Εὐαγγέλιον Μεγ. Πέμπτης (Ματθ. κς΄ 2-20, Ἰω. ιγ΄ 3-17, Ματθ. κς΄ 21-39, Λκ. κβ΄ 43-44, Ματθ. κς΄ 40-κζ΄ 5)
Ματθ. κς΄ 2-20
2 οἴδατε ὅτι μετὰ δύο ἡμέρας τὸ πάσχα γίνεται, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς τὸ σταυρωθῆναι. 3 τότε συνήχθησαν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ εἰς τὴν αὐλὴν τοῦ ἀρχιερέως τοῦ λεγομένου Καϊάφα, 4 καὶ συνεβουλεύσαντο ἵνα τὸν Ἰησοῦν δόλῳ κρατήσωσι καὶ ἀποκτείνωσιν. 5 ἔλεγον δέ· μὴ ἐν τῇ ἑορτῇ, ἵνα μὴ θόρυβος γένηται ἐν τῷ λαῷ. 6 Τοῦ δὲ Ἰησοῦ γενομένου ἐν Βηθανίᾳ ἐν οἰκίᾳ Σίμωνος τοῦ λεπροῦ, 7 προσῆλθεν αὐτῷ γυνὴ ἀλάβαστρον μύρου ἔχουσα βαρυτίμου, καὶ κατέχεεν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ ἀνακειμένου. 8 ἰδόντες δὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἠγανάκτησαν λέγοντες· εἰς τί ἡ ἀπώλεια αὕτη; 9 ἠδύνατο γὰρ τοῦτο τὸ μύρον πραθῆναι πολλοῦ καὶ δοθῆναι τοῖς πτωχοῖς. 10 γνοὺς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· τί κόπους παρέχετε τῇ γυναικί; ἔργον γὰρ καλὸν εἰργάσατο εἰς ἐμέ. 11 τοὺς πτωχοὺς γὰρ πάντοτε ἔχετε μεθ’ ἑαυτῶν, ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτε ἔχετε. 12 βαλοῦσα γὰρ αὕτη τὸ μύρον τοῦτο ἐπὶ τοῦ σώματός μου, πρὸς τὸ ἐνταφιάσαι με ἐποίησεν. 13 ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὅπου ἐὰν κηρυχθῇ τὸ εὐαγγέλιον τοῦτο ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ, λαληθήσεται καὶ ὃ ἐποίησεν αὕτη εἰς μνημόσυνον αὐτῆς. 14 Τότε πορευθεὶς εἷς τῶν δώδεκα, ὁ λεγόμενος Ἰούδας Ἰσκαριώτης, πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς εἶπε· 15 τί θέλετέ μοι δοῦναι, καὶ ἐγὼ ὑμῖν παραδώσω αὐτόν; οἱ δὲ ἔστησαν αὐτῷ τριάκοντα ἀργύρια. 16 καὶ ἀπὸ τότε ἐζήτει εὐκαιρίαν ἵνα αὐτὸν παραδῷ. 17 Τῇ δὲ πρώτῃ τῶν ἀζύμων προσῆλθον οἱ μαθηταὶ τῷ Ἰησοῦ λέγοντες αὐτῷ· ποῦ θέλεις ἑτοιμάσωμέν σοι φαγεῖν τὸ πάσχα; 18 ὁ δὲ εἶπεν· ὑπάγετε εἰς τὴν πόλιν πρὸς τὸν δεῖνα καὶ εἴπατε αὐτῷ· ὁ διδάσκαλος λέγει, ὁ καιρός μου ἐγγύς ἐστι· πρὸς σὲ ποιῶ τὸ πάσχα μετὰ τῶν μαθητῶν μου. 19 καὶ ἐποίησαν οἱ μαθηταὶ ὡς συνέταξεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἡτοίμασαν τὸ πάσχα. 20 Ὀψίας δὲ γενομένης ἀνέκειτο μετὰ τῶν δώδεκα.
Ἰω. ιγ΄ 3-17
3 εἰδὼς ὁ Ἰησοῦς ὅτι πάντα δέδωκεν αὐτῷ ὁ πατὴρ εἰς τὰς χεῖρας, καὶ ὅτι ἀπὸ Θεοῦ ἐξῆλθε καὶ πρὸς τὸν Θεὸν ὑπάγει, 4 ἐγείρεται ἐκ τοῦ δείπνου καὶ τίθησι τὰ ἱμάτια, καὶ λαβὼν λέντιον διέζωσεν ἑαυτόν· 5 εἶτα βάλλει ὕδωρ εἰς τὸν νιπτῆρα, καὶ ἤρξατο νίπτειν τοὺς πόδας τῶν μαθητῶν καὶ ἐκμάσσειν τῷ λεντίῳ ᾧ ἦν διεζωσμένος. 6 ἔρχεται οὖν πρὸς Σίμωνα Πέτρον, καὶ λέγει αὐτῷ ἐκεῖνος· Κύριε, σύ μου νίπτεις τοὺς πόδας; 7 ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὃ ἐγὼ ποιῶ, σὺ οὐκ οἶδας ἄρτι, γνώσῃ δὲ μετὰ ταῦτα. 8 λέγει αὐτῷ Πέτρος· οὐ μὴ νίψῃς τοὺς πόδας μου εἰς τὸν αἰῶνα. ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· ἐὰν μὴ νίψω σε, οὐκ ἔχεις μέρος μετ’ ἐμοῦ. 9 λέγει αὐτῷ Σίμων Πέτρος· Κύριε, μὴ τοὺς πόδας μου μόνον, ἀλλὰ καὶ τὰς χεῖρας καὶ τὴν κεφαλήν. 10 λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· ὁ λελουμένος οὐ χρείαν ἔχει ἢ τοὺς πόδας νίψασθαι, ἀλλ’ ἔστι καθαρὸς ὅλος· καὶ ὑμεῖς καθαροί ἐστε, ἀλλ’ οὐχὶ πάντες. 11 ᾔδει γὰρ τὸν παραδιδόντα αὐτόν· διὰ τοῦτο εἶπεν· οὐχὶ πάντες καθαροί ἐστε. 12 Ὅτε οὖν ἔνιψε τοὺς πόδας αὐτῶν καὶ ἔλαβε τὰ ἱμάτια αὐτοῦ, ἀναπεσὼν πάλιν εἶπεν αὐτοῖς· γινώσκετε τί πεποίηκα ὑμῖν; 13 ὑμεῖς φωνεῖτέ με, ὁ Διδάσκαλος καὶ ὁ Κύριος, καὶ καλῶς λέγετε· εἰμὶ γάρ. 14 εἰ οὖν ἐγὼ ἔνιψα ὑμῶν τοὺς πόδας, ὁ Κύριος καὶ ὁ Διδάσκαλος, καὶ ὑμεῖς ὀφείλετε ἀλλήλων νίπτειν τοὺς πόδας. 15 ὑπόδειγμα γὰρ δέδωκα ὑμῖν, ἵνα καθὼς ἐγὼ ἐποίησα ὑμῖν, καὶ ὑμεῖς ποιῆτε. 16 ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐκ ἔστι δοῦλος μείζων τοῦ κυρίου αὐτοῦ, οὐδὲ ἀπόστολος μείζων τοῦ πέμψαντος αὐτόν. 17 εἰ ταῦτα οἴδατε, μακάριοί ἐστε ἐὰν ποιῆτε αὐτά.
