε τὴν πρώτη Κυριακὴ τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς τοῦ ἔτους 843. Καὶ πλέον ἐπικράτησε ἡ ἀλήθεια, καὶ οἱ ἱερὲς εἰκόνες ἐπέστρεψαν πανηγυρικὰ στὶς θέσεις τους. Τὴν ἐπιστροφὴ τῶν εἰκόνων, γιὰ τὴν ὁποία πολλοὶ πιστοὶ ἔχυσαν καὶ τὸ αἷμα τους, τὴν ἐκφράζει θαυμάσια ἕνα δίστιχο τῆς Ἐκκλησίας:
«Τὰς οὐ πρεπόντως ἐξορίστους Εἰκόνας, χαίρω πρεπόντως προσκυνουμένας βλέπων».
Ἡ εὐφρόσυνη αὐτὴ ἡμέρα τῆς νίκης τῆς Ἐκκλησίας μὲ τὴν ἐπικράτηση τῆς σημασίας τῶν ἱερῶν εἰκόνων γιὰ τὴ Λατρεία καὶ γιὰ τὴ ζωὴ γενικὰ τῶν πιστῶν φέρνει συγχρόνως στὴ μνήμη καὶ ὅλες τὶς ἄλλες νίκες τῆς Ἐκκλησίας μέσα στὴν ἱστορία. Πῶς δηλαδὴ νίκησε τὸν θεομάχο Ἄρειο ποὺ ὑποτιμοῦσε τὸν Θεάνθρωπο Κύριο. Πῶς νίκησε τὸν ἁγιοπνευματομάχο Μακεδόνιο ποὺ ὑποτιμοῦσε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Πῶς κατατρόπωσε στὴ συνέχεια τὸν Νεστόριο ποὺ χώριζε τὸν Χριστό μας στὰ δύο καὶ ὑποτιμοῦσε τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο, καὶ βέβαια πῶς νίκησε ὅλους τοὺς ὑπόλοιπους αἱρετικοὺς διὰ μέσου τῶν αἰώνων.
Αἱρετικοὶ ὡστόσο δὲν ἔπαυσαν νὰ ὑπάρχουν καὶ στὶς μέρες μας. Κινοῦνται ἐλεύθερα στὴ δημοκρατικὴ χώρα μας καὶ ἐνσπείρουν ζιζάνια μὲ σκοπὸ νὰ παρασύρουν στὴν πλάνη του ὅσους εἶναι ἀστήρικτοι στὴν πίστη, ὅσους δὲν γνωρίζουν βασικὲς ἀλήθειες τῆς Πίστεώς μας καὶ εἶναι εὔκολο νὰ ἐξαπατηθοῦν ἀπὸ τοὺς ἐπιτήδειους αἱρετικούς.
Δὲν ἐπιτρέπεται ὅμως στὴν ἐποχὴ ποὺ ζοῦμε, μὲ τόσα Ὀρθόδοξα βιβλία ποὺ κυκλοφοροῦν καὶ τόσες δυνατότητες ποὺ ἔχουμε, νὰ μὴ γνωρίζουμε λόγου χάριν τί εἶναι ὁ Παπισμός· ὅτι εἶναι ἕνα κράτος, τό λεγόμενο Βατικανὸ στὴν Ἰταλία, μὲ κυβερνήτη τὸν Πάπα ποὺ θεωρεῖ τὸν ἑαυτό του ἀλάθητο καὶ ἀπαιτεῖ νὰ τὸν θεωροῦν ἀλάθητο καὶ ὅλοι οἱ παπικοί. Τὸ Βατικανὸ ἔχει πρεσβεῖες σ᾿ ὅλο τὸν κόσμο, δική του Τράπεζα, δημοσιογραφικὴ ὀργάνωση τέλεια κ.λπ.
Τί νὰ ποῦμε καὶ γιὰ τὸ τί ἐπικρατεῖ στὸν Προτεσταντισμό; Ἀγνοοῦν τελείως τοὺς ἱεροὺς Κανόνες ποὺ καθόρισαν συνοδικῶς οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας γιὰ νὰ ρυθμίζουν τὴ ζωὴ τῶν πιστῶν. Δὲν τιμοῦν κανέναν Ἅγιο.
Ὅσο γιὰ τοὺς Ἀγγλικανοὺς ὅλοι γνωρίζουν ὅτι ἀρχηγὸς τῆς λεγόμενης Ἀγγλικανικῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ βασίλισσα, ἢ ἀναλόγως ὁ βασιλιάς. Ἡ λεγομένη Ἐκκλησία τῶν Ἀγγλικανῶν ἔχει καὶ γυναῖκες ἱερεῖς καὶ ἀρχιερεῖς ποὺ μποροῦν νὰ εἶναι καὶ ὁμοφυλόφιλοι.
