ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ (23/6)

Ἀπόστολος: ἡμέρας, Σάβ. δ΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Ῥωμ. ς΄ 11-17)

11 οὕτω καὶ ὑμεῖς λογίζεσθε ἑαυτοὺς νεκροὺς μὲν εἶναι τῇ ἁμαρτίᾳ, ζῶντας δὲ τῷ Θεῷ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν. 12 Μὴ οὖν βασιλευέτω ἡ ἁμαρτία ἐν τῷ θνητῷ ὑμῶν σώματι εἰς τὸ ὑπακούειν αὐ­τῇ ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις αὐτοῦ, 13 μηδὲ παριστάνετε τὰ μέ­λη ὑμῶν ὅπλα ἀδικίας τῇ ἁμαρτίᾳ, ἀλλὰ παραστήσατε ἑαυτοὺς τῷ Θεῷ ὡς ἐκ νεκρῶν ζῶντας καὶ τὰ μέλη ὑμῶν ὅπλα δικαιοσύνης τῷ Θεῷ. 14 ἁμαρτία γὰρ ὑμῶν οὐ κυριεύσει· οὐ γάρ ἐστε ὑπὸ νόμον, ἀλλ᾿ ὑπὸ χάριν. 15 Τί οὖν; ἁμαρτήσομεν ὅτι οὐκ ἐσμὲν ὑπὸ νόμον, ἀλλ᾿ ὑπὸ χάριν; μὴ γένοιτο. 16 οὐκ οἴδατε ὅτι ᾧ παριστάνετε ἑαυτοὺς δούλους εἰς ὑπακοήν, δοῦλοί ἐστε ᾧ ὑπακούετε, ἤτοι ἁμαρτίας εἰς θάνατον ἢ ὑπακοῆς εἰς δικαιοσύνην; 17 χάρις δὲ τῷ Θεῷ ὅτι ἦτε δοῦλοι τῆς ἁμαρτίας, ὑπηκούσατε δὲ ἐκ καρδίας εἰς ὃν παρεδόθητε τύπον διδαχῆς.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

11 Κι ὅπως ὁ Χριστός ζεῖ γιά τόν Θεό, ἔτσι κι ἐσεῖς νά θε­ωρεῖτε τούς ἑαυτούς σας νεκρούς ὡς πρός τήν ἁμαρ­τία, ἀλλά καί ζωντανούς γιά τόν Θεό, ἑνωμένους μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ Κύριός μας. 12 Ἄς μή βασιλεύει λοιπόν ἡ ἁμαρτία στό σῶμα σας, τό ὁποῖο ὡς θνητό δέν πρέπει νά κυριαρχεῖ πάνω στήν ἀθάνατη ψυχή σας. Ὄχι. Ἄς μή βασιλεύει ἡ ἁμαρτία, ὥστε νά ὑπακοῦτε σ’ αὐτήν παρασυρόμενοι ἀπό τίς ἐπι­θυμίες τοῦ σώματός σας. 13 Οὔτε νά παρέχετε τά μέλη τοῦ σώματός σας ὡς ὄρ­γανα τῆς ἀδικίας, γιά νά σᾶς πολεμᾶ καί νά σᾶς κατα­νικᾶ μ’ αὐτά ἡ ἁμαρτία. Ἀλλά νά προσφέρετε ὁλοκληρωτικά τούς ἑαυτούς σας θυσία καί ἀφιέρωμα στό Θεό, σάν ἄνθρωποι πού πραγματικά ἀναστηθήκατε ἀπό τούς νε­κρούς μέ τό βάπτισμα καί λάβατε νέα καί ἁγία ζωή. Καί καθένα ἀπό τά μέλη σας δῶστε τα στό Θεό γιά νά εἶναι ὄργανα κάθε ἀρετῆς, δυνατά νά κατανικοῦν κάθε ἁμαρτία. 14 Καί μπορεῖτε νά τό κατορθώσετε αὐτό, διότι ἡ ἁμαρ­τία δέν θά σᾶς κυριεύσει. Διότι δέν εἶστε πλέον κάτω ἀπό τήν ἐξουσία τοῦ νόμου, πού πρόσταζε τό ὀρθό καί τό δίκαιο, δέν ἔδι­νε ὅμως καί τήν ἐνίσχυση προκειμένου νά τό κατορθώ­σει κανείς αὐτό. Ἀλλά εἶστε τώρα μέσα στήν ἐξουσία τῆς χάριτος, ἡ ὁποία καί μᾶς συγχωρεῖ γιά ὅσα κακά κά­­ναμε στό παρελθόν, ἐνῶ παράλληλα μᾶς ἐνισχύει καί μᾶς ἀσφαλίζει γιά νά βαδίζουμε τό δρόμο τῆς ἁγιότη­τος. 15 Τί λοιπόν; Θά ἁμαρτήσουμε, ἐπειδή δέν εἴμαστε ὑπό τό κράτος τοῦ νόμου ἀλλά ὑπό τό κράτος τῆς χάριτος; Μᾶς παρέχει λοιπόν ἡ χάρις τήν ἄδεια νά ἁμαρ­τά­νουμε; Μή συμβεῖ ποτέ νά δεχθοῦμε ἕνα τέτοιο λογισμό. 16 Δέν ξέρετε ὅτι σ’ ἐκεῖνον πού προσφέρετε τούς ἑαυ­τούς σας δούλους γιά νά τόν ὑπακοῦτε, γίνεστε πλέ­ον δοῦλοι μέ τή συνήθεια πού δημιουργεῖ ἡ δουλική ὑπα­κοή; Δοῦλοι σ’ ἐκεῖνον στόν ὁποῖο ἐξακολουθεῖτε νά ὑπακοῦτε. Δηλαδή ἤ δοῦλοι τῆς ἁμαρτίας, γιά νά κα­ταλήξετε στόν πνευματικό θάνατο καί τόν πλήρη χω­­­ρι­­­­σμό σας ἀπό τόν Θεό, ἤ δοῦλοι τῆς ὑπακοῆς στό Χρι­­στό, γιά νά καταλήξετε στή δικαίωση, τή σωτηρία καί τήν πανευτυ­­­χή ζωή. 17 Καί ὀφείλετε εὐχαριστία στό Θεό, διότι ἤσασταν κάποτε δοῦλοι τῆς ἁμαρτίας, ἀλλ’ ὅμως ὑπακούσατε μέ τήν καρδιά σας στόν ἀκριβή κανόνα τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας πού διδαχθήκατε ἀπό ἐμᾶς τούς ἀποστό­λους.