Ματθ. κς΄ 21-39
21 καὶ ἐσθιόντων αὐτῶν εἶπεν· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἷς ἐξ ὑμῶν παραδώσει με. 22 καὶ λυπούμενοι σφόδρα ἤρξαντο λέγειν αὐτῷ ἕκαστος αὐτῶν· μήτι ἐγώ εἰμι, Κύριε; 23 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· ὁ ἐμβάψας μετ᾿ ἐμοῦ ἐν τῷ τρυβλίῳ τὴν χεῖρα, οὗτός με παραδώσει. 24 ὁ μὲν υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὑπάγει καθὼς γέγραπται περὶ αὐτοῦ· οὐαὶ δὲ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι᾿ οὗ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται· καλὸν ἦν αὐτῷ εἰ οὐκ ἐγεννήθη ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος. 25 ἀποκριθεὶς δὲ Ἰούδας ὁ παραδιδοὺς αὐτὸν εἶπε· μήτι ἐγώ εἰμι, ραββί; λέγει αὐτῷ· σὺ εἶπας. 26 Ἐσθιόντων δὲ αὐτῶν λαβὼν ὁ Ἰησοῦς τὸν ἄρτον καὶ εὐχαριστήσας ἔκλασε καὶ ἐδίδου τοῖς μαθηταῖς καὶ εἶπε· λάβετε φάγετε· τοῦτό ἐστι τὸ σῶμά μου· 27 καὶ λαβὼν τὸ ποτήριον καὶ εὐχαριστήσας ἔδωκεν αὐτοῖς λέγων· πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες· 28 τοῦτο γάρ ἐστι τὸ αἷμά μου τὸ τῆς καινῆς διαθήκης τὸ περὶ πολλῶν ἐκχυνόμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν. 29 λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι οὐ μὴ πίω ἀπ᾿ ἄρτι ἐκ τούτου τοῦ γενήματος τῆς ἀμπέλου ἕως τῆς ἡμέρας ἐκείνης ὅταν αὐτὸ πίνω μεθ᾿ ὑμῶν καινὸν ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ πατρός μου. 30 Καὶ ὑμνήσαντες ἐξῆλ-θον εἰς τὸ ὄρος τῶν ἐλαιῶν. τότε λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· 31 πάντες ὑμεῖς σκανδαλισθήσεσθε ἐν ἐμοὶ ἐν τῇ νυκτὶ ταύτῃ· γέγραπται γάρ, πατάξω τὸν ποιμένα, καὶ διασκορπισθήσονται τὰ πρόβατα τῆς ποίμνης· 32 μετὰ δὲ τὸ ἐγερθῆναί με προάξω ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν. 33 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Πέτρος εἶπεν αὐτῷ· εἰ πάντες σκανδαλισθήσονται ἐν σοί, ἐγὼ δὲ οὐδέποτε σκανδαλισθήσομαι. 34 ἔφη αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· ἀμὴν λέγω σοι ὅτι ἐν ταύτῃ τῇ νυκτὶ πρὶν ἀλέκτορα φωνῆσαι τρὶς ἀπαρνήσῃ με. 35 λέγει αὐτῷ ὁ Πέτρος· κἂν δέῃ με σὺν σοὶ ἀποθανεῖν, οὐ μή σε ἀπαρνήσομαι. ὁμοίως δὲ καὶ πάντες οἱ μαθηταὶ εἶπον. 36 Τότε ἔρχεται μετ᾿ αὐτῶν ὁ Ἰησοῦς εἰς χωρίον λεγόμενον Γεθσημανῆ, καὶ λέγει τοῖς μαθηταῖς· καθίσατε αὐτοῦ ἕως οὗ ἀπελθὼν προσεύξωμαι ἐκεῖ. 37 καὶ παραλαβὼν τὸν Πέτρον καὶ τοὺς δύο υἱοὺς Ζεβεδαίου ἤρξατο λυπεῖσθαι καὶ ἀδημονεῖν. 38 τότε λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· περίλυπός ἐστιν ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου· μείνατε ὧδε καὶ γρηγορεῖτε μετ᾿ ἐμοῦ. 39 καὶ προελθὼν μικρὸν ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον αὐτοῦ προσευχόμενος καὶ λέγων· πάτερ μου, εἰ δυνατόν ἐστι, παρελθέτω ἀπ᾿ ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦτο· πλὴν οὐχ ὡς ἐγὼ θέλω, ἀλλ᾿ ὡς σύ.
Λκ. κβ΄ 43-44
43 ὤφθη δὲ αὐτῷ ἄγγελος ἀπ᾿ οὐρανοῦ ἐνισχύων αὐτόν. 44 καὶ γενόμενος ἐν ἀγωνίᾳ ἐκτενέστερον προσηύχετο. ἐγένετο δὲ ὁ ἱδρὼς αὐτοῦ ὡσεὶ θρόμβοι αἵματος καταβαίνοντες ἐπὶ τὴν γῆν.