Ποιὸς δὲν γνωρίζει ἐπίσης καὶ τοὺς Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ ἢ Χιλιαστές, ποὺ στήνονται στὰ σταυροδρόμια καὶ τὶς λαϊκὲς ἀγορὲς διαδίδοντας τὰ ἔντυπά τους; Ἕδρα τους τὸ Μπρούκλιν τῆς Ἀμερικῆς. Διδάσκουν ὅτι θὰ ἔλθει πάλι ὁ Χριστὸς καὶ θὰ ἱδρύσει χιλιετὴ βασιλεία στὴ γῆ.
Γιὰ τὴν κατάσταση ποὺ ἐπικρατεῖ στὴν Εὐρώπη ὁ ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, πνευματικὸς πατὴρ τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς, ἔγραφε: «Ἡ σημερινὴ Εὐρώπη δὲν εἶναι πλέον οὔτε παπικὴ οὔτε λουθηρανική. Εἶναι ὁλοτελῶς ἐπίγειος, χωρὶς ἔστω καὶ τὸν πόθον νὰ ἀνεβαίνῃ εἰς τὸν οὐρανόν… Ἐπιθυμεῖ νὰ παραμείνῃ ἐδῶ… Δὲν αἰσθάνεται τὴν οὐράνιον εὐωδίαν… Διὰ τὴν Θεοτόκον δὲν θέλει νὰ ἀκούσῃ. Ἡ ἀκολασία τὴν στερεώνει εἰς τὸ μίσος κατὰ τῆς παρθενίας» (Ἀρχιμ. Ἰουστίνου Πόποβιτς, «Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καὶ Οἰκουμενισμός», ἔκδ. «Ὀρθ. Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 1974, σελ. 241).
Μποροῦν ἄραγε νὰ θεωροῦνται Χριστιανοὶ ὅλοι αὐτοί; Τὸν ἀληθινὸ Χριστιανισμὸ τὸν διασώζει σήμερα μόνο ἡ Ὀρθοδοξία. Ὦ εὐλογημένη Ὀρθοδοξία! Μέσα στὴ σύγχυση τοῦ σύγχρονου κόσμου διαφυλάσσεις ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ ἀνεπηρέαστη τὴν Πίστη, ὅπως τὴν κήρυξαν οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι, ποὺ τὴν παρέλαβαν ἀπὸ τὸν Θεάνθρωπο καὶ τὴ δίδαξαν οἱ ἱεροὶ Πατέρες.
Ὦ εὐλογημένη ἁγία Ὀρθοδοξία! Γεμάτη μὲ τὰ ἱερὰ Λείψανα τῶν θαυματουργῶν Ἁγίων, ποὺ θεραπεύουν ἀρρώστους καὶ ἐκδιώκουν δαιμόνια. Γεμάτη μὲ μυροβλύζουσες ἱερὲς εἰκόνες, ποὺ φυλάσσονται σὲ ἱερὲς Μονὲς καὶ Προσκυνήματα καὶ σὰν μαγνῆτες ἑλκύουν πλήθη πιστῶν. Μὲ τὶς ἱερές σου Ἀκολουθίες, τὶς Παρακλήσεις, τοὺς Ἑσπερινοὺς καὶ προπάντων τὶς θεῖες Λειτουργίες, ποὺ τὶς τελοῦν στὰ Μοναστήρια ἐξαγιασμένοι ἱερομόναχοι καὶ στὶς ἐνορίες εὐλαβικοὶ κληρικοί. Εἰρηνεύεις τὶς ψυχές μας καὶ μᾶς ὑψώνεις στὰ οὐράνια. Μὲ τὰ ἱερά σου Μυστήρια – τὸ Βάπτισμα, τὸ Χρίσμα, τὸν Γάμο, τὴν Ἐξομολόγηση, τὸ Εὐχέλαιο καὶ τὴ θεία Μετάληψη – γλυκαίνεις τὴν καρδιά μας ἑνώνοντάς μας μὲ τὸν Θεό.
Ἂς εἶναι φτωχὴ καὶ ταπεινὴ ἡ εὐλογημένη Ὀρθοδοξία μας. Ἔχει ἄλλον πλοῦτο ποὺ δὲν συγκρίνεται μὲ τὰ ἐξωτερικὰ μεγαλεῖα. Πλοῦτο ποὺ οὔτε κἂν τὸν φαντάζονται οἱ Εὐρωπαῖοι. Πλοῦτο ψυχικό. Καὶ πλουτίζει μ᾿ αὐτὸ τὸν πλοῦτο καὶ ὅσους καταφεύγουν ταπεινὰ κοντά της ἀναζητώντας εἰλικρινὰ τὴν ἀλήθεια. Διότι εἶναι ἡ Πηγὴ τῆς Ἀλήθειας, τῆς Χάριτος καὶ τῆς σωτηρίας. Μόνη αὐτὴ διατήρησε καὶ διδάσκει ἀνόθευτη τὴ διδαχὴ ποὺ μᾶς ἔφερε ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ. Καὶ μόνη αὐτή, ἡ εὐλογημένη Ὀρθοδοξία, εἶναι ἡ ἀσφαλὴς ὁδὸς ποὺ ὁδηγεῖ στὸν Παράδεισο.
