ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ (21/5)

Ἀπόστολος: τῶν Ἁγίων-21 Μαΐου, Πραξ. κς΄ 1, 12-20

Αγρίππας δὲ πρὸς τὸν Παῦλον ἔφη· ἐπιτρέ­πεταί σοι ὑπὲρ σεαυτοῦ λέγειν. τότε ὁ Παῦλος ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἀπελογεῖτο· 12 […] πορευόμενος εἰς τὴν Δαμασκὸν μετ᾿ ἐξουσίας καὶ ἐπιτροπῆς τῆς παρὰ τῶν ἀρχιερέων, 13 ἡμέρας μέσης κατὰ τὴν ὁδὸν εἶδον, βασιλεῦ, οὐρανόθεν ὑπὲρ τὴν λαμ­πρότητα τοῦ ἡλίου περιλάμψαν με φῶς καὶ τοὺς σὺν ἐμοὶ πορευομένους· 14 πάντων δὲ καταπεσόν­των ἡμῶν εἰς τὴν γῆν ἤκουσα φωνὴν λαλοῦσαν πρός με καὶ λέγουσαν τῇ Ἑβραΐδι διαλέκτῳ· Σαοὺλ Σαούλ, τί με διώκεις; σκληρόν σοι πρὸς κέντρα λακτίζειν. 15 ἐγὼ δὲ εἶπον· τίς εἶ, Κύριε; ὁ δὲ εἶπεν· ἐγώ εἰμι Ἰησοῦς ὃν σὺ διώκεις. 16 ἀλλὰ ἀνάστηθι καὶ στῆθι ἐπὶ τοὺς πόδας σου· εἰς τοῦτο γὰρ ὤφθην σοι, προχειρίσασθαί σε ὑπηρέτην καὶ μάρτυρα ὧν τε εἶδες ὧν τε ὀφθήσομαί σοι, 17 ἐξαιρούμενός σε ἐκ τοῦ λαοῦ καὶ τῶν ἐθνῶν, εἰς οὓς ἐγώ σε ἀποστέλλω 18 ἀνοῖξαι ὀφθαλμοὺς αὐ­τῶν, τοῦ ἐπιστρέψαι ἀπὸ σκότους εἰς φῶς καὶ τῆς ἐξουσίας τοῦ σατανᾶ ἐπὶ τὸν Θεόν, τοῦ λαβεῖν αὐ­τοὺς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ κλῆ­ρον ἐν τοῖς ἡγιασμένοις πίστει τῇ εἰς ἐμέ. 19 Ὅθεν, βασιλεῦ Ἀγρίππα, οὐκ ἐγενόμην ἀπειθὴς τῇ οὐρανίῳ ὀπτασίᾳ, 20 ἀλλὰ τοῖς ἐν Δαμασκῷ πρῶτον καὶ Ἱεροσολύμοις, εἰς πᾶσάν τε τὴν χώραν τῆς Ἰουδαίας καὶ τοῖς ἔθνεσιν ἀπαγγέλλω μετανοεῖν καὶ ἐπιστρέφειν ἐπὶ τὸν Θεόν, ἄξια τῆς μετανοίας ἔργα πράσ­σοντας.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