Ματθ. κς΄ 40-κζ΄ 5
40 καὶ ἔρχεται πρὸς τοὺς μαθητὰς καὶ εὑρίσκει αὐτοὺς καθεύδοντας, καὶ λέγει τῷ Πέτρῳ· οὕτως οὐκ ἰσχύσατε μίαν ὥραν γρηγορῆσαι μετ᾿ ἐμοῦ! 41 γρηγορεῖτε καὶ προσεύχεσθε, ἵνα μὴ εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν· τὸ μὲν πνεῦμα πρόθυμον, ἡ δὲ σὰρξ ἀσθενής. 42 πάλιν ἐκ δευτέρου ἀπελθὼν προσηύξατο λέγων· πάτερ μου, εἰ οὐ δύναται τοῦτο τὸ ποτήριον παρελθεῖν ἀπ᾿ ἐμοῦ ἐὰν μὴ αὐτὸ πίω, γενηθήτω τὸ θέλημά σου. 43 καὶ ἐλθὼν εὑρίσκει αὐτοὺς πάλιν καθεύδοντας· ἦσαν γὰρ αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοὶ βεβαρημένοι. 44 καὶ ἀφεὶς αὐτοὺς ἀπελθὼν πάλιν προσηύξατο ἐκ τρίτου τὸν αὐτὸν λόγον εἰπών. 45 τότε ἔρχεται πρὸς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ καὶ λέγει αὐτοῖς· καθεύδετε τὸ λοιπὸν καὶ ἀναπαύεσθε! ἰδοὺ ἤγγικεν ἡ ὥρα καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς χεῖρας ἁμαρτωλῶν. 46 ἐγείρεσθε ἄγωμεν· ἰδοὺ ἤγγικεν ὁ παραδιδούς με. 47 Καὶ ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος ἰδοὺ Ἰούδας εἷς τῶν δώδεκα ἦλθε, καὶ μετ᾿ αὐτοῦ ὄχλος πολὺς μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων ἀπὸ τῶν ἀρχιερέων καὶ πρεσβυτέρων τοῦ λαοῦ. 48 ὁ δὲ παραδιδοὺς αὐτὸν ἔδωκεν αὐτοῖς σημεῖον λέγων· ὃν ἂν φιλήσω, αὐτός ἐστι· κρατήσατε αὐτόν. 49 καὶ εὐθέως προσελθὼν τῷ Ἰησοῦ εἶπε· χαῖρε, ραββί, καὶ κατεφίλησεν αὐτόν. 50 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ἑταῖρε, ἐφ᾿ ᾧ πάρει. τότε προσελθόντες ἐπέβαλον τὰς χεῖρας ἐπὶ τὸν Ἰησοῦν καὶ ἐκράτησαν αὐτόν. 51 καὶ ἰδοὺ εἷς τῶν μετὰ Ἰησοῦ ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἀπέσπασε τὴν μάχαιραν αὐτοῦ, καὶ πατάξας τὸν δοῦλον τοῦ ἀρχιερέως ἀφεῖλεν αὐτοῦ τὸ ὠτίον. 52 τότε λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· ἀπόστρεψόν σου τὴν μάχαιραν εἰς τὸν τόπον αὐτῆς· πάντες γὰρ οἱ λαβόντες μάχαιραν ἐν μαχαίρᾳ ἀποθανοῦνται. 53 ἢ δοκεῖς ὅτι οὐ δύναμαι ἄρτι παρακαλέσαι τὸν πατέρα μου, καὶ παραστήσει μοι πλείους ἢ δώδεκα λεγεῶνας ἀγγέλων; 54 πῶς οὖν πληρωθῶσιν αἱ γραφαὶ ὅτι οὕτω δεῖ γενέσθαι; 55 Ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς τοῖς ὄχλοις· ὡς ἐπὶ λῃστὴν ἐξήλθετε μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων συλλαβεῖν με· καθ᾿ ἡμέραν πρὸς ὑμᾶς ἐκαθεζόμην διδάσκων ἐν τῷ ἱερῷ, καὶ οὐκ ἐκρατήσατέ με. 56 τοῦτο δὲ ὅλον γέγονεν ἵνα πληρωθῶσιν αἱ γραφαὶ τῶν προφητῶν. Τότε οἱ μαθηταὶ πάντες ἀφέντες αὐτὸν ἔφυγον. 57 Οἱ δὲ κρατήσαντες τὸν Ἰησοῦν ἀπήγαγον πρὸς Καϊάφαν τὸν ἀρχιερέα, ὅπου οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι συνήχθησαν. 58 ὁ δὲ Πέτρος ἠκολούθει αὐτῷ ἀπὸ μακρόθεν ἕως τῆς αὐλῆς τοῦ ἀρχιερέως, καὶ εἰσελθὼν ἔσω ἐκάθητο μετὰ τῶν ὑπηρετῶν ἰδεῖν τὸ τέλος. 59 Οἱ δὲ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι καὶ τὸ συνέδριον ὅλον ἐζήτουν ψευδομαρτυρίαν κατὰ τοῦ Ἰησοῦ ὅπως θανατώσωσιν αὐτόν, 60 καὶ οὐχ εὗρον· καὶ πολλῶν ψευδομαρτύρων προσελθόντων, οὐχ εὗρον. ὕστερον δὲ προσελθόντες δύο ψευδομάρτυρες 61 εἶπον· οὗτος ἔφη, δύναμαι καταλῦσαι τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ καὶ διὰ τριῶν ἡμερῶν οἰκοδομῆσαι αὐτόν. 62 καὶ ἀναστὰς ὁ ἀρχιερεὺς εἶπεν αὐτῷ· οὐδὲν ἀποκρίνῃ; τί οὗτοί σου καταμαρτυροῦσιν; 63 ὁ δὲ Ἰησοῦς ἐσιώπα. καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἀρχιερεὺς εἶπεν αὐτῷ· ἐξορκίζω σε κατὰ τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος ἵνα ἡμῖν εἴπῃς εἰ σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ. 64 λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· σὺ εἶπας· πλὴν λέγω ὑμῖν, ἀπ᾿ ἄρτι ὄψεσθε τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου καθήμενον ἐκ δεξιῶν τῆς δυνάμεως καὶ ἐρχόμενον ἐπὶ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ. 65 τότε ὁ ἀρχιερεὺς διέρρηξε τὰ ἱμάτια αὐτοῦ λέγων ὅτι ἐβλασφήμησε· τί ἔτι χρείαν ἔχομεν μαρτύρων; ἴδε νῦν ἠκούσατε τὴν βλασφημίαν αὐτοῦ. 66 τί ὑμῖν δοκεῖ; οἱ δὲ ἀποκριθέντες εἶπον· ἔνοχος θανάτου ἐστί. 67 τότε ἐνέπτυσαν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ καὶ ἐκολάφισαν αὐτόν, οἱ δὲ ἐρράπισαν 68 λέγοντες· προφήτευσον ἡμῖν, Χριστέ, τίς ἐστιν ὁ παίσας σε; 69 Ὁ δὲ Πέτρος ἔξω ἐκάθητο ἐν τῇ αὐλῇ· καὶ προσῆλθεν αὐτῷ μία παιδίσκη λέγουσα· καὶ σὺ ἦσθα μετὰ Ἰησοῦ τοῦ Γαλιλαίου. 70 ὁ δὲ ἠρνήσατο ἔμπροσθεν αὐτῶν πάντων λέγων· οὐκ οἶδα τί λέγεις. 71 ἐξελθόντα δὲ αὐτὸν εἰς τὸν πυλῶνα εἶδεν αὐτὸν ἄλλη καὶ λέγει αὐτοῖς· ἐκεῖ καὶ οὗτος ἦν μετὰ Ἰησοῦ τοῦ Ναζωραίου. 72 καὶ πάλιν ἠρνήσατο μεθ᾿ ὅρκου ὅτι οὐκ οἶδα τὸν ἄνθρωπον. 73 μετὰ μικρὸν δὲ προσελθόντες οἱ ἑστῶτες εἶπον τῷ Πέτρῳ· ἀληθῶς καὶ σὺ ἐξ αὐτῶν εἶ· καὶ γὰρ ἡ λαλιά σου δῆλόν σε ποιεῖ. 74 τότε ἤρξατο καταθεματίζειν καὶ ὀμνύειν ὅτι οὐκ οἶδα τὸν ἄνθρωπον· καὶ εὐθέως ἀλέκτωρ ἐφώνησε. 75 καὶ ἐμνήσθη ὁ Πέτρος τοῦ ρήματος Ἰησοῦ εἰρηκότος αὐτῷ ὅτι πρὶν ἀλέκτορα φωνῆσαι τρὶς ἀπαρνήσῃ με· καὶ ἐξελθὼν ἔξω ἔκλαυσε πικρῶς.
