Ἀπόστολος: ἡμέρας, Τρ. θ΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Α΄ Κορ. ιβ΄ 12-26)
12 Καθάπερ γὰρ τὸ σῶμα ἕν ἐστι καὶ μέλη ἔχει πολλά, πάντα δὲ τὰ μέλη τοῦ σώματος τοῦ ἑνός, πολλὰ ὄντα, ἕν ἐστι σῶμα, οὕτω καὶ ὁ Χριστός· 13 καὶ γὰρ ἐν ἑνὶ Πνεύματι ἡμεῖς πάντες εἰς ἓν σῶμα ἐβαπτίσθημεν, εἴτε Ἰουδαῖοι εἴτε Ἕλληνες, εἴτε δοῦλοι εἴτε ἐλεύθεροι, καὶ πάντες εἰς ἓν Πνεῦμα ἐποτίσθημεν. 14 καὶ γὰρ τὸ σῶμα οὐκ ἔστιν ἓν μέλος, ἀλλὰ πολλά. 15 ἐὰν εἴπῃ ὁ πούς, ὅτι οὐκ εἰμὶ χείρ, οὐκ εἰμὶ ἐκ τοῦ σώματος, – οὐ παρὰ τοῦτο οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ σώματος; 16 καὶ ἐὰν εἴπῃ τὸ οὖς, ὅτι οὐκ εἰμὶ ὀφθαλμός, οὐκ εἰμὶ ἐκ τοῦ σώματος, – οὐ παρὰ τοῦτο οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ σώματος; 17 εἰ ὅλον τὸ σῶμα ὀφθαλμός, ποῦ ἡ ἀκοή; εἰ ὅλον ἀκοή, ποῦ ἡ ὄσφρησις; 18 νυνὶ δὲ ὁ Θεὸς ἔθετο τὰ μέλη ἓν ἕκαστον αὐτῶν ἐν τῷ σώματι καθὼς ἠθέλησεν. 19 εἰ δὲ ἦν τὰ πάντα ἓν μέλος, ποῦ τὸ σῶμα; 20 νῦν δὲ πολλὰ μὲν μέλη, ἓν δὲ σῶμα. 21 οὐ δύναται δὲ ὀφθαλμὸς εἰπεῖν τῇ χειρί· χρείαν σου οὐκ ἔχω· ἢ πάλιν ἡ κεφαλὴ τοῖς ποσί· χρείαν ὑμῶν οὐκ ἔχω· 22 ἀλλὰ πολλῷ μᾶλλον τὰ δοκοῦντα μέλη τοῦ σώματος ἀσθενέστερα ὑπάρχειν ἀναγκαῖά ἐστι, 23 καὶ ἃ δοκοῦμεν ἀτιμότερα εἶναι τοῦ σώματος, τούτοις τιμὴν περισσοτέραν πε-ριτίθεμεν, καὶ τὰ ἀσχήμονα ἡμῶν εὐσχημοσύνην περισσοτέραν ἔχει, 24 τὰ δὲ εὐσχήμονα ἡμῶν οὐ χρείαν ἔχει. ἀλλ᾿ ὁ Θεὸς συνεκέρασε τὸ σῶμα, τῷ ὑστεροῦντι περισσοτέραν δοὺς τιμήν, 25 ἵνα μὴ ᾖ σχίσμα ἐν τῷ σώματι, ἀλλὰ τὸ αὐτὸ ὑπὲρ ἀλλήλων μεριμνῶσι τὰ μέλη· 26 καὶ εἴτε πάσχει ἓν μέλος, συμπάσχει πάντα τὰ μέλη, εἴτε δοξάζεται ἓν μέλος, συγχαίρει πάντα τὰ μέλη.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
12 Διότι, ὅπως τό ἀνθρώπινο σῶμα εἶναι ἕνα καί ἔχει πολλά μέλη, καί ὅλα τά μέλη τοῦ ἑνός σώματος, ἄν καί εἶναι πολλά, ἀποτελοῦν ἕνα σῶμα, ἔτσι καί ὁ Χριστός μέ τό πλῆθος τῶν πιστῶν εἶναι ἕνα σῶμα πνευματικό. 13 Μήν παραξενεύεσθε ὅταν ἀκοῦτε ὅτι ὅλοι οἱ πιστοί εἴμαστε ἕνα. Διότι καί σ’ ἕνα Ἅγιον Πνεῦμα ὅλοι ἐμεῖς βαπτισθήκαμε, καί ἀπό ἕνα Ἅγιον Πνεῦμα ἀναγεννηθήκαμε ὅλοι στήν κολυμβήθρα, γιά νά γίνουμε ἕνα σῶμα, εἴτε Ἰουδαῖοι εἴτε Ἕλληνες ἤμασταν πρωτύτερα ὡς πρός τήν ἐθνικότητα καί τή θρησκεία, εἴτε δοῦλοι εἴτε ἐλεύθεροι ὡς πρός τήν κοινωνική μας θέση καί τάξη. Καί ὅλοι ποτισθήκαμε ἀπό ἕνα Ἅγιον Πνεῦμα, διότι σάν δέντρα ποτισθήκαμε ὅλοι μέ τό ἴδιο πνευματικό νερό τῆς χάριτος. 14 Μήν παρασύρεσθε λοιπόν ἀπό τό ὅτι εἴμαστε πολλοί καί μήν ἀπορεῖτε πῶς οἱ πολλοί μπορεῖ νά εἶναι ἕνα. Διότι καί τό σῶμα δέν εἶναι ἕνα μέλος ἀλλά πολλά. 15 Ἐάν γιά παράδειγμα πεῖ τό πόδι, ἐπειδή δέν εἶμαι χέρι, γι’ αὐτό δέν εἶμαι ἀπό τά μέλη τοῦ σώματος· μέ τό ὅτι λέει τό λόγο αὐτό σταμάτησε ἄραγε νά εἶναι μέλος τοῦ σώματος; 16 Κι ἄν πεῖ τό αὐτί, ἀφοῦ δέν εἶμαι μάτι, δέν εἶμαι ἀπό τά μέλη τοῦ σώματος· τάχα, ἐπειδή εἶπε τό λόγο αὐτό, σταμάτησε νά εἶναι μέλος τοῦ σώματος; Ἔτσι καί σύ, ἐπειδή ἔχεις αὐτό τό χάρισμα καί δέν ἔχεις ἐκεῖνο πού θά προτιμοῦσες, δέν παύεις γι’ αὐτό νά ἀνήκεις στό ἕνα σῶμα τοῦ Χριστοῦ. 17 Ἐάν ὅλο τό σῶμα ἦταν μάτι, τότε ποῦ θά ἦταν ἡ ἀκοή; Τό σῶμα θά ἔμενε κουφό. Κι ἄν ὅλο τό σῶμα ἦταν ἀκοή, ποῦ θά ἦταν ἡ ὄσφρηση; Τό σῶμα θά στεροῦνταν τήν ὄσφρηση. 18 Τώρα ὅμως ὁ Θεός σοφά τοποθέτησε στό σῶμα καθένα ἀπό τά μέλη ἀκριβῶς ὅπως θέλησε σύμφωνα μέ τήν ἀγαθότητα καί τήν πανσοφία του, πάντοτε γιά τό συμφέρον καί τήν ἐξυπηρέτηση ὁλόκληρου τοῦ σώματος. 19 Ἐάν ὅμως ἦταν ὅλα ἕνα μέλος, τότε ποῦ θά ἦταν τό σῶμα; Δέν θά διαλυόταν; 20 Τώρα ὅμως ὑπάρχουν βέβαια πολλά μέλη, ἕνα ὅμως σῶμα. Καί στό σῶμα αὐτό τό ἕνα μέλος ἐξαρτᾶται ἀπό τά ἄλλα, καί δέν μπορεῖ τό κάθε μέλος νά κάνει χωρίς τά ἄλλα. 21 Δέν μπορεῖ γιά παράδειγμα τό μάτι νά πεῖ στό χέρι, δέν ἔχω τήν ἀνάγκη σου· ἤ πάλι τό κεφάλι νά πεῖ στά πόδια, δέν ἔχω τήν ἀνάγκη σας. 22 Ἀλλά τά μέλη πού ἀπό τή φύση τους φαίνονται ἀσθενέστερα, αὐτά εἶναι πολύ περισσότερο ἀναγκαῖα γιά τήν ὕπαρξη τοῦ σώματος. 23 Κι ἐκεῖνα τά μέλη τοῦ σώματος πού θεωροῦμε ὅτι εἶναι μεγαλύτερη ντροπή νά φανοῦν καί νομίζουμε ὅτι στεροῦνται τιμή σέ σχέση μέ τά ἄλλα, αὐτά τά σκεπάζουμε κι ἔτσι τά περιβάλλουμε μέ περισσότερη τιμή. Καί τά μέλη μας πού εἶναι ἄσχημο νά φανοῦν, ἔχουν περισσότερο ἐξωτερικό στολισμό καί κοσμιότερη περιβολή. 24 Τά μέλη μας πάλι πού μποροῦν νά φανοῦν, δέν ἔχουν ἀνάγκη νά τά σκεπάσουμε. Ἀλλά ὁ Θεός ἔσμιξε μαζί διάφορα μέλη κι ἔφτιαξε τό σῶμα, δίνοντας περισσότερη τιμή στό μέλος πού ὑστερεῖ ἀπό τά ἄλλα εἴτε σέ ἐμφάνιση εἴτε σέ δύναμη. 25 Κι ἔκανε τή σοφή αὐτή ἀνάμειξη ὁ Θεός, γιά νά μήν ὑπάρχει διχασμός καί διαίρεση στό σῶμα, ἀλλά νά ἔχουν τά μέλη τήν ἴδια καί ἴση φροντίδα μεταξύ τους τό ἕνα γιά τό ἄλλο. 26 Καί πράγματι, εἴτε πάσχει καί πονᾶ ἕνα μέλος, πάσχουν μαζί του ὅλα τά μέλη· εἴτε δοξάζεται ἕνα μέλος, χαίρονται μαζί του ὅλα τά μέλη.
