Ἀπόστολος: ἡμέρας, Παρ. β΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Ῥωμ. ε΄ 17 – ς΄ 2)
17 εἰ γὰρ τῷ τοῦ ἑνὸς παραπτώματι ὁ θάνατος ἐβασίλευσε διὰ τοῦ ἑνός, πολλῷ μᾶλλον οἱ τὴν πε-ρισσείαν τῆς χάριτος καὶ τῆς δωρεᾶς τῆς δικαιοσύνης λαμβάνοντες ἐν ζωῇ βασιλεύσουσι διὰ τοῦ ἑνὸς Ἰησοῦ Χριστοῦ. 18 Ἄρα οὖν ὡς δι᾿ ἑνὸς παραπτώματος εἰς πάντας ἀνθρώπους εἰς κατάκριμα, οὕτω καὶ δι᾿ ἑνὸς δικαιώματος εἰς πάντας ἀνθρώπους εἰς δικαίωσιν ζωῆς. 19 ὥσπερ γὰρ διὰ τῆς παρακοῆς τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου ἁμαρτωλοὶ κατεστάθησαν οἱ πολλοί, οὕτω καὶ διὰ τῆς ὑπακοῆς τοῦ ἑνὸς δίκαιοι κατασταθήσονται οἱ πολλοί. 20 νόμος δὲ παρεισῆλθεν ἵνα πλεονάσῃ τὸ παράπτωμα. οὗ δὲ ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία, ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις, 21 ἵνα ὥσπερ ἐβασίλευσεν ἡ ἁμαρτία ἐν τῷ θανάτῳ, οὕτω καὶ ἡ χάρις βασιλεύσῃ διὰ δικαιοσύνης εἰς ζωὴν αἰώνιον διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν.
ς΄ 1 Τί οὖν ἐροῦμεν; ἐπιμενοῦμεν τῇ ἁμαρτίᾳ ἵνα ἡ χάρις πλεονάσῃ; 2 μὴ γένοιτο. οἵτινες ἀπεθάνομεν τῇ ἁμαρτίᾳ, πῶς ἔτι ζήσομεν ἐν αὐτῇ;
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
17 Καί ἡ δικαίωση αὐτή ἔχει μεγάλες καί εὐεργετικές συνέπειες. Διότι, ἐάν μέσα ἀπό τήν πτώση τοῦ ἑνός, δηλαδή τοῦ προπάτορά μας Ἀδάμ, ὁ θάνατος κυριάρχησε διαμέσου τοῦ ἑνός ἀνθρώπου, πολύ περισσότερο ἐκεῖνοι πού λαμβάνουν τήν ἀφθονία τῆς χάριτος καί τῆς δικαιώσεως, πού μᾶς δίνεται ὡς δωρεά, θά βασιλεύσουν γεμάτοι νέα καί οὐράνια ζωή διαμέσου τοῦ ἑνός Ἰησοῦ Χριστοῦ. 18 Τό συμπέρασμα λοιπόν εἶναι ὅτι ὅπως ἐξαιτίας μιᾶς προπατορικῆς παραβάσεως ὁδηγήθηκαν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι σέ καταδίκη, ἔτσι καί διαμέσου μιᾶς ἀθωωτικῆς ἀποφάσεως πού δίνει τή δικαίωση ὁδηγήθηκαν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι σέ κατάσταση δικαιώσεως, ἡ ὁποία ὡς συνέπειά της φέρνει τή ζωή. 19 Διότι ὅπως ἀκριβῶς μέ τήν παρακοή τοῦ ἑνός ἀνθρώπου, τοῦ Ἀδάμ, ἔγιναν ἁμαρτωλοί καί ἔνοχοι οἱ ἀμέτρητοι ἀπόγονοι τοῦ Ἀδάμ, μέ τόν ἴδιο τρόπο καί μέ τήν ὑπακοή πού ἔδειξε ὁ ἕνας, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, θά γίνουν δίκαιοι ὅλοι οἱ πιστοί. 20 Ἀλλά ἀφοῦ ἐπρόκειτο νά σωθοῦμε ὅλοι μέσῳ τοῦ Χριστοῦ, τί χρειαζόταν ὁ νόμος; Ὁ Μωσαϊκός νόμος εἰσῆλθε προσωρινά, ἔτσι ὥστε μέ τήν αὔξηση τῶν παραβάσεών του νά ὑπάρξει βαθιά συναίσθηση τοῦ βάρους τῆς ἁμαρτίας, ἡ ὁποία προῆλθε ἀπό τήν πτώση τοῦ Ἀδάμ καί διαρκῶς πληθυνόταν, διότι οἱ ἄνθρωποι παρέβαιναν τό νόμο. Ἐκεῖ ὅμως ὅπου πληθύνθηκε ἡ ἁμαρτία, δόθηκε πολύ ἀφθονότερη ἡ χάρις. 21 Ἔτσι ὥστε, ὅπως ἀκριβῶς βασίλευσε ἡ ἁμαρτία, πού ἔκανε αἰσθητό τό τυραννικό κράτος της μέ τό θάνατο, ἔτσι νά βασιλεύσει καί ἡ χάρις μέ τό δῶρο τῆς δικαιώσεως καί σωτηρίας, γιά νά ἐπικρατήσει ἡ αἰώνια ζωή μέ τή μεσιτεία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Κυρίου μας.
ς΄ 1 Αφοῦ λοιπόν ἐκεῖ πού πληθύνθηκε ἡ ἁμαρτία δόθηκε ἀφθονότερα ἡ χάρις, τί θά ποῦμε; Θά ἐπιμείνουμε στήν ἁμαρτία, γιά νά μᾶς δοθεῖ μέ ἀφθονία ἡ χάρις; 2 Ποτέ μή συμβεῖ νά ποῦμε ἕναν τέτοιο βλάσφημο λόγο. Ἐμεῖς πού στό ἅγιο βάπτισμα πεθάναμε ὡς πρός τήν ἁμαρτία καί χωρισθήκαμε γιά πάντα ἀπ’ αὐτήν, πῶς θά ζήσουμε ἀκόμη μέσα στήν ἁμαρτία;