κζ΄ 1 Πρωΐας δὲ γενομένης συμβούλιον ἔλαβον πάντες οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ κατὰ τοῦ Ἰησοῦ ὥστε θανατῶσαι αὐτόν· 2 καὶ δήσαντες αὐτὸν ἀπήγαγον καὶ παρέδωκαν αὐτὸν Ποντίῳ Πιλάτῳ τῷ ἡγεμόνι. 3 Τότε ἰδὼν Ἰούδας ὁ παραδιδοὺς αὐτὸν ὅτι κατεκρίθη, μεταμεληθεὶς ἀπέστρεψε τὰ τριάκοντα ἀργύρια τοῖς ἀρχιερεῦσι καὶ τοῖς πρεσβυτέροις 4 λέγων· ἥμαρτον παραδοὺς αἷμα ἀθῷον. οἱ δὲ εἶπον· τί πρὸς ἡμᾶς; σὺ ὄψει. 5 καὶ ρίψας τὰ ἀργύρια ἐν τῷ ναῷ ἀνεχώρησε, καὶ ἀπελθὼν ἀπήγξατο.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
2 Ξέρετε ὅτι μετά ἀπό δύο ἡμέρες εἶναι ἡ ἑορτή τοῦ Πάσχα, καί ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου θά παραδοθεῖ γιά νά σταυρωθεῖ. 3 Τότε μαζεύτηκαν οἱ ἀρχιερεῖς καί οἱ γραμματεῖς καί οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ στό μέγαρο τοῦ ἀρχιερέα, ὁ ὁποῖος ὀνομαζόταν Καϊάφας. 4 Καί ἀπoφάσισαν ὅλοι μαζί νά συλλάβουν τόν Ἰησοῦ μέ δόλο καί νά τόν σκοτώσουν. 5 Ἔλεγαν μάλιστα: Νά μή γίνει αὐτό πάνω στήν ἑορτή τοῦ Πάσχα, γιά νά μήν ξεσηκωθεῖ ὁ λαός. 6 Κι ὅταν ὁ Ἰησοῦς ἦλθε στή Βηθανία, στήν οἰκία τοῦ Σίμωνος τοῦ λεπροῦ, 7 τόν πλησίασε μιά γυναίκα πού κρατοῦσε ἕνα δοχεῖο ἀπό ἀλάβαστρο γεμάτο μέ πολύ ἀκριβό μύρο. Κι ἄρχισε νά χύνει τό μύρο αὐτό στό κεφάλι του, καθώς ἐκεῖνος καθόταν στό τραπέζι. 8 Ὅταν ὅμως τό εἶδαν αὐτό οἱ μαθητές, ἀγανάκτησαν κι ἔλεγαν: Γιατί νά γίνει αὐτή ἡ ἄσκοπη καί χαμένη σπατάλη τοῦ πολύτιμου αὐτοῦ μύρου; 9 Διότι τό μύρο αὐτό μποροῦσε νά πουληθεῖ ἀκριβά καί τό ἀντίτιμό του νά δοθεῖ στούς φτωχούς. 10 Ἀλλά ὁ Ἰησοῦς τό ἀντιλήφθηκε αὐτό καί τούς εἶπε: Γιατί ἐνοχλεῖτε τή γυναίκα; Μήν τήν πικραίνετε. Διότι πράξη καλή ἔκανε σέ μένα. Καί ἡ πράξη αὐτή εἶναι προτιμότερη στήν περίσταση αὐτή καί ἀπό τήν ἐλεημοσύνη καί τή βοήθεια τῶν φτωχῶν. 11 Διότι τούς φτωχούς τούς ἔχετε πάντοτε μαζί σας καί μπορεῖτε ὁποιαδήποτε ὥρα νά τούς εὐεργετήσετε. Ἐμένα ὅμως δέν θά μ’ ἔχετε πάντοτε. Ἄρα λοιπόν μήν ἐνοχλεῖτε τή γυναίκα γι’ αὐτό πού ἔκανε. 12 Διότι ὅταν αὐτή ἔχυσε τό μύρο αὐτό στό σῶμα μου, τό ἔκανε γιά νά ἑτοιμάσει τήν ταφή μου. 13 Ἀληθινά σᾶς λέω, ὁπουδήποτε κι ἄν κηρυχθεῖ τό εὐαγγέλιο αὐτό πού κηρύττω καί σᾶς παρέδωσα, σ’ ὅλο τόν κόσμο δηλαδή, θά ἀναφέρεται κι αὐτό πού ἔκανε αὐτή, γιά νά παραμένει ἀλησμόνητη ἡ μνήμη τῆς γυναίκας αὐτῆς. 14 Τότε ἕνας ἀπό τούς δώδεκα μαθητές, αὐτός πού λεγόταν Ἰούδας Ἰσκαριώτης, πῆγε στούς ἀρχιερεῖς καί τούς εἶπε: 15 Τί θέλετε νά μοῦ δώσετε, κι ἐγώ θά σᾶς τόν παραδώσω. Αὐτοί λοιπόν τοῦ παρέδωσαν τριάντα ἀσημένια νομίσματα. 16 Καί ἀπό τότε ζητοῦσε νά βρεῖ τήν κατάλληλη εὐκαιρία γιά νά τούς τόν παραδώσει. 17 Τήν πρώτη λοιπόν ἀπό τίς ἑπτά ἡμέρες πού διαρκοῦσε ἡ ἑορτή τῶν ἀζύμων, δηλαδή τοῦ Πάσχα, ἦλθαν οἱ μαθητές στόν Ἰησοῦ καί τοῦ εἶπαν: Ποῦ θέλεις νά σοῦ ἑτοιμάσουμε νά φᾶς τό Πάσχα; 18 Κι ὁ Ἰησοῦς τούς ἀπάντησε: Πηγαίνετε στήν πόλη στόν τάδε καί νά τοῦ πεῖτε: Ὁ διδάσκαλος λέει: Ὁ καιρός τοῦ Πάθους μου πλησιάζει. Σκέφτομαι νά κάνω μέ τούς μαθητές μου στό σπίτι σου τό καινούργιο Πάσχα καί ὄχι ἐκεῖνο πού ἀπό αὔριο τό βράδυ θά ἀρχίσουν νά ἑορτάζουν οἱ Ἰουδαῖοι. 19 Κι οἱ μαθητές ἔκαναν ὅπως τούς πρόσταξε ὁ Ἰησοῦς κι ἑτοίμασαν τό μέρος ὅπου θά γινόταν τό Πασχαλινό Δεῖπνο. 20 Ὅταν λοιπόν βράδιασε, ὁ Ἰησοῦς καθόταν στό τραπέζι μέ τούς δώδεκα μαθητές.
