Ἀπόστολος: ἡμέρας, Τετ. α΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Ῥωμ. α΄ 18-27)
18 Ἀποκαλύπτεται γὰρ ὀργὴ Θεοῦ ἀπ᾿ οὐρανοῦ ἐπὶ πᾶσαν ἀσέβειαν καὶ ἀδικίαν ἀνθρώπων τῶν τὴν ἀλήθειαν ἐν ἀδικίᾳ κατεχόντων, 19 διότι τὸ γνωστὸν τοῦ Θεοῦ φανερόν ἐστιν ἐν αὐτοῖς· ὁ γὰρ Θεὸς αὐτοῖς ἐφανέρωσε. 20 τὰ γὰρ ἀόρατα αὐτοῦ ἀπὸ κτίσεως κόσμου τοῖς ποιήμασι νοούμενα καθορᾶται, ἥ τε ἀΐδιος αὐτοῦ δύναμις καὶ θειότης, εἰς τὸ εἶναι αὐτοὺς ἀναπολογήτους, 21 διότι γνόντες τὸν Θεὸν οὐχ ὡς Θεὸν ἐδόξασαν ἢ εὐχαρίστησαν, ἀλλ᾿ ἐματαιώθησαν ἐν τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν, καὶ ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν καρδία· 22 φάσκοντες εἶναι σοφοὶ ἐμωράνθησαν, 23 καὶ ἤλλαξαν τὴν δόξαν τοῦ ἀφθάρτου Θεοῦ ἐν ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου καὶ πετεινῶν καὶ τετραπόδων καὶ ἑρπετῶν. 24 Διὸ καὶ παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις τῶν καρδιῶν αὐτῶν εἰς ἀκαθαρσίαν τοῦ ἀτιμάζεσθαι τὰ σώματα αὐτῶν ἐν αὐτοῖς, 25 οἵτινες μετήλλαξαν τὴν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει, καὶ ἐσεβάσθησαν καὶ ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει παρὰ τὸν κτίσαντα, ὅς ἐστιν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν. 26 Διὰ τοῦτο παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς πάθη ἀτιμίας. αἵ τε γὰρ θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν τὴν φυσικὴν χρῆσιν εἰς τὴν παρὰ φύσιν, 27 ὁμοίως δὲ καὶ οἱ ἄρσενες ἀφέντες τὴν φυσικὴν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους, ἄρσενες ἐν ἄρσεσι τὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι καὶ τὴν ἀντιμισθίαν ἣν ἔδει τῆς πλάνης αὐτῶν ἐν ἑαυτοῖς ἀπολαμβάνοντες.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
18 Καί ἦταν ἀναγκαία ἡ δικαίωση καί ἡ σωτηρία μέσῳ τῆς πίστεως, διότι ἔρχεται ὀργή Θεοῦ ἀπό τόν οὐρανό γιά κάθε ἀσεβή ἐνέργεια ἐναντίον τοῦ θείου μεγαλείου καί γιά κάθε παράβαση τοῦ ἠθικοῦ νόμου του πού διαπράττουν ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι καταπατοῦν καί ἀδικοῦν τήν ἀλήθεια μέ τήν εἰδωλολατρία καί τήν αἰσχρή ζωή τους. 19 Καί ἀδικοῦν καί καταπατοῦν τήν ἀλήθεια, διότι ἡ ἀληθινή γνώση γιά τόν Θεό, ὅση μπορεῖ νά ἀποκτήσει ὁ πεπερασμένος νοῦς τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι φανερή στή διάνοιά τους, ἐπειδή ὁ Θεός τήν ἔχει φανερώσει σ’ αὐτούς μέ σαφήνεια. 