Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Τρ. ς΄ ἑβδ. Ματθαίου (Ματθ. ιγ΄ 24-30)
24 Ἄλλην παραβολὴν παρέθηκεν αὐτοῖς λέγων· ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ σπείραντι καλὸν σπέρμα ἐν τῷ ἀγρῷ αὐτοῦ· 25 ἐν δὲ τῷ καθεύδειν τοὺς ἀνθρώπους ἦλθεν αὐτοῦ ὁ ἐχθρὸς καὶ ἔσπειρε ζιζάνια ἀνὰ μέσον τοῦ σίτου καὶ ἀπῆλθεν. 26 ὅτε δὲ ἐβλάστησεν ὁ χόρτος καὶ καρπὸν ἐποίησε, τότε ἐφάνη καὶ τὰ ζιζάνια. 27 προσελθόντες δὲ οἱ δοῦλοι τοῦ οἰκοδεσπότου εἶπον αὐτῷ· κύριε, οὐχὶ καλὸν σπέρμα ἔσπειρας ἐν τῷ σῷ ἀγρῷ; πόθεν οὖν ἔχει ζιζάνια; 28 ὁ δὲ ἔφη αὐτοῖς· ἐχθρὸς ἄνθρωπος τοῦτο ἐποίησεν. οἱ δὲ δοῦλοι εἶπον αὐτῷ· θέλεις οὖν ἀπελθόντες συλλέξωμεν αὐτά; 29 ὁ δὲ ἔφη· οὔ, μήποτε συλλέγοντες τὰ ζιζάνια ἐκριζώσητε ἅμα αὐτοῖς τὸν σῖτον· 30 ἄφετε συναυξάνεσθαι ἀμφότερα μέχρι τοῦ θερισμοῦ, καὶ ἐν καιρῷ τοῦ θερισμοῦ ἐρῶ τοῖς θερισταῖς· συλλέξατε πρῶτον τὰ ζιζάνια καὶ δήσατε αὐτὰ εἰς δέσμας πρὸς τὸ κατακαῦσαι αὐτά, τὸν δὲ σῖτον συναγάγετε εἰς τὴν ἀποθήκην μου.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
24 Ὁ Κύριος τούς δίδαξε καί μιά ἄλλη παραβολή: Ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν, ἡ Ἐκκλησία δηλαδή πού θά κατακτήσει τόν κόσμο ὁλόκληρο, καί ὁ λόγος τῆς ἀλήθειας πού κηρύττεται σ’ ὅλο τόν κόσμο διά τῆς Ἐκκλησίας, μοιάζει μέ ἄνθρωπο πού ἔσπειρε καλό σπόρο στό χωράφι του. Ἔτσι κι ὁ Κύριος σπέρνει πάντοτε τόν καλό σπόρο τῆς σωτήριας ἀλήθειας στόν κόσμο πού κατακτᾶται ἀπό τήν Ἐκκλησία. 25 Τήν ὥρα ὅμως πού κοιμοῦνταν οἱ ἄνθρωποί του, ἦλθε ὁ ἐχθρός του, ὁ διάβολος δηλαδή, κι ἔσπειρε ἀνάμεσα στό σιτάρι ἤρα, τό ζιζάνιο δηλαδή τῶν σιτηρῶν, κι ἔφυγε. 26 Κι ὅταν βλάστησαν τά στάχυα κι ἔκαναν καρπό, τότε φάνηκαν καί τά ζιζάνια. 27 Τότε ἦλθαν οἱ δοῦλοι τοῦ οἰκοδεσπότη καί τοῦ εἶπαν: Κύριε, δέν ἔσπειρες καλό σπόρο στό χωράφι σου; Ἀπό ποῦ λοιπόν αὐτό ἔχει ζιζάνια; 28 Κι ἐκεῖνος τούς εἶπε: Κάποιος ἐχθρός τό ἔκανε αὐτό. Καί οἱ δοῦλοι τοῦ εἶπαν: Θέλεις λοιπόν νά πᾶμε καί νά τά μαζέψουμε; 29 Ἐκεῖνος ὅμως εἶπε: Ὄχι, διότι οἱ ρίζες τῶν ζιζανίων εἶναι μπλεγμένες μέσα στό χῶμα μέ τίς ρίζες τοῦ σιταριοῦ καί ὑπάρχει φόβος μήπως, ὅταν θά συλλέγετε τά ζιζάνια, ξεριζώσετε μαζί μ’ αὐτά καί τό σιτάρι. 30 Ἀφῆστε νά μεγαλώνουν καί τά δύο μέχρι τήν ἐποχή τοῦ θερισμοῦ. Καί τόν καιρό τοῦ θερισμοῦ, δηλαδή τῆς τελικῆς κρίσεως, θά πῶ στούς θεριστές ἀγγέλους μου: Μαζέψτε πρῶτα τά ζιζάνια καί δέστε τα σέ δεσμίδες γιά νά τά κατακάψετε. Δηλαδή ξεχωρίστε τούς πονηρούς ἀνθρώπους καί ρίξτε τους ὅλους μαζί στή φωτιά τῆς αἰωνίου κολάσεως. Τό σιτάρι ὅμως μαζέψτε το στήν ἀποθήκη μου. Τούς ἀγαθούς δηλαδή καί ἐναρέτους συνάξτε τους στήν οὐράνια βασιλεία.