Ἰω. ιγ΄ 3-17
3 Ὁ Ἰησοῦς, ἄν καί εἶχε ἐπίγνωση τοῦ θεοπρεποῦς μεγαλείου του καί γνώριζε ὅτι τοῦ εἶχε παραδώσει ὁ Πατήρ τά πάντα στά χέρια του καί στήν ἐξουσία του, καί ὅτι ἀπό τόν Θεό γεννήθηκε καί ἀποστάλθηκε στόν κόσμο, καί στόν Θεό μετά ἀπό λίγο θά ἐπέστρεφε πάλι, παρόλα αὐτά ὑπηρέτησε ἤδη τούς μαθητές του ὡς δοῦλος. 4 Σηκώνεται δηλαδή ἀπό τό τραπέζι τοῦ δείπνου τήν ὥρα πού ὅλοι εἶχαν πάρει τίς θέσεις τους σ’ αὐτό, καί βγάζει τά ἐξωτερικά του ἐνδύματα καί, ἀφοῦ πῆρε μία πετσέτα, ζώσθηκε μ’ αὐτήν. 5 Ἔπειτα ρίχνει νερό στή λεκάνη πού ὑπῆρχε ἐκεῖ γιά τό πλύσιμο τῶν ποδιῶν καί ἄρχισε νά πλένει τά πόδια τῶν μαθητῶν καί νά τά σκουπίζει μέ τήν πετσέτα μέ τήν ὁποία ἦταν ζωσμένος. 6 Ἔρχεται λοιπόν καί στό Σίμωνα Πέτρο γιά νά πλύνει καί τά δικά του πόδια, κι ἐκεῖνος τοῦ λέει: Κύριε, ἐσύ ὁ Διδάσκαλος καί Θεός μου θά μοῦ πλύνεις τά πόδια; 7 Κι ὁ Ἰησοῦς τοῦ ἀποκρίθηκε: Ἐσύ τώρα δέν καταλαβαίνεις ποιά σημασία καί ποιό νόημα ἔχει αὐτό πού κάνω αὐτή τή στιγμή. Θά τό καταλάβεις ὅμως ἀργότερα. 8 Τοῦ λέει ὁ Πέτρος: Ποτέ δέν θά δεχθῶ νά μοῦ πλύνεις ἐσύ τά πόδια μου. Τοῦ ἀποκρίθηκε ὁ Ἰησοῦς: Ἐάν δέν διδαχθεῖς ἀπό τό παράδειγμα τῆς ταπεινοφροσύνης πού σᾶς δίνω, ἀλλά ἐξακολουθήσεις νά ἀντιστέκεσαι ἐγωιστικά γιά νά μή σοῦ πλύνω τά πόδια, δέν ἔχεις καμία θέση κοντά μου, οὔτε θά συμμετάσχεις στή δόξα μου. 9 Τοῦ λέει τότε ὁ Σίμων Πέτρος: Κύριε, ἐάν πρόκειται νά πάθω τή συμφορά αὐτή, πλύνε μου ὄχι μόνο τά πόδια, ἀλλά καί τά χέρια μου καί τό κεφάλι μου. 10 Τοῦ λέει ὁ Ἰησοῦς: Ἐκεῖνος πού ἔχει λούσει ὁλόκληρο τό σῶμα του δέν ἔχει ἀνάγκη παρά νά πλύνει τά πόδια του μόνο, τά ὁποῖα λερώνονται διαρκῶς ἀπό τή σκόνη καί τή λάσπη τοῦ ἐδάφους· τό ὑπόλοιπο ὅμως σῶμα του παραμένει ὁλόκληρο καθαρό. Ἔτσι κι ἐσεῖς πού προσκολληθήκατε σέ μένα καί χωρισθήκατε γιά πάντα ἀπό τήν ἁμαρτία. Μόνο ἀπό κάποιους ἐλαφρούς μολυσμούς, στούς ὁποίους ἀπό ἀσθένεια παρασύρεσθε, ἔχετε ἀνάγκη νά καθαρισθεῖτε. Ὡς πρός τά ἄλλα ὅμως εἶστε καθαροί. Δυστυχῶς ὅμως δέν εἶστε καθαροί ὅλοι. 11 Καί τό εἶπε αὐτό ὁ Ἰησοῦς, διότι γνώριζε ἐκεῖνον πού σκόπευε νά τόν παραδώσει στούς σταυρωτές του. Γι’ αὐτό εἶπε «δέν εἶστε ὅλοι καθαροί». 12 Ὅταν λοιπόν ἔπλυνε τά πόδια τους καί ξαναφόρεσε τά ἐξωτερικά ἐνδύματά του, κάθισε πάλι κοντά στό τραπέζι καί τούς εἶπε: Καταλαβαίνετε ποιά σημασία ἔχει αὐτό πού σᾶς ἔκανα γιά νά σᾶς διδάξω; 13 Νά λοιπόν ποιά εἶναι αὐτή: Ἐσεῖς μέ φωνάζετε· «Διδάσκαλε» καί «Κύριε». Καί καλά τό λέτε. Διότι εἶμαι καί ὁ Διδάσκαλος καί ὁ Κύριος. 14 Ἐάν λοιπόν ἔπλυνα τά πόδια σας ἐγώ, πού εἶμαι ὁ Κύριος καί ὁ Διδάσκαλος, ὀφείλετε πολύ περισσότερο κι ἐσεῖς, ἐμπνευσμένοι ἀπό τήν ταπεινοφροσύνη καί τήν ἀγάπη, νά πλένετε ὁ ἕνας τά πόδια τοῦ ἄλλου· καί νά ἔχετε τή διάθεση νά ὑποβληθεῖτε ἀκόμη καί στήν πιό ταπεινωτική διακονία γιά χάρη τοῦ συνανθρώπου σας. 15 Διότι μ’ αὐτό πού σᾶς ἔκανα σᾶς ἔδωσα τέλειο παράδειγμα, ὥστε ὅπως ἐγώ ἔκανα σέ σᾶς, ἔτσι καί σεῖς νά κάνετε ὁ ἕνας στόν ἄλλο, καί ἀπό ἀγάπη νά ταπεινώνεσθε καί νά ὑπηρετεῖτε ὁ ἕνας τόν ἄλλο. 16 Ἀληθινά, ἀληθινά σᾶς λέω, δέν ὑπάρχει δοῦλος ἀνώτερος ἀπό τόν κύριό του, οὔτε ἀπεσταλμένος μεγαλύτερος ἀπό ἐκεῖνον πού τόν ἔστειλε. Ἐάν λοιπόν ἐγώ ταπεινώθηκα ἀπό ἀγάπη καί ὑπηρέτησα ἐσᾶς πού εἶστε δοῦλοι μου καί ἀπόστολοί μου, πολύ περισσότερο ὀφείλετε νά τό κάνετε καί σεῖς στούς ἄλλους, οἱ ὁποῖοι δέν εἶναι δοῦλοι σας ἀλλά συνάδελφοι καί σύνδουλοί σας. 17 Ἄν γνωρίζετε καί μπορεῖτε νά καταλάβετε σαφῶς ὅσα σᾶς εἶπα, εἶστε μακάριοι ἄν τά ἐφαρμόζετε κιόλας.