20 Διότι οἱ ἄπειρες τελειότητες τοῦ Θεοῦ, οἱ ὁποῖες δέν φαίνονται μέ τά αἰσθητά μάτια, ἀπό τότε πού κτίσθηκε ὁ κόσμος φαίνονται καθαρά μέσα ἀπό τά δημιουργήματα μέ τά μάτια τῆς διανοίας: τόσο ἡ δύναμή του, πού δέν ἔχει ἀρχή καί τέλος ἀλλά εἶναι αἰώνια, ὅσο καί κάθε τελειότητα· ὥστε νά εἶναι ἀναπολόγητοι αὐτοί καί νά μήν μποροῦν νά προβάλουν καμία δικαιολογία. 21 Καί εἶναι ἀδικαιολόγητοι, διότι, ἐνῶ μέσα ἀπό τά θαυμάσια ἔργα τῆς δημιουργίας γνώρισαν τόν Θεό, ὁ ὁποῖος τά δημιούργησε μέ κάθε σοφία καί δύναμη, δέν τόν δόξασαν γιά τίς ἄπειρες τελειότητές του, οὔτε τόν εὐχαρίστησαν γιά τίς τόσες εὐεργεσίες του, ὅπως τοῦ ἁρμόζει, ἀλλά μέ τούς ψεύτικους καί πλανεμένους συλλογισμούς τους ἀποδείχθηκαν μωροί, καί σκοτίσθηκε ἡ ἀσύνετη διάνοιά τους, πού ἦταν καί ἀνίκανη νά καταλάβει τά ἀληθινά καί πρέποντα. 22 Κι ἐνῶ ἰσχυρίζονται ὅτι εἶναι σοφοί, ἔγιναν μωροί καί ἀνόητοι. 23 Καί ἀντάλλαξαν τό ἔνδοξο μεγαλεῖο τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος δέν ἔχει καμία σχέση μέ τή φθορά, μέ ὑλικά ἀγάλματα πού ἔχουν τήν εἰκόνα φθαρτοῦ ἀνθρώπου καί πουλιῶν καί τετράποδων ζώων καί ἑρπετῶν. 24 Κι ἐπειδή ἔκαναν τήν ἀσεβή αὐτή ἀνταλλαγή, γι’ αὐτό ὁ Θεός πῆρε ἀπ’ αὐτούς τή χάρη του καί τούς ἄφησε νά παραδοθοῦν μέ τίς αἰσχρές ἐπιθυμίες τῶν καρδιῶν τους σέ ἀκαθαρσία, ὥστε νά ἀτιμάζονται τά σώματά τους ἀπό αὐτούς τούς ἴδιους. 25 Αὐτοί ἀντικατέστησαν τόν ἀληθινό Θεό μέ τούς ψεύτικους θεούς τῶν εἰδώλων καί ἀπέδωσαν τό σεβασμό τῆς καρδιᾶς τους καί τήν ἐξωτερική λατρεία τους στήν κτίση, ἀντί νά σέβονται καί νά λατρεύουν ἐκεῖνον πού τήν δημιούργησε, ὁ ὁποῖος εἶναι σωστό καί δίκαιο νά εὐλογεῖται καί νά δοξάζεται στούς αἰῶνες. Ἀμήν. 26 Κι ἐπειδή λάτρευσαν τήν κτίση ἀντί γιά τόν Κτίστη, γι’ αὐτό ἐπέτρεψε ὁ Θεός νά παραδοθοῦν σέ ἀτιμωτικά πάθη. Διότι καί οἱ γυναῖκες τους ἄλλαξαν τή φυσική σχέση καί χρήση μέ τήν ἀφύσικη καί ἐξευτελίσθηκαν μέ ἀκατονόμαστες ἀσέλγειες. 27 Μέ τόν ἴδιο ἀκριβῶς τρόπο καί οἱ ἄνδρες ἄφησαν τή φυσική σχέση καί χρήση τῆς γυναίκας καί φλογίστηκαν ἀπό φωτιά ἀκράτητης ἐπιθυμίας μεταξύ τους, κάνοντας ἄσχημες καί ἄτιμες πράξεις ἀρσενικοί μέ ἀρσενικούς καί παίρνοντας τό τίμημα πού τούς ἄξιζε γιά τήν πλάνη τῆς εἰδωλολατρίας τους ἀπό τόν ἴδιο τόν ἑαυτό τους.