Ο Ἀγρίππας τότε εἶπε στόν Παῦλο: Σοῦ ἐπιτρέπεται νά ἀπολογηθεῖς. Τότε ὁ Παῦλος, ὅπως συνήθι­­­­­­­­ζαν ὅσοι δημηγοροῦσαν, τέντωσε ἔξω ἀπό τό μανδύα ὁ­­λόκληρο τό χέρι του, κι ἄρχισε νά ἀπο­­λο­­­­γεῖται ὡς ἑ­ξῆς: 12 […]Ἐνῶ λοιπόν καταγινόμουν μέ τίς καταδιώξεις αὐτές καί πήγαινα στή Δαμασκό μέ εἰδική ἐξουσιοδότηση καί ἄδεια πού εἶχα πάρει ἀπό τούς ἀρχιερεῖς, 13 γύρω στό μεσημέρι, ὅταν ἀκριβῶς ὁ ἥλιος ἔχει τή με­γα­λύτερη λάμψη του καί ἐξουδετερώνει μ’ αὐτή κάθε ἄλ­λο φῶς στή γῆ, εἶδα στό δρόμο, βασιλιά, ἕνα φῶς πιό δυνατό κι ἀπό τή λάμψη τοῦ ἥλι­ου νά λάμ­πει γύρω μου καί γύρω ἀπ’ ὅσους πή­γαι­­ναν μα­ζί μου. 14 Ὅλοι μας τότε, ἐπειδή δέν ἀντέχαμε στή λάμψη αὐτή, πέσαμε κάτω στή γῆ. Ἐγώ ἐπιπλέον ἄκουσα μιά φωνή νά μοῦ μιλᾶ στήν ἑβραϊκή γλώσσα καί νά μοῦ λέει: Σαούλ, Σα­­­­­ούλ, γιατί μέ καταδιώκεις; Εἶναι σκληρό γιά σένα νά κλωτσᾶς πάνω στά σιδερένια καρφιά τῶν βουκέν­τρων. 15 Ἐγώ τότε ρώτησα: Ποιός εἶσαι, Κύριε; Κι ἐκεῖνος ἀπά­ντησε: Ἐγώ εἶμαι ὁ Ἰησοῦς, τόν ὁποῖο ἐσύ καταδιώκεις. Διότι τούς διωγμούς πού κάνεις στούς πιστούς μου εἶναι σάν νά τούς κάνεις σέ μένα τόν ἴδιο. 16 Σήκω ὅμως καί στάσου ὄρθιος στά πόδια σου. Διότι γι’ αὐτό σοῦ ἐμφανίσθηκα, γιά νά σέ καταστήσω ὑπη­ρέτη καί μάρτυρα καί γι’ αὐτά πού τώρα εἶδες, καί γιά ἐκεῖνα πού θά δεῖς ἀκόμη, ὅσες φορές σοῦ ἐμ­φα­νι­σθῶ στό μέλλον. 17 Κι ἐγώ θά σέ σώζω ἀπό τούς κινδύνους πού θά διατρέξεις στή διακονία σου αὐτή, καί θά σέ προστατεύω καί θά σέ γλυτώνω ἀπό τόν ἰουδαϊκό λαό καί ἀπό τούς ἐθνι­κούς, στούς ὁποίους ἐγώ σέ ἀποστέλλω. 18 Σέ ἀποστέλλω σ’ αὐτούς, γιά νά τούς ἀνοίξω τά πνευ­ματικά τους μάτια, ὥστε νά ἐπιστρέψουν ἀπό τό σκο­τάδι τῆς πλάνης καί τῆς ἁμαρτίας στό φῶς τῆς ἀλή­­θει­­­ας, κι ἀπό τήν ἐξουσία τοῦ σατανᾶ στό Θεό· κι ἔτσι, πι­στεύοντας σέ μένα, νά λάβουν τή συγχώρηση τῶν ἁμαρ­­­τιῶν τους καί τήν κληρονομιά τοῦ οὐρανοῦ μαζί μ’ ἐκεί­­­νους πού ἔχουν ἁγιασθεῖ. 19 Ὕστερα ἀπ’ αὐτά, βασιλιά Ἀγρίππα, δέν ἀρνήθηκα νά ὑπακούσω στίς διαταγές πού μοῦ δόθηκαν στήν οὐ­ρά­νια ἐκείνη ὀπτασία. 20 Ἀλλά ἄρχισα νά κηρύττω πρῶτα σ’ ὅσους κατοικοῦν στή Δαμασκό καί στά Ἱεροσόλυμα, κι ἔπειτα καί σ’ ὅλη τή χώρα τῆς Ἰου­δαίας καί στά ἔθνη, νά μετανοήσουν καί νά ἐπι­στρέψουν στό Θεό, κάνοντας στό ἑξῆς ἔργα ἀρε­­τῆς ἄξια τῆς μετανοίας. Κι ἔτσι μέ τά ἔργα τους αὐ­τά θά ἀποδεικνύουν ὅτι ἡ με­τάνοιά τους εἶναι εἰλι­κρι­νής καί πραγματική.