Ματθ. κς΄ 21-39
21 Κι ἐκεῖ πού ἔτρωγαν, τούς εἶπε: Ἀληθινά σᾶς διαβεβαιώνω ὅτι ἕνας ἀπό σᾶς θά μέ παραδώσει στούς ἐχθρούς μου μέ προδοσία. 22 Κι αὐτοί λυπήθηκαν κατάκαρδα κι ἕνας-ἕνας ἄρχισαν νά τόν ρωτοῦν: Μήπως εἶμαι ἐγώ, Κύριε; 23 Ὁ Κύριος τούς ἀποκρίθηκε: Ἐκεῖνος πού βούτηξε μαζί μου τό χέρι στό ζωμό τῆς πιατέλας, αὐτός θά μέ παραδώσει νά θανατωθῶ. 24 Καί ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου φεύγει βεβαίως ἀπ’ αὐτή τή ζωή σύμφωνα μέ τίς προφητεῖες πού ἔχουν γραφεῖ γι’ αὐτόν· ἀλίμονο ὅμως στόν ἄνθρωπο ἐκεῖνο πού γίνεται ὄργανο γιά νά παραδοθεῖ ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου. Θά ἦταν καλύτερο γιά τόν ἄνθρωπο αὐτόν νά μήν εἶχε γεννηθεῖ. 25 Τότε ὁ Ἰούδας, πού θά τόν παρέδιδε, τοῦ ἀποκρίθηκε: Μήπως εἶμαι ἐγώ, διδάσκαλε; Κι ὁ Ἰησοῦς τοῦ ἀπάντησε: Ἐσύ τό εἶπες ὅτι εἶσαι. 26 Κι ἐνῶ ἔτρωγαν, πῆρε ὁ Ἰησοῦς στά χέρια του τόν ἄρτο, κι ἀφοῦ εὐχαρίστησε, τόν ἔκοψε σέ κομμάτια κι ἄρχισε νά τόν μοιράζει στούς μαθητές λέγοντας: Λάβετε, φάγετε, αὐτό εἶναι τό σῶμα μου. 27 Κι ἀφοῦ πῆρε τό ποτήριο καί εὐχαρίστησε, τό ἔδωσε σ’ αὐτούς καί εἶπε: Πιεῖτε ἀπ’ αὐτό ὅλοι· 28 διότι αὐτό εἶναι τό αἷμα μου, πού ἐπικυρώνει τή νέα Διαθήκη καί χύνεται γιά τή σωτηρία πολλῶν, γιά νά τούς συγχωρηθοῦν οἱ ἁμαρτίες τους. 29 Σᾶς λέω μάλιστα ὅτι δέν θά ξαναπιῶ πλέον ἀπό τό προϊόν αὐτό καί γένημα τῆς ἀμπέλου μέχρι τήν ἡμέρα ἐκείνη πού θά τό πίνω καινούργιο, καί μέ πολύ μεγαλύτερη χαρά θά εὐφραίνομαι μαζί σας στή βασιλεία τοῦ Πατέρα μου. Δηλαδή ὁ μυστικός αὐτός δεῖπνος εἶναι πρόγευση τῆς τέλειας κοινωνίας καί ἑνώσεώς μας, ἡ ὁποία θά πραγματοποιηθεῖ μέ ἀτελεύτητη εὐφροσύνη καί χαρά στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν. 30 Κι ἀφοῦ ἔψαλαν κάποιον ὕμνο, βγῆκαν γιά νά πᾶνε στό ὄρος τῶν Ἐλαιῶν. Τότε τούς λέει ὁ Ἰησοῦς: 31 Τή νύχτα αὐτή ὅλοι ἐσεῖς θά κλονισθεῖτε στήν πίστη σας πρός ἐμένα. Διότι ἔχει γραφεῖ στόν προφήτη Ζαχαρία: Θά ἐπιτρέψω ἐγώ ὁ Θεός καί Πατήρ νά χτυπηθεῖ καί νά θανατωθεῖ ὁ ποιμένας, δηλαδή ἐγώ ὁ Χριστός, καί θά διασκορπισθοῦν τά πρόβατα τοῦ κοπαδιοῦ, δηλαδή ἐσεῖς οἱ μαθητές μου. 32 Ὅταν ὅμως ἀναστηθῶ, θά σᾶς περιμένω στή Γαλιλαία, ὅπου θά πάω πρίν ἀπό ἐσᾶς. Ἐκεῖ λοιπόν θά συναντηθοῦμε πάλι. 33 Ἀλλά ὁ Πέτρος τοῦ ἀποκρίθηκε: Ἐάν ὅλοι κλονισθοῦν στήν πίστη τους πρός ἐσένα, ἐγώ ὅμως ποτέ δέν θά κλονισθῶ. 34 Τοῦ εἶπε ὁ Ἰησοῦς: Ἀληθινά σέ διαβεβαιώνω ὅτι αὐτή τή νύχτα, προτοῦ νά λαλήσει ὁ πετεινός, θά μέ ἀρνηθεῖς τρεῖς φορές. 35 Ὁ Πέτρος ὅμως τοῦ λέει: Δέν θά σέ ἀρνηθῶ ποτέ, ἀκόμη κι ἄν χρειασθεῖ νά πεθάνω μαζί σου. Παρόμοια λόγια εἶπαν κι ὅλοι οἱ ἄλλοι μαθητές. 36 Τότε ὁ Ἰησοῦς ἔρχεται μαζί μ’ αὐτούς σέ κάποιο ἀγρόκτημα πού λεγόταν Γεθσημανῆ, καί λέει στούς μαθητές: Καθίστε ἐδῶ, μέχρι νά πάω καί νά προσευχηθῶ ἐκεῖ. 37 Κι ἀφοῦ πῆρε μαζί του τόν Πέτρο καί τούς δύο γιούς τοῦ Ζεβεδαίου, ἄρχισε νά λυπᾶται καί νά ἀγωνιᾶ πολύ. 38 Τότε τούς λέει ὁ Ἰησοῦς: Ἡ ψυχή μου εἶναι τόσο πολύ λυπημένη, ὥστε νά κινδυνεύω νά πεθάνω ἀπ’ τή λύπη. Μείνετε ἐδῶ ἄγρυπνοι μαζί μου. 39 Κι ἀφοῦ προχώρησε λίγο πιό πέρα, ἔπεσε μέ τό πρόσωπο στή γῆ καί προσευχόταν κι ἔλεγε: Πατέρα μου, ἄς φύγει ἀπό μένα τό ποτήρι αὐτό τοῦ μαρτυρικοῦ θανάτου, ἐάν εἶναι δυνατόν νά συμβιβασθεῖ αὐτό μέ τό σχέδιό σου γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Ὅμως νά γίνει ὄχι ὅπως θέλω ἐγώ, ἀλλά ὅπως ἐσύ θέλεις.
Λκ. κβ΄ 43-44
43 Ἐμφανίστηκε τότε σ’ αὐτόν ἕνας ἄγγελος ἀπό τόν οὐρανό, καί ἐνίσχυε τίς σωματικές του δυνάμεις, πού εἶχαν ἐξαντληθεῖ μέχρι λιποθυμίας. 44 Στό μεταξύ τόν κατέλαβε ἀγωνία καί γι’ αὐτό προσευχόταν τώρα θερμότερα καί μέ περισσότερη ἐπιμονή. Καί ὁ ἱδρώτας του ἔγινε ἄφθονος καί πηχτός σάν κομμάτια πηγμένου αἵματος πού πέφτουν στή γῆ.
Ματθ. κς΄ 40-κζ΄ 5
40 Ἔρχεται κατόπιν στούς μαθητές καί τούς βρίσκει νά κοιμοῦνται· καί λέει στόν Πέτρο: Τόση λίγη δύναμη εἴχατε, ὥστε δέν μπορέσατε οὔτε μία ὥρα νά μείνετε μαζί μου ἄγρυπνοι; 41 Νά ἀγρυπνεῖτε καί νά προσεύχεσθε, γιά νά μήν πέσετε σέ πειρασμό πού θά σᾶς παρασύρει στήν ἁμαρτία τῆς ἀρνήσεως καί τοῦ σκανδαλισμοῦ σας γιά μένα. Τό βάθος τῆς ψυχῆς σας εἶναι πρόθυμο νά ὑπακούει στό θέλημα τοῦ Θεοῦ· τό σαρκικό φρόνημα ὅμως κάνει τήν ἀνθρώπινη φύση ἀδύνατη καί παρασύρει τόν ἄνθρωπο στό κακό παρά τήν ἀγαθή διάθεσή του. 42 Πάλι γιά δεύτερη φορά ἀπομακρύνθηκε καί προσευχήθηκε λέγοντας: Πατέρα μου, ἐάν δέν εἶναι δυνατόν νά φύγει τό ποτήρι αὐτό ἀπό μένα καί δέν μπορεῖ νά γίνει διαφορετικά, ἀλλά πρέπει νά τό πιῶ τό ποτήρι αὐτό, ἄς γίνει τό θέλημά σου. 43 Κατόπιν ἦλθε καί τούς βρῆκε πάλι νά κοιμοῦνται· διότι τά μάτια τους ἦταν βαριά ἀπ’ τή νύστα. 44 Κι ἀφοῦ τούς ἄφησε, πῆγε πάλι καί προσευχήθηκε γιά τρίτη φορά καί εἶπε τά ἴδια λόγια προσευχῆς. 45 Τότε ἔρχεται στούς μαθητές του καί τούς λέει: Ἐξακολουθεῖτε λοιπόν νά κοιμάστε καί νά ἀναπαύεστε! Νά, πλησίασε ἡ ὥρα, καί ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου παραδίδεται σέ χέρια ἁμαρτωλῶν. 46 Σηκωθεῖτε, ἄς πᾶμε νά τούς συναντήσουμε. Νά, πλησίασε αὐτός πού μέ παραδίδει. 47 Κι ἐνῶ ὁ Ἰησοῦς τούς μιλοῦσε ἀκόμη, ἰδού, ἦλθε ὁ Ἰούδας, ἕνας ἀπό τούς δώδεκα. Καί μαζί του ἦλθε κι ἕνα μεγάλο πλῆθος ἀπό ἀνθρώπους ὁπλισμένους μέ μαχαίρια καί μέ ρόπαλα, τούς ὁποίους εἶχαν στείλει οἱ ἀρχιερεῖς καί οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ. 48 Ἐκεῖνος μάλιστα πού τόν παρέδωσε, εἶχε δώσει σ’ αὐτούς συνθηματικό λέγοντας: Ἐκεῖνον πού θά φιλήσω, αὐτός εἶναι· πιάστε τον προσέχοντας καλά μή σᾶς φύγει. 49 Κι ἀμέσως πλησίασε τόν Ἰησοῦ καί τοῦ εἶπε: Χαῖρε, διδάσκαλε. Καί τόν φίλησε μέ προσποιητή ἐγκαρδιότητα. 50 Κι ὁ Ἰησοῦς τοῦ εἶπε: Φίλε, ἄφησε τό φίλημα καί κάνε αὐτό γιά τό ὁποῖο ἦλθες καί βρίσκεσαι τώρα ἐδῶ. Τότε πλησίασαν κι ἔβαλαν τά χέρια τους πάνω στόν Ἰησοῦ, τόν συνέλαβαν καί τόν ἔδεσαν. 51 Καί ξαφνικά, ἕνας ἀπό ἐκείνους πού ἦταν μαζί μέ τόν Ἰησοῦ ἅπλωσε τό χέρι του κι ἔβγαλε τό μαχαίρι του. Κι ἀφοῦ χτύπησε τόν δοῦλο τοῦ ἀρχιερέα, τοῦ ἔκοψε τό αὐτί. 52 Τότε τοῦ εἶπε ὁ Ἰησοῦς: Βάλε τό μαχαίρι ξανά πίσω στή θήκη του· διότι ὅλοι ὅσοι πῆραν μαχαίρι γιά νά τό χρησιμοποιήσουν ἐναντίον τοῦ συνανθρώπου τους, μέ μαχαίρι θά πεθάνουν. 53 Ἤ νομίζεις ὅτι δέν μπορῶ τώρα νά παρακαλέσω τόν Πατέρα μου καί νά παρατάξει στό πλευρό μου περισσότερες ἀπό δώδεκα λεγεῶνες ἀγγέλων; 54 Ἀλλ’ ἐάν ζητήσω τή βοήθεια τῶν ἀγγέλων, πῶς λοιπόν θά ἐκπληρωθοῦν καί θά ἐπαληθευθοῦν οἱ προφητεῖες τῶν Γραφῶν; Διότι αὐτές λένε ὅτι ἔτσι πρέπει νά γίνει κι ἔτσι πρέπει ὁ Μεσσίας νά θανατωθεῖ. 55 Ἐκείνη τήν ὥρα στράφηκε ὁ Ἰησοῦς πρός τούς ὄχλους καί τούς εἶπε: Σάν νά ἤμουν ληστής, βγήκατε μέ μαχαίρια καί μέ ρόπαλα νά μέ πιάσετε. Κάθε μέρα καθόμουν κοντά σας διδάσκοντας μέσα στό ἱερό καί δέν μέ συλλάβατε. 56 Ὅμως ὅλο αὐτό ἔγινε γιά νά ἐκπληρωθοῦν καί νά ἐπαληθευθοῦν ὅσα προφητικῶς ἔγραψαν οἱ προφῆτες. Τότε ὅλοι οἱ μαθητές τόν ἄφησαν κι ἔφυγαν. 57 Αὐτοί λοιπόν, ἀφοῦ συνέλαβαν τόν Ἰησοῦ, τόν ἔφεραν στόν Καϊάφα τόν ἀρχιερέα, ὅπου συγκεντρώθηκαν οἱ γραμματεῖς καί οἱ πρεσβύτεροι. 58 Ὁ Πέτρος μάλιστα τόν ἀκολουθοῦσε ἀπό μακριά μέχρι τό προαύλιο τοῦ μεγάρου τοῦ ἀρχιερέα. Κι ἀφοῦ μπῆκε στήν ἐσωτερική αὐλή, καθόταν ἐκεῖ μαζί μέ τούς ὑπηρέτες, γιά νά δεῖ πῶς θά τελείωνε ἡ ὑπόθεση. 59 Στό μεταξύ οἱ ἀρχιερεῖς καί οἱ πρεσβύτεροι καί ὅλα τά μέλη τοῦ συνεδρίου, ἐπειδή ἦταν ἀδύνατο νά βροῦν ἀληθινή μαρτυρία ἐναντίον τοῦ Ἰησοῦ, ζητοῦσαν κάποια ψευδομαρτυρία ἐναντίον του γιά νά τόν καταδικάσουν σέ θάνατο, 60 καί δέν βρῆκαν. Κι ἐνῶ ἦλθαν πολλοί ψευδομάρτυρες γιά ἐξέταση, δέν βρῆκαν καμία. Ὕστερα λοιπόν ἀπό πολλά, παρουσιάστηκαν μπροστά στό δικαστήριο δύο ψευδομάρτυρες 61 καί εἶπαν: Αὐτός εἶπε: Μπορῶ νά γκρεμίσω τό ναό τοῦ Θεοῦ καί μέσα σέ τρεῖς ἡμέρες νά τόν ξανακτίσω. 62 Ὁ ἀρχιερέας τότε σηκώθηκε ὄρθιος καί τοῦ εἶπε: Δέν ἔχεις νά ἀποκριθεῖς τίποτε; Τί εἶναι αὐτά πού σέ κατηγοροῦν αὐτοί; 63 Ὁ Ἰησοῦς ὅμως σιωποῦσε. Κι ὁ ἀρχιερέας τότε τοῦ εἶπε: Σέ ἐξορκίζω στό ὄνομα τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ζεῖ καί τιμωρεῖ τούς ἐπίορκους, νά μᾶς πεῖς ἄν εἶσαι ἐσύ ὁ Χριστός, ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ. 64 Τοῦ λέει ὁ Ἰησοῦς: Τό εἶπες ἐσύ ὅτι εἶμαι ὁ Χριστός, ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ. Ἀλλ’ ὅμως σᾶς λέω ὅτι σύντομα θά δεῖτε τόν υἱό τοῦ ἀνθρώπου, τόν Θεάνθρωπο Μεσσία, νά κάθεται στά δεξιά τοῦ παντοδύναμου Θεοῦ καί νά ἔρχεται πάνω στά σύννεφα τοῦ οὐρανοῦ ὡς ἔνδοξος Κριτής. 65 Τότε ὁ ἀρχιερέας, ἐκδηλώνοντας ὑποκριτικά τήν ἀγανάκτηση καί ἀποδοκιμασία του ἐναντίον τῆς φρικτῆς βλασφημίας πού ἀκούστηκε, ἔσχισε τά ροῦχα του, ὅπως ἦταν ἡ συνήθεια πού ἐπικρατοῦσε μεταξύ τῶν Ἰουδαίων, καί εἶπε: Ὁ κατηγορούμενος βλασφήμησε. Τί μᾶς χρειάζονται πλέον μάρτυρες; Νά, μόλις τώρα ἀκούσατε τή βλασφημία του. 66 Τί γνώμη ἔχετε; Κι αὐτοί ἀποκρίθηκαν: Εἶναι ἔνοχος ἐγκλήματος πού τιμωρεῖται μέ θάνατο. 67 Τότε τόν ἔφτυσαν στό πρόσωπο καί τόν χτύπησαν στόν αὐχένα, καί ἄλλοι τόν χαστούκισαν 68 λέγοντας: Προφήτευσέ μας, Χριστέ, ποιός εἶναι ἐκεῖνος πού σέ χτύπησε; 69 Ὁ Πέτρος στό μεταξύ καθόταν ἔξω στήν αὐλή. Κι ἐκεῖ τόν πλησίασε μιά μικρή ὑπηρέτρια καί τοῦ εἶπε: Ἤσουν κι ἐσύ μαζί μέ τόν Ἰησοῦ τόν Γαλιλαῖο. 70 Αὐτός ὅμως ἀρνήθηκε μπροστά σ’ ὅλους αὐτούς καί εἶπε: Δέν ξέρω τί λές. 71 Κι ὅταν βγῆκε στήν ἐξώπορτα καί τό προαύλιο, τόν εἶδε μιά ἄλλη καί εἶπε σ’ αὐτούς πού ἦταν μαζεμένοι: Ἦταν κι αὐτός ἐκεῖ, μαζί μέ τόν Ἰησοῦ τόν Ναζωραῖο. 72 Καί πάλι ὁ Πέτρος ἀρνήθηκε μέ ὅρκο λέγοντας: Δέν τόν γνωρίζω αὐτόν τόν ἄνθρωπο. 73 Ὕστερα πάλι ἀπό λίγο πλησίασαν ἐκεῖνοι πού στέκονταν ἐκεῖ καί εἶπαν στόν Πέτρο: Ἀσφαλῶς κι ἐσύ ἀπό αὐτούς εἶσαι. Γιατί καί ἡ προφορά τῆς ὁμιλίας σου σέ προδίδει καί σέ ἀποκαλύπτει. 74 Τότε ἐκεῖνος ἄρχισε νά καταριέται τόν ἑαυτό του καί νά ὁρκίζεται λέγοντας: Δέν τόν ξέρω τόν ἄνθρωπο. Κι ἀμέσως λάλησε ὁ πετεινός. 75 Καί τότε θυμήθηκε ὁ Πέτρος τό λόγο τοῦ Ἰησοῦ, πού τοῦ εἶχε πεῖ ὅτι προτοῦ λαλήσει ὁ πετεινός θά μέ ἀρνηθεῖς τρεῖς φορές. Κι ἀφοῦ βγῆκε ἔξω ἀπό τήν ἐξώπορτα καί τό προαύλιο, ἔκλαψε πικρά.
κζ΄ 1 Κι ὅταν ξημέρωσε, συνεδρίασαν ὅλοι οἱ ἀρχιερεῖς καί οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ ἐναντίον τοῦ Ἰησοῦ, γιά νά ἐπιτύχουν τήν ἐκτέλεση τῆς θανατικῆς ποινῆς του. 2 Κι ἀφοῦ τόν ἔδεσαν, τόν πῆραν ἀπό ἐκεῖ καί τόν παρέδωσαν στόν Πόντιο Πιλάτο, τόν Ρωμαῖο ἐπίτροπο καί διοικητή. 3 Τότε ὁ Ἰούδας, πού τόν παρέδωσε μέ προδοσία στούς Ἰουδαίους, σάν εἶδε ὅτι ὁ Ἰησοῦς καταδικάστηκε, μεταμελήθηκε κι ἐπέστρεψε τά τριάντα ἀσημένια νομίσματα στούς ἀρχιερεῖς καί στούς πρεσβυτέρους 4 καί εἶπε: Ἁμάρτησα διότι παρέδωσα αἷμα ἀθῶο γιά νά χυθεῖ. Αὐτοί ὅμως τοῦ εἶπαν: Τί μᾶς ἐνδιαφέρει; Ἐσύ θά φροντίσεις νά ἀπαλλαγεῖς ἀπό τήν εὐθύνη. Ἐσύ θά δώσεις λόγο γι’ αὐτό. 5 Κι ἀφοῦ ἔριξε τά ἀσημένια νομίσματα στόν περίβολο τοῦ ναοῦ, ἔφυγε καί πῆγε καί πνίγηκε μέ σκοινί